ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Patriotyzm aktualny, jaki jest - każdy widzi... :cry:

Aktualnie, niestety, większość patriotów to ludzie, którzy chętnie daliby komuś w mordę ot tak, za nic, aby udowodnić tym, że są lepsi. Dochodzą do tego te żałosne gadki o "wstawaniu z kolan". Tymczasem nikt normalny obok nich nie czuje się być rzucony na kolana, jednak oni już tak, więc dając komuś w mordę albo obrażając, będą udowadniali że teraz właśnie z tych kolan wstali. :rotfl:

(dla obserwatora zewnętrznego będzie to jednak po prostu chuligaństwem i głupią agresją, czyli raczej pogrążeniem, a nie podniesieniem się). Ciekawe, że "wstawanie z kolan" dotyczy ostatnio wszystkich nacjonalistycznych argumentacji, bez względu na wielkość kraju - dotknął Anglików (bo mieli imperium, a teraz nie mają, więc "wstaną z kolan"), Francuzów (Marie le Pen "wstaje z kolan" wobec Niemców, którzy nie chcą zadłużać Eurolandu), a nawet najpotężniejszego kraju świata - USA, nominowanego do wstawania z kolan przez Trumpa (Ameryka będzie znowu Great). Tak więc wszyscy nacjonaliści, nawet w największych krajach świata czują się "na kolanach", jako że powinni jakoś przecież być wyżsi, potężniejsi itd... Na samym szczycie jest jedno miejsce, ale nawet ten co już na owym szczycie jest, ma przeświadczenie, że jest za nisko. A co tu rzec o tych niżej?... Przypomina mi się tu trochę stary dowcip o samochodzie w Wąchocku, który jest najszerszy na świecie. Dlaczego? - bo tam każdy chłopak chce mieć miejsce koło kierowcy...
Niestety, ale typowy patriotyzm chyba należałoby uznać za rodzaj chorobliwej imaginacji polegającej na tym, że delikwent ma absurdalne, wygórowane mniemanie o tym czym powinien być jego naród w międzynarodowej społeczności - zawsze ten pierwszy w dawaniu w mordę, dominujący. Dochodzi do tego jakaś dziwaczna obrażalskość, drażliwość na swoim punkcie (mimowolnie sugerująca nieuświadamiane kompleksy) i kompletny brak emocjonalnego dystansu do świata. Jednym słowem, tak od intelektualno - duchowej strony patrząc typowi patrioci są po prostu żałośni, na własne życzenie robiący sobie wodę z mózgu.
Tylko czy patriotyzm musi taki być?...
Zadawałem sobie pytanie: czy ja jestem patriotą?
- Gdyby ktoś mnie spytał, o to, to nawet nie wiem co bym odpowiedział. Jak bym odpowiedział "tak", to może zostałbym od razu zaliczony do tej rzeszy zakompleksiałych i agresywnych. A ja do tej grupy się nie poczuwam. Ale czy w ogóle mój naród jest mi obojętny?...
- Tego przecież też nie powiem. Jakoś tak ciepło mi na sercu się robi, gdy słyszę o sukcesach polskich twórców, naukowców, cieszę się widząc polskie nazwiska na listach znanych dzieł, coś miłego czuję, gdy widzę jak niektórzy w Polsce umieli coś fajnego zbudować, stworzyć piękne ogrody, wybić się w biznesie, w umiejętnościach. To mi nasuwa myśl, że może jest jakaś postać patriotyzmu, która nie przywołuje na myśl patrioty jako kogoś podobnego do rozwścieczonego rottweilera połączonego z wiecznie obrażonym na wszystkich dupkiem, który widzi wyłącznie czubek własnego nosa, bez szans na wykrzesanie z siebie choćby odrobiny empatii, zrozumienia dla innych.

Czym byłby rozsądny patriotyzm?...
- Może zainteresowaniem HISTORIĄ - własnego narodu. Ale też bez oszukiwania, czyli bez szukania win wszędzie tylko nie u swoich, a zasług wyłącznie dla "naszych". Trzeba byłoby przyznać uczciwie - gdzieśmy grzeszyli, cośmy spaprali, może kogo skrzywdzili, choć jednocześnie cośmy zrobili dobrze. A wszystko to w przeświadczeniu, że każdy na tym łez padole popełnia błędy i prawdziwym grzechem i głupotą jest w błędach trwać, udawać, że ich nie ma, a nie popełnić w chwili zamroczenia poprawnego rozpoznania.
- byłaby to UCZCIWA PRACA dla ludzi na danym terenie. Uczciwa, czyli nie z założeniem dorobienia się za wszelką cenę i kosztem innych, lecz ze świadomością uczestniczenia w grze, której suma jest dodatnia, a zadowolenie się nieco mniejszym zyskiem, ale za to zadowolonym ciągle klientem da na dłuższą metę więcej korzyści, niż zabranie od razu wszystkiego z dostępnej puli i puszczenie swoich klientów "w skarpetkach".
- byłaby to chyba jakaś GODNOŚĆ w postawie, w działaniu, kontaktach z innymi narodami. Godność jest interesującym pojęciem, a w moim przekonaniu dla wielu niezrozumiałym. Dla części osób godność polega na dawaniu w mordę każdemu, kto krzywo na nich spojrzy, albo zapieraniu się do upadłego, że co złego to zawsze oni, a nie my, a co dobrego, to nasza zasługa. Takie, skrajnie rywalizacyjne, rozumienie godności jest z jednej strony samowywrotne swoją kłamliwością (bo uczciwość rozpoznania wartości czynów jest niezbywalnym warunkiem sensowności pojmowania owej wartości), a z drugiej pomija kluczowy składnik tej PRAWDZIWEJ GODNOŚCI, to że godność nie może być tylko i wyłącznie domeną czyjegoś kapryśnego uznania, lecz tkwi głęboko w człowieku, jest związana z tym KIM ON WŁAŚCIWIE JEST, a nie co kto o nim pomyślał, czy powiedział. Ta prawdziwa godność jest ściśle powiązana z UCZCIWOŚCIĄ W PRAWDZIE, z przeświadczeniem, że w niczym nie muszę oszukiwać, nijak nie potrzebuję mataczyć, aby swoją godność zachowywać; zachowywać NAWET WBREW POZORNYM (!) PORAŻKOM na polu okazywania się względem innych ludzi. Prawdziwa godność przypomina sformułowanie z Biblii "dlatego uczyniłem moją twarz twardą jak głaz i jestem nieczuły na obelgi". To jest dopiero godność, a nie żałosne uwijanie się jak w ukropie jak tu jeszcze bardziej obelżywie i agresywnie skontrować każdą możliwą (albo czasem może i urojoną) postać ataku, czy krytyki względem naszej osoby, narodu, czy co tam sobą reprezentujemy.
- wreszcie rozsądny patriotyzm byłby postawą GOTOWOŚCI DO NIESIENIA POMOCY. Tylko ten kto ma (zasoby, możliwości) może dawać. Ten kto niesie pomoc objawia swoją moc, ukazuje, że jest kimś wartościowym. Ktoś słaby (obłożnie chory, małe dziecko) może tylko brać, nie jest w stanie okazać swojej mocy. Słabość objawia się ciągłym, patologicznym brakiem i potrzebą wsparcia się na kimś innym. Ten brak może być na każdym polu - jedni żądają dla siebie wciąż absolutnej akceptacji (bo mają zbyt słabe emocje, aby zmierzyć się z prawdą o własnej niedoskonałości, problemach), inni wciąż muszą być chwaleni za to jacy są, ich ego musi być łechtane (bo inaczej się rozkleją), muszą mieć coraz więcej wszystkiego, muszą być stawiani wysoko (bo wewnątrz siebie wciąż czują, że tak naprawdę są mali i niewiele znaczący). Tylko zasobny jest w stanie nieść pomoc. I jak dla mnie najbardziej wyrazistym objawem MOC NARODU byłoby to, że ten naród WSPOMAGA INNYCH, a nie - niczym małe dziecko, albo pasożyt - tylko korzysta z cudzej pomocy, pracy, zasobów.
Ale to moje rozumienie patriotyzmu pewnie się nie przebije... Pozostanie ekskluzywnym, zrozumiałym dla niewielu.

Adam Barycki · Gość

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

A towarzysza Baryckiego najwyraźniej "wujaszek" Stalin zbyt często gwałcił karabinem... :fuj:

Adam Barycki · Gość

Nie tylko karabinem, skurwinsyn dokonał jeszcze ohydniejszych gwałtów, na samym początku zgwałcił analfabetów i analfabetyzm bestialsko zamordował, no i od razu zmordował feudalizm, feudalnych parobków bezlitośnie gwałcił pracą w dynamicznie budowanym i rozwijającym się przemyśle, co było ohydnym gwałtem na naszej tradycyjnej kulturze feudalnej, tak bardzo umiłowanej przez naród polski, ale tego było jeszcze mało zbrodniarzowi i zgwałcił lud boży ohydnym przymusem opuszczenia naszych ukochanych chat kurnych z polepą i słomianym dachem z bezwzględną brutalnością zmuszając do zamieszkania w ohydnych blokowiskach w mieszkaniach z parkietem i łazienkami, co było dla ludu polskiego cierpieniem nie do zniesienia, a jeszcze ohydny gwałt na naszej wspaniałej medycynie ludowej i brutalny przymus opieki medycznej w ośrodkach medycznych i szpitalach, no, ale już najohydniejszą zbrodnią był gwałt zbrodniarza na naszych dzieciach gwałtem zniewolonych przymusową nauką w szkołach i akademiach, co pozbawiło nas radosnej przyjemności pasania na bosaka krówek jaśnie panów, a zmusiło do konstruowania mostów, lokomotyw, maszyn i nieznośnego pisania prac naukowych po różnych uniwersytetach, a jeszcze zbrodniarz pozbawił nas gwałtem wolności osobistej w decydowaniu o swoim losie, gwałcąc brutalnie bezpieczeństwem socjalnym. Na szczęście, wolny świat demokracji pod humanistycznym przewodnictwem USA uwolnił nas od tej zbrodniczej gehenny:

(ponieważ nie mam uprawnień do wklejania linków, proszę w wyszukiwarce Google wkleić ten tekst - Hekatomba roku 1990. Jaką ofiarę poniosła Polska w imię wprowadzania wolnego rynku? – a na pierwszej pozycji pojawi się strona a artykułem, w którym jest opasana cudowna troska naszych humanistycznych przyjaciół o nasze szczęście)

I teraz nareszcie otoczeni troską humanistycznych przyjaciół z wolnego świata, możemy radować się szczęściem wolności ode stalinowskiej ohydy.

Adam Barycki

hushek

Barycki Adamie,

Rozumieć należy przez ten Pański brawurowy wywód, że gdyby nie Stalin to:

1. Nadal w Polsce panowałby ustrój feudalny,

2. Szerzyłby sie analfabetyzm na wsi i w miastach,

3. Nadal mieszkalibyśmy w kurnych chatach, śpiąc na klepisku przy ognisku,

3. Leczylibyśmy się u babek i wróżek wiejskich za pomoca guseł i zdrowasiek,

4. Szkół podstawowych, średnich i wyższych by nie było wcale,

5. Nadal na bosaka pasalibyśmy krówki u Dziedzica, albo Księdza Dobrodzieja,

...itd., itp.

Ja pierdole, co za niereformowalny, ahistoryczny muflon

p.sPodstawowym błędem wprowadzenia oświaty i likwidacji analfabetyzmu było nauczenie byle durni pisania, bo z czytaniem, a jeszcze analizą tego co sie czyta i co za tym idzie ogarniania rzeczywistość to już jak widać na Pańskim przykładzie - jednak nie do końca się udało :wink:

Adam Barycki · Gość

Panie Komandorze, rzucanie grochem w Pana Husheka, to Pański przywilej, więc nie wypada mi Panu go odbierać, a poza tym, wolę grochem karmić gołębie.

Adam Barycki

Piotr Rokubungi

I teraz, po takich doświadczeniach, Baryckiemu się wydaje, że pisze, a nawet, że myśli, a to tylko ekskrementy wydziela... Zresztą, nic mu się nie wydaje, bo robactwu się nie wydaje nic raczej. Po prostu sra i syf robi!

hushek

Adam Barycki · Gość

hushek

Barycki Adamie,

A gdzie tu Stalin wystenpowa, hę ?

:mrgreen:

ps. Wutko pozwul żyć :rotfl:

Adam Barycki · Gość

No dobrze, Panie Hushek, tyle Pan już o mnie napisał, to może choć jednym słowem powie Pan co o faktach, które opisałem.

Adam Barycki

Piotr Rokubungi

Nie ma patriotyzmu, który razi głupotą i prymitywizmem, bo jeśli tak, to nie jest wówczas patriotyzm.

hushek

Adam Barycki · Gość

hushek

Barycki Adamie,

Jakże wzrusza mnie Pańska bezradność. Choć szacuneczek za donkiszotniernie tj. walkę z wiatrakami :szacunek:

Czy jednak naprawdę nie potrafi Pan sam odpowiadać na proste pytania i musi Pan szukać do pomocy jakichś Komandorów ?

Widocznie za cienki leszcz Pan jesteś i szukasz Pan bieglejszego w operowaniu logiką, cóż...bywa i tak

(Noc Walpurgi czyli Kroki Komandora - Wieniedikt Jerofiejew - polecam)

Adam Barycki · Gość

Panie Hushek, a nie lepiej byłoby Panu wybić mi kamieniem szybę w oknie, niż robić tu z siebie pośmiewisko? Co prawda, matołów podobnych Panu jest ci tu dostatek i oni trzymają za Pana kciuki, ale jest i parę osób, które widzą Pańską gołą dupę.

Adam Barycki

JANEK ŚLIMAK · Gość

Piotr Rokubungi

Jan kochanowski · Gość

wiem wiem, że chciałbyś być zakochany w młodej żabie

Piotr Rokubungi

0=1 · Gość

A TERAZ?