ŚFiNiA

Gość

On jest tak uroczo żałosny :rotfl:

Gość

"

psychiatra zna odpowiedź na każde pytanie - to taki "geniusz" - naukowy :mrgreen:

znawca duszy ludzkiej ... "

Gościu, jesteś żałosny, takie kpiny z psychiatrów świadczą o nieprawidłowej osobowości albo nawet poważnych zaburzeniach psychicznych.

Poczytaj może trochę czym jest psychiatria – ile nieznanych chorób psychicznych odkryła i nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Być może już nie długo okaże się, że „puszczenie bąka” w towarzystwie jest symptomem poważnych zaburzeń socjopatycznych, które da się leczyć! – kto wie. Tego typu przykładów odkryć naukowych w psychiatrii, pozornie oczywistych, jednak naukowo nie opisanych i co najgorsze nie leczonych! są setki, a może nawet tysiące!

Psychiatria pozwala człowiekowi odkryć się na nowo, jako przedmiotowi poznania naukowego, czyli pozwala poznać siebie w sposób naukowy we wszystkich aspektach swojego życia – od indywidualnej egzystencji po najbardziej złożone zależności społeczne. A psychiatra to taki „człowiek renesansu” naszych, jeszcze bardzo prymitywnych, czasów!

Gość

To co najbardziej cenne w psychiatrii to zwięzłość i wręcz genialna prostota pojęć, którymi ta posługuje się w opisie naukowym, wydawałoby się laikowi, złożonych zjawisk.

Czy wiecie z jaką łatwością radzi sobie z tym psychiatra ... np. „niepoczytalność”: to po prostu: „przeciwieństwo poczytalności” – definicja poraża prostotą i klarownością.

A czy, ktoś nie będący psychiatrą, zauważyłby, że wypowiedź: „jestem jedną nogą w Krakowie, tam jestem pochowany”, świadczy o „zaburzeniach postrzegania czasu i przestrzeni” :shock:

wujzboj

A mnie się wydaje, że psychiatria ma jednak jakieś poważne osiągnięcia.

wujzboj

Gość

Nie wiem Wuju jakie „osiągnięcia” ma psychiatria i nie specjalnie mnie to interesuje. Trochę więcej wiem o kretyństwach, z których musiała się wycofać i wycofuje się nadal.

Chyba największe osiągnięcia ma i będzie miała psychiatria na „polach” z których się wycofa, przy wydatnej pomocy instytucji prawnych – np. jak ostatnio Trybunału Konstytucyjnego.

- może Wuj potrafi mi wyjaśnić np.:

Jaką wartość dowodową ma opinia psychiatry?
1. konstytucyjnie, jesteśmy równi wobec prawa
2. w przypadku podejrzenia o popełnieniu przestępstwa, jesteśmy niewinni dopóki niezawisły sąd takiej winy nam nie udowodni
3. przyjmijmy, nawet (to karkołomne założenie), że psychiatra wie o czym mówi, czyli jest specjalistą od „chorób psychicznych”, choć nie jest instytucją umocowaną konstytucyjnie

Pytanie:
Jaką wartość posiada opinia psychiatry np. co do poczytalności w chwili popełnienia czynu zabronionego, wystawiona przed prawomocnym orzeczeniem sądu o winie, a dopuszczana przez sąd jako dowód w sprawie?

Ano nie ma żadnej! – choć to oczywiste tylko dla osób poczytalnych

Bo:
1. aby być w zgodzie z poprzednim punktem 2., nie może zakładać, ani orzekać o popełnieniu czynu – tym bardziej więc nie może orzekać o „poczytalności” w chwili popełnienia jeszcze nie udowodnionego czynu
2. przyjmując karkołomne założenie pkt. 3, tylko orzeczenie o np. chorobie psychicznej nie jest przestępstwem – nie powinno mieć więc żadnego znaczenia dowodowego – dla sprawy, mogło by mieć dla orzeczenia o winie – ale musiało by takie orzeczenie mieć miejsce po orzeczeniu winy ...

/znam np. z TV przypadek, gdzie gościa pozbawia się wolności (zamyka się w szpitalu psychiatrycznym) bez procesu (bez orzeczenia o winie) na wniosek prokuratora, w wypadku, gdy jedynym „dowodem” jest opinia psychiatry – innych dowodów przeciw niemu nie ma, są natomiast dowody, że jeśli brał w tym (a chodzi o zabójstwo żony) to na pewno nie był bezpośrednim sprawcą i nie mógł działać sam./

Funkcjonowanie psychiatrów, a do podobnej roli obecnie aspirują psychologowie, w społeczeństwie to obłęd! – coś co nie ma podstaw konstytucyjnych, a wprost przeciwnie jest sprzeczne z konstytucją.

Jeśli, konstytucja gwarantuje wolność sumienia, wyznania, przekonań, etc ... to jedyna wartość ich opinii mówiących np. o „prawidłowych” bądź „nieprawidłowych” osobowościach powinna być dokładnie taka sam jak wartość opinii „człowieka magnesa”, „wróżki”, „radiestety” lub „egzorcysty”, tymczasem udało się tym hochsztaplerom wmówić społeczeństwu zupełnie co innego. I w państwie, w którym sądy biorą pod uwagę takie dowody bałbym się mieszkać – gdyby nie to, że akurat mi to „mogą skoczyć” J

Na marginesie: przypomina mi się sprawa Rywina i „grupy trzymającej władzę”, gdzie sędzia dopuszcza jako dowód opinie tzw. Biegłej, która sądowi tłumaczy o czym świadczą wypowiedzi mi mi Michnika i Rywina na taśmie ... Zastanawiam się, a raczej sąd powinien się zastanowić, jakie ma w ogóle kompetencje, przesłuchiwania jakichkolwiek światków. I ogólnie, czy wobec takich praktyk i zasady równości wobec prawa, miejsce (konstytucyjne) niezawisłego sądu (z obrońcą i oskarżycielem) nie powinien zająć psychiatra lub psycholog, i wydawać swe niezawisłe mniemania bez zbędnej biurokracji w postaci przewodu sądowego.

wujzboj

Gość

Gość

Powinno być:

Nikogo nie interesuje twoja poczytalność - chyba, że w chwili popełnienia czynu zabronionego - bo ta ma dla sądu znaczenie dla orzeczenia odpowiedzialności - jednak tu psychiatra, a nie sąd musiałby orzec czy domniemanego czynu się rzeczywiście dopuściłeś - a do chwili prawomocnego wyroku - jesteś niewinny.

Gość

PS

Ester

Gość

1. nie wiem, czy opinie sporządza dwóch, czy jeden psychiatra – i nie ma to chyba większego znaczenia

2. trudno stwierdzić poczytalność lub jej brak, w chwili czynu, nie zakładając co podejrzany robił w chwili czynu – tu psychiatra określić musi nie tylko co robił, ale jeszcze „z sufitu” orzec czy wiedział co robi – wydaje mi się, że wiara w to, że psychiatra może orzec o poczytalności w chwili czynu, bez takich założeń to „myślenie magiczne” lub hipokryzja

3. podejrzany (każdy) ma prawo odmówić składania wyjaśnień (tu równość wobec prawa, po raz kolejny jest łamana) ... oczywiście też, podejrzanego z psychiatrą nie łączy relacja pacjent-lekarz, bo psychiatra (zakładając, że psychiatria to medycyna, a psychiatra jest lekarzem) działa na zlecenie sądu (zazwyczaj na wniosek prokuratora) jako biegły, w celu sporządzenia opinii, a nie lekarz podejrzanego ... no chyba, że ktoś uważa, że każdy kontakt z psychiatrą to relacja lekarz-pacjent

4. „czy moze brac udzial w postepowaniu” – ale żaden podejrzany nie musi brać udziału w postępowaniu – wcale nie musi być „niepoczytalny”- ktoś może sobie „olewać” sąd i rozprawa może toczyć się bez niego, lub z uwagi na „niedyspozycję” proces może zostać odroczony np. na podstawie opinii lekarskiej o stanie zdrowia w dniu rozprawy – to tylko kolejny przykład „specjalnego” (nierówności wobec prawa) traktowania ...

tu dodatkowo, to nie podejrzany decyduje o tym, czy będzie chciał brać udział w postępowaniu, a praktycznie psychiatra ...

5. ”podlega ocenie tak jak kazdy inny dowod w sprawie. Moze byc przeciez kwestionowana przez kazda ze stron.” – problem w tym, że faktyczna wypowiedź psychiatry dotyczy OSOBY i praktycznie jej winy lub niewinności (z konieczności więc i sprawstwa), to nie „dowód” jak każdy inny – ten „dowód” to wyłączna domena niezawisłego sądu, i w każdym innym wypadku tego typu opinie, co do przedmiotu opinii, są niedopuszczalne w ogóle.

(założenia, na jakich opiera się psychiatria i badanie psychiatryczne, są również sprzeczne z zasadami na jakich opiera się prawo ...
poza tym, czy psychiatria to jakaś obowiązująca religia – ideologia w Polsce, że opinie jej wyznawców są dowodem przed sądem? Piszę „religia”, bo przedmiot jakim zajmuje się psychiatria, czyli określanie norm zachowań i celów człowieka to z definicji domena religii, a jedyną oficjalną „religią” jest obowiązujące prawa, z nadrzędnym jego aktem - Konstytucją)

PS problem oczywiście by nie istniał, gdyby orzeczenie sprawstwa – winy, był osobnym orzeczeniem, w stosunku do sankcji – kary (lub innych środków socjalizacyjnych) ... lub tylko, gdyby o powołaniu biegłego psychiatry wnioskowała obrona, a nie oskarżyciel ...

Ester

Gość

Ester

Gość

Ester

Gość

teraz to ja nie rozumiem :grin:

Gość

Gość

Ester

Gość