ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Śfińśkie spory wokół wizji Boga chrześcijańskiego koncentrują się wokół biblijnych podstaw do uznania takiego lub innego obrazu Boga. Jest to płaszczyna zupełnie jałowa, ponieważ pomiędzy zwolennikami katolickiego obrazu Boga a zwolennikami Boga pluszowego jest fundamentalna przepaść. Ci pierwsi interpretują Biblię zgodnie z nauczaniem Kościoła Katolickiego, a ci drudzy po swojemu. Ci pierwsi widzą w Biblii Objawienie, ci drudzy postrzegają Biblię jako księgę częściowo objawioną, a częściowo fałszującą obraz Boga, co wymaga od nich weryfikowania treści Biblii z samym sobą (swoimi prywatnymi odczuciami i perefrencjami).

W związku z tym przerzucanie się wersetami z Biblii czy wyimkami z Katechizmu KK nie ma większego sensu, a należałoby raczej odwołać się do samej wizji Boga, sprawdzając ile tak naprawdę jest pluszaka w Bogu pluszowym.

Z moich rozmów z pluszowcami wynika, że u podstaw wiary w Boga pluszowego jest z jednej strony przeświadczenie, że katolicki Bóg jest okrutnym sadystą odpowiedzialnym za zło i cierpienie na świecie, a z drugiej pragnienie, żeby istniał dobry miłościwy Bóg. Ponieważ nie potrafią pogodzić istnienia dobrego Boga ze złem i cierpieniem, a przecież widzą, że na świecie jest zło i cierpienie, to dochodzą do wniosku, że na koniec musi nastać Happy End, który wynagrodzi to całe zło świata, w ten sposób od-sadystyczniając pierwotny obraz katolickiego Boga. Czyli gdyby nie powszechne zbawienie, ten sam Bóg, którego czczą i wielbią, byłby okrutnym sadystą.

I teraz należy zadać sobie pytanie, czy taki Bóg rzeczywiście jest "wszechmocną miłością"? Czy ktoś kto funduje stworzeniu niepotrzbne zło i cierpienie, żeby na koniec okazać swoja łaskawość i wszystko wybaczyć, zasługuje na uwielbienie i cześć? Czy może jest to jeszcze bardziej okrutna istota, ponieważ dąży do tego, by ofiary jego sadystycznych praktyk okazywały mu bezbrzezną wdzięczność, ponieważ potwór się nad nimi ulitował?

fedor

Semele

Fedor

Katolikus

Michał Dyszyński

fedor

Semele

Krytykowanie ludzi to łatwizna. Za co by tu pochwalić fedora?
Super zna Biblię. Nie można mu tego odmówić.

Katolikus

Michał Dyszyński

fedor

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

T. Pelikan

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

Semele

Ciekawa odpowiedź księdza Rysia na wypowiedź egzorcysty.

Cały materiał bardzo ciekawy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Teologia nie boi się dziś mówić o cierpieniu Boga, wpisując je w Jego osobową naturę. Będąc wspólnotą Osób, Bóg wchodzi w osobowe relacje z ludźmi. Ostatecznie zawsze są one relacjami miłości, a więc także obustronnej wolności. Właśnie dlatego człowiek może odrzucić Boga, ustawiając się pod prąd całej logiki odkupienia. Nie wierzę jednak, żeby z tego powodu Bóg odczuwał satysfakcję. Przeciwnie, myślę, że każda z takich decyzji sprawia mu ból. Bóg jest miłością.

Ks. GRZEGORZ RYŚ

fedor

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

fedor

Semele

W temacie o prawdzie, obiektywizmie i subiektywizmie zwróciłam uwagę na to, że stosunek do dogmatów katolickich i zapisów biblijnych niesie za sobą pewne konsekwencje.
Chrześcijaństwo to tygiel różnych wyznań.

Sam podział na "pluszowców" i "fedorkowców" jest duzym uproszczeniem i nie wyczerpuje tematu.

Ciekawy cytat:

My mamy zawsze zaufanie do papieża. Na nim budujemy naszą wiarę. On jest fundamentem Kościoła - stwierdził wówczas Dziwisz.

Właśnie kwestia tego, co jest fundamentem dla chrześcijan, od wieków stanowi przedmiot dyskusji między rzymskimi katolikami i protestantami.

Czy fundamentem, opoką dla Kościoła jest apostoł Piotr czy Chrystus.

Protestanci przypominają, że w 1 Liście Koryntian 3,11 jest napisane:

"Fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus" i podkreślają, że w całym Piśmie Świętym to właśnie Bóg stanowi fundament i skałę.

Katolicy z kolei uznają za opokę Kościoła apostoła Piotra na podstawie fragmentu Ewangelii:

"A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał uczniów swoich, mówiąc: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? A oni rzekli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. On im mówi: A wy za kogo mnie uważacie? A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go". (Mt. 16,13-18).

Przedmiotem dyskusji jest zazwyczaj to czy mówiąc o "opoce" Pan Jezus mówił o Piotrze czy o objawieniu, jakie ten przyjął, że On jest Chrystusem.

Na podstawie: Pch24.pl, Pismo Święte