ŚFiNiA

Marcin Kotasiński

Prawda to cecha (czegoś) samosprawdzalna.

Co znaczy, że ten sam przedmiot można odtworzyć w doświadczeniu kiedy najpierw ma się go w umyśle. Lub można odtworzyć go w umyśle (wyobrazić, pomyśleć) jeśli ma się go w doświadczeniu. Zatem jeśli jest on/to Prawdą to jednocześnie występuje w doświadczeniu i w umyśle, tak potwierdza swoją Prawdziwość.

Jest to definicja zgodna z klasycznymi czyli: teorią zgodności, koherencyjną i pragmatyczną, np.
Zgodność - Prawda to zgodność z rzeczywistością - gdzie jako zgodność rozumie się potwierdzenie myślenia w doświadczeniu lub doświadczenia w myśleniu, a za słowo rzeczywistość wstawia bardziej zrozumiałe słowo doświadczenie.
Koherencyjna - spójność zdań w jednym systemie - następuje na podstawie tych samych twierdzeń o myśleniu i doświadczeniu.
Pragmatyczna - użyteczność poznawcza, czyli to co poznane umożliwia działanie - doświadczenie w odniesieniu do myślenia pozwala wywieść jakąś skuteczną funkcjonalność i/lub myślenie w odniesieniu do doświadczenia pozwala na skuteczną aktywność.

Potwierdzenie znaczy, że najmniej ogólnie treść myśli i doświadczenia jest identyczna, jedna identyfikuje się w drugiej. Zatem, co widać, w szczególe może się różnić, co może być przyczyną innego sformułowania tego czego się doświadcza lub myśli. Zatem sprecyzowania treści i dookreślenia, co może potwierdzić prawdziwość dalej („głębiej”) lub jej zaprzeczyć wskazując, że ogół początkowo został błędnie zidentyfikowany - te czynności potwierdzają metodę polegającą na samosprawdzeniu, wzajemnej identyfikacji myśli i doświadczenia.

Samosprawdzalność to kryterium i definicja Prawdy jednocześnie.

Absolut to wszystko totalnie.

To, co można potwierdzić jako prawdziwe, czyli występuje jednocześnie w myśleniu i doświadczeniu, sprawdza się. Jak również to, co pozwala się pomyśleć, ale nie jest doświadczane w sposób materialny (np. UFO). Jak również to, co doświadcza się, ale nie chce się tego myśleć, np. szkoda, krzywda, sprzeczność.

Zatem Prawda absolutna to wszystko to, co uzyskuje potwierdzenie w układzie myśl – doświadczenie. Jak i to, co nie uzyskuje potwierdzenia samo w sobie*, zatem są tu nawet paradoksy (sprzeczności), o których mówimy, że są (myślę i doświadczam ich), ale one np. twierdzą, że nie są, np. zdanie: „to zdanie nie istnieje.” - ono nie potwierdza istnienia samo przez się, ale doświadczam i myślę je zatem faktycznie istnieje, choć kłamie.

W takiej sytuacji należy zwrócić uwagę na to, że w tym ogólnym totalnym zbiorze o nazwie „Prawda absolutna” jest coś, co sprawdza się w myśleniu i doświadczeniu, i dzięki temu w szczególny sposób potwierdza swoją Prawdziwość, bo umożliwia funkcjonowanie Bytu. Pozwala się nadbudowywać przez kolejne fragmenty sprawdzające się w układzie myśl-doświadczenie. Jak również jest w tym coś, co zaprzecza funkcjonowaniu i z tego tytułu „połowicznie” należy do zbioru „Prawda absolutna”, bo w nim jest, co widzi sam ten zbiór w sobie, ale samo w sobie owo coś (np. sprzeczność) przeczy, że w nim jest.

Zatem Prawda absolutna to wszystko to, co jest. To o czym największy zbiór zbiorów „Prawda absolutna” orzeka, że jest.

*samo w sobie to układ myśl – doświadczenie kiedy spojrzeć na niego z metaperspektywy, ponad nim.

krowa

Niepoprawna

Przerażony · Gość

Pan Kotasiński:

krowa

Przerażony · Gość

Boże, cóż to za straszna męka ta debata naukowa. Tak bardzo bym chciał coś napisać, tak mnie korci, spać nie daje, a nie mogę, debata naukowa zabrania. Niech ją szlag jasny trafi.

rafal3006

Panie Krowo, tu się odbywa poważna naukowa debata, prosze się nie wtrącać.

Na czas Igrzysk Pan Barycki i Pan Marcin zakopali topory wojenne i chwała im za to.

Propouję takie kryterium zakończenia debaty:

Przegra ten, kto pierwszy zacznie bluzgać.

To chyba oczywiste,
Kubuś

Niepoprawna

Rafal3011

Marcin Kotasiński

Drogi Adamie Barycki,

Rafal3011

Panie Marcinie, czy wie Pan co oznacza "przyznanie racji"?
Czy gotów jest Pan przejśc na ateizm?
Czy też wyklucza Pan że racja lezy po stronie Pana Przerażonego?

Oczywiście, możliwe jest zakończenie pokojowe, czyli nawrócenie Pana Przerażonego na wiarę w Boga, albo nawrócenie Pana Marcina na ateizm.

W tym przypadku zapraszam obu Panów do 100-milowego lasu, na piwo!
Kubuś

Marcin Kotasiński

Mogę przejść na ateizm, bo dla mnie to tylko pusta nazwa mająca nic wspólnego z doświadczeniem bezpośrednim.

A gdzie jest droga do stumilowego lasu i czy któryś z mieszkańców będzie miał jointy?

Przerażony · Gość

Panie Kotasiński, Pańskie uwagi do mojego kontrargumentu nie odnoszą się do niego, więc nie podważają jego poprawności, a tym samym pozostaje w mocy fakt obiektywnej sprzeczności wewnętrznej Pańskiego twierdzenia o prawdzie absolutnej, czyli jej obiektywna nienaukowość, a tym samym subiektywność.

Prawdopodobną przyczyną być może Pańskie niezrozumienie konstrukcji logicznej mojego kontrargumentu. Być może napisałem to w formie zbyt trudnej do zrozumienia przez Pana, jednak usprawiedliwić mnie może moja dobra intencja biorąca po uwagę Pańską prośbę, abym nie pisał rozwlekle, a skrótowo, ponieważ dłużyzny Pana irytują i zapewniał mnie Pan o błyskotliwości swojego intelektu łapiącego w lot sens skrótowej wypowiedzi. W dobroci swojej bardzo chciałem spełnić Pańskie oczekiwania, jednak, jak to się mówi, dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane i to, co dla mnie było i tak zbyt szczegółowe, dla Pana okazało się zbyt krótkie, aby pozwoliło Panu zrozumieć sens logiczny.

Wynik działania na kalkulatorze jest widoczny przed dokonaniem samosprawdzenia, a kiedy po samosprawdzeniu jest identyczny, to mamy poważną sprzeczność. Ten sam wynik X z kalkulatora istniejący w absolucie (wszak w absolucie jest wszystko), przed samosprawdzeniem nie może być prawdą wedle Pańskiej definicji, a już po samosprawdzeniu, kiedy jest identyczny z wynikiem z kalkulatora, to, to samo X jest prawdą wedle Pańskiej definicji. Tak więc Pańska definicja prawdy jest wewnętrznie sprzeczna ponieważ wynika z niej taka sprzeczność, X=~X, to znaczy, że z Pańskiej definicji prawdy wynika, że jest jednocześnie zaprzeczeniem prawdy. W tej sytuacji sam Pan zauważa, że nie może być prawdą prawda, która jednocześnie prawdą nie jest. Jeżeli kto, by się posługiwał prawdą zdefiniowaną przez pana, to po wyjściu z domu, nie mógłby już do niego z powrotem trafić, a to, musi Pan przyznać, byłoby straszne. Pańska definicja prawdy absolutnej wyklucza jej pragmatykę, gdyby była absolutna, to nikt na tym świecie nie mógłby trafić do swojego domu, co pociągnęłoby za sobą okropne skutki moralne. Mężowie wracający z pracy trafialiby do cudzych żon, a to by była Sodoma i Gomora, co zapewne i Panu byłoby obrzydliwe, dlatego ufam, że zrezygnuje Pan z tego strasznego narzędzia demoralizacji ludzkości, inaczej nawet się Panu nie godzi.

PS. Pańska prawda absolutna może zadowolić tylko degeneratów moralnych łasych na cudze żony. Dla ludzi uczciwych i przyzwoitych, takich jak my, będzie straszliwą udręką moralną.

krowa

krowa

Niepoprawna

A Ty Panie Krowa jesteś bezczelny. Nie pchaj swojego zasmarkanego w cudze sprawy. To prywatna dyskusyja być miała, a nie jakieś pogaduchy.

krowa

Przerażony · Gość

Gdyby to, Panie Krowa, Pańska prawda była naukowo obiektywna, ale gdzie tam, to same nieuki są te baby, żadnej nie obchodzi dobro nauki i cycków do possania tu nie wywalą.

Marcin Kotasiński

Przerażony · Gość

Pan Kotasiński:

krowa

Marcin Kotasiński

krowa

Niepoprawna

Przerażony · Gość

Panie Kotasiński, debata dotyczy analizy Pańskiego twierdzenia o prawdzie absolutnej, a nie mojego, dlatego kiedy Pan zarzucił mi przeinaczenie, odebrałem ten zarzut, jakobym przeinaczył Pana twierdzenie. Nie przyszło mi do głowy, że Pan zarzuca mi przeinaczenie mojej wypowiedzi i muszę sie Panu przyznać, że i teraz zupełnie nie rozumiem po czym Pan rozpoznaje, że to co piszę od siebie jest przeinaczone i od czego przeinaczone. Ale rozważanie tych meandrów Pańskiej tajemniczej dla mnie wiedzy, nie należy do tematu naszej debaty, więc pozostaję na tym wyjaśnieniu.

Panie Kotasiński, skoro mój kontrargument wykazujący sprzeczność wewnętrzną Pańskiego twierdzenia przedstawiony równaniem X=~X, okazał się dla Pana abstrakcją na tyle niezrozumiałą, że nie uznał Pan za stosowne w ogóle się do niego odnieść, to wyjaśnię istotę tego równania na przykładach.

1. Osoba dokonuje na kalkulatorze działania: 415/83=5. Wynik tego działania wedle Pańskiego twierdzenia o prawdzie absolutnej nie może być prawdą absolutną, ponieważ z Pańskiej definicji, prawdą absolutną jest tylko to, co zostało poddane samosprawdzeniu przez osobę.

2. Osoba dokonuje działania ołówkiem na kartce: 415/83=5. Wynik tego działania wedle Pańskiego twierdzenia o prawdzie absolutnej jest prawdą absolutną, ponieważ zgodnie z Pańską definicją prawdy absolutnej został poddany samosprawdzeniu przez osobę.

3. Zestawienie tych dwóch punktów daje nam równanie: [(415/83=5)=~ (415/83=5)]=(X=~X) Lewa strona równania (415/83=5), to działanie samosprawdzone ołówkiem na kartce i wedle Pańskiej definicji prawdy absolutnej, jest prawdą absolutną. Prawa strona działania (415/83=5), to działanie na kalkulatorze i wedle Pańskiej definicji prawdy absolutnej, nie jest prawdą absolutną, ponieważ nie jest samosprawdzone.

4. Pańskie twierdzenie o prawdzie absolutnej zawiera Pańską definicję absolutu, z której to definicji wynika, że absolut zawiera wszystko. Skoro zawiera wszystko, to zawiera również obydwa działania, niesamosprawdzone działanie z kalkulatora i samosprawdzone działanie z kartki. W ten sposób z definicji Pańskiej prawdy absolutnej wynika, że prawdą absolutną jest, iż wynik tego działania (415/83=5) jest prawdziwy i jednocześnie prawdą absolutną jest, że wynik tego działania (415/83=5) jest nieprawdziwy. A to, Panie Kotasiński, jest sprzeczność, która wykazuje, że Pańskie twierdzenie o prawdzie absolutnej prowadzi do sprzecznych ze sobą ocen tej samej rzeczy. Czyli Pańska teoria o prawdzie absolutnej jest sprzeczna wewnętrznie, a tym samym nie może być teorią obiektywną naukowo, a tylko Pańskim subiektywnym poczuciem racji, które nie ma nic wspólnego z nauką.

Dodam jeszcze komentarz, w którym chcę zaznaczyć, że analizie poddane tu są działania matematyczne, których istnienie jest faktem obiektywnym. Nie rozważamy tu subiektywnych odczuć osób dotyczących tych działań matematycznych. Można jeszcze dodać, że ludzie popełniają błędy i obliczenie na kartce daje większe statystycznie prawdopodobieństwo błędu od kalkulatora, tak, że pewność samosprawdzenia jest bardziej iluzoryczna od pewności wyniku z kalkulatora. A nie mając pewności wyniku działania, tym bardziej nie można mieć pewności prawdy absolutnej, czymkolwiek by była i nie była ta prawda.

Panie Kotasiński, jeżeli to ma być debata naukowa, to poza Pańskimi subiektywnymi ocenami Pańskiej teorii o prawdzie absolutnej i subiektywną oceną jakości moich kontrargumentów , musi Pan odnieść się merytorycznie do moich kontrargumentów. Merytorycznie, to znaczy usunąć matematyczną sprzeczność, którą wykazałem.