ŚFiNiA

Adam Barycki · Gość

Niech sobie kluczyk będzie duchem, niech duchem będzie beton, ale na boga, dlaczego duch jest tak okrutny i duchową iluzją czyni spirytus? Czy dobry bóg nie mógłby zrobić malutkiego wyjątku i spirytus uczynić materialnym, abym mógł uchwycić w dłoń szklanicę pełną materialnego spirytusu, wlać w gardło i precz przepędzić natrętne swym okrucieństwem duchowe odczuwanie kaca.

Adam Barycki

PS. Skoro empiria nie przekonała niedowiarków, to jak tylko usunę spod nóg chwiejący się niepewnym duchem fundament i stanę na twardym materialnym gruncie, zmiażdżę solipsyzm ściśle matematyczną teorią.

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, skoro strumień wrażeń był to, a nie materia, której przecie ze świecą, okrucha nawet nie znajdzie, to nie chce wyjść inaczej, jak tylko, że świadomość w jednej swojej części tworzy strumień, aby go skierować w inną część siebie, a przecie strumień wrażeń Pana Wuja Zbója wyraźnie Pana poinformował, że świadomość nie dzieli się na części. Ale o tem potem, jak tylko strumień informacji potnej i trzęsiawkowej mnie opuści.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

A gówno tam odpuścił. Widać już wyraźnie, że nie trzęsie mną strumień dobrego ducha solipsyzmu. Duchowe strumienie nie mogą być tak okrutne i zatwardziałe, duchy są ze swej natury miękkie i ulotne. Nie, mokry rzadki strumień, a wyschła na wiór i zbita w twarde grudy materia trząść mną musi, dlatego duchowy strumień kaca nie może przez tę materialną skałę się przebić na zewnątrz i ulecieć w dal siną.

Adam Barycki

PS. No i znowuż mamy długi polski weekend, teraz już nie uda mi się wykręcić od walki na śmierć i życie w obronie honoru bezbronnej materii. Jest to jeszcze jeden ściśle matematycznie naukowy dowód na nieistnienie boga. Dobry bóg nigdy by nie pozwolił, aby taki jak ja fascynat lenistwa musiał w ten cudowny weekend trudzić się walką z wiatrakami. Gdyby istniał, zabiłby wszystkich wrogów materii, abym mógł oddawać się błogiemu lenistwu.

Adam Barycki · Gość

Jedyny model świadomości solipsystycznej, który nie popada w sprzeczność logiczną, to model podobny do modelu Wielkiego Wybuchu. Jednak całkowicie zmienia istotę tej świadomości.

Powstała z osobliwości struktura (w tym czas) „świadomości solipsystycznej” ewoluowała do powstania świadomości i tym samym samoświadomości. Tak więc, świadomość jest skutkiem procesów ewolucyjnych nieświadomego „organizmu” o określonej nieświadomie strukturze, czyli niezależnej od świadomości, a zależnej od niezależnych od niej czynników. A skoro są niezależne od świadomości czynniki, to muszą być wobec niej osobne, czyli świadomość może być tylko elementem owej „świadomości solipsystycznej”. Tak więc mamy już dwa konflikty logiczne z Pańską definicją – skutek i osobność.

Jeżeli jednak, nie struktury stworzyły świadomość, a odwrotnie, świadomość struktury, w tym czas, to jak mogła dokonać aktu stworzenia czasu bez tego czasu wcześniejszego istnienia, skoro świadomość jest strukturalnie związana z czasem? Nie ma logicznej odpowiedzi na to pytanie, jedynie możemy stwierdzić, że przed stworzeniem czasu była osobliwość, ale nie możemy stwierdzić, że osobliwość jest świadomością, czyli przed powstaniem czasu, świadomości być nie mogło.

No i najważniejsze, skoro mamy niezależne od świadomości struktury, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby stwierdzić w sposób logicznie poprawny, że i struktury materialne mają rację bytu w tym modelu. Tym samym mamy model opisujący byt, który ja w zgodzie z logiką nazywam wszechświatem, a Pan w sprzeczności z logiką nazywa świadomością solipsystyczną, ponieważ z przyczyn logicznych przyczyną tego co istnieje nie może być świadomość, a osobliwość. Oczywiście wolno Panu osobliwość nazywać świadomością, jednak nie upoważnia Pana do tego poprawność logiczna, a wiara tylko w alogiczny byt. Tym samym o dupę rozbić twierdzenie, że solipsyzm jest logicznym opisem rzeczywistości. Jak wykazałem powyżej, nie jest.

Jeżeli odejdziemy od modelu Wielkiego Wybuchu, to pozostaną już tylko same absurdy logiczne, co wykażę jak tylko zajdzie taka potrzeba.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, przekonał mnie Pan, swoim tu uporem wykazał Pan, że czas nie ma absolutnie żadnego wpływu na Pańską skostniałą świadomość.

Adam Barycki

PS. Panie Dyszyński, ten wątek, to ekspres, osobowe chodzą w działach naukowych.

Adam Barycki · Gość

Pan Dyszyński nie wie:

luzik

Adam Barycki · Gość

W mojej celi właśnie przed chwilką złożyłem Pani hołd.

Adam Barycki

luzik

Adam Barycki · Gość

To ja tu szykuję najpoważniejszą od trzysu lat rozprawę z trucizną całej berkleyowszczyzny, a Pani nazywa to cukierkiem? Ludzie trzymajcie mnie, bo ukręcę łeb Tej durnej babie.

Adam Barycki

luzik

Rozprawą mi Pan pyska nie zapchasz.

Adam Barycki · Gość

To co, mam jak Pan Krowa przyglądać się, jak Pan Dyszyński Panią zeżre? Że już o innych zaletach Pana Krowy nie wspomnę.

Adam Barycki

luzik

Pan Dyszyński ma na mnie apetyt?

Mirosław Galczak

Czy mam Panu Dyszyńskiemu życzyć Smacznego ?

wujzboj

Adam Barycki · Gość

Świadomość zmienia swoje stany i postrzega zmiany przechodzenia po kolei ze stanu w stan. Czyli nie postrzega jednocześnie wszystkich swoich możliwych stanów, tylko postrzega je po kolei, taki wniosek wynika z twierdzenia w pierwszym zdaniu, a to Pańskie stwierdzenie. Bo gdyby nie Pańskie, to proszę mnie poprawić i poinformować, że nie miał Pan na myśli tego, co Pan napisał. Ja, niestety, nie jestem telepatą i dociera do mojej świadomości tylko to, co Pan pisze.

Więc, świadomość najpierw postrzega kolorowe zajączki w lusterku, a potem postrzega wiedzę naukową wyjaśniającą w całkowitej zgodności z wcześniejszym postrzeżeniem zajączka, zachowanie fal elektromagnetycznych.

Jeżeli świadomość po kolei przechodzi ze stanu w stan, to do stanu wcześniej postrzeżonego zajączka dopasowuje następny kolejny stan z kompatybilną teorią fal elektromagnetycznych, czyli, gdyby postrzeżony wcześniej zajączek miał nie siedem, a sześćdziesiąt kolorów, to w późniejszym stanie, świadomość postrzegłaby inną wiedzę naukową fal elektromagnetycznych, a co za tym idzie, inną wiedzę o innych wcześniejszych milionach spostrzeżeń. Jeżeli wcześniejsze stany postrzeżeń są zależne tylko od świadomości nieświadomej przyszłych jej stanów, a wszystkie późniejsze stany są kompatybilne z wcześniejszymi, to jakie jest statystyczne prawdopodobieństwo zaistnienia takiej kompatybilności? Pańska świadomość jest obecnie w stanie, który pozwala jej postrzegać nieskończoność takiego prawdopodobieństwa, a nieskończoności nie są kompatybilne z postrzeganiem stanu świadomości postrzegającej złudzenie obserwowania świata fizycznego. Więc, nie może być tak, jak Pan napisał, „że solipsyzm jest jak najbardziej kompatybilny z obserwowanym światem fizycznym i z całą wiedzą naukową.”. Tak więc, mamy pierwszy logiczny dowód solipsystycznego absurdu.

Tak na marginesie. Proszę zauważyć, że model z materią nie popada w nieskończoności i tym jest logicznie niesprzecznym w odróżnieniu od solipsyzmu.

Jeżeli, jak Pan pisze, świadomość ma to do siebie, że przechodzi ze stanu w stan i jej istotą jest postrzeganie tych zmian, bo bez przechodzenia ze stanu w stan nie byłoby postrzegania, a bez postrzegania nie byłoby świadomości, a te struktury nie są niezależne od świadomości w takim sensie, że mogłyby świadomość poprzedzać. To znaczy, że świadomość jest wieczna ze swoją jednoczesną strukturą czasu, a wiec, istnieje, czyli przechodzi ze stanu w stan od nieskończoności, czyli powinna przejść już nieskończoną ilość stanów. Zdaje się, że obecny stan Pańskiej świadomości pozwala Panu widzieć ten absurd logiczny. Tak wiec mamy drugi dowód.

Mogę tak bez końca (jednak, co jest oczywiste, nie w nieskończoność), jeżeli tylko dalej będzie Pan uważał, że jak najbardziej zachodzi taka potrzeba.

Adam Barycki

PS. A nawet sam od siebie od czasu do czasu będę wykazywał absurdy wynikające z już przedstawionych tu twierdzeń.

wujzboj

Adam Barycki · Gość

Rubaszny Wuj podchwytliwie pyta:

wujzboj

A tutaj już Pan się grubo myli, i to wielokrotnie. Pewno zobaczy Pan to, gdy będzie Pan miał czas przeczytać mój list mniej pospiesznie, ale dla wygody napiszę parę słów wyjaśnienia, żeby łatwiej było myśl zaczepić.

Po pierwsze, twarde prawa natury dają prawdopodobieństwo równe jedności tylko wtedy, gdy zachodzi warunek, o którym pisałem w następnym zdaniu i potem w następnym akapicie (po zdaniu, które Pan zacytował). Co jest o tyle oczywiste, że niezależnie od twardości praw natury, prawdopodobieństwo tego, że za moment wyrośnie Panu na dłoni kaktus, jest praktycznie zerowe. Prawdopodobieństwo bezdyskusyjnie równe jedności ma natomiast (na mocy definicji) zajście każdego zjawiska a posteriori, czyli zjawiska, którego zajście zostało już stwierdzone. Nie ma to nic wspólnego z modelem, za pomocą którego zjawisko to jest opisywane. W tym, z treścią i charakterem praw natury materialnej, solipsystycznej czy jakiejkolwiek innej. I dlatego też na przykład fakt, że widzimy Słońce okrągłe, w żaden sposób nie upoważnia do wniosku, że ta okrągłość jest koniecznością absolutną, tj. że nie mogło się wydarzyć nic, co by spowodowało, że Słońce widzielibyśmy dziś jako kwadratowe. "Nie zdarzyło się" i "nie mogło się zdarzyć" to dwie różnie rzeczy. Tak samo, jak dwie różne rzeczy to prawdopodobieństwo a posteriori (musi być albo 1 albo 0) i prawdopodobieństwo a priori (może być dowolną liczbą pomiędzy 1 i 0).

Po drugie, wcale nie wiadomo, jak twarde są prawa materialnej struktury świata. Tyle, że wprowadzanie dodatkowego elementu swobody do fizyki poprzez dopuszczenie ewolucji praw jest zazwyczaj mało produktywne bo i tak jak na razie nie istnieje zunifikowana teoria wszystkich oddziaływań fizycznych. Ale i tak niektórzy badacze zastanawiają się, czy i w jakim stopniu założenie, że taka ewolucja zachodzi, mogłaby poprawić aktualny opis przyrody. Na przykład, rozwijane są teorie dopuszczające, że podstawowa wielkość fizyczna - prędkość światła - zmienia się w toku ewolucji wszechświata. Przypomnę też, że takie teorie jak mechanika kwantowa mają same w sobie charakter statystyczny, czyli są już u swojego podłoża miękkie. Zgodnie z mechaniką kwantową, chociaż Pan jest, to mogłoby równie dobrze Pana nie być. Nie jest Pan konieczną konsekwencją stanu początkowego wszechświata, chociaż Pana widać.

Po trzecie, wcale nie wiadomo, czy prawa natury świadomości solipsystycznej są twarde czy miękkie. W jawny sposób pisałem, że jedno i drugie jest możliwe i że koncentruję się na przypadku miękkich praw dlatego, że jest on ciekawszy, a nie dlatego, że nie ma on alternatywy.

Po czwarte, nie jest prawdą, jakoby prawa świadomości solipsystycznej powodowały nieskończoność "bardziej", niż jest to w jakimkolwiek innym przypadku (w tym zakładając na potrzeby dyskusji, że materialistyczna ontologia ma sens i włączając ją w ten sposób w tę analizę). A wszystkie sztuczki usuwające lub rozbrajające taką nieskończoność, możliwe do zastosowania w próbach przeniesienia praw fizyki na poziom praw ontologicznych, można natychmiast, jednym ruchem przenieść do ontologii solipsystycznej. Pisałem przy tym, że ewentualnie pojawiające się w solipsystycznym modelu nieskończoności nie stanowią żadnego problemu (oraz dlaczego problemu nie stanowią; proponuję może zapoznać się np. z paradoksami Zenona i z ich rozwiązaniami). Dokładnie to samo dotyczy zresztą w tym przypadku także i innych modeli, z materialistycznymi włącznie, bo takie rozwiązania można przenosić w obie strony. To tylko i wyłącznie matematyka, tej zaś jest obojętne, jakie znaczenie przypisuje się symbolom.

Adam Barycki · Gość

Może to rzeczywiście kwestia braku czasu, którego Panu zabrakło, aby dokładnie przeczytać, co napisałem. Gdyby Pan dokładnie przeczytał, to zauważyłby Pan, że pisałem, iż twardość praw natury materialnej wyklucza wyrastanie kaktusów na dłoni, jak i kwadratowe słońce, a to wykluczenie, właśnie wyklucza nieskończoności w odróżnieniu od solipsyzmu, który dopuszcza kwadratowe słońce, jak i nieskończoność innych możliwości, co czyni solipsyzm już tylko z powodu nieskończoności, absurdem.

Jeżeli jednak, jak się dowiaduję od Pana, natura praw świadomości solipsystycznej może być również twarda, to nie tylko wyrastanie kaktusów na dłoni jest zerowe, ale i kwadratowe słońce. Dlatego musimy wyraźnie rozróżnić owe dwie sprzeczne ze sobą teorie solipsyzmu i rozmawiać o każdej z osobna. Wykluczam dalsze kontynuowanie ciuciubabki, w której to, Pan kontrargumentuje moje argumenty przeciwko solipsyzmowi miękkiemu kontrargumentami solipsyzmu twardego, co jest przelewaniem z pustego w próżne. Oczywistym jest, że twardy solipsyzm wyzbywa się absurdu nieskończoności, jednak popada w inny absurd (o którym napiszę innym razem), wyklucza podmiotowość samoświadomości, a Pan Dyszyński nie zniósłby tego, Jego wolną wole natychmiast trafiłby nagły szlag.

Panie Dąbrowski, gdyby Pan bardziej skupił się na istocie, a mnie na erystyce, to nie pisałby Pan do mnie tego: „Nie jest Pan konieczną konsekwencją stanu początkowego wszechświata, chociaż Pana widać.”. Ponieważ do rozmowy naszej to nic nie wnosi, co prawda, jełopy się nie połapią, ale ja i Pan doskonale wiemy, że moja obecność na tym świecie nie jest konieczną konsekwencją stanu początkowego, to jednak była konsekwencją możliwą tego stanu, w odróżnieniu od kwadratowego słońca, którego pojawienie się jest zerowe, ponieważ w odróżnieniu ode mnie nie jest możliwą konsekwencją stanu początkowego naszego wszechświata. Tak wiec, moja obecność na tym świecie nie daje powodów do zarzucania światu naszemu absurdu nieskończoności. W odróżnieniu od stanu Pańskiej świadomości, w którym to stanie, z nieskończenie możliwych, postrzega Pan akurat mnie, zamiast kwadratowego słońca.

Adam Barycki

wujzboj

chryzjan

Czy możesz pokazać i objaśnić Wuju, co rozkład gęstości prawdopodobieństwa pomiarów obserwabili ma wspólnego ze świadomością? :shock:

Ponawiam pytanie – gdzie, kiedy i w jaki sposób zaobserwowano ŚWIADOMOŚĆ?!
___________________________
„Kategorie naturalne nie są zdefiniowane ostro, nie ma np. definicji krzesła.”