ŚFiNiA

Prosiak · Wysłany: Pon 13:04, 28 Mar 2016 Temat postu: Pojebana zaraza

Jerzy ma 42 lata i jest pojebem. Kiedyś Jerzy miał rodzinę, ale przez niego rodzina stała się pojebami. Jego brat stał się pojebem i jego siostra stała się pojebana, bo słuchali codziennie pierdolenia Jerzego. Teraz siedzą w wariatkowie, ale Jerzy nie siedzi w wariatkowie. Pozytywnie przechodzi wszystkie testy, jest sprawny umysłowo i zupełnie normalny. Nie ma na koncie żadnych przestępstw. Jerzy ma przyjaciół, ale z żadnym już się nie umawia, bo wszyscy mają przez niego depresję.

Sam Jerzy tłumaczy to zdarzenie tak:
- Mam 270 IQ, jestem jednostką samoświadomą, codziennie rano przed śniadaniem uprawiam jogging, a potem zjadam owsiankę i otręby. Jestem cnotą i wzorem, chrześcijaninem i wegetarianinem, głosuję na Korwina. Ludzie po prostu zaczynają przy mnie kumać, że są chujowi i nie da rady zmienić się na lepsze. Pojęli, że żaden rozwój nie ma już sensu, bo za dużo zjebali.

Było w tym sporo prawdy. Jerzy założył vloga na youtube. Po niedługim czasie cały świat zorientował się, że postępuje źle i wpadł w depresję.

- To dobry znak - powiedział Jerzy do siebie pod nosem - teraz sprzedam całemu światu sposób na wyjście z depresji i będzie on miał atest i pieczątkę największego fachowca w tej dziedzinie, czyli mój.

Ludzie zaczęli kupować sposób Jerzego, ale po pewnym czasie Jerzy miał już dużo pieniędzy, ludzie byli zdrowi, a Jerzy wpadł w depresję, bo nie był już taki zajebisty. Bycie zajebistym to norma, wszyscy są już tacy.

Jerzy siedział przez 5 lat i cały czas myślał nad nowym sposobem na zajebistość. Wymyślił - powstała w jego umyśle nowa idea powodująca depresję u osób, które ją wyleczyły i teraz są zajebiste. Tą ideą Jerzy udowodnił sobie, że jest jednak lepszy. Ludzie znów wpadli w depresję, a Jerzy wymyślił nowy sposób na jej leczenie. Otóż gdyby znów wyleczył depresję, to Jerzy nie miałby potwierdzenia na bycie lepszym, a jego złoty patent stał się codziennością. Dlatego trzeba sprzedawać im lek, który ma skutki uboczne i który leczy objawy tylko po trochu.

Od tamtego momentu każdy się po trochu nawzajem zaraża, a ludzie szukają odtrutki w różnych ideach, rzeczach, czynnościach i etykietkach dla swojej postaci.

Tylko niektórzy mają odtrutkę, ale chorzy mają zazwyczaj na nią antygeny.

Ocena własnych idei też niesie za sobą ryzyko, że memy rakowe zostają rozpoznane jako właściwe.

Mądrość i logika faktycznie są ciężkim ciosem dla większości ludzi, którzy wolą omijać tematy, które zniszczyłyby ich spokój i życie, ale przede wszystkim uczucia, marzenia i cele. Dlatego każdy "zdrowy" (czyt. normalny) człowiek oszukuje sam siebie i innych wokół. Uciekają od prawdy, bo okazałoby się, że wcale nie są wolni, wcale nie są dobrzy, wcale nie są lepsi od pozostałych, a w dodatku czekałaby ich ciężka praca do celu, którym byłaby nudna składająca się z prawie takich samych ludzi. Takich zdrowych i poprawnych, że można się porzygać tęczą, błeee. I czasem kogoś dopada takie przebudzenie wiążące się z poznaniem prawdy o nieprawdzie na temat swój i świata, a szczególnie uczuć, emocji, marzeń, czucia się kimś.

Ludzie na siłę próbują leczyć tę sztuczną postać. Chcą wrócić do starych pojęć, ale już nie bardzo się da. Czasem człowiek uświadamia sobie, że nie może być sobą, nie może być taki jak dawniej, a przed nim zostaje już tylko bolesna pustka i najgorsze jest to, że nie ma przed nią ucieczki. Niebyt wydaje się najlepszym lekarstwem, czymś jak śmierć dla narkomana życia chorego na życie. Czasem człowiek nie chce tych dalszych wniosków, które niechybnie wynikną z tego o czym się teraz myśli. Słuchają więc emocji, które przesłaniają wtedy logikę, bo ta logika prowadzi do zguby i cierpienia. Potem to te emocje przeszkadzają kiedy człowiek chce znaleźć racjonalne rozwiązanie, a tu np komuś odpala się emocja przymusu utrzymania spójności ego lub swojego modelu świata, czyli stary destrukcyjny wzorzec. Albo komuś odpala się wiara w Bozię, albo chęć obrony dogmatu o wolnej woli. Najczęściej chyba ludzie chcą utrzymać myśli i emocje, że są dobrzy, cnotliwi i lepsi od innych.

Człowiek świadomy już nie może żyć wśród ludzi. Społeczeństwo stara się utrzymać nawzajem w zbiorowej hipnozie nieświadomości, bo wtedy razem są usprawiedliwieni ze zła. Przynajmniej pozornie, bo i samo zło bywa tu dość pozorne. Ludzie słabi tworzą sobie sztywny światopogląd, który ma być dla nich taką tarczą przed wewnętrznym zranieniem. Taki światopogląd ma jeden schemat:
Jest jakiś wspólny sens (np Bóg)
Wynika z tego sztywna moralność oparta na rozszczepieniu (np moralność chrześcijańska)
Wynika z tego zbiór wyjaśnień pseudologicznych opartych o pseudoprzyczynowość lub prawdziwą przyczynowość wyjętą z kontekstu
Wynikają z tego emocje i jest "ja" przywiązane do tej idei i oceniające się przez jej pryzmat (próżność ego).

I do tego schematu pasuje więcej rzeczy, np wegetarianizm, moda na jakieś siłki i fitnessy, moda na czytanie książek, moda na imprezowanie, moda na jakąś muzykę, kibicowanie drużynie piłkarskiej, moda na coaching, psychologia, idea gospodarcza itd. Tu można wstawić dosłownie WSZYSTKO. Pozytywna idea staje się przez to negatywna, wypaczona, sprofanowana i zniechęcająca. Czasem negatywna idea nie wydaje się taka zła, bo nie wypada tak źle w porównaniu z innymi. Za ideami stoi rozszczepienie i dychotomia, podział na lepszych i gorszych.

Tymczasem sedno tkwi w selekcji idei i informacji. "Ja" nie ma pasować do żadnej grupy i oceniać się przez jej pryzmat, nie ma pasować do żadnej idei. Jeśli pasuje to znak, że jest się jeszcze niedorozwojem. Indywidualność i wolność zaczyna się tam gdzie człowiek wybiera to co jest z nim zgodne i patrzy na idee przez swój pryzmat (najpierw je rozumiejąc), zamiast patrzeć na siebie przez pryzmat idei.

Z automatu oznacza to odporność na zarazę, ale grozi staniem się ironicznym cwaniakiem

P.S.

Czytanie moich postów grozi przejęciem zarazy lub depresją z powodu uświadomienia sobie własnej małości

Gość · Wysłany: Pon 19:02, 28 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pon 19:20, 28 Mar 2016 Temat postu:

Zapomniałem napisać, że debili to nie dotyczy, bo oni sobie wszystko szufladkują i nawet nie są zdolni żeby zrozumieć jakąś głębszą myśl.

Także możesz spać spokojnie

lucek · Wysłany: Pon 19:31, 28 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pon 19:33, 28 Mar 2016 Temat postu:

Jeśli ktoś zna z doświadczenia, to jest mądry i nie pisze takich głupot jak gość

lucek · Wysłany: Pon 20:00, 28 Mar 2016 Temat postu:

... nudny jesteś z tą swoją mentalnością przekomarzającego się przedszkolaka, tak upośledzony nie byłem nigdy :mrgreen:

Prosiak · Wysłany: Pon 20:02, 28 Mar 2016 Temat postu:

No tak, lepiej gdyby Twoje zdanie było ostatnie, a jak nie jest to się obrażasz jak przedszkolak i stosujesz projekcję. Kiepsko, mógłbyś się bardziej wysilić

Np podać jakiś argument.

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 12:11, 29 Mar 2016 Temat postu: Re: Pojebana zaraza

Janek 5 lat · Gość

Ludzie słabi rozmnażają się przez zarazki.

Gość · Wysłany: Wto 19:09, 29 Mar 2016 Temat postu:

i "co nie zabije, to wzmocni", a niekiedy, jeśli nawet, to uczyni nieśmiertelnym; tłumoku ;)
i tak wszystko marność

Gość · Wysłany: Śro 7:01, 30 Mar 2016 Temat postu:

Po rozmnożeniu się przez zarazki ludzie słabi umierają.

Gość · Wysłany: Śro 7:15, 30 Mar 2016 Temat postu:

... tylko dla siebie

Prosiak · Wysłany: Czw 1:30, 31 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 2:52, 31 Mar 2016 Temat postu:

Oto światopogląd, który Prosiakowi się domyka w swoim niedomknięciu:

Metapoziom (core):
1. Jest doświadczenie - oznacza to, że istnieje świadomość odczuwalna
1. Jest treść doświadczenia
1. Nic poza tym nie wiadomo

Metapoziom (dla treści doświadczenia):
1. Logika
2. Prawo przyczynowości
3. Uczucia (wraz z poczuciem sensu)
4. Moralność

Wątpliwości: prawo przyczynowości w obserwowalnym świecie bardzo często bywa zaburzone brakiem znajomości prawdziwego doświadczenia - widzimy tylko swoją interpretację. Często nie wiemy co jest skutkiem, a co przyczyną i obserwujemy tylko korelacje między dwoma zjawiskami.

Człowiek powstał, bo się urodził. Jest biologiczną istotą (zwierzęciem), które ma też charakterystyczną właściwość - stan mentalny, osobowość, samoświadomość, zdolność do obserwacji prawa przyczynowości, posługiwania się logiką. I tu odchodzimy całkowicie od TREŚCI DOŚWIADCZENIA ŚWIADOMOŚCI ODCZUWALNEJ, na której jest skupiony personalista. Personalizm to już założenie późniejsze, więc teraz od niego abstrahujemy i zostaje rejestracja ciągłości stanu mentalnego. Są geny i wydarzenia, którym te geny zostają poddane. Działają tu mechanizmy. Jest przyczyna i jest skutek, ale ten proces de facto działa na nieobserwowalnym poziomie. Widzimy efekt. Tak samo doświadczamy efektu pracy swojego mózgu. Mózg jednak wewnętrznie działa z poczuciem czasu rzeczywistego i z włączonym trybem "ja". Jednostka odczuwa więc, że ona obserwuje, ona doświadcza, ona coś wymyśla, ona coś robi, ona jest w centrum - egocentryzm. Mózg działający w trybie egocentryzmu tak konwertuje rzeczywistość. I to taki autopilot - są popędy i jest realizacja i budowanie racjonalizacji do tego. Powstaje z tego system wartości i ideologia indywidualny dla popędów jednostki. Popędem jest też altruizm i chęć zrozumienia innych, empatia. Mechanizm spójności włącza to w tryb "dobrego ja". Jest tam też tryb superego - krytyczny rodzic mówiący co wolno, a czego nie i to jest zbiorem różnych memów i emocji. To wszystko jest niespójne, więc mózg żeby przetrwać potrzebuje mechanizmu, który to zespala i podejmuje decyzje. Interpretator rzeczywistości w lewej półkuli najprawdopodobniej odpowiada za taką spójność. Podobnie dzieje się kiedy człowiekowi wydaje się, że doświadcza w czasie rzeczywistym bodźców, które w rzeczywistości dotarły do mózgu w innym momencie. Mózg łączy np uderzenie szklanki o podłogę z dźwiękiem jaki wtedy powstaje. Abyśmy mogli doświadczać mózg musi zarejestrować kilka chwil i porównać je do siebie abyśmy mogli czuć, że żyjemy. Musi więc powstać iluzja przeszłości, przyszłości i teraźniejszości. https://www.youtube.com/watch?v=K4vyRvMASPU&feature=youtu.be

Prawa i lewa półkula po przecięciu spoidła wielkiego to jakby osobne osoby. [link widoczny dla zalogowanych]

Posługujemy się słowami, a słowa odnoszą się do tego co się dzieje. Tu też mózg tworzy spójność, często niepotrzebnie.

Wyjście z trybu autopilota oznacza niespójność.

I tu tworzy się jasny punkt widzenia, zgodny z obserwacjami metodą naukową. Jest świat i akurat tutaj rozwinęło się życie świadome swojego istnienia. Jednak żebyśmy powstali musiało dojść do losowych mutacji genów, więc mamy w sobie także niekorzystne cechy. Niektórzy ludzie nie mają rejonów mózgu odpowiedzialnych za moralność (niektórzy genetycznie, niektórzy z wychowania). Warunki świata są dla nas niekorzystne, a nasze organizmy walczą o życie tutaj. Do tego niekorzystne są rozwiązania społeczne i myślenie większości ludzi. Nie rozgryźliśmy wszystkich mechanizmów, a rozgryzienie ich paradoksalnie mogłoby wprowadzić więcej komplikacji (brak problemów też byłby problemem dla naszych mózgów). Świat jest generalnie bezduszny, zły, ale są też jego dobre odcienie. Człowiek ma naturalne i nabyte potrzeby i dąży do ich realizacji. Moralność służy temu żeby potrzeby ludzi nie wchodziły sobie za bardzo w konflikt. Ze względów społecznych i logicznych ludzie muszą mieć równe prawa - 1. wolność 2. ograniczeniem wolności jest wolność innych 3. muszą istnieć kryteria podziału między 1 i 2, ale te zawsze obarczone są wieloma błędami i o to się rozbijają dyskusje między ludźmi mającymi inne podejście do moralności i wolności, ogólnie dobra. Realizacja popędów w zgodzie z moralnością i względnym bezpieczeństwem daje spełnienie, wtedy jest mowa o sensie z pkt widzenia jednostki, choć np dla psychopaty sens jest inny.

Jestem przeciwny próbom obiektywizowania i absolutyzacji sensu, moralności, wolnej woli, personalizmu, piękna i dobra. Jestem przeciwnikiem stwierdzeń "wierzę, że w sensie absolutnym jest tak jak ja wierzę".

I tu zamiast wiary powstaje własna opinia*. Wtedy można zacząć normalną dyskusję, ale już nie jest to wtedy dyskusja z teistą jako takim. Bo wtedy trzeba odłożyć na bok teizm i bajki racjonalizujące wiarę. Wtedy można porozmawiać np o moralności, sensie itd. Jeśli ktoś nie jest w stanie mówić o tym w oderwaniu od Boga to dla mnie to świadczy o tym, że taka osoba nie ma własnego sensu i po to jej Bóg, a wtedy Bóg jest tylko taką protezą mentalną w miejsce prawdziwego życia. Bo to de facto strach przed życiem i myślenie o śmierci.

*od tego momentu była już moja opinia, a to co napisałem wcześniej to prawda z ludzkiego punktu widzenia na temat metapoziomu.

Wracając do faktów - logika sama w sobie tworzy błędne koło i nie prowadzi do sensu. Każde pojęcie obserwowane z metapoziomu tworzy błędne koło. Przyczynowość tworzy błędne koło. Nieumocowane nigdzie uczucia też tworzą błędne koło. O moralności to już nawet nie wspominam, a mentalne pojęcie sensu jest oksymoronem, bo sens to uczucie, a uczucia nie są logiczne. Tzn są jeśli patrzymy na nie przez pryzmat ewolucji i budowy mózgu.