ŚFiNiA

lucek

aleś odkrył amerykę :mrgreen:

!

Piotr Rokubungi

lucek, rozumiem cię, iż uważasz, że moje przekonanie o tym, że zachodzi coś więcej, niż tylko własne przekonania, jest właśnie przekonaniem moim. Oczywiście, masz rację! Ale zauważ, iż przekonania człowieka w pewnym stopniu nijak się mają do tego, czego doznaje. A więc "inni szatani są tu czynni"- jak mawiał Jego Wysokość Jarosław [nie Dąbrowski]. (Dąbrowski Jarosław, czyli naczelny aka wujzboj ma raczej problem z akceptacją tego.)

lucek

Moonriver

Semele

Religia chrześcijańska jest religią dla ludzi, którzy tak naprawdę chcą grzeszyc. Dlatego wymyślili Jezusa, który wszystko wybacza i jeszcze cierpi za nich na krzyżu.
Nawet piekła już nie ma...:-) :-) :-)

Adriatyk

Tak samo kapitalizm jest ustrojem dla ludzi, którzy chcą być bogaci kosztem biednych i aby utrzymać ich w tym pragnieniu, wymyślono dla nich ideę wolności gospodarczej, aby mogli się łudzić, że biedni nie będą, a będą bogaci i to jeszcze na tym świecie, a nie na tamtym, jak łudzi ich religia.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

A spotkałeś się, gdzieś w ST albo w nauczaniu Jezusa, że życie mamy brać we własne ręce? Że nie powinniśmy zaniedbywać własnego rozumu? Chyba więcej znajdzie się takich, gdzie nawołują do odrzucenia swojego rozumu, ukorzenia zmysłów itp, a całkowitym powierzeniu się Bogu.. ale mogę się mylić. Nie jestem dobrym znawcą Biblii. :think:

mat

Semele

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 14:12, 06 Mar 2020 Temat postu:

W kontekście problemu z tego wątku chyba warto byłoby wspomnieć o POSTULACIE OTWARTOŚCI i czujności w kontekście potencjalnych pomyłek.
Kto wie, czy to nie o to najbardziej chodzi.

Są ludzie, którzy absolutyzują swoje przekonania - co sobie wymyślili, to "tak jest". Niektórzy wręcz uważają, że jak coś wymyślili, to pewnie to jest prawda absolutna, albo prawda dana od Boga.
W życiu jednak nie mamy jakichś bezpośrednich dyrektyw od Boga (może z wyjątkiem bardzo szczególnych, mistycznych przeżyć), tylko ewentualnie jakieś słabe natchnienia, delikatne od Boga sugestie. Ale aby w ogóle takie sugestie rozpoznać niezbędna jest właśnie otwartość, czujność epistemologiczna, pokora objawiająca się w ciągłym testowaniu, czy nie popełniamy błędu.
To ostatnie jest trudne i do tego niosące dodatkowe zagrożenia popadnięciem w postawę patologicznego wycofania, unikania jakiejkolwiek decyzji. Z tego lęku przed zgrzeszeniem, błędem całe grupy religijne zamykają się w skomplikowane rygory rytuałów, zwyczajów. Schematyzm ma być obroną - bo "uświęcone" akceptacją grupy, czy jej guru zachowania zostają uznane za dobre, za nie prowadzące do grzechu, miłe Bogu. Tylko że wcale nie ma pewności, czy taki schematyzm na pewno Bogu miły jest. To jest założenie, które sobie ktoś tam kiedyś poczynił. Może słusznie, a może nie.
Z drugiej strony straszne jest życie w ciągłym lęku przed zgrzeszeniem, a dalej może wiecznym potępieniem. Zaś powody do grzechu są na każdym kroku. A nawet jak się wycofamy z robienia tego, czy innego niebezpiecznego działania, to istnieje zagrożenie, że Bóg naszą postawę odczyta jako grzech zaniechania (jest na temat tego grzechu fenomenalna przypowieść o talentach).
Więc i tak źle, i tak niedobrze.

Jedyne co pozostaje, aby się nie zapłakać (w przypadku bycia teistą, wierzącym że Bóg jest, kiedyś nas oceni, a my poniesiemy konsekwencje naszych wyborów), to chyba uwierzyć, że Bóg nie jest tyranem, że naprawdę człowieka kocha, a nie czyha na jego potknięcia. No i jednak jakoś starać się trzeba. Ale żadnej gwarancji, że się pomyłki nie popełni, po prostu nie mamy.