ŚFiNiA

rafal3006

Krowo, ja rozumiem twoją frustrację bo emcek to wzór opisujący poczynania byka a nie krowy.

Adam Barycki · Gość

Proste, Panie Kotasiński, tyle tylko, że sprzeczne z równaniem E=mc2. Gdyby był Pan zdolny rozumieć zasadę zachowania energii i jej związek z równaniem E=mc2, to rozumiałby Pan sprzeczności na które wskazuję, a ponieważ nie rozumie Pan co do Pana mówię, a mówię na poziomie wiedzy bardzo podstawowej, to pierdoli Pan banialuki nie tylko niegramatyczne, ale i zupełnie pozbawione sensu. Pańskiego poziomu intelektualnego nie można sklasyfikować tylko jako analfabetyzm, oprócz tego, wykazuje cechy klinicznej patologii na poziomie debilizmu. A Pańska bezczelność, to psychoza, która, co jest bardzo prawdopodobne, może być spowodowana moczeniem nocnym.

Adam Barycki

Marcin Kotasiński

rafal3006

Adam Barycki · Gość

Pan Kotasiński do kumpla z przedszkola:

Marcin Kotasiński

Rafał kogut jajek nie znosi, ale je zapładnia i sam bierze się z jajka, a wprowadzenie go do uproszczonego układu jajko-kura jest rozszerzeniem zagadnienia.

Adaś zamknąłeś rozmowę między nami. Tłumacząc w powyższy sposób proces pojmowania czyjejś wiedzy zniekształcasz proste zagadnienie, żegnam.

Adam Barycki · Gość

Kamień spadł mi z serca, miałem cholerną tremę przed zejściem na poziom trzylatka. Teraz już nie będę starał się komentować Pańskich rewelacji w sposób dla Pana zrozumiały, kopy w dupę będzie Pan zbierał w sposób niezauważalny dla Pana.

Adam Barycki

PS. Zadziwiony tylko jestem, że tak potężna e-wiedza nie potrafiła spowodować ubytku mojej ciemnej m-niewiedzy i tym mnie ugrzecznić, jak to ze świetlistą pewnością zapowiadała.

Adam Barycki · Gość

Pan Kotasinski zapewnia, że poradzi sobie z Baryckim:

Marcin Kotasiński

Zacząłem ten temat pisząc na jego początku:

Adam Barycki · Gość

Zamilkli, bo to źli ludzie są i mają Pana w dupie, tylko ja taki dobry jestem, że nad takim jak Pan przygłupem ulitowałem sie, polubiłem, ba, można nawet powiedzieć, że pokochałem i z miłości wielkiej otoczyłem troską nieboraka z okaleczonym umysłem, a na dodatek nietrzymającego moczu.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

No i co Panie Kotasiński, morda czerwona jak burak ze wstydu, wstydzi się Pan teraz swojego niegrzecznego zachowania wobec swojego dobroczyńcy? Chciałoby się teraz rymsnąć na kolana, ucałować rękę dobroczyńcy i błagać go o wybaczenie, ale wstyd nie pozwala. Przecież tak nie można, trzeba się przełamać, wstydzić się przecież nie ma czego, inaczej sumienie zagryzie Pana na śmierć za krzywdy któreś mi Pan wyrządził.

Adam Barycki

rafal3006

Panie Barycki,

Udowodnionym jest, że emcek opisuje matematycznie zapladnianie kury przez koguta.
Wlaściciel tego potężnego narzedzia matematycznego z łatwością przewidzi każde Pana zachowanie, radzę się poddać i nie marudzić, bo walczysz Pan z wiatrakami.

Twierdza emcek jest nie do zdobycia.

Kubuś

Marcin Kotasiński

Adaś ty jesteś wariatem, ty masz bzika, ocknij się chłopie, bo jak tak dalej będziesz błądził, to niebawem będziesz mylił podłogę z sufitem.

Rafał wejście jest przez bramę, po prostu, a on próbuje zdobywać mury i jedyne, co mu udaje się, to je obsikać, ale one stoją jak stały.

Adam Barycki · Gość

A może by go tak, Panie Kubusiu, implikacją materialną i zaraz się okaże, że jak kogut ma cztery jaja, to Pan Kotasiński nie sika do łóżka, co jest wierutnym fałszem dowiedzionym ściśle matematycznie przez NTI. Tak wiec, mamy ściśle matematycznie dowiedzione przez NTI, że Pan Kotasiński sika do łóżka, a to wyklucza jego boskość, bo bogom sikać do łóżka nie przystoi.

Adam Barycki

rafal3006

Panie Barycki,

To jest w dalszym ciagu tylko obsikiwanie twierdzy emceka, do której jak powiedział Marcin drzwi sa otwarte i każdy może tam wejść i kulturalnie podyskutować.

Żadnej teorii nie obalisz Pan obsikiwaniem, ale rzeczową dyskusją.

Marcin pokonał już Wuja i Kubusia.

Czy to wstyd przyznać się do porażki ?

Kubuś

Adam Barycki · Gość

Nie poddam się, będę walczył do ostatniej kropli moczu.

Adam Barycki

rafal3006

czy jest sens się odwadniać ?

Adam Barycki · Gość

A co mi tam, polegnę i niech sobie mnie chowają na Wawelu.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, popłakałem się ze wzruszenia przejęty Pańską troską o Pana Kotasińskiego, czytam i płaczę, chrupnę sobie wafelka w czekoladzie i czytam, czytam i płaczę, chrup wafelka i łza po policzku spływa, znowu chrup i znowu łza, mówię Panu, coś strasznego, chrup i łza, znowu chrup i znowu łza. Tak jestem wzruszony, że dłużej tego wytrzymać nie idzie, wezmę sobie na uspokojenie trzysta kropli waleriany i położę się do łóżka.

Taki jestem bardzo przejęty losem tak wybitnych fenomenologów jak Wy Panowie, toż przecie Pan, Panie Dyszyński, tak jak i Pan Kotasiński, jest świetliście pewien fenomenu swojej świadomości absolutnie czystej od brudu społecznych naleciałości, a czystej czystością rzeczy samej w sobie. Przecież nie może być, aby takie dwa Kanty jak Wy Panowie, pozostawały ze sobą w takiej nieprawdziwej sprzeczności, boć przecie, ta sprzeczność jest fałszem, obadwa fenomeny są prawdziwe, a jak ściśle matematycznie udowodniła NTI, z prawdy nie może wynikać fałszywa sprzeczność jedni prawdziwych fenomenów. Dlatego, Panie Dyszyński, aby być świetliście pewnym prawdy swojej fenomenalnej świadomości, musi Pan uznać świetlistą pewność prawdy fenomenalnej świadomości Pana Kotasińskiego, bo pozostając w fałszywej sprzeczności ze sobą, fałszem muszą okazać się wasze fenomenalne świadomości, a świetlista pewność ich prawdy musi pęknąć jak stłuczona żarówka.

Adam Barycki

PS. Panie Kotasiński, pozwoliłem sobie napisać do Pana Dyszyńskiego, bo to jest filozof amator, natomiast, do Pana boję się pisać, bo Pan, jako filozof zawodowy mógłby mnie zbesztać za tak amatorską analizę epistemologiczną.

Marcin Kotasiński

Kontynuacja stąd: http://www.sfinia.fora.pl/kawiarnia,17/wplyw-nowoczesnych-technologii-na-nasze-zycie,5896-75.html#155558

rafal3006

Adam Barycki · Gość

Panie Kotasiński, ja bardzo bym nie chciał mieć podobnego zdania o Panu, co Pan o Panu Kubusiu, dlatego po raz kolejny proszę Pana, aby był tak uprzejmy i jako mający pojecie o własnym emceku najlepsze, zechciał mi rozświetlić moją niewiedzę odpowiadając choćby tylko na jedno moje pytanie z wielu już Panu zadanych i na żadne z nich nie otrzymując odpowiedzi.

Pytania są proste, dotyczą teorii względności, której to, jest Pan najwybitniejszym na świecie ekspertem bijąc Einsteina na głowę. Nie mogę dopuścić do siebie myśli, że jest Pan hochsztaplerem udającym eksperta, bo hochsztaplerzy są zazwyczaj dobrze przygotowani w dziedzinie, w której dopuszczają się oszustwa i potrafią odpowiadać na podstawowe pytania. Ten Pański brak odpowiedzi na podstawowe sprzeczności w emceku, które wskazuję, po wykluczeniu hochsztaplerstwa, mógłby wskazywać na Pańską całkowitą durnotę, jednak nie dopuszczam do siebie takiej myśli, przecież tak boski umysł jak Pański, wyklucza durnotę. Pan przecież nie jest durniem. Prawda, że Pan nie jest?

No pewnie, że Pan nie jest, dlatego bez najmniejszego trudu odpowie mi Pan na pytanie, jak to emcek łączy w jedność energie w kontekście stożka Minkowskiego, który to stożek ogranicza taką jedność tylko do lokalności tegoż stożka? Równanie E=mc2, wyklucza jedność wszechobecną, jedyną jednością dozwoloną przez równanie E=mc2, jest tylko jedność lokalna. Fundamentem Pańskiej teorii jest równanie E=mc2, a z tego wynika, że jedność boga, o którym Pan pisze, nie może być wszechobecna, a tylko lokalna.

Jeżeli jednak uważa Pan, że bóg Pański posługujący się procesem emceka opartym na równaniu E=mc2, jest wszechobecny, to proszę przedstawić dowód matematyczny wykazujący sprzeczność stożka Minkowskiego z równaniem E=mc2. Jeżeli Pan tego nie zrobi, to znaczy, że albo Pańska teoria jest prawdziwa, a bóg ograniczony, albo bóg jest wszechobecny, a Pańska teoria jest do dupy. Wszechobecny bóg stoi w sprzeczności z Pańską teorią tak jak Pańska teoria stoi w sprzeczności z wszechobecnym bogiem, matematyka wyklucza spójność Pańskiej teorii z wszechobecnym bogiem.

Chyba, że Pański boski umysł pozwoli Panu przedstawić taki dowód matematyczny, w co absolutnie nie wątpię i ze świetlistą pewnością czekam na prezentację tego matematycznego dowodu przez Pana.

Adam Barycki

Marcin Kotasiński

Adam Barycki · Gość

Panie Kotasiński, równanie E=mc2 wyklucza przestrzeń, teoria względności, a za tym i to równanie operują tylko i wyłącznie w czasoprzestrzeni, poza czasoprzestrzenią równanie E=mc2 jest wewnętrznie sprzeczne. A c2 jest właśnie ograniczeniem wymuszającym lokalność. Jeżeli Pan chce opisywać wszechobecną jedność matematycznie, to musi Pan napisać inne równanie, bo równanie E=mc2 stoi w sprzeczności z wszechobecną jednością. Dodam jeszcze, że czasoprzestrzeń teorii względności jest potwierdzona empirycznie, w przeciwieństwie do przestrzeni euklidesowej, o której Pan pisze, przestrzeń euklidesowa nie występuje ani w mechanice kwantowej, ani w teorii względności, a te dwie teorie opisują rzeczywistość sprawdzalną empirycznie. Przestrzeń euklidesowa, to narzędzie do opisu tylko jednego z fragmentów rzeczywistości. Aby opisywać jedność rzeczywistości, musi Pan stworzyć nową teorię, tego nie jest wstanie uczynić, ani TW, ani MK.

Panie Kotasiński, jeżeli bóg jest, to byłoby idiotyzmem zakładać, że nie wie tego, co wiem ja i jeszcze paru innych ludzi. Musi bóg wiedzieć, że E=mc2, nie może służyć do opisu jego wszechogarniającej jedności, dlatego możemy przyjąć z całą pewnością, że albo bóg Pana okłamał przekazując Panu fałszywą wiedzę, albo Panu się tylko zdawało, że wiedzę Pańską przekazał Panu bóg, a wiedza ta jest tylko skutkiem Pańskiego analfabetyzmu. Teraz musisz się Pan zdecydować, albo bóg pogrywa z Panem w huja, a wtedy pluń Pan na niego, albo pozostając ufnym bogu, musi Pan uznać swoją durnotę za fakt. Jak to zawsze bywa, jest jeszcze trzecie wyjście, a właściwie pójście, pójście do psychiatry po poradę i psychiatra Panu poradzi co robić dalej.

Adam Barycki

PS. Panie Kotasiński, jeżeli Pan chce, abym wyżej podniósł wzrok, to musi Pan wyżej coś umieścić, aby ten mój wzrok mógł coś widzieć, bo na razie nie widzę równania, które opisywałoby jedność. Napisz je Pan, umieść wysoko, a ja postaram się na nie spojrzeć ze swoich dołów.

Marcin Kotasiński

Ja piszę o miejscu i ruchu, nie tylko o przestrzeni euklidesowej, Minkowskiego czasoprzestrzeni, której nadano niezależność bytową. Jeśli gdzieś użyłem słowa przestrzeń bez słowa czas, to przez pomyłkę lub w innym sensie lub ty nie zrozumiałeś, nie dlatego, że uważam, iż mogą być oddzielne, jeśli w ogóle mogą być, bo one nie są niezależne bytowo od c2, bo to c2 tworzy miejsce i czas, czyli klasyczną czasoprzestrzeń. Jedno c to miejsce, czyli pisana wcześniej przestrzeń kwantowa, a drugie c to ruch kwantów promieniowania.

Zgoda, co do tego, że przestrzeń jako miejsce występowania zjawisk jest potwierdzone empirycznie, bo po prostu doświadczamy różnych miejsc i zgodzę się, co do tego, że potwierdzony jest czas rozumiany jako następowanie zmian, bo dostrzegamy zmiany. Ale nazwa przestrzeń jest nadinterpretacją istniejącego stanu do stopnia, który spowodował, że ludzie temu miejscu nadali niezależność bytową. Podobnie z czasem, obserwujemy tylko i wyłącznie teraźniejsze zmiany, kolejne stopnie ruchu, który także nadinterpretowano i nazwano czasem uznając go za niezależny byt.

Sytuacja jest prostsza.

Przestrzeń, o której mówię jest przestrzenią zasadniczo i ostatecznie tylko kwantową, która w makro skali ludzkiego ciała i oka przestaje wyglądać jak płaszczyzna/przestrzeń kwantowa, bo nie widzimy okiem kwantów. Płaszczyzna kwantowa jest gigantyczna, to przekraczająca wszechświat „sieć” złożona z komórek kwantowych. Przez te komórki przeskakuje energia, a w wyższym spojrzeniu płynie fala energii, którą konstruują kwanty. Przestrzeń kwantowa posiada wymiary czasoprzestrzeni, ale umownie. Ma szerokość, wysokość i dal, umownie, bo nie ma kresu dla szerokości, wysokości i dali.

O wymiarach możemy mówić tylko jeśli weźmiemy wycinek przestrzeni kwantowej, np. gdybyś wziął milion kostek do gry, tych z oczkami, którymi gra się choćby w chińczyka. Kiedy z tego miliona kostek poskładasz większy sześcian, to będziesz oglądał fragment przestrzeni kwantowej, skończony wycinek nieskończoności. Tak zbudowana jest przestrzeń, jako ogrom przylegających do siebie komórek ciągnących się wszędzie.

Czas należący do klasycznej czasoprzestrzeni będzie tu rezultatem przeskoku kwantów od jednej do następnej komórki, cyk, cyk, cyk, itd. De facto najdokładniejsza miarka dla konstrukcji jakiejkolwiek miary nazywanej zegarem, bo mierzy najmniejsze jednostki „czasu” w oparciu o równe przeskoki kwantów pomiędzy komórkami, przez kwantyzację fali świetlnej. Kiedy te kwanty przemierzają ową przestrzeń kwantową, kwantują - próbkują falę, to w większej skali powstaje nam proces przepływu energii, fala.

Np. na 1cm sześciennym znajduje się tryliard (a naprawdę znacznie więcej) komórek przestrzeni kwantowej. Na tym centymetrze możemy już wyraźnie zaobserwować jak przez kolejne skoki przenosi się energia, rozmiar 1cm kw. pozwala już spostrzec, że przez swoje skoki kwanty w strumieniu przepływają.

Teraz powiększmy ten fragment przestrzeni kwantowej do rozmiaru np. 5*5*5 au. Mamy duży makroskopowy fragment przestrzeni kwantowej, który w świetle klasycznej czasoprzestrzeni możemy już nazwać sporym wycinkiem czasoprzestrzennym. W ten rejon możemy już wstawić śmiało układ planetarny z gwiazdą. I zakładamy dla uproszczenia, że jedynym źródłem energii jest gwiazda. Ona emituje energię w kwantach, które stopniowo przenoszą się przez kolejne komórki przestrzeni kwantowej jako strumień kwantów konstruujących całością falę. Energia z kulistej gwiazdy przenosi się we wszystkich kierunkach i płynie „owiewając” obiekty o dużej masie jak planety z wyraźną grawitacją lub asteroidy za małe na wyraźną grawitację. Jeśli wpada prostopadle to oddziałuje na te masy, ale grawitacja gra tutaj marginalną rolę, bo światło niemal jej nie ulega. Światło ulega zakrzywieniu w obliczu samego obiektu, tak jak woda w strumieniu zagina swój nurt kiedy natrafia na kamień, opływa go, podobnie światło w zetknięciu z obiektem posiadającym masę oddziałuje z nim w taki sposób, jak wiatr owiewa budynek stojący na jego drodze. Tylko niewielki fragment fali/wiatru/strumienia oddziałuje bezpośrednio na obiekt, kiedy pada wprost na niego nie potrafiąc go wyminąć.

W ten sposób światło tworzy czasoprzestrzeń. Przestrzeń, bo dzięki światłu (promieniowaniu w ogóle) widzimy obiekty, które ono omija lub z którymi oddziałuje bezpośrednio. I czas, bo przenoszenie się kolejnych kwantów w kolejne komórki stwarza zmiany, wrażenie ruchu, kolejne zmiany również w oddziaływaniu z obiektami masowymi. Ale powstająca w ten sposób czasoprzestrzeń nie ma niezależności bytowej, ale jest ściśle związana ze światłem, bo to właśnie światło (energia) czyni przestrzeń i czas.

Teraz c2. Zasadniczo zauważ, że jednym c jest przestrzeń a drugim c jest czas, ponieważ jednym c jest przestrzeń kwantowa mająca „wymiary”, a drugim c jest energia przemierzająca tą przestrzeń, będąca w ruchu, który pozwolił nazwać się czasem. Dlatego w teorii względności to zgadza się, dlatego w ogóle można było mówić o stożku Minkowskiego, ale nadanie niezależności bytowej czasoprzestrzeni jest nadużyciem, a nawet sam stożek jest śliską sprawą.

C2 jest wyznacznikiem wszystkich szczytów, nie ma szczytu, który jest wyższy od c2, a który obejmuje w sobie energię elektromagnetyczną. Zatem c2 wyznacza szczytowe wartości zarówno w skali najmniejszego mikro, ale i największego makro. Zatem c2 występuje zarówno w najmniejszej drobinie wszechświata w kwancie światła, w którym energia rzutuje się na samą siebie, a ponieważ wszystko zbudowane jest z energii, to ta źródłowa zależność c*c znajduje swoje odbicie w każdym innym obiekcie posiadającym już masę, a zbudowanym z energii elektromagnetycznej. Przy czym zauważ, że każdy obiekt w którym c*c zamienione jest na e*m lub c*m, podlega przemianie, ponieważ jeden jego człon nie jest absolutny. Jest w nim absolutna energia, która rzutuje siebie, ale na nieabsolutny stan (masę), dlatego masa dąży do przekształcenia i dojścia do stanu absolutnego e (e*e lub c*c). Wzorcem przekształcania m jest e w układzie e*m.

Każdy układ e*m jest nietrwały, następują w nim oddziaływania, masa jako układ energetyczny dąży do rozpadu. Właściwie energia, która staje się układem masowym dąży do wyzwolenia. Dlatego każde e*m zmierza do osiągnięcia wolnego stanu e*e lub c*c. C2 to wzór wszystkiego, źródłowa postać każdej rzeczy i ostateczna postać każdej przemiany/rzeczy. Nie do końca rozumiem, co masz na myśli pisząc lokalność c2, bo ja widzę c2 w każdym możliwym rozmiarze i owszem c2 zawsze stwarza „lokum” dla każdej przemiany, stwarza sobą granice przestrzenne. C (przestrzeń (kwantowa))*c (czas (ruch)) to miejsce dla e*m.

I daruj sobie te uwagi poza tematem wiesz, że nie biorę ich poważnie, a przy ich pomocy możesz jedynie popsuć rozmowę. Dziwi mnie, że człowiek, który spostrzega siebie jako silnego, nie potrafi powstrzymać się od głupich docinek, tak jakbyś nie potrafił od siebie much przegonić, napastliwych myśli we własnym umyśle.