ŚFiNiA

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Ja nie stawiam siebie na pierwszym miejscu w relacji miłości. Ważne jest dla mnie szczęście i dobro drugiego człowieka, które rozwija go i przybliża do Boga. Moje szczęście wynika z samego dawania miłości. Chcę też tego dla innego człowieka. Żeby był blisko Boga bo tylko z Bogiem może być szczęśliwy. Wydaje Ci się że moja miłość to chęć wzięcia czegoś w zamian za moją miłość. Tak nie jest.
Mnie szczęście sprawia też gdy ktoś mnie kocha bez oczekiwania na coś w zamian. To buduje moja miłość. Dawanie komuś sygnałów i zachęty to nie zmuszanie.
A przy przebaczaniu ból pamiętam ale on już mnie nie boli. Tak jak z oparzeniem. Po wyleczeniu nie boli ale wiem że bolało i jak to się stało. Trochę uproszczone. W przebaczeniu dochodzi jeszcze coś. Jest to sygnał miłości do człowieka który mnie skrzywdził i ten sygnał pomaga mu wyzbyć się zła i wzrastać w miłości.

Radosław

Chodzi mi np: o starożytnych tyranów co mordowac potraili najblizszych i robić przewroty. Już wtedy byli tacy i to wielu co miało ich za szczęśliwców. Mam wstret do zła i nienawidzę zła, nienawidzę niesprawiedliwosci, i niesprawiedliwych, i mam taka korzysć, że z racji domagania sie sprawiedliwości dla sprawiedliwości a nie czegoś innego, dotyczy mnie jedno z błogosławieństw Jezusa, który nie mówił, ze spawiedliwosć to to samo co miłość.

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Powiem Ci że jak byłem młodszy też miałem taką wizję świata, która dawała mi poczucie bycia sprawiedliwym ale okazało się że przesłaniała mi miłość do człowieka obok mnie, bliskiego. Bo w swojej sprawiedliwości tworzyłem z siebie takiego tyrana. Ja "sprawiedliwy" myślałem: ukarać, zabić, zadośćuczynić pokrzywdzonym.W każdym można znaleźć złego a trudno jest znaleźć dobro. Szczególnie w tych których nie znamy. Najgorzej idzie ze sobą.
Kilka lat temu przez jakiś czas potrafiłem nienawidzieć swojego Ojca, chociaż wszyscy uważali że jest wspaniały. Ale ja nie potrafiłem tego rozwiązać w inny sposób. Wtedy mogłem pokazać wiele jego złych rzeczy. Teraz wiem że nie wynikały one z jego złej woli, ale część z jego słabości a część z mojej słabości i mojego "wydawania się". Po akcie przebaczenia i pogodzenia się jest między nami miłość. (Choć czasami jest o czym sobie porozmawiać

Miałem też do czynienia z więźniami z wyrokami od lekkich po morderstwo. I o dziwo "Okazało" się że to też "ludzie". Możesz powiedzieć że to nie mnie skrzywdzili i dla mnie to proste. Ale właśnie dla mnie kiedyś przestało to być w ten sposób proste.
Nie chcę od Ciebie przykładów z przeszłości. Znamy też tyranów z teraźniejszości. Im niech wybaczają ich ofiary, niech one żądają sprawiedliwości, one mają prawo "nienawidzieć" w swoim cierpieniu. Ja się mogę modlić siłę dla tych ofiar. Mogę walczyć bez nienawiści w obronie tych ofiar oraz je wspomagać. I mogę się modlić o poprawę tyranów.

Żeby było dla Ciebie jasne to często rodzi się we mnie nienawiść do tych tyranów tak jak u Ciebie ale czuje że ona mnie niszczy, nic nie wnosi i zabiera mi miłość.
Potrafię rozważyć że ich tyraństwo mogło mieć o wiele "mocniejsze" podstawy niż moje (mogli być bici, straszeni, głodzeni, widzieć śmierć bliskich). Co oczywiście nie umniejsza zła które czynią.
Jednym słowem wolę jak już kochać ofiary niż nienawidzieć katów.

Radosław

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Radosław

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Radosław

Jeśli rozumiesz kogokolwiek kto nienawidzi juz nienawidzisz, nie kazda nienawiść jest złem, nienawiśc "rozumna" to sprawiedliwa kara jako taka. Oczywiscie należy być z tym ostrożnym, masz rację, mimo, ze piszesz dla mnie zbyt ogólnie, że czycha tu pewne niebezpieczenstwo na ludzki umysł. Nie musimy uważac siebie a czeto i nie możemy za kometentnych do takego karania z racji słabości naszej ale czemu nie mógłby robić tego Bóg z racji swej doskonałej rozumnosci i sprawiedliwosci?

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Radosław

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

Radosław

kajtek · Dołączył: 13 Lip 2007 Posty: 278 Przeczytał: 0 tematów

konrado5

Radosław: kara dla kary jest głupotą. Nie można powiedzieć, że ktokolwiek jest odpowiedzialny za coś w sensie dosłownym. Kary służą celom ochronnym i wychowawczym. Gdyby do tych celów kary nie są potrzebne to nie powinny być stosowane.

Radosław

konrado5

Radosław

Ale oznacza, że moralność nie ma uzasadnienia jest zwykłą gierką pzzorów, mozna więc żyć niemoralnie. Tym czasem etyka nie może zostawiać w tej kwestii wyboru czy miejsca na obłudę, musi nakazywać życie etyczne (moralne), bo etyka to rozumne uzasadnienie i ustalennie poprawnych reguł moralności. (postępowania w kontekście tego co nazywamy dobrem i złem). I nie udowodniłeś, ze kara dla kary jest głupotą.

konrado5

Radosław

Pod warunkiem, że etyczność jest wiedzą (teoretyczną) wiedzą w potocznym tego słowa znaczeniu. A nie jest zbiorem dogmatycznych racjonalizacji tyczących się wybranych zachowań które uważamy za etyczne. Na przykład obierzemy jakieś ujecie to kim jest człowiek, pytamy sie jakie zasady moralne są ok, na podstawie tego kim jest człowiek (np: jeśli człowiek jest umysłem, to robienie pogrzebów jest moralnie i etycznie obojętne). Albo wymyślamy sobie regułę określania które zasady są etyczne a które nie. ta reguła nie musi mieć żadnego przełożenia na uprzednie doświadczenie. Ona sama musi być dla siebie celem bo ustalamy etykę na podstawie spekulacji a nie empirii i grozi redukcja w nieskończoność. (Jak dowodzi kant tak pojęta cnota jest ontologicznie pusta ale jako jedyna do przyjęcia (bo każda inna jest odeń gorsza) Dlatego etyka jako dziedzina z gruntu dogmatyczna i suwerenne musi sie uwiarygodnić siłowym aspektem na przykład kary aby dowiesć, ze nie jest pusta grą reguł. Etycznosć zaś jest raczej uzasadnieniem po fakcie dlaczego tak postępujemy, juz jesteśmy etyczni a nie wórnie jak dobrze to zauwazył Arystoteles/Aby być etycznym juz trzeba być etycznym.

konrado5

Ja sądzę, że etyka nie ma sensu, jeżeli nie ma uzasadnienia. Tym bardziej kary. Nie rozumiem dlaczego etyka miałaby wymagać braku uzasadnień, a kary są niesłuszne skoro nie ma powodu dla którego ktoś miałby postępować etycznie.

Radosław

konrado5