ŚFiNiA

O.K.

Te same cytaty, tylko teraz za protestancką Biblią Warszawską:

2 Tym 3:14-17:

14. Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. 15. I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. 16. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, 17. aby człowiek Boży był doskonały, do
wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.

J 20:30-31:

30. I wiele innych cudów uczynił Jezus wobec uczniów, które nie są spisane w tej księdze; 31. te zaś są spisane, abyście wierzyli, że
Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.

2 Kor 1:13-14:

13. Nie piszemy wam bowiem nic innego, jak tylko to, co czytacie i co też rozumiecie, a spodziewam się, że całkowicie zrozumiecie, 14. jak zresztą po części już nas poznaliście, że jesteśmy chlubą waszą, jak wy naszą, w dzień Pana naszego Jezusa.

2 Kor 3:15-16:

15. Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu; 16. lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona
zostaje zdjęta.

2 P 1:15-21:

15. Dołożę też starań, abyście także po moim odejściu stale to mieli w pamięci. 16. Gdyż oznajmiliśmy wam moc i powtórne przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, nie opierając się na zręcznie zmyślonych baśniach, lecz jako naoczni świadkowie jego wielkości. 17. Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. 18. A my, będąc z nim na świętej górze, usłyszeliśmy ten głos, który pochodził z nieba. 19. Mamy więc słowo prorockie jeszcze
bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. 20. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi.
21. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.

Kol 4:16:

16. A gdy ten list będzie u was odczytany, postarajcie się o to, aby został odczytany także w zborze Laodycejczyków, a ten, który jest z Laodycei, i wy też przeczytajcie.

Pwt 29:29 ? 29 rozdzial Pwt ma tylko 28 wersów.

Ps 19:8-9:

8. Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia
duszę, Świadectwo Pana jest wierne, Uczy prostaczka mądrości.
9. Rozkazy Pana są słuszne, rozweselają
serce, Przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy.

Ps 119:130:

130. Wykład słów twoich oświeca, Daje
rozum prostaczkom.

2 Krl 22:8-13:

8. Wtedy arcykapłan Chilkiasz rzekł do sekretarza Szafana: Znalazłem w świątyni Pana księgę zakonu. I wręczył Chilkiasz księgę Szafanowi, który ją przeczytał. 9. Następnie sekretarz Szafan udał się do króla i zdał sprawę królowi, powiadając: Słudzy twoi wysypali pieniądze, jakie się znajdowały w świątyni, i wręczyli je kierownikom robót mającym nadzór nad świątynią. 10. Po czym sekretarz Szafan doniósł królowi następującą rzecz: Kapłan Chilkiasz wręczył mi księgę. I Szafan odczytał ją przed królem. 11. Gdy tedy król usłyszał treść tej księgi,
rozdarł swoje szaty 12. i dał taki rozkaz kapłanowi Chilkiaszowi, Achikamowi, synowi Szafana, Akborowi, synowi Michajasza, sekretarzowi Szafanowi oraz dworzaninowi królewskiemu Asajaszowi: 13. Idźcie zapytać się o wyrocznię Pana co do mnie, co do ludu i co do całej Judy
w związku z treścią tej księgi, która została znaleziona, gdyż wielki jest gniew Pana, który rozgorzał przeciwko nam dlatego, że nasi ojcowie nie słuchali słów tej księgi, aby pełnić wszystko, co tam dla nas na-
pisane.

Rz 15:4:

4. Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli.

Mt 15:1-9:

1 Wtedy przystąpili do Jezusa faryzeusze oraz uczeni w Piśmie z Jerozolimy, mówiąc: 2. Dlaczego uczniowie twoi przestępują
naukę starszych? Nie myją bowiem rąk, gdy chleb jedzą.
3. On zaś, odpowiadając, rzekł im: A dlaczego to wy przestępujecie przykazanie Boże dla nauki waszej? 4. Wszak Bóg powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.
5. A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę, 6. nie musi czcić ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją. 7. Obłudnicy! Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach:
8. Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.
9. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.

Mk 7:1-13:

1. I zgromadzili się wokół niego faryzeusze i niektórzy z uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. 2. A gdy ujrzeli, że niektórzy z uczniów jego jedli chleb nieczystymi rękami, to znaczy nie umytymi -
3. albowiem faryzeusze i wszyscy Żydzi zachowują naukę starszych i nie jedzą, jeśli przedtem nie umyją starannie rąk, 4. i po powrocie z rynku, jeśli się nie umyją, nie jedzą; ponadto wiele innych zwycza-
jów przyjęli i zachowują je, jak to: obmywanie kielichów i dzbanów, i miednic - 5. zapytywali go tedy faryzeusze i uczeni w Piśmie: Dlaczego twoi uczniowie nie postępują według nauki starszych, ale jedzą
chleb nie umytymi rękami? 6. On zaś rzekł im: Dobrze Izajasz pro-
rokował o was, obłudnikach, jak napisano: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie. 7. Daremnie mi jednak cześć oddają, gło-
sząc nauki, które są nakazami ludzkimi. 8. Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie. 9. I mówił im: Chytrze uchylacie przykazanie Boże, aby naukę swoją zachować. 10. Albowiem Mojżesz rzekł: Czcij ojca swego i matkę swoją; oraz: Kto złorzeczy
ojcu lub matce, niech śmierć poniesie. 11. Wy zaś mówicie: Jeśliby człowiek rzekł ojcu albo matce: Korban, to znaczy: To, co się tobie ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę, 12. już nie pozwalacie mu nic więcej uczynić dla ojca czy matki; 13. tak unieważniacie słowo Boże przez swoją naukę, którą przekazujecie dalej; i wiele tym podobnych rzeczy czynicie.

1 Kor 4:1-6:

1 Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i o szafarzach tajemnic Bożych. 2. A od szafarzy tego się właśnie wymaga,
żeby każdy okazał się wierny. 3. Lecz co się mnie tyczy, nie ma naj-
mniejszego znaczenia, czy wy mnie sądzić będziecie, czy jakiś inny sąd ludzki, bo nawet ja sam siebie nie sądzę. 4. Albowiem do niczego się nie poczuwam, lecz to mnie jeszcze nie usprawiedliwia, bo tym, który mię sądzi, jest Pan. 5. Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc;
a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga. 6. A ja odniosłem to do siebie samego i do Apollosa przez wzgląd na was, bracia,
abyście na nas się nauczyli nie rozumieć więcej ponad to, co napisano, żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu.

Dz 15:

1 A pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. 2. Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, żeby Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich udało się w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy. 3. Ci tedy, wyprawieni przez zbór, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom. 4. A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali
przyjęci przez zbór oraz apostołów i starszych, i opowiedzieli, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich. 5. Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego.
6. Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby tę sprawę rozważyć. 7. A gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wywiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. 8. Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i
nam, 9. i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. 10. Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Bo-
ga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść? 11. Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. 12. I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła, gdy opowiadali, jakie to znaki i cuda uczynił przez nich Bóg między poganami. 13. A gdy ci umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! 14. Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego. 15. A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano: 16. Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, I odbuduję jego ruiny i podźwignę go, 17. Aby pozostali ludzie szukali Pana, A także wszyscy poganie, Nad którymi wezwane zostało imię moje, Mówi Pan, który to czyni; 18. Znane to jest od wieków. 19. Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga
20. ale polecić im, żeby się wstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od nierządu, od tego, co zadławione, i od krwi. 21. Mojżesz bowiem od dawien dawna ma po miastach takich, którzy go opowiadają,
gdyż czyta się go w synagogach w każdy sabat. 22. Wówczas postanowili apostołowie i starsi razem z całym zborem posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę, zwanego
Barsabaszem, i Sylasa, zajmujących wśród braci przodujące stanowisko, 23. dając im do ręki następujące pismo:
Apostołowie i starsi, bracia braciom, pochodzącym z pogan w Antiochii i w Syrii, i w Cylicji, przesyłają pozdrowienie. 24. Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli dusze wasze, bez naszego upoważnienia, 25. postanowiliśmy jednomyślnie posłać
do was wybranych mężów wraz z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem, 26. ludźmi, którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. 27. Wysłaliśmy tedy Judę i Sylasa, którzy
wam to samo ustnie powiedzą. 28. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty
i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych: 29. Wstrzymywać się od mięsa ofiarowanego bałwanom, od krwi, od tego, co zadławione, i od nierządu; jeśli się tych rzeczy wystrzegać będziecie, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi. 30. A gdy wysłańcy przyszli do Antiochii,
zgromadzili zbór i oddali list. 31. A gdy go przeczytali, uradowali się jego zachęcającą treścią. 32. Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami, licznymi kazaniami napominali i umacniali braci. 33. A po upływie pewnego czasu zostali odesłani przez braci ze słowami pokoju do
tych, którzy ich wysłali. 34. Lecz Sylas postanowił tam pozostać. 35. A Paweł i Barnaba pozostali w Antiochii, nauczając i zwiastując wraz z wieloma innymi Słowo Pańskie. 36. A po kilku dniach rzekł Paweł do Bar-
naby: Wybierzmy się w drogę i odwiedźmy braci we wszystkich miastach, w których zwiastowaliśmy Słowo Pańskie, aby zoba-
czyć, jak im się powodzi. 37. Ale Barnaba chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. 38. Paweł natomiast uważał za słuszne
nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie brał udziału wraz z nimi w pracy. 39. Powstało nieporozumienie, tak iż się
rozstali, Barnaba, zabrawszy Marka, odpłynął na Cypr,
40. Paweł zaś poruczony łasce Pańskiej przez braci, obrał sobie Sylasa i udał się w drogę. 41. Przemierzał Syrię i Cylicję, umacniając zbory.

Dz 17:10-12:

10. Bracia zaś wyprawili zaraz w nocy Pawła i Sylasa do Berei; ci, gdy tam przybyli, udali się do synagogi Żydów, 11. którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice; przyjęli oni
Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają. 12. Wielu też z nich uwierzyło, również niemało wybitnych greckich niewiast i mężów

Konkluzje sa te same.

Arystoteles

Protestanci wierzą, ze Jezus prawdziwie zmarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Katolicy dodają, że uczynki są konieczne do osiągnięcia tegoż zbawienia i to jest ta istotna różnica.Ale to nie z uczynków będziemy zbawieni, ale z naszej wiary. Uczynki nie mogą stać się istotą wiary. Uczynki są tylko świadectwem naszej wiary, a nie jej istotą. Jej istotą jest wiara, że Jezus umarł na krzyzu i dzięki temu zostaliśmy zbawieni.obrazowo to wyglądałoby tak, że wiara to powiedzmy jabłoń. A uczynki to jabłka. Drzewo bez jabłek jest martwe, bo one świadczą o jego przydatności. Jednak same z siebie bez drzewa jabłka też istnieć nie mogą. Wiara to podstawa, a jej owocem są uczynki.
2 Tymoteusza 3:16-17; Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.

Advaita

"Pismo Święte jest jedynym nieomylnym autorytetem w sprawach wiary i moralności.".

Samo to zdanie budziłoby już u mnie wątpliwości. Czy coś jest autorytetem, czymś nieomylnym to już kwestia indywidualna . Gdyby takie zdanie pojawiło się w jakieś mojej ulubionej książce mistycznej to straciłbym całkowicie ochotę na jej czytanie. Śmierdziałoby mi to sekciarstwem i sztucznym pompowaniem autorytetu tego pisma. Jak coś jest nieomylne to wynika to samo z siebie i można to zweryfikować na bazie testów, doświadczenia empirycznego

fedor

JimmyJimmy

Dla wyjaśnienia na wstępie, nie jestem ani rzymsko-katolikiem ani żadnej innej denominacji, uważam bowiem Kościół za niewidzialną, bo nienamacalną formalnie czy materialnie, wspólnotę wiernych Słowu w Duchu i w prawdzie, tak więc nie mam żadnego interesu bronić tej czy innej ludzkiej organizacji, niemniej jednak chciałbym zwrócić uwagę na to: