ŚFiNiA

Katolikus

Według teologii katolickiej piekło jest wiecznym świadectwem bożej sprawiedliwości.

Ks. Bańka przedstawia to tak:

Katolikus

Czy sprawiedliwym jest, aby człowiek został ukarany karą trwającą wieczność?

Wielu chrześcijan nie widzi w tym nic niewłaściwego, problematycznego.

Katolikus

Michał Dyszyński

Z ortodoksami, infernistami dyskutuje się w sposób szczególny - oni zdają się mieć przekonanie, iż wiara w doktryny upoważnia do daleko posuniętych odejść od domyślnie rozumianego rozumienia podstawowych idei - np. sprawiedliwości, miłości.

Bóg "miłosierny" skazujący na nieskończone cierpienie?...
- Przecież tak jest, to się należy, Bóg to może zrobić i dalej będzie "miłosierny" (w jakimś tam sensie, który autorytatywnie wskaże ortodoks). Ortodoks ma (w swoim mniemaniu) zawsze tę przewagę, że znaczenia słów będą mu się rozciągały jakby były z bardzo elastycznej gumy.
Czy skazywanie kogokolwiek na straszne męki z jakiegokolwiek tytułu może być określone jako "miłosierdzie", albo jako "sprawiedliwość" (jeśli skończone w skutkach czyny wywołują nieskończoną karę?...). Ortodoks dyskutuje jednak Z POZYCJI AUTORYTETU, to on ma tu władzę (przynajmniej tak sprawę stawia, tak próbuje narzucić role w dyskusji), więc jak powie, że to "miłosierdzie jest", to będzie utrzymywał, iż wszystkie intuicje rozpoznawcze, który by sugerowały coś innego, można wyrzucić na śmietnik. Bo przecież ON POWIEDZIAŁ.

Jednak tak patrząc chłodno logicznie na kwestię znaczenia słowa miłosierdzie, sprawa wciąż jest otwarta. Ani emocjonalna emfaza, ani powoływanie się na to, co ktoś "z naszych" kiedyś w tej sprawie wygłosił jako ważną opinię, ani wszystkie inne zabiegi nie mają mocy większej, niż opinia do rozważenia, a nie jakieś ostateczne zamknięcie dyskusji. I cały czas chyba będzie każdego spontanicznie szukające sensu znaczeń człowieka nurtował ten rozdźwięk:
- tu wielkie (może nawet nieskończone) miłosieradzie
a tam
- nieskończone cierpienie grzesznika w piekle....
Da się to zawsze zagadać. Da się słów, które naciągają znaczenia, wykręcają sugestie nawrzucać w dyskusję, jednak nawet jeślibyśmy uznali, iż skazanie na nieskończone cierpienie "milosierdziem" jest, to chyba spontanicznym odbiorem tutaj będzie coś w stylu: oj, jakież dziwne jest to "milosiedzie", jakieś takie zupelnie inne, niż byśmy się spodziewali. I chyba też mimowolnie nasunęłaby się refleksja, że tak spontanicznie, szczerze i do serca, to gdyby o kimś, kogo nie znamy, nie jesteśmy zainteresowani w sprawie dodatkowo, określono nam jako "oto ten, kto zesłał wielkiego winowajcą na straszne męki bez końca", to słowo "miłosierdzie" na określenie jego cech byłoby chyba ostatnim, jakie się w odczuciach pojawi.
Ortodoksowi to nie da do myślenia, bo ortodoks wychodzi z założenia, że jednak władza określania co i jak, jest po jego stronie. Więc on pewnie ogłosi, że wbrew powyższym spontanicznym odczuciom to "jest miłosierdzie". Jest, bo ma być. Kropka.

Ale obserwatora, który dokonuje przypisania spontanicznego nazw do tego, co widzi i czuje, chyba takie arbitralne potraktowanie definicji miłosierdzia (pewnie także sprawiedliwości) nie przekona. A jeśli ktoś twierdzi, iż dorzucając do układanki owo "nieskończone obrażenie się majestatu" rzeczywiście coś tu zmienia, to natrafi na pytanie: a czemużby ów majestat miał koniecznie być taki "nieskończenie obrażający się"?... Co właściwie tę nieskończoną obraźliwość na nim wymusza?... :think:

Banjankri

Andy72

Semele

Katolikus

anbo

Banjankri

Katolikus

Piekło - wyrok czy decyzja?

Wg nauczania Kościoła "decyzja".

Katolikus

anbo

Katolikus

anbo

Semele

Banjankri:

Katolikus

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Semele

anbo

Michał Dyszyński

anbo

Jeszcze dwie kwestie.
Sprawa pierwsza to zasada przedstawiana przez Jezusa w NT: jak ty surowo sądzisz, tak ciebie Bóg będzie surowo sądził. W myśl tej zasady łagodniej Bóg potraktuje zwolenników powszechnego zbawienia, zaś wierzący twierdzący, że na uwielbienie zasługuje Bóg karzący wiecznym piekłem sami kręcą na siebie bat.

Sprawa druga to problem dotrzymywania przez Boga słowa. Zakładając, że w NT faktycznie mamy objawioną naukę o z pewnością nie pustym piekle polegającym na wiecznym cierpieniu grzeszników, to można zadać pytanie, czy Bóg może zmienić zdanie albo czy jest to tylko straszak. Z pomocą może tu przyjść opowieść o grzechu pierworodnym. Jak pamiętamy Bóg ostrzegał, że zjedzenie zakazanego owocu skutkować będzie śmiercią, co się nie stało. Albo Bóg tylko straszył, albo zmienił zdanie, okazał miłosierdzie. (Nie zgadzam się z tłumaczeniem, że nie chodzi tam o śmierć dosłowną.)
W tej samej opowieści Bóg wygania ludzi z Edenu, żeby nie zjedli owocu wiecznego żywota, bo nie chce, żeby żyli wiecznie. Jak wiadomo jednak przynajmniej niektórzy będą żyć wiecznie.
Podobnie w Rdz 6,3 Bóg zapewnia, że człowiek nie będzie wiecznie żyć: "Wtedy Bóg rzekł: «Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat»". Nie ma tu mowy o tym, że chodzi jedynie o życie ziemskie i nie dotyczy to istnienia po zmartwychwstaniu. Warto też tutaj zauważyć, że człowiek jest uważany za istotę cielesną, nie ma mowy o żadnej duszy, która mogłaby istnieć bez ciała, przynajmniej bez ziemskiego ciała. To jest inna koncepcja niż ta znana chrześcijanom.
Od razu przypomina się dalsza historia ludzkości, a mianowicie potom zesłany przez Boga w celu zgładzenia ludzkości, bo sprawiła Bogu zawód (żałował, że w ogóle stworzył człowieka). Ocalił tylko Noego i jego rodzinę zawierając z nim przymierze ("Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię"). Ocalenie Noego i zawarcie z nim przymierza to też zmiana zdania, tutaj w kwestii istnienia ludzkiego gatunku (a także zwierząt) bo Bóg najpierw (żałując, że stworzył człowieka) chciał zgładzić ludzi z powierzchni ziemi:
Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem».
[Tylko] Noego Pan darzył życzliwością.
(Rdz 6, 5-8)
Wygląda to tak, jakby pierwszą myślą Boga było cofnięcie stanu świata do tego sprzed stworzenia człowieka i zwierząt, a drugą danie szansy narodzenia się lepszych ludzi bo z prawego Noego (Adam okazał się nie dość udanym egzemplarzem skoro jego potomstwo - Adam zresztą też - Boga zawiodło). Jak wiadomo potomstwo Noego z szansy nie skorzystało i trzeba było odkupieńczej śmierci Jezusa, żeby ludzie znowu mogli - o ile Bóg zechce na Sądzie - żyć wiecznie.
(Pomijam tu takie problemy jak żałowanie przez Boga czegoś co zrobił w świetle jego wszechwiedzy i obietnica, że "nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię".)
Jak widać Bóg w Biblii wielokrotnie okazuje ludziom swoje miłosierdzie, więc dlaczego nie miałby go okazać na Sądzie poprzez ułaskawienie grzeszników? Ułaskawienie przecież polega na tym, że chociaż ktoś zasłużył na karę, to się jej nie wykonuje. Nie skazując nikogo na piekło Bóg nie powiedziałby, że na piekło nie zasługują, ale że ich ułaskawia, nie wykona na nich kary, na którą zasługują.

Andy72

Anbo czyli zamiast niegrzeszenia wybierasz bunt i targujesz się o piekło?