ŚFiNiA

Budyy

Spójrzmy na dżunglę od środka. Założę się że nie miałbyś ochoty jej oglądać nawet 1000 lat.

macjan

Jeśli wyobrażać sobie życie wieczne jako takie życie, jak na Ziemi, tylko trwające miliardy lat, to rzeczywiście niezbyt atrakcyjna perspektywa. Mi się raczej zdaje, że w Wieczności w ogóle nie będzie płynął czas - przynajmniej tak to sobie wyobrażam. Nawet współczesna fizyka zna już światy, gdzie nie ma czasu. A w takim razie i dłużyć się nie będzie ;)

Budyy

Macjan. Doznania są nierozerwalnie związane z czasem. Jeżeli nie będzie czasu nie będziesz miał doznań więc i takie rozwiązanie nie jest za wesołe.

macjan

Jakoś nie widzę tego nierozerwalnego związku. "Doznaniem" będzie obecność Boga, nieobjęta czasem podobnie jak nasze życie wieczne. A zresztą, nie byłem, to nie wiem. Uważam tylko, że przyjmowanie, że w wieczności płynie czas, prowadzi do paradoksów.

Budyy

Macjan. Nasza świadomość wymaga doznań. Nasza świadomość wymaga czasu. Bez czasu i doznań nie ma mowy o świadomości. Nasze życie w Niebie jeżeli nie będzie czasu a więc i doznań nie będzie tą świadomością którą teraz znamy a więc może być czymkolwiek sobie zamarzysz ale wtedy to już nie będziesz ty. W takim podejściu równie sensowna jest reinkarnacja jak i każda inna teoria mówiąca o życiu opo życiu.

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

juki napisał:
Na temat AUTORA Biblii dyskutuję tylko z osobami, które mają wyrobioną pewność, że jedynym Absolutem, jest KTOŚ, kto nie jest Wszechświatem

Budyy na to:
Rozumiem, że mam spie...... bo nie uznaję istnienia tego ktosia kto jest absolutem.

ŹLE ROZUMIESZ!
Pominę już Twój młodzieżowy sposób wypowiadania, ale jeżeli dyskutujesz, to staraj się zrozumieć intencje rozmówcy. Przecież nie powiedziałem, żę nie rozmawiam w ogóle o Autorze Biblii, ale że robię to w pewnej kolejności, aby dyskusja mogła coś dać nam obu. Najpierw pewność istnienia CZEGOŚ, co nie jest Wszechświatem, potem dalsze etapy: COŚ czy KTOŚ, a dopiero później czy odpowiada na nasze żywotne pytania.
"Niecierpliwość, to okropnie brzydka wada...", ale też cech młodości.
Pozatym odbiegamy daleko od tematu.

Budyy

1. Stosowanie młodzieżowego zwrotu nie oznacza iż jestem młodzieżowcem.
2. Nigdzie nie napisałeś to co przed chwilą wyjaśniłeś.
3. Rozumiem więc, że ze mną do żadnych dalszych etapów nie dojdziesz bo ja nie uznaję a przynajmniej nie widze sensu uznawania tego ktosia. Może on istnieć a może nie istnieć. Dla mnie jest to zupełnie obojętne. Ja mogę się tylko spierać że jeżeli ten ktoś istnieje to nie jest tym kimś kto niby przemawia przez biblię.
4. Gdzie znalazłeś przesłanki na moją niecierpliwość? Może pomyliłeś słowa bo nie za bardzo rozumiem.

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Budyy napisał:
bo ja nie uznaję a przynajmniej nie widze sensu uznawania tego ktosia.

"nie uznaję", "nie widzę sensu", czyli korzystasz ze swej wolności i a priori masz gotowy pogląd, który wyklucza takie rozwiązanie. A czy to jest postawa naukowa? Otwarta? Czy raczej, nie zachowujesz się jak bóg i sam z góry decyduje, przed zbadaniem zawartości "szkatuły' Wszechświata co jest Prawdą, a co nie? Jak więc mogę z Tobą decydować się na dyskusję o Biblii, gdy ty czytasz co innego w Księdze Stworzenia?

Budyy

Eremita

Budyy

Eremita

Nie jestem ekspertem od zaświatów, lecz zapewniam Cię, że nie wysilałem swojej wyobrażni. ja to po prostu "wiem" = mam takie przekonanie. nie wiem skąd :think:

PS cytowanie ci nie wyszło :cry:

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Budyy! Księga Stworzenia to dla mnie, a dla Ciebie Księga Wszechświata i jego genezy.
Tej "księgi" nie napisał żaden człowiek. Od niej wychodzimy, bo ONA nas poucza, choc pewnych pytań, które są powszechne, nie uwzględnia. Tę resztę szukamy w słowach ludziej myśli i mowy, bo jak dotychczas żadnej inteligencji kosmicznej, z którą można by coś skonsultować, nie znamy.

Budyy

Budyy

Eremita

starowier · Dołączył: 20 Cze 2006 Posty: 350 Przeczytał: 0 tematów

Jeśli przedtem na ofiarę dla Boga pędzono trzody, to teraz sam Bóg przyszedł do ludzi ze swoją Ofia-rą, ze swoim darem. Próby człowieka, by własnymi siłami dotrzeć do Boga, ludzka gotowość wyciskania krwi z siebie i ze zwierząt ofiarnych kropla po kropli tylko dlatego, żeby jej źródełko wołało z ziemi do nieba, straciły sens:
Prawo nie dawało niczemu pełnej doskonałości (Hbr 7,19). Ofiary Starego Testa-
mentu nie mogą jednak udoskonalić w sumieniu tego, który spełnia służbę Bożą (Hbr 9,9). Naprawdę składanie ofiar jest sprawą nieczystego sumienia, niepokoju uczuć, przeżywania nienormalności swego życia. Ale po złożeniu tych ofiar i tak nic się nie zmieniało. I dlatego powstawała potrzeba nowych ofiar, dlatego ofiary te składano codziennie. Trupy zwierząt nie mogły jednak zasypać przepaści między Bogiem a człowiekiem.

Lecz przyszedł Chrystus, Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Odpo-wiedzialność za grzechy, którą Chrystus wziął na siebie, nie była ani prawna, ani moralna. Przyjął On odpowiedzialność za skutki naszych grzechów. Aurę śmierci, którą otoczyli siebie ludzie i która oddzieliła ich od Boga, Chrystus napełnił sobą. Nie przestał być Bogiem, a stał się człowiekiem. Ludzie daleko ode-szli od Boga - aż do granic nieistnienia - i tam, do tych samych granic swobodnie dotarł Chrystus. Nie przyjmując grzechu, lecz jego skutki. Jak strażak, który rzuca się w ogień, nie ma udziału w winie tego, kto pożar wywołał, lecz ma udział w bólach tych, którzy pozostali w palącym się gmachu.

Ale nie wszystkich ludzi Chrystus odnalazł na ziemi. Wielu już odeszło
do szeolu, w śmierć. I wtedy Pasterz idzie za zaginionymi owcami do szeolu, żeby i tam, w istnieniu po śmierci człowiek mógł znajdować Boga. Chrystus przelewa swoją Krew nie po to, żeby zadośćuczynić Ojcu i stworzyć Mu „prawną możliwość amnestii" dla ludzi Właściwy dar dla Boga to taki, który pozwala głębi naszego sumienia być z Bogiem. Nie mamy w sobie stałości. Dlatego po religijnych, pokutnych albo radośnie chwalebnych przeżyciach często wracamy na drogę dogadzania ciału. Lecz jest Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki (Hbr 13,8).
/ dlatego nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do skladania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczyni} raz na zawsze,
ofiarując samego siebie (Hbr 7,27).

Bóg i człowiek ofiarował ludziom siebie, dał nam swoje życie nie po to,
żeby umrzeć, lecz byśmy żyli w Nim. I dlatego chrześcijańska ofiara, Liturgia, sprawuje się ze słowami: „Twoje z Twojego Tobie przynosimy za wszystkich i za wszystko". Teraz przynosimy Bogu nie swoje, a Jego. Nie z własną krwią idziemy do ołtarza. Bierzemy owoc krzewu winnego, który stworzył Stwórca. Kielich wina - oto, co jest nasze w Liturgii (plus nasze serca, o których uświę-cenie prosimy). Prosimy, żeby ten pierwszy dar Stwórcy stał się drugim da-rem - Krwią Chrystusa; żeby był przesiąknięty Życiem Chrystusa. Od Twoich
ludzi, z Twojej ziemi przynosimy Tobie, Panie, Twoje Życie, ponieważ odda-łeś je dla wszystkich jako wybawienie od wszelkiego zła. I prosimy, żeby Twoje Życie, Twoja Krew, Twój Duch żyły i działały w nas. „Panie, ześlij Ducha
Świętego na te dary", brzmi najważniejsza modlitwa Liturgii.

Przynosimy Bogu na ołtarz symbol Przymierza - wino i chleb. A zamiast
nich otrzymujemy Realność: Ciało i Krew; Życie Chrystusa. „Z bojaźnią Bożą, miłością i wiarą - przyjdźcie"

Ofiary Chrystusa nie wolno powtórzyć, jest to bez sensu: Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często mial ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tym czasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie (Hbr 9, 24-26).

Awatarzy - „zbawcy" z Indii zmuszeni są przychodzić regularnie. Za każdym razem, kiedy ludzie zapominają o prawach karmy, powinni oni przycho-dzić i przypominać im o tym.~Mówią oni na temat kosmicznego cyklu w tym cyklu sami biorą udział. Biblia posiada linearną koncepcję historii; każdy moment czasu jest w niej unikalny, niepowtarzalny i odpowiedzialny.
W czasie biblijnym możliwe są niepowtarzalne wydarzenia. Najważniejszym z nich było przyjście Chrystusa. Chrystus nie apeluje ani do rozumu, ani do pamięci, dlatego skutek Jego przyjścia jest większy. Sobą zmienił On całą strukturę kosmosu. Ponieważ przyszedł nie z książkami, ani nie przez krew kozlów i cielców, lecz przez wlasną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie... Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczyn-ków, abyście służyć mogli Bogu żywemu (Hbr 9,12.14) Teraz mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą (Hbr 10,19-20).

Jeśli do tej świątyni, w której człowiek spotyka Boga, można było wejść
drogą ofiar dokonywanych przez ludzi, wówczas można byłoby pozytywnie ocenić znaczenie innych, niechrześcijańskich dróg religijnych. Jeśliby do tej świątyni człowiek wchodził za pomocą mnożenia swojej wiedzy o Realności, drogą gromadzenia gnozy, wtedy można byłoby oczekiwać na nową religię jako owoc „ewolucji ludzkiej kultury". Ale Bóg zechciał, by wejście do tej świątyni odbyło się przez Jego miłość i ofiarę. Ta ofiara już jest złożona. Jeden raz na zawsze.

Nie warto się bać niezwykłości Bożej decyzji.
I doszukiwć się "kwitów zaświadczeń" ,że Boga nie ma.
Dostaliśmy jawne Objawienie od Boga i mamy wolną wolę iść za Nim i być chrześcijaninem lub odrzucić i iść -left hand path.
Człowiek rodzi się Katolikiem, Ewangelikiem, Buddystą i jeśli szuka Prawdy szczerze to Bóg mu pokarze ścieżkę- sęk w tym czy będzie ten człowiek chciał wejść na nią i pójść za głosem Boga.Im bardziej będzie chciał tym bardziej go Bóg przybliży do tej Prawdy na ile dany człowiek będzie w stanie się zbliżyć do Prawdy, którą ukazuje nam Objawienie sprzed 2000 lat.
A wyznaniem moim zdaniem i nie tylko moim najbliżej jeszcze będącym przy Bogu jest właśnie Prawosławie ze względu na to ,że niezmiennie trwa przy Tradycji i dogmatach VII pierwszych Soborów.

Poostawa zaprzeczającego ateisty potwierdza tylko poniższe, choć on będzie zaprzeczał :
""Ateizm, – pisał Eugene(SeraphimRose) w późniejszych latach – prawdziwy ‘egzystencjalny’ ateizm, płonie nienawiścią do pozornie niesprawiedliwego i niemiłosiernego Boga, którego drogi są niewytłumaczalne nawet dla najbardziej wierzącego człowieka. Niejeden raz zostało to do końca objawione w oślepiających wizjach Boga, którego prawdziwi ateiści desperacko szukają. To Chrystus działa w ich duszach. Antychrysta nie znajdziecie w pierwszym rzędzie u wielkich buntowników, ale raczej u małych potakiwaczy, u których Chrystus jest tylko na ustach. Nietzsche obwołując sam siebie antychrystem, udowodnił tym samym swój wielki głód Chrystusa...""

Budyy

Czy mógłbyś starowierze przestać zaśmiecać to forum. Pisałeś to już kilka razy i wystarczy abyś to tylko podlinkował. I tak tego nikt nie czyta ale choć forum byłoby przejrzyste.

macjan

Dlaczego zaśmiecać, to akurat było ciekawe i na temat. A jeśli ktoś tu jest przeciwko zaśmiecaniu forum, to proponuję zacząć od działu "metodologia" i wiadomego użytkownika, któremu starowier nie dorasta do pięt w tej sztuce.

Budyy

Dlatego też nie zaglądam do tego działu bo z góry wiem co tam jest.

Poczekaj jeszcze miesiąc a to samo powiesz o starowierze. Na razie cytował to po raz trzeci ale jak będzie to po raz 20 założę się, że i Cię to znudzi. Czy było tona temat to również jest to kwestia dyskusyjna a co do Ciekawości to nawet nie będę się wypowiadał.

starowier · Dołączył: 20 Cze 2006 Posty: 350 Przeczytał: 0 tematów

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Budyy!
Księga stworzenia, to znana przenośnia na określenie realnego świata makro i mikrokosmosu.
We francuskim czasopiśmie "Fetes et saisons" znalazłem takie podsumowanie omówionych cudownych rozwiązań technicznych przyrody:
"Pytałem się ziemi, a odpowiedziała mi: To nie ja jestem twoim Bogiem. Wszystko, co żyje na jej powierzchni dało mi tę samą odpowiedź. Zapytałem morza i istot, które je zaludniają, a one mi odpowiedziały: Nie jesteśmy Bogiem twoim, szukaj wyżej nad nami.
Zapytałem powietrza, wichrów, a one mi odpowiedziały: Nie jesteśmy Bogiem.
Zapytałem słońca, nieba, księżyca i gwiazd: My też nie jesteśmy Bogiem, którego szukasz - oświadczyły mi.
Wówczas rzekłem do wszystkich istot, które znam przez moje zmysły: Mówcie mi o moim Bogu, ponieważ nim nie jesteście, powiedzcie coś o Nim. A one zawołały do mnie swym potężnym głosem: To On nas stworzył.
Aby ich pytać wystarczyło mi wpatrywać się w nie, a sama ich piękność była ich odpowiedzią.
Edison, wynalazca fonogramu zwiedzając wieżę Eifla wpisał do złotej księgi następujące słowa: ' Edison, który żywi najgłębszy szacunek i podziw dla wszystkich inżynierów, łącznie z Panem Bogiem'.
Bóg, jako doskonały mistrz, aby dopełnić naszego wychowania w sposób nie pozostawiający nic do życzenia, zadał sobie trud obdarzenia nas dwoma niezrównanymi dziełami . To dwie Boskie księgi, a mianowicie: DZIEŁO STWORZENIA I PISMO ŚWIĘŦĘ. Pierwsze z tych dzieł zawiera tyle wspaniałych rozdziałów, ile jest stworzeń i naudza nas prawdy bez kłamstwa, toteż gdy ktoś zagadnął Arystotelesa od kogo nauczył się tylu pięknych prawd, on odparł: Od samych rzeczy, gdyż nie umieją kłamać."
Budyy! Z tej pierwszej księgi nauczmy się najpierw czytać, uzgodnijmy co ona nam mówi, czy rzeczywiście, jak w tej poetyckiej opowieści, daje pewność Bytu transcendentnego, czy zostaniemy przy podziwie dla materii i energii, jako źródle życia i inteligencji.
Budyy! Zajrzyj do tytułu tematu, w którym się poruszamy i zastanów, kto tu odbiego od niego. W/g mnie my obaj.

Eremita

juki, przypomniałeś mi tym francuskim czsopismem mój wiersz:

Poszukiwanie Boga ......... XII '91

Boże! Cóż Ci uczynili!
Ubrali Cię w swoje szaty,
Ustalili dogmaty.
Uczą tego szkoły,
A mnie ptacy mówili,
Że Ty nie jesteś nagi,
Lecz tylko ... goły.

Pytałem się Sowy.
Rzekła mi: mądrość Twa
Nie na ludzkie głowy.
Mówiła, żeś nie jest mądry
Jak myślą prości,
Lecz Ty ... siedlisko mądrości.

Pytałem się Orła wielkiego,
Czyś rzeczywiście wszechmocny?
Takimi słowy zbył natrętnego:
Bóg nic zrobić nie może,
Bo siły nie posiada,
Lecz w Nim siła gorze,
Która wszechświatem włada.

Spytałem się Bocianów
Gdzie mam szukać Ciebie,
Na Ziemi, czy w Niebie?
Zakrzyknęły chórem:
Spójrz przed się, za się i w górę!
Czy Boga głupcze widzisz?!
Boga nigdzie nie ma,
Bo Bóg to ... niebo, woda, ziemia.

Odszedłem zamyślony,
Ja mędrzec
głupiec skończony.