ŚFiNiA

kawus · Dołączył: 25 Lis 2007 Posty: 377 Przeczytał: 0 tematów

wuju napisałeś

mat

Nawet z katolickiej prasy mozna dowiedziec sie, ze Trojcy trudno szukac w Biblii oraz u pierwszych chrzescijan.
-------------------------------------------------
18.11.2008 Miesięcznik katolicki LIST
[link widoczny dla zalogowanych]

Kto wymyślił Trójcę Świętą?

...
Ludziom Starego Przymierza nie przeszłoby przez myśl, że oprócz jedynego, jednoosobowego Boga może być ktoś jeszcze.

A Apostołom?

Na pewno nie rozumieli tego w taki sposób jak my. W Ewangelii bardzo wyraźnie zostaje powiedziane, że Słowo to jest Ktoś, a nie coś, jak w Starym Testamencie. Toteż "Słowo" uważamy za imię własne Drugiej Osoby Trójcy: Na początku było Słowo, Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo, przez Nie wszystko się stało, co się stało (J 1,1-2). Dzięki Nowemu Testamentowi zrozumieliśmy też na nowy sposób, kim jest Duch, "który mówił przez proroków". Mimo to ani Apostołowie, ani ich uczniowie nie mówili jeszcze o "Trójcy".

Dlaczego więc my mówimy?

Przez dłuższy czas chrześcijanie obywali się bez tego słowa. Wystarczało im, że mówili o Ojcu, Synu i Duchu Świętym; nazywali Ich po prostu: "Trzej". Dopiero pod koniec III w. użyto łacińskiego pojęcia Trinitas - "Trójca". Co ciekawe, zostało ono (greckie trias) zaczerpnięte z jakiejś herezji chrześcijańskiej. Nawet jednak gdy już ustalono jedno słowo określające Boga, wciąż istniał problem z terminologią i odpowiedzią na pytanie, kim są Ci Trzej.

Właśnie...

Brakowało jednoznacznych określeń; znane nam dzisiaj pojęcia, takie jak "osoba" czy "natura", nie były używane w odniesieniu do Boga. W końcu jednak co tęższe głowy teologiczne zebrały się i ustaliły (na tzw. Synodzie Wyznawców w Aleksandrii w 362 roku), że odtąd grecki termin pro-sopon (łac. persona) będzie oznaczał osobę. To pojęcie najbardziej - ich zdaniem - nadawało się do opisu Trójcy Świętej. Powiedziano więc, że w Bogu są trzy prosopoi, czyli Osoby.
Jako ciekawostkę warto dodać, że pierwotnie słowo to oznaczało maskę używaną przez greckich aktorów. Była ona tak skonstruowana, żeby wzmacniać głos aktora, ale przede wszystkim wyrażała osobowość postaci, w którą się wcielał. Od osobowości już bliżej do osoby. Starożytni filozofowie, nawet Platon czy Arystoteles, nie znali jeszcze tego pojęcia. Tak naprawdę dzisiejsze rozumienie osoby świat zawdzięcza właśnie chrześcijaństwu.
Greccy teologowie na określenie osoby używali również słowa hipostaza. Z tego powodu dość szybko pojawiły się pierwsze nieporozumienia, ponieważ ten grecki termin różnie tłumaczono. Dosłownie przełożone na łacinę: hipo (łac. sub) - pod, i stasis (łac. stare) - stać, razem przypominały znane łacinnikowi słowo: substantia (podstawa, coś, co istnieje samoistnie, odrębnie od innych). Grecy słusznie głosili, że w Bogu są treis hypostaseis (trzy Osoby), ale słysząc to, łacinnik tłumaczył to sobie jako "trzy substancje" (czyli jakby trzech bogów) i herezja gotowa. Rzucał się więc na biednego Greka i wyzywał go od heretyków. Dobrze, że wtedy jeszcze nie działali dominikanie, bo stos byłby jak nic.
Widzimy więc, że na początku teologowie nie mogli się dogadać w kwestii samych pojęć, a co dopiero mówić o skomplikowanych definicjach.

Jesteśmy więc już w III w., a mamy dopiero słowa "trójca" i "osoba"...

Można powiedzieć, że dopiero wtedy pojawił się zasadniczy problem: jeden Bóg i trzy Osoby -jak to połączyć? Przejęto greckie terminy osoby (hipostasis), substancji (ousia), natury (physis) i starano się za ich pomocą jakoś opisać to, co jest w Bogu.
Na Zachodzie już w II/III w. Tertulian, pierwszy wybitny teolog myślący po łacinie, niezależnie od greckich myślicieli sformułował bardzo poprawne określenie Trójcy Świętej: tres personae unius divinitatis - "trzy Osoby jednej boskości". Niestety, w późniejszych latach jego teologiczna myśl odbiegła trochę od głównego nurtu nauczania Kościoła, dlatego niechętnie się na niego powoływano. A szkoda, bo trzeba było czekać aż półtora wieku na Ojców Kapadockich (czyli pochodzących z Kapadocji, dzisiejsza Turcja) - Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu i Bazylego Wielkiego - by całą sprawę dokładniej wyjaśnić. Oni rozwinęli teologię, a zwłaszcza naukę o Trójcy Świętej. Odpierając argumenty różnych koncepcji heretyckich, stworzyli formułę w języku greckim: "jedna natura istniejąca w trzech Osobach" albo "trzy Osoby w jednej naturze". W ten sposób chcieli zamknąć usta wszystkim (zwłaszcza arianom), którzy długo jeszcze po Soborze Nicejskim I mówili, że Syn jest niższy od Ojca, że jest stworzeniem Ojca. Na soborze w Nicei (325 r.) przyjęto orzeczenie, że "Syn jest współistotny (gr. homoousios) Ojcu". Znaczy to, że jest tej samej co On substancji (gr. ousia), czyli że jest prawdziwym Bogiem.
-------------------------------------------

A jak to wszystko ma sie do:
Mk 7:13 „I znosicie slowo Boze przez wasza tradycje, ktorascie sobie przekazali. Wiele tez innych tym podobnych rzeczy czynicie.”

Kol 2:8 „Baczcie, aby kto was nie zagarnal w niewole przez te filozofie bedaca czczym oszustwem, oparta na ludzkiej tylko tradycji, na zywiolach swiata, a nie na Chrystusie.”

Sivis Amariama

Ale tu nikt nic nie znosi.
Po prostu rozwija się rozumienie Objawienia, jak nauka.
To było zapowiedziane, że przyjdzie Duch i będzie pouczał Kościół:>

REGMEN

Sivis Amariama napisał

mat

bol999

mat
Oprócz Trójcy jest i inny problem.
Na tym soborze nie określono synem którego z Bogów jest Jezus.
Konstantyn, który dokonał tej adaptacji, był wyznawcą Boga Ra-Słońce, czyli Boga znanego jakieś tysiąc lat wcześniej niż Jahwe.
Jahwe nie mógł być stworzycielem wszechświata, ponieważ ujawnił się po raz pierwszy Mojżeszowi, 500 lat przed Jezusem, wręczając Mojżeszowi tablice na których Jahwe osobiście napisał;
"Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną."
Wówczas każdy region miał swoich Bogów jak i żydzi wielu różnych, zanim Jahwe ogłosił się Bogiem Bogów, o czym czytamy w dalszej części Biblii.
Jest zatem Bogiem samozwańczym i zmusił żydów masowymi mordami do uznania go jako jedynego Boga Bogów.
Pierwszy taki masowy mord urządził swoim wybrańcom z powodu złotego cielca, którego czcili do ujawnienia się Jahwe.
Drugi powszechny mord z powodu przepiórek po 40-tu latach karmienia ich jakimś sztucznym żarciem.
Kto jakkolwiek sprzeciwił się woli Jahwe musiał ginąć.

Terror, strach, panika była ogromna, więc ci co przeżyli nie mieli innego wyjścia jak zgadzać się ze wszyskim co Jahwe zechciał.

Ponieważ ujawnił się 2500 lat temu nie mógł być stworzycielem wszechświata a jednak do dziś przypisuje się mu te zasługi ze strachu przed nim.

Zemsta i zawiść Jahwe jest okrutna a sam o sobie pisze w Biblii; "Jestem Bogiem mściwym i zazdrosnym"

bol999

REGMEN
Po co ten cały raban o tą Trójcę?
Wielu jest jej członkiem od dawna choć nie każdy wie, ale każdy może być - w Trójcy małżeńskiej. :grin:

REGMEN

Bol999 napisał

mat

bol999

mat

kawus · Dołączył: 25 Lis 2007 Posty: 377 Przeczytał: 0 tematów

Bolku wydrukowałem i czytam :wink: - ale pytanie jest do trój osobowych - równi pod każdym względem czy nie ???

realista

bol999

realista

wujzboj

realista

wujzboj

Stwierdzenie jest jak najbardziej ortodoksyjne, natomiast przedstawiona przez ciebie interpretacja tego stwierdzenia jest nieco pospieszna.

Zacznijmy może od tego, że samo pojęcie osoby bywa różnie rozumiane, w zależności od kontekstu, poglądów, czy wymaganego stopnia precyzji. Napiszę ci więc, o co w powyższym "tak" chodzi, a o co nie chodzi. Chodzi przede wszystkim o to, że wszelkie odczucia, myśli, umiejętności, emocje, i ograniczenia Jezusa, cała jego sfera psychiczna i cała jego sfera fizyczna, są dokładnie takie same u Jezusa jak u każdego innego człowieka. Jezus jest tak samo wrażliwy, jak wrażliwy może być człowiek. Jego siła fizyczna, siła inteligencji i siła wiary są na poziomie dostępnym ludziom. Odbiera świat jak człowiek, komunikuje się ze światem jak człowiek, nie posiada żadnych nadludzkich cech. W tym sensie jest stuprocentowo człowiekiem i w tym sensie jest osobą ludzką.

Natomiast jest Jezus przy tym także samo-ograniczeniem się Boga do tak rozumianej osoby ludzkiej. W pewnym sensie jest to tak, jak bywa we śnie: w zasadzie może mi się zdarzyć (nieco to fantastyczne, ale chodzi mi właśnie o zasadę, a nie o praktyczną realizowalność), że we śnie ograniczę moją psychikę do psychiki, dajmy na to, wróbla. Gdyby jeszcze do tego mój sen mógł kontaktować się z prawdziwymi wróblami, to byłbym na czas snu prawdziwym wróblem. Byłbym "osobą wróbla", jeśli można to tak nazwać. Nie przestałbym jednak przez to być sobą. To byłaby hipostaza człowieka i wróbla.

Nie chodzi więc tutaj o to, że osoba Jezusa nie jest Bogiem, ani o to, że osoba Boga jest równa osobie człowieka, ani o to, że w osobie Jezusa osoba ludzka łączy się z osobą Boga.

Nawiasem mówiąc, boecjuszowskie pojęcie osoby ("jednostkowa substancja natury rozumnej") jest trudno przekładalne na konkrety, szczególnie w oderwaniu od konkretnej ontologii. Nie ma zaś czegoś takiego, jak jedna obowiązująca, konkretna ontologia chrześcijańska; są tylko ogólne jej zarysy.

realista

wujzboj

realista

bol999

wujzboj