ŚFiNiA

TS7

Tak od "kwestia autorytetu" w dół to myślę, że to zbędne jest powtarzanie się.
Wydaje mi się, że już większość osób wie jaki masz "stosunek do autorytetów" i tylko powielasz to w kółko i na okrągło. Dla mnie przynajmniej to jest już cykliczne deja vu.

Było by miło jakbyś się skupiał na treści i własnych przemyśleniach w tym temacie (o ile chcesz) zamiast się skupiać teraz kto to napisał.

Co jest niezrozumiałe?

Michał Dyszyński

TS7

Ponownie proszę o nie mieszanie tematów z tematem o "niechęci do autorytetów". Rozdmuchuje to wiadomość o deja vu.

====

To nie jest prosty temat, nie mam wielu odpowiedzi.
Może np. to mówi o naturze Boga?

1 Jan 4
8 Kto nie miłuje, nie zna Boga,
bo Bóg jest miłością.

Jan 4
24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».

Może to też ma jakiś związek:
Galatów 5
16 Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. 17 Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. 18 Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.

====

Jako przykład:

Wyjścia 17
9 Mojżesz powiedział wtedy do Jozuego: «Wybierz sobie mężów i wyruszysz z nimi na walkę z Amalekitami. Ja jutro stanę na szczycie góry z laską Boga w ręku».
10 Jozue spełnił polecenie Mojżesza i wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz, Aaron i Chur wyszli na szczyt góry.
11 Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita.
12 Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko.
13 I tak zdołał Jozue pokonać Amalekitów i ich lud ostrzem miecza.

Powiedziałby Ci Bóg, żeby tak zrobić. (załóżmy, że jesteś przekonany, że to Bóg) Uwierzyłbyś i wykonał?

Jesteś w stanie sobie wyobrazić sytuację gdy ktoś (Bóg którego jesteś w stanie rozpoznać?) jest dla Ciebie tak wielkim autorytetem, tak pewnym, tak zaufanym w danej dziedzinie, że choćby wydawało Ci się (zgodnie z Twoją ograniczoną ludzką "wiedzą"), że to co mówi nie ma sensu (co ma podnoszenie rąk do wygranej w bitwie?), to ufność jest tak duża, że zawierzasz Jego mądrości ponad swoją i po prostu wykonujesz zgodnie z PROŚBĄ?

1 Jan 5
2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże,
gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania,
3 albowiem miłość względem Boga
polega na spełnianiu Jego przykazań,
a przykazania Jego nie są ciężkie.

Jeżeli natura rozumie przewagę drugiej natury w danym temacie, to może uznać, że najbardziej "opłacalne" jest dla Niej "słuchać mądrzejszego"?
Jest dla Ciebie zrozumiałe pojęcie "Dobrowolne posłuszeństwo"?

1 Jan 5
17 Każde bezprawie jest grzechem,
są jednak grzechy,
które nie sprowadzają śmierci.

Rzymian 6
16 Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości?
17 Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano
18 a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.
(...)
20 Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości.
21 Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć
22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne.

Czy istnieje coś INNEGO niż służba jednemu bądź drugiemu?
Jest jakaś trzecia opcja? Jaka?

Wyjścia 21
5 A jeśliby niewolnik oświadczył wyraźnie: "Miłuję mojego pana, moją żonę i moje dzieci i nie chcę odejść wolny",
6 wówczas zaprowadzi go pan przed Boga i zawiedzie do drzwi albo do bramy, i przekłuje mu pan jego ucho szydłem, i będzie niewolnikiem jego na zawsze.

Michał Dyszyński

TS7

Ty nie wiesz pewnych rzeczy. Ja nie wiem pewnych rzeczy.
Nie wynika z tego, że NIKT nie wie pewnych rzeczy.

O "nie da się" już dyskutowaliśmy.
Zostajemy na tą chwilę przy swoim.
Może wrócę do tego tematu w jakimś czasie.
Jakbyś pisał bardziej zwięźle mogłoby być łatwiej.

"Jeżeli nie wiesz... to też nie wiesz: czy wiesz czy nie wiesz."
To jest dla mnie rozszerzona pokora by nie wykluczać tego co może nie mieścić Ci się w głowie na tą chwilę.

To znów powrót do innego tematu.

Przypomnę:
Łukasz 12
47 Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. 48 Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą.

Przypomnę też pojęcie "Zawiniona ignorancja".

====

Tak czy inaczej nie odpowiedziałeś na pytania w temacie.

Michał Dyszyński

TS7

Michał Dyszyński

TS7

Korekta:

1. Cud, ingerencja
Jeżeli chcesz aby się coś zmieniło, czego osiągnięcie "standardowymi metodami" jest dużo trudniejsze bądź niemożliwe (!!!) i poprosisz świadomie, że chcesz aby się to przestawiło, to jaki problem?
To jest kwestia tego, że CHCESZ czegoś, ale nie idzie?

Jakub 1
5 Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma.
6 Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam.
7 Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana,
8 bo jest mężem chwiejnym, niestałym we wszystkich swych drogach.

I wydaje mi się, że Bóg wie jak spowodować by to się stało w sposób właściwy, aby nie było sprzeciwu.

2. "Ewolucyjna"

Jan 15
5 Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.

1 Koryntian 4
7 Któż będzie cię wyróżniał?
Cóż masz, czego byś nie otrzymał?
A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał

Skąd te myśli się pojawiają w głowie?
Skąd kreatywność, zdolność syntezy?
"Synestezji myślenia"?
Analogii?

Finalnie może częściowo chodzić o to jak bardzo się opiera człowiek przed zmianami na lepsze i jak utrudnia sprawy sam ze strachem, że zmiana mu coś odbierze, coś pogorszy? Strach przed nieznanym?

A jeżeli te lęki są niewłaściwe, to można samemu sobie blokować postęp?

Finalnie może człowiek "chcieć ale nie chcieć"?

====

Ciekawostka:

Z tego fragmentu słowo "módlcie się":
Mateusz 6
Wy zatem tak się módlcie:
9 Ojcze nasz, który jesteś w niebie,
niech się święci imię Twoje!

Tutaj opisane tak:
[link widoczny dla zalogowanych]

4336 proseúxomai
(from 4314 /prós, "towards, exchange"
and 2172/euxomai, "to wish, pray")
– properly, to exchange wishes;
pray – literally, to interact with the Lord by switching human wishes (ideas) for His wishes as He imparts faith ("divine persuasion").
Accordingly, praying (4336/proseuxomai) is closely inter-connected with 4102 /pístis ("faith") in the NT.
See: Ac 6:5,6,14:22,23; Eph 6:16-18; Col 1:3,4; 2 Thes 3:1,2; Js 5:13-15; Jude 20.

Wymiana próśb/życzeń?
Chceń?

====

Chodziło o to, czy możliwe jest dla Ciebie uznanie zlecenia czegoś czego "nie rozumiesz"?
Bierzesz pod uwagę, że może istnieć coś takiego jak "decyzja przymuszona"? Np. limitem czasu?
Pewne procesy zachodzą "niezależnie od Ciebie" i czasem z czasem jest coraz gorzej.

Masz dwa procesy zachodzące w przeciwnych kierunkach.

Proste zadanie demonstracyjne:
Masz 100 lat życia.
Zaczynasz z wiedzą 0.
Każdy 1 rok przeznaczony na naukę daje 1 jednostkę wiedzy.
Zaczynasz naukę od roku 0.
Decydujesz kiedy przerwać i zacząć pracę.
Potem już się nie uczysz, tylko pracujesz do końca życia.
Twoim celem jest zdobyć jak najwięcej pieniędzy po 100 latach.
Zarabiasz tyle złotych na rok ile masz jednostek wiedzy po zakończeniu nauki.

Jak będziesz się uczyć 0 lat, zarobisz 0 zł.
Jak będziesz się uczyć 100 lat, zarobisz 0 zł.
Kiedy warto przerwać naukę i zacząć pracę?

====

"istnieje wiele pośrednich i pobocznych rzeczy i zdarzeń"

Czyli uważasz, że istnieją rzeczy "dobre", "złe" i "neutralne"?

Pytanie kluczowe 1:
Czy zajmowanie się rzeczami "neutralnymi" zamiast "dobrymi" jest "dobre", "złe" czy "neutralne"?

Mateusz 13
22 Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

Łukasz 10
38 W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu.
39 Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.
40 Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
41 A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele,
42 a potrzeba <mało albo> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

====

Korekta, Ty nie wiesz jak działać skutecznie.
Nie znaczy, że nikt nie wie.
Jak się dowiesz co jest właściwe do robienia?

Pytanie kluczowe 2:
Na jakiej podstawie decydujesz, że już wiesz co należy zrobić w danej sytuacji?

====

Dodatek do Unii Hipostatycznej:

22. SOBÓR EFESKI, III EKUMENICZNY, 431 r.

Zwołany przez cesarza Teodozjusza II sobór powszechny odrzucił przede wszystkim herezją
Nestoriusza, patriarchy Konstantynopola. Duchowny ten należał do zwolenników krańcowego
realizmu w rozumieniu Biblii. Nie podważał on nauki o dwóch naturach w Jezusie Chrystusie,
jednakże każda z tych natur wiązała się w jego przekonaniu z posiadaniem osoby. Nie mogło być
bowiem jego zdaniem doskonałej natury, która nie byłaby jednocześnie osobą. Jeszcze raz dał
więc znać o sobie brak precyzyjnego rozróżnienia pomiędzy „physis" (natura) a „prosopon"
(osoba). Dokumentu Soboru Efeskiego nie można więc właściwie zrozumieć, nie znając
błędnych nauk Nestoriusza. Skoro natura ludzka w Jezusie Chrystusie ma być prawdziwa, to
jedynie pod warunkiem, że będzie ona osobą. A musi nią być, gdyż Boskiej Osobie Syna
Bożego nie można przypisać cech i działań natury ludzkiej.
Ten błąd Nestoriusza wskazywał
na palącą konieczność nauki o „communicatio idiomatum", współorzekaniu przymiotów,
mocą której można bez błędu powiedzieć, że Boży Syn wcielony narodził się, cierpiał, umarł i
zmartwychwstał.
Nestoriusz uczył też błędnie, że połączenia obu osób (czyli natur) w Jezusie
Chrystusie dokonuje wola, którą określał mianem „prosopon jedności ". Pozwalało mu
zastąpić brakującą naukę o współorzekaniu przymiotów, jako że tej „prosopon jedności "
mógł on przypisać akty wiążące się z naturą Boskiego Logosu bądź też naturą ludzką.
(...)
W lipcu i sierpniu 430 r. odbył się w Rzymie synod potępiający błędy Nestoriusza.
(...)
Cyryl zwołał synod w Aleksandrii, który sformułował treść listu do Nestoriusza. Dołączono ten list do akt synodu
rzymskiego, wraz z 12 „ anatematyzmami " Cyryla, prezentującymi wszystkie błędy patriarchy
Konstantynopola. Te 12 zdań zostanie włączone do akt soboru ekumenicznego w Efezie, zaś V
Sobór Powszechny w Konstantynopolu (553) uzna ich prawowierność. Brak w nich nadal
klarowne go rozróżnienia pomiędzy osobą a naturą. „ Henosis physike ", „jedność natury" to pojęcie,
które na Wschodzie zostanie zrozumiane jako istnienie tylko jednej jedynej natury w Jezusie
Chrystusie, co da asumpt monofizytom.

====

Wyznanie wiary przeciw błędom pryscylian

(...)
Dusza zaś
człowieka nie jest Boską substancją albo częścią Boga, ale stworzeniem, które upadło nie z
woli Bożej (nazywamy ją stworzeniem, które zostało stworzone z woli Bożej).

====

27. LIST LEONA WIELKIEGO QUAM LAUDABILITER
DO BISKUPA TURRIBIUSZA Z ASTORGII, 447 r

Natura duszy ludzkiej
83
(Rozdz. 5). W piątym rozdziale jest podane ich ujęcie, że dusza ludzka należy do istoty
Boskiej i natura naszego stanu nie różni się od natury swego Stwórcy. Tę bezbożność [...]
potępia wiara katolicka, ponieważ wie, że nie ma tak wyniosłego i tak doskonałego
stworzenia, dla którego Bóg jest własną naturą. Co bowiem jest z Niego samego, jest tym
samym jak On, i to nie jest czymś innym niż Syn i Duch Święty. Poza tym jednym współ-
istotnym, wiecznym i niezmiennym Bóstwem najwyższej Trójcy nie ma jednak niczego w
ogóle spośród stworzeń, co w swoim początku nie zostało stworzone z niczego [...]
Nikt spośród ludzi nie jest prawdą, nikt mądrością, nikt sprawiedliwością; lecz wielu jest
uczestników prawdy, mądrości i sprawiedliwości. Sam zaś Bóg nie potrzebuje żadnego
udziału w czymkolwiek; wszystko, cokolwiek o Nim myśli się godnie i odpowiednio, nie jest
jakością, lecz istotą. Niezmiennemu bowiem nic nie dochodzi, nic nie ginie, ponieważ
istnienie dla tego, co jest wieczne, zawsze jest własne. Stąd trwając w sobie, odnawia
wszystko i niczego nie przyjął, czego sam nie dał.

====

LIST LEONA WIELKIEGO LECTIS DILECTIONIS TUAE
DO BISKUPA FLAWIANA, PATRIARCHY KONSTANTYNOPOLA, 449 r.

(Rozdz. 3). Właściwość więc obydwóch natur została nienaruszona i zjednoczyła się w
jednej osobie; i tak została przyjęta pokora przez majestat, słabość przez moc, śmiertelność
przez wieczność i do umorzenia powinności naszego położenia nienaruszalna natura
połączyła się z naturą czułą na ból, aby, co było przydatne naszym środkom zbawienia, jeden
i ten sam „pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus" (1 Tm 2, 5), mógł
umrzeć dzięki jednemu i nie mógł umrzeć dzięki drugiemu. W całej więc doskonałej naturze
prawdziwego człowieka narodził się prawdziwy Bóg i cały w swojej i cały w naszej
własności - naszą zaś własnością nazywamy to, co Stworzyciel stworzył w nas od początku i
co przyjął na siebie, aby to odnowić; to bowiem, co uwodziciel wprowadził i na co pozwolił
uwiedziony człowiek, nie miało żadnego śladu w Zbawicielu.

====

WYZNANIE WIARY SOBORU CHALCEDOŃSKIEGO, 451 r.

Ojcowie Soboru niedostatecznie podkreślili zgodność swoich decyzji z postanowieniami
Soboru Efeskiego (III ekumenicznego). Fanatyczni zwolennicy Cyryla żywili do nich głęboką
niechęć. Należy jednak zauważyć, że niemałym źródłem kontrowersji była ciągle nie do końca
ustalona znaczeniowo para pojęć: „natura" (physis) i „osoba" (prosopon). Miał w tym swój
udział także Cyryl, który niejednokrotnie posługiwał się tymi pojęciami zamiennie, zaś ich
znaczenie zależało nierzadko od kontekstu wypowiedzi. Kryzys pogłębiały też częste
interwencje cesarza, wypowiadającego się w trudnych i subtelnych zagadnieniach wiary.

====

"Stawia się bowiem to przeciw tym, którzy usiłują rozerwać tajemnice zbawienia na
dwoistość synów, wnioskuje się o tych, którzy odważają się twierdzić, że Bóstwo
Jednorodzonego jest podległe cierpieniu,"

====

IV SYNOD W TOLEDO, 633 r.

znosząc mękę i śmierć dla naszego zbawienia,
nic w mocy Bóstwa, lecz w słabości człowieczeństwa, zstąpił do piekieł, aby wyprowadzić
świętych, którzy byli tam trzymani, i po zwyciężeniu panowania śmierci zmartwychwstał;

====

VI SYNOD W TOLEDO, 638 r.

"natura Trójcy jest jedna, jednak nie osoba."

1 osoba, 2 natury?
1 natura, 3 osoby?

====

III SOBÓR KONSTANTYNOPOLITAŃSKI, 680 681 r.

W oparciu także o naukę świętych Ojców tak samo głosimy, że są w Nim nie tylko dwa
naturalne sposoby chcenia, czyli woli, lecz także dwa naturalne działania niepodzielne,
nieodmienne, nie oddzielne i nie zmieszanej i dwie naturalne wole nie są sobie przeciwstawne
- niech to będzie daleko - jak twierdzili bezbożni heretycy. Jego ludzka wola jest raczej
posłuszna i nie opiera się i nie sprzeciwia się, lecz podporządkowuje się swojej Boskiej i
wszechmogącej woli; wola bowiem ciała musiała być poruszana, podporządkowana zaś woli
Bożej według bardzo mądrego Atanazego; jak bowiem Jego ciało jest nazwane i jest ciałem
Słowa Bożego, tak również naturalna wola Jego ciała jest określana i jest własną wolą Słowa
Bożego, jak On sam mówi: „Ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale
wolę Tego, który Mnie posłał" (J 6, 38); przy tym nazywał On wolę ciała swoją własną wolą,
ponieważ także ciało było mu własne

====

XIV SYNOD W TOLEDO, 684-685 r.

sam nie podlega
cierpieniu, chociaż cierpi;
sam nie podlega cierpieniu ani nie poddany [mu] w Bóstwie, ani w
człowieczeństwie nie unika cierpienia;

====

IV SOBÓR LATERAŃSKI, 1215 r.

On ponieważ według Bóstwa jest
nieśmiertelny i nie podlega cierpieniu, ten sam według człowieczeństwa właśnie stał się
podległy cierpieniu i śmiertelny:

====

3. sesja soborowa, Konstytucja dogmatyczna Dei Filius
o wierze katolickiej, 24 kwietnia 1870 r.

Ten jedyny i prawdziwy Bóg z dobroci swojej i „wszechmocną potęgą" nie dla zwiększenia
lub zdobycia własnego szczęścia, ale dla objawienia swojej doskonałości przez dobra, jakich
stworzeniom udziela, całkowicie wolną decyzją „od początku czasu utworzył jednakowo z
nicości jeden i drugi rodzaj stworzeń: istoty duchowe i materialne, mianowicie aniołów i ten
świat, a na koniec, jakby jednoczącą jedno i drugie, stworzył naturę ludzką złożoną z duszy i
ciała".

====

BREVIARIUM FIDEI WYBÓR DOKTRYNALNYCH WYPOWIEDZI KOŚCIOŁA
[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

TS7

Moje istotne pytanie:
Co powoduje, że "podejmujesz decyzję, że już podjąłeś w danej sprawie decyzję" i czas działać?

Skąd wiesz, że to już czas skończyć myślenie i zrobić to co do tej pory ustaliłeś?
Że mógłbyś myśleć dalej, ale "czujesz, że już wystarczy"?
Jakie jest ostateczne źródło tej "decyzji o podjęciu decyzji"?

====

JEŻELI Bóg wplata swoją pomoc w danej sytuacji w "poczucie ewolucyjności", to może być też kwestia np. wysiłku, czasu, bólu.
Może różne osoby mają różny trud na tej samej drodze, może mają drzwi zamknięte na klucz, które się nie otworzą ("nie wpadnie Ci pomysł"), aż Bóg nie zdecyduje, że ACCESS GRANTED.
Może czasem sami sobie zamykają drogę.
Może z lęku, że trafią w przepaść, stawiają mniejsze kroki i wolniej, w efekcie dana droga trwa dłużej.

W takim modelu w takich sytuacjach Bóg ma wpływ na koszta, prędkość zmian. Może każda zmiana jest i tak od Boga.

Mateusz 5
44 A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują;
45 tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Ale dla tych, którym sprzyja będzie to mniejszym kosztem?
A dla tych co uważają, że ich postępy wynikają z ich własnych mocy, będzie to szło trudniej jako kara za przekonanie, że to pochodzi z ich zdolności?

A może czasem coś idzie trudno bo nie tym masz się zajmować?
A może czasem masz pokazać jak Ci zależy?
A może pewnych rzeczy nie dostaniesz aż nie uznasz, że to co już dostałeś może nie pochodzić z Twojej zdolności?

====

Używając języka i tak w końcu jest potrzeba odwołania się do pojęć pierwotnych?
Słownik jest cykliczny.
Pewne słowa trzeba rozumieć ze "źródła zewnętrznego"?

Nie da się wytłumaczyć czegoś słowami "do końca"?
Zostają albo słowa zrozumiałe "bo tak" albo przez "analogię"?
Która to analogia też nie każdemu może być dostępna w danym czasie?

Jeżeli dane pojęcia pierwotne są dla Ciebie jasne, bo są, to są, a jak nie są, to nie są?
Czy jesteś w stanie określić dla każdego jednego słowa, które "rozumiesz", dlaczego je rozumiesz?

Można szukać tłumaczeń osób, które są tłumaczami z jednego zestawu "pojęć pierwotnych rozumianych" na drugi. Dla danych osób dane pojęcia mogą być zrozumiałe "bo tak"? Niektóre mogą nawet nie uświadamiać sobie, że to zrozumienie nie każdy posiada.

A może jest też tak, że pewne zrozumienia są dane przez Boga i inaczej ich nie zdobędziesz jak otrzymując je w jakiś sposób od Boga?

Itd.

====

Michał Dyszyński

TS7

Chodzi o to by rozumieć, ale nie zawsze OD RAZU?
Czasem wymaga to cierpliwości?
Wnioski nie muszą następować natychmiast.

Co się dzieje z całą Twoją wiedzą gdy o niej aktywnie nie pamiętasz?
Skąd inspiracja, skąd nagle wpada coś do głowy?
Dlaczego akurat to a nie co innego?
Jeżeli Bóg zechce coś przypomnieć, a będziesz wiedział, że gdzieś to już widziałeś czy słyszałeś, to jest akceptowalny wniosek (zwłaszcza dla ateisty), że "samo się przypomniało"? "To moje myśli, to ja jezdem taki mundry, mój pomysł, moje grabki i szufelka". Bóg pozostaje ukryty?

Dlaczego akurat takie myśli pojawiają się w głowie a nie inne?
Jak odróżnisz czy jesteś twórcą Twoich myśli od bycia ich "odbiorcą"?

Jak się to robi "myśli"? Jest jakiś instruktaż krok po kroku?

A doświadczyłeś sytuacji takiej, że im więcej myślisz, tym gorzej Ci coś idzie?

Jest sens uczyć tańca słowem?

A jak stwierdzisz czy człowiek nie jest jak radio, które nastraja się na stacje radiowe?
"1006 FM" Stacja Zło
"2007 FM" Stacja Dobro

Jest tu już wybór. Masz wybór, której stacji słuchasz. Masz już sąd? Choć w tym modelu stwórcą nie jesteś stacji radiowych, ani programu im nie ustalasz. Odbierasz, decydujesz. Ale nie tworzysz. W tym modelu.

A pytanie zasadnicze:
Ty dostajesz w danej sytuacji "stan świadomości" zwany "dość myślenia, na decyzję jestem gotów".
Ktoś inny ten stan dostaje z mniejszą ilością przemyśleń/czasu/wysiłku.
Jak ocenisz, który z Was myśli "wystarczająco dużo", kto "za mało", a kto "ponad miarę"?

Michał Dyszyński