ŚFiNiA

Pan Gąsienica

Z ks. Grzegorzem Rysiem rozmawiają w "Tygodniku Powszechnym" Joanna K. Zając i Marek Zając

[link widoczny dla zalogowanych]

Bardzo spodobała mi się interpretacja Księgi Hioba dokonana przez księdza, poza tym w ogóle świetny wywiad, porusza po troszę kilka tematów, o których gadamy w innych wątkach (np. wszechwiedza Boga, "racjonalizacja" - tym razem cierpienia, Boskich kar). Na końcu oczywiście coś dla miłośników powszechnego zbawienia ( :gitara:

). Najbardziej poruszył mnie jednak ten fragment:

Genkaku

Przyczyny cierpienia:
-przywiązanie
-oczekiwanie, które się nie sprawdziło; zawód.
-nienasycenie.
-konfrontacja swoich przekonań z brutalną rzeczywistością.

Sens cierpienia:
Cierpienie jest czynnikiem pozwalającym organizmowi dostosować się lepiej do warunków panujących w środowisku, przez analizę i próbę niepopełnienia tych samych błędów, czyli uniknięcia cierpienia.

wujzboj

Dlaczego organizm jest swiadomy cierpienia, a nie po prostu reaguje automatycznie? Jaki jest sens swiadomosci cierpienia w ateistycznym materializmie?

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów

Rozumienie cierpienia jako kary za grzechy ma swój sens, bo na pewno w jakimś stopniu tak jest. Ale nie jest to regułą. Sama osobiście często tłumaczę swoje cierpienie w ten sposób, lecz wiem że jest to błędne.
Myśląc nad tym problemem i patrząc na niezbyt duże moje doświadczenie (bo młoda jeszcze jestem:)) i patrząc na życie innych ludzi...cierpienie jest tak jakby takim czasem oczekiwania. Jest po prostu czekaniem. Na co? To chyba zależy i różnie można by to nazwać. Czekaniem na czas radości, szczęścia, czekaniem na uwolnienie, wyzwolenie, czekaniem na kolejny etap w życiu...itd. Jezus czekanie określa, aby było ono cierpliwe. Takie właśnie powinno ono być - cierpliwe czekanie. Ma to chyba związek z cierpieniem, bo jeśli jest ono czekaniem, to bez wątpienia oczekiwanie w cierpieniu powinno być cierpliwe, aby kształtować w nas chociażby pokorę. Pokora wiąże się z cierpieniem, bo cierpienie bez właściwej pokory może mieć negatywne skutki. Człowiek w cierpieniu w swej słabości jest zdolny popełnić niezliczone ilości błędów, od drobnych, po takie, które trzeba naprawiać latami. Taka postawa jeszcze bardziej utwierdza nas w cierpieniu, przez co ten czas oczekiwania niewątpliwie się wydłuża.
Jak inaczej możnaby określić cierpienie? Cierpienie trzeba zniosić. Trzeba twardo zagryźć zęby i nie pogłębiać tego co trzeba przetrwać. Bo niewątpliwie cierpienie trzeba przetrwać. Często trzeba przemilczeć i to też jest pewnien sposób na przeczekanie cierpienia. Milczenie. Milczenie względem siebie, względem cierpienia i względem Boga. Bo pytania :"Boże czemu tak sie dzieje? Za co to cierpienie?" czasem są potrzebne człowiekowi, ale czasem są wręcz niewskazane, gdyż cieprpienie pochodzi od Boga, jak wszystko na ziemi i my sami od Niego pochodzimy, więc jeśli ono pochodzi od Boga, a wyroków i postępowania Boga nigdy żaden cżłowiek nie zrozumiał i nie będzie wstanie zrozumieć, to nie warto się nad tym w ogóle zastanawiać. Wszysktie dary od Boga trzeba przyjmować. I tu jeszcze jedna kwestia. Cierpienie może być darem i często nim własnie jest. Lecz niezmiernie trudno jest dostrzec, dojrzeć w cierpieniu jego znaczenia pozytywnego, bo cierpienie objawia się negatywnie, odczuwa się je negatywnie i nawet sam wyraz "cierpienie" nacechowany jest negatywnie i brzmi niegatywnie. Gdzie więc ten dar? Dar dostrzegamy wtedy, gdy nasz czas oczekiwania dobiega końca. A tak właściwie kiedy uznać można że to już koniec? Chyba wtedy kiedy dostrzeżemy pierwszy owoc. Owoc naszego cierpienia oczywiście. Czy cierpienie może mieć w ogóle jakieś owoce? Ależ oczywiście i to nawet bardzo dużo.
Wiem jednak, że takie gadanie jest w sumie nietrudną sprawą. Gorzej i trudniej przenieść teorię w praktykę. Gdy boli, cieżko jest sobie powiedzieć - to ma boleć, to jest dar, to jest oczekiwanie, muszę przetrwać! Nie chodzi mi o takie powtarzanie sobie regułek, ale stopniowe dostrzeganie tych absurdalnie wydawałoby się pozytywnych stron cierpienia. To już każdy musi sam w sobie odkryć, bo przez badanie własnego ciała, właśnej osobowości, własnej indywidualności poznajemy samego siebie. Im więcej odkryjemy, tym więcej potem w dalszym życiu będziemy wiedzieli jak postępować, jak odnosić wiele rzeczy do nas samych, będziemy umieli ustosunkować się do różnych spraw i problemów. Taka też jest funkcja cierpienia. Poznawanie naszych słabych punktów.
Tak się rozpisałam i myślę, że na pytanie postawione przez Pana Gąsienicę w jakimś stopniu moje zdanie wypowiedziałam. Najistotniejszą kwestią wg mnie jest to, iż cierpienie niewątpliwie pochodzi od Boga. A wszystko co pochodzi od Niego nie powinno być tak do końca wyjaśniane, skąd i dlaczego. Bo sam Bóg jest dla nas tajemnicą, której za naszego ziemskiego życia na pewno nie zgłębimy i to jest pewne, więc po co się zadręczać pytaniami, skoro pewne sprawy związane z Bogiem są pewne? Można się zastanawiać choć i tak odpowiedzi dokładnej nigdy nie uzyskamy, ale nie, jak to określiłam, zadręczać.
Pozatym po nocy, zawsze przychodzi dzień

Miejcie nadzieję

Genkaku

angua

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

Ja bym przeniosl moje i twoje posty od "03 Sty 2006 11:48 am", a tu zostawil link. Moze byc?

Genkaku

Zrób tak.

(I wuj zrobil. Nowy watek "Pojecie swiadomosci w nauce i filozofii" jest w dziale Swiat Ozywiony)