ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Swego czasu miałam ciekawą dyskusję z Katolikusem o odpowiedzialności za grzech, gdzie Katolikus stawiał tezę, że człowiek nie do końca jest odpowiedzialny za swoje złe wybory, ponieważ nie jest doskonały, jest omylny, a tym samym jest podatny na pokusy szatana, wobec tego nie można powiedzieć, że grzesznik dokonał w pełni dobrowolnego wyboru, a tym samym karać go wiecznym potępieniem gdyby ostatecznie opowiedział się za złem.

W stopce mam taki fragment utworu "Mother Earth, Father God" artystki Torres:

Should I be held responsible
That it's come to this?
Was I blindsided? After all
I knew beforehand of the kiss

Jest tutaj wyrażona fundamentalna problematyka chrześcijaństwa. Podmiot liryczny stawia pytanie o odpowiedzialność za grzech w świetle wiedzy i niewiedzy. Czy można się wyprzeć odpowiedzialności za za zło, jeżeli zostało się uprzedzonym o tym złu?

Trudność odpowiedzi na to pytanie wynika stąd, że człowiek ma w zwyczaju mądrzeć po szkodzie, dopiero wtedy zdaje się rozumieć, że zło jest złem. I właśnie dlatego pomimo uprzedzenia nabiera się na nie, daje się zwieść. Jednak czy ten brak wiedzy z doświadczenia o skutkach zła zwalnia z odpowiedzialności za zło? Wszak jest to wyrazem nieposłuszeństwa wobec Boga. Matka Boża jako wolna od grzechu pierworodnego nie testowała Boga, nie sprawdzała, czy ten ma rację, czy nie, ona mu w ciemno zaufała. Grzech pierworodny właśnie na tym polegał, że pierwsi ludzie nie uwierzyli Bogu.

Dzisiaj dominuje podejście, że wszystkiego trzeba doświadczyć na własną rękę, badać, testować, że wtedy dopiero człowiek ma szansę dojrzeć do dobra. Do religii zaimplementowano podejście naukowe. Maryja Panna zadaje kłam temu podejściu. Jest dobra nie będąc ani żadną boginią, ani nawróconą córką marnotrawną, tylko niepokalanym człowiekiem. Nie ma żadnego przymusu ulegania złu z powodu niepełnej wiedzy, a tym samym brak pełnej wiedzy nie zwalnia z odpowiedzialności za zło.

Mało tego, z jakiego drzewa Bóg zakazał Adamowi i Ewie zrywać owoc? Właśnie z drzewa poznania dobra i zła. Podejście eksperymentatorskie typu "spróbujmy i ocenimy czy to było dobre czy złe" jest z definicji satanistyczne. Ta chęć poznania dobra i zła to nic innego jak dążenie do przekonania się o tym na własnej skórze zamiast wskutek zawierzenia Bogu. I to skutki tego grzechu nosimy na barkach. A współczesny świat z tego grzechu pierwszych rodziców uczynił pomysł na życie.

Andy72

towarzyski.pelikan

Andy72

Święty Tomasz

( o szatanie)
Jego więc pragnienie upodobnienia się do Boga
polegało na tym, że 1. jako celu ostatecznego pragnął tego szczęścia, do którego
mógł dojść siłą własnej natury, odwracając swoje pragnienie od szczęścia
nadprzyrodzonego, które otrzymuje się z łaski Bożej. A jeśli 2. jako celu
ostatecznego pragnął tego upodobnienia się do Boga, jakie bywa dawane z
łaski, to chciał to chciał go mieć siłą własnej natury, nie zaś za Bożą pomocą –
według zarządzenia Bożego (...). Oba te mniemania wychodzą na jedno: według
obu szatan pragnął zdobyć ostateczną szczęśliwość własnymi siłami – a to
przysługuje wyłącznie Bogu. Ponieważ zaś to, co istnieje samo przez się, jest
początkiem i przyczyną tego, co istnieje dzięki czemuś innemu, dlatego w
następstwie 3. szatan pragnął mieć jakąś władzę nad innymi: i w tym również
chciał występnie upodobnić się do Boga” (Sth, 63, 3)

Andy72

dalej

Szatan pragnie: „wyższości, uniezależnienia, władzy; zarazem uzależnienia
innych od siebie i panowania nad innymi. Jest zasadnicza różnica: Bóg jest
niezależny i ma zwierzchność z tytułu własnego: bo istnieje sam przez się;
szatan chce to mieć przez uzurpowanie. Bóg udziela się, uszczęśliwia, obdarza
wolnością; szatan wprost przeciwnie: chce by mu się inni udzielali, służyli, byli
niewolnikami nieszczęśliwymi, jak on sam jest nieszczęśliwy; jego żądza władzy
jest dla samej władzy i panowania” (Sth, t.5, s.107)

Czyli karykatura Boga-tyrana jak nic przypomina szatana. Gdy ma się w głowie taka karykaturę, to potem nic dziwnego że odrzuca sie takiego "boga" bo to szatan.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

Andy72

Podobno po śmierci wola się utwierdza w dobru lub złu. Może właśnie dlatego że widzimy Boga jaki jest, widzimy Prawdę i wtedy dokonujemy wyboru całym sobą. Ważne jest by być w momencie śmeirci bez grzechu cięzkiego, bo wtedy Bóg jawi się nam jako sędzia naszej grzeszności i całym sobą Go nienawidzimy. Na ziemi możemy błądzić, możemy do ostatniej sekundy sie nawrócić, ale już po tamtej stronie jest za późno bo za dużo wiemy.
Według Wuja, jak rozumiem , nie ma wcale widzenia Boga jak jest, tylko zobaczenie tak jak Apostołowie widzieli Chrystusa, czyli jakby po śmierci kontynuacja życia, Gdzie zawsze jeszcze można się nawrócić.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan