ŚFiNiA

Andy72

To jest oczywiste. Dlaczego słowo miało by powstawać dopiero w momencie odczytu? W ten spośób rzeczywistości różnych osób rozjechały by się.
W normalnym życiu wystarczy pewność moralna a nie ścisłe dowodzenie matematyczne, bo ani na tak, ani na nie, nie da się niczego prawie dowieść.
Tak samo: nie jesteś w stanie dowieść że świat nie powstał 5 minut temu, a ja jednak uważam się za autora poprzedniego posta i nie dopuszczam myśłi że świat powstal 5 minut temu.
Jeśli uważasz że zgubiona rzecz nie JEST TAM GDZIE JEST, tylko możesz ją szukać gdziekolwiek, to przyjmenego szukania.

Michał Dyszyński

Andy72

Dobre i to. Choć ja bym powiedział : znaleźć można po dłuższym lub krótszym szukaniu TYLKO tam gdzie jest. Można szukać tam gdzie jest i nie znaleźć, ale nie można szukać tam gdzie nie ma i znaleźć. Klasyczna rzecz to nie foton.

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

Semele

Ateiści nie mówią iz Boga niE. ma oni w niego nie wierzą

Jan Lewandowski

Kruchy04

lucek

Kruchy04

lucek

Piotr Rokubungi

Semele

Dyskusja między ateistami i teistami nie powinna chyba opierać się na dowodach. Raczej na przekonaniach.

Semele

Jan Lewandowski

Katolikus

Cześć. Nie wiem czy jeszcze mogę pisać w tym wątku, bo chyba znalazło się w nim wiele innych tematów (bardzo ciekawych i całkiem sporo ciekawych wypowiedzi), ale prosiłbym, żeby ten wątek miał na celu rozważanie moich pytań, wątpliwości, bo zauważyłem, że są tematy, gdzie już na pierwszej stronie odchodzi się od głównego wątku i po kilkanaście stron temat dryfuje o czym innym niż pierwotnie miał być przeznaczony. Jeśli mogę prosić to chciałbym w tym temacie tego uniknąć (niech nikt nie bierze tego jakoś osobiście do siebie)

Pomyślałem, że skoro forum jest bardzo aktywne to i ja się uaktywnię zwłaszcza, że mam na celowniku kilka tematów, które krążą mi w głowie i chciałbym się nimi podzielić. Pewnie te tematy gdzieś tu na forum przerabialiście mnóstwo razy.

Dyskutowałem ze znajomym (chyba najbliżej mu do ateizmu) o religii i nauce. Kolega nie potrafi zrozumieć, jak mogę wierzyć w fantazje religijne zamiast całkowicie podążać za nowościami naukowymi. Poprosiłem go, aby przedstawił mi swój punkt widzenia. O to co mniej więcej usłyszałem w rozważaniu większej wartości nauki nad religią:
a)Nauka potrafi przyznać się do błędu, w przeciwieństwie do religii.
b)Bardzo często religie zajmują się tematami których nauka nie może zbadać i jadą na tym koniku, wciskając fantazje o życiu przed narodzinami i po śmierci i mówią, że to "święta prawda".
c)Faktem jest też, że kiedy coś staje się teorią naukową, jest to nie tylko sprawdzone i potwierdzone doświadczalnie w różnych miejscach na ziemi i przez różnych ludzi, ale też musi być kompatybilne z innymi teoriami naukowymi. Kiedy występuje jakaś nieścisłość jest wyłapywana, więc można powiedzieć, że nauka jest krytyczna wobec siebie samej. Czy to samo mogę powiedzieć o swojej wierze?
d) Religia nie może przeszkadzać nauce.
e) Fantazje religijne są pożyteczne w rozwijaniu wyobraźni dopóki, ktoś nie zaczyna w nie realnie wierzyć i nawracać na nie innych (przykłady krucjat, czy dzisiejszego ewangelizowania).

Kiedy ktoś mi przedstawia takie opinie to zastanawiam się jak je zweryfikować. np. punkt a, c - może ma rację odnośnie takiej nauki, a może nie ? Ja nie wiem, bo nigdy z nauką z prawdziwego zdarzenia nie miałem miejsca, nie obcowałem z tym. Mogę tylko przeczytać to w jakimś artykule, ale skąd mam wiedzieć czy tam jest prawda napisana ? Jeśli kolega przedstawia prawdzie poglądy to wydają się być mocnymi zarzutami odnośnie religii. Moja wiara religijna nie jest tak jak wiedza naukowa potwierdzalna doświadczalnie w sensie naukowym i badana przez niezależne ośrodki, a nawet nie jest kompatybilna z innymi wiarami religijnymi..
A może znajomy żywi fałszywy, niewłaściwy obraz relacji nauki - wiary- światopoglądu ? Jak to zweryfikować ? Może polecicie do każdego punktu artykuł waszym zdaniem właściwie przedstawiający relacje omawianych zagadnień ?

O.K.

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

Nauka jest podzbiorem religii, a raczej ogólnie wiary, a wiara podzbiorem przejawów psychiki, umysłu. Religia i nauka się uzupełniają- pierwsza sugerując, co jest, druga, sprawdzając na ile i jak jest to ludziom dostępne. Jeśli tak nie jest, to nie jest to ani "prawdziwa" wiara, słuszna religia, ani "prawdziwa" nauka. Ale wielu durni wciąż przeciwstawia religie [różne] nauce; zarówno dogmatyczni "wyznawcy", jak i "rycerskie, zakute łby", czyli wykształciuchy (część z nich każdych)...

Kruchy04

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Piotr Rokubungi