ŚFiNiA

Ks.Marek

+
Teksty w związku z zmartwychwstaniem - ograniczyłem się do Vaticanum II

Konstytucja dogmatyczna o Kościele w numerze KK 48 napisał:

Złączeni zatem z Chrystusem w Kościele i naznaczeni Duchem Świętym, "który jest zadatkiem dziedzictwa naszego" (Ef 1,14), nazywamy się prawdziwie i jesteśmy synami Bożymi (por. 1 J 3,1), ale jeszcze nie ukazaliśmy się z Chrystusem w chwale (por. Kol 3,4), w której będziemy podobni Bogu, ponieważ ujrzymy Go, jaki jest (por 1 J 3,2). Toteż "póki przebywamy w ciele, tułamy się daleko od pana" (2 Kor 5,6) i mając pierwiastki Ducha we wnętrzu naszym wzdychamy (por. Rz 8,23) i pragniemy być z Chrystusem (por. Flp 1,23). Ta sama zaś miłość przynagla nas, abyśmy coraz bardziej żyli dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał (por. 2 Kor 5,15). Usiłujemy tedy we wszystkim podobać się Panu (por. 2 Kor 5,9) i przyoblekamy się w zbroję Bożą, abyśmy mogli się ostać przeciw zasadzkom diabelskim i stawić opór w złym dniu (por. Ef 6,11-13). A ponieważ nie znamy dnia ani godziny, musimy, w myśl upomnienia Pańskiego, czuwać ustawicznie, abyśmy zakończywszy jeden jedyny bieg naszego ziemskiego żywota (por. Hbr 9,27), zasłużyli wejść razem z Panem na gody weselne i być zaliczeni do błogosławionych (por. Mt 25,31-46), i aby nie kazano nam jak sługom złym i leniwym (por. Mt 25,26), pójść w ogień wieczny (por. Mt 25,41), w ciemności zewnętrzne, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów" (Mt 22,13 i 25,30). Albowiem zanim panować będziemy z Chrystusem pełnym chwały, wszyscy staniemy "przed trybunałem Chrystusowym, aby każdy zdał sprawę z czynów dokonanych w ciele, dobrych i złych" (2 Kor 5,10), i na końcu świata "ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie życia, a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu" (J 5,29, por. Mt 25,46). Toteż mając na uwadze, że "utrapień czasu mniejszego ani porównać nie można z przyszłą chwałą, który się w nas objawi" (Rz 8,18, por. 2 Tm 2,11-12), oczekujemy, mocni w wierze, "błogosławionej nadziei i przyjścia chwały Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa" (Tyt 2,13), "który przemieni ciało naszego uniżenia i upodobni je do ciała jasności swojej" (Flp 3,21) i który przyjdzie, "aby być uwielbionym w świętych swoich i okazać się przedziwnym dla wszystkich, którzy uwierzyli" (2 Tes 1,10).

Tu zauważamy odrzucenie reinkarnacji - patrz I pogrubienie
oraz mozliwość uczestniczenia w zbawieniu dla każdego człowieka - patrz II pogrubienie

Konstytucja duszpasterska o Kościele - Gaudium et Spes (KDK KDK 39) napisał:

. (Ziemia nowa i nowe niebo). Nie znamy czasu, kiedy ma zakończyć się ziemia i ludzkość, ani nie wiemy, w jaki sposób wszechświat ma zostać zmieniony. Przemija wprawdzie postać tego świata zniekształcona grzechem, ale pouczeni jesteśmy, że Bóg gotuje nowe mieszkanie i nową ziemię, gdzie mieszka sprawiedliwość, a szczęśliwość zaspokoi i przewyższy wszelkie pragnienia pokoju, jakie żywią serca ludzkie. Wtedy to po dokonaniu śmierci zmartwychwstaną synowie Boży w Chrystusie i to, co było wsiane w słabości i zepsuciu, odzieje się nieskażonością, a wobec trwania miłości i jej dzieła, całe to stworzenie, które Bóg uczynił dla człowieka, będzie uwolnione od niewoli znikomości.
Słyszymy wprawdzie, że na nic człowiekowi się nie przyda, jeśli cały świat zyska, a siebie samego zatraci. Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz ma raczej pobudzać zapobiegliwość, aby uprawiać tę ziemię, na której wzrasta owe ciało nowej rodziny ludzkiej, mogące dać pewne wyobrażenie nowego świata. Przeto, choć należy starannie odróżniać postęp ziemski od wzrostu Królestwa Chrystusowego, to przecież dla Królestwa Bożego nie jest obojętne, jak dalece postęp ten może przyczynić się do lepszego urządzenia społeczności ludzkiej.
Jeżeli krzewić będziemy na ziemi w duchu Pana i wedle Jego zlecenia godność ludzką, wspólnotę braterską i wolność, to znaczy wszystkie dobra natury oraz owoce naszej zapobiegliwości, to odnajdziemy je potem na nowo, ale oczyszczone ze wszystkiego brudu, rozświetlone i przemienione , gdy Chrystus odda Ojcu "wieczne i powszechne królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju". Na tej ziemi Królestwo obecne już jest w tajemnicy; dokonanie zaś jego nastąpi z przyjściem Pana.

agnostyk

Małe pytanie: Dlaczego chrześcijanie tak bardzo "podniecają się" zmartwychwstaniem ciał?
Mnie osobiście wcale to a wcale nie uśmiech się robienie kupy przez całą wieczność. Nie dziwota też, że platonicy i "poganie" z odrazą patrzyli na te filozoficzne tęsknoty za wstawaniem z grobów. Mnie tam nie przeszkadza brak ciała po zejściu - z tego co pamiętam Mojżeszowi eż - gdy pojawił się na górze tabor...

No ale brak zmartwychwstania uczyniłby ze zmartwychwstania Chrystusa jakiś paradoks... Ze swej srony dziwię się poglądowi, że śmierć można pokonać tylko przez zmartwychwstanie. Jeśli dusza jest nieśmiertelna (o ile wogóle jest) to po kiego grzyba mi ciało i zmartwychwstanie? śmierci nie trzeba poknonywać - ona nie ma szans w starciu z niesmiertelną duszą

.Pokonać śmierć musi co najwyżej te statystyczne 80 kilo mięsa i kości, które się do duszy przykleiło... tylko po co nam ten balast? Jakoś można bez niego żyć (po życiu :wink: )

Zdrówko

Radosław

agnostyk

Radosław

wujzboj

Se przeczytaj Radku to: [link widoczny dla zalogowanych] (homilia JP2 z 27 kwietnia 1980). Przepraszam, ze nie moge dostarczyc tlumaczenia calosci. Ale moze wystarczy na poczatek ten fragment: