ŚFiNiA

Ks.Marek · Wysłany: Czw 23:06, 16 Mar 2006 Temat postu:

To weź policz z dokładnością +- 1 % błedu ci daję.

REGMEN · Wysłany: Pią 0:19, 17 Mar 2006 Temat postu:

Ks. Marek napisał

kaktus · Wysłany: Pią 9:55, 17 Mar 2006 Temat postu:

Ks.Marek · Wysłany: Pią 9:57, 17 Mar 2006 Temat postu:

Jesli źle mówię, to wykaz to, jeśli zas mówie dobrze to czemu mnie bijesz, kaktusie?

kaktus · Wysłany: Pią 10:05, 17 Mar 2006 Temat postu:

Ależ ja nikogo nie bije, Marku

Ja tylko nie widzę sensu w przedstawianiu Ci tych statystyk, bo możesz dalej trwać przy założeniu, że księża popełniają mniej przestępstw niż osoby świeckie.

Acha i skąd będziesz wiedział że:

Ks.Marek · Wysłany: Pią 10:11, 17 Mar 2006 Temat postu:

Szukaj. Te -+ to prowokacja

kaktus · Wysłany: Pią 10:24, 17 Mar 2006 Temat postu:

A żebyś wiedział, znajdę i Ci udowodnię, że się mylisz ;P

Ks.Marek · Wysłany: Pią 11:19, 17 Mar 2006 Temat postu:

elka · Dołączył: 07 Gru 2005 Posty: 3 Przeczytał: 0 tematów

hmmm, to ja moze wam napiszę, jak patrze na ten problem jako kobieta ;)

znam paru księży i to bardzo wartościowych, żyjących dla parafian, podejmujących sie róznych dodatkowych zajęć - w sensie pełnienia posługi

jestem mężatką i szczerze powiedziawszy - nie chcialabym księdza za męża... przede wszystkim pierwszeństwa w tej relacji nie mialabym ja, jako żona i kobieta, a służba Bogu - a to oznacza godzinne rozmowy i spowiedzi różnych ludzi [w tym atrakcyjnych kobiet ;)]

owszem, na pewno pastorzy i popi jakoś to łączą - żony z pewnością bardzo aktywnie włączają się w zycie parafii, ale... hmmm, no nie wiem, może to ja jestem zbyt zaborcza, albo one bardzo altruistyczne

ale wiem, że czasem złości mnie, gdy mąż idzie dodatkowo gdzies pracować, bo komuś obiecał [zajmuje sie komputerami] - a tu nie mogłoby być mowy o moim niezadowoleniu z tego, że męża-księdza nie ma w domu, gdy np. jeszcze jest 3 dzieci, którymi trzeba się zająć...

also - albo cierpiałaby moja rodzina, albo jego służba Bogu... tak patrzę na to na dzień dzisiejszy

pozdrawiam serdecznie

wujzboj · Wysłany: Nie 17:23, 26 Mar 2006 Temat postu:

Rozumiem, ze praca zawodowa przeszkadzac moze w spelnianiu obowiazkow rodzinnych, a czasami i dostarczac pokus wszelakich.

A jak jest z marynarzami?

Albo chocby z nauczycielami akademickimi?

Barbarossa · Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 13 Przeczytał: 0 tematów

Seks jest jedną z najbardziej naturalnych czynności ludzkich. Jednocześnie współczesna cywilizacja "represjonuje" seks - żadna inna podstawowa funkcja zapewniająca gatunkowi ludzkiemu przetrwanie nie jest przedmiotem tylu tabu, co seksualność. Jemy bez żadnych oporów przy innych. Stwierdzenie "przepraszam, muszę iść do toalety" nikogo nie zgorszy. Natomiast powiedzenie w towarzystwie "przepraszam, idę uprawiać seks z żoną" - mimo, iż wszak nikt nie potępia uprawiania seksu z żoną - jest ryzykowne.

Moim zdaniem społeczne represjonowanie seksualności przynosi ten skutek, że w ludziach powstaje obsesja na punkcie seksu, fascynacja pornografią itp. Wystarczy popatrzeć na Stany Zjednoczone, które są w tej kwestii bardzo rygorystyczne - np. w telewizji publicznej nie można w ogóle pokazywać nagości (filmy zawierające nagość są ordynanie obcinane, natomiast filmy zawierające nagość - choćby seria "Trzy Kolory" Kieślowksiego - której bez okaleczenia fabuły nie da się usunąć, po prostu nie są emitowane). Seksualność jest też represjonowana w ramach walki z molestowaniem seksualnym, doprowadzonej do absurdu. Kiedy chodziłem tam do szkoły - w wieku bodaj 10 lat wraz z resztą klasy wziąłem udział w obwoiązkowym wykładzie poświęconym molestowaniu seksualnemu - otrzymałem też 30-stronicowy podręcznik, który w formie zupełnie niezrozumiałej dla 10-latka starał się przedstawić granicę między tym, co wolno, a tym, czego nie wolno. W pracy nawet szarmanckie przepuszczenie kobiety w drzwiach może prowadzić do zarzutu o molestowanie. Pocałowanie amerykanki w rękę jest wysoce ryzykowne z punktu widzenia ew. konsekwencji prawnych. Itp, itd.

Jednocześnie kraj ten jest obecnie światową stolicą pornografii - represjonowana seksualność ludzka znajduje sobie właśnie takie ujście.

Podejrzewam, że gdyby ludzie, miast seksualności, represjonowali jakąś inną sferę życia - np. jedzenie (dozwolone tylko najprostsze posiłki typu owsianka, tylko o ustalonych porach itp.) - to internet nie byłby przepełniony zdjęciami nagich kobiet, tylko zdjęciami tortów

Celibat to represjonowanie seksualności do kwadratu - dlatego uważam go za niezdrowy i niehigieniczny z punktu widzenia ludzkiej psychiki. Odrzucenie nie tylko seksualności, ale także czegoś tak cudownego jak miłość czy rodzicielstwo wydaje mi się porównywalne z samookaleczeniem. Stąd uważam model kapłana protestanckiego za dużo bardziej naturalny i rozsądny, niż kapłana katolickiego. Tym bardziej zresztą, że celibat nie wywodzi się z Biblii.

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

Barbarosso !

Rozumiem Twoje stanowisko doskonale. Sam stosunkowo niedawno takie miałem. To, że teraz nie mam takiego nie dowodzi, że jestem na jakimś wyższym etapie rozwoju duchowego niż Ty. Bo samo stanowisko dotyczące seksu jest wyrwane z kontekstu osobowości. I nie świadczy o rozwoju człowieka w życiu z Bogiem. Pan prowadzi nas różnymi ścieżkami.

Przedstawię Ci teraz moje obecne stanowisko.

Jeśli chodzi o celibat, to faktycznie jest to ustanowienie Kościoła. Według nauki mojego Kościoła i mojej wiary ustanowienie to jest z woli Bożej, gdyż Duch Święty kieruje Kościołem poprzez biskupów.

Ale Kościół ma możliwość zniesienia celibatu. Skoro tego nie robi, to znaczy, że taka jest wola Boga. Mówię teraz według mojego punktu widzenia.
TWÓJ MOŻE BYĆ INNY I NIE PODEJMĘ ZBĘDNEJ DYSKUSJI W TYM TEMACIE.

Zamiast dyskutować o seksie i przyjemności z niego płynącej, pora zastanowić się nad miłością (1Kor 13).

Bo zastanówmy się czym jest miłość. Miłość to oddawanie siebie samego. Seks jest spełnieniem bliskości dwóch osób połaczonych sakramentem małżeństwa. Jeśli "uprawiając" (nie cierpię tego słowa) seks myślę o mojej żonie, a nie o mojej przyjemności (orgaźmie) to jest ok.

Poza tym to, że człowiek robi sobie "tabu" z seksu świadczy o jego nieczystości pod tym względem. To, że chce "ukryć" przed Bogiem, że doznaje orgazmu, świadczy, że ten orgazm chce mieć tylko dla siebie. Że nie chce, aby Bóg (jego Stwórca de facto) był w nim obecny. Orgazm staje się tak jakby bożkiem. "Bóg zawsze przy mnie, ale nie podczas orgazmu", albo "Bóg zawsze przy mnie, ale to co pod kołdrą - tylko dla mnie." Moje "ja" wyżej Boga.

Tutaj nie chodzi o to, że czegoś nie wolno i Pan Bóg to zabrania.

Chodzi tylko o nasze podejście egoistyczne do tematu.

Święty Augustyn powiedział: "Kochaj i rób co chcesz". Bardzo odważne (ale jakże prawdziwe) stwierdzenie w jego ustach. Bo jeśli kochasz (1 Kor13), to po co Ci przykazania?

Tylko kto z nas może stwierdzić w 100 % "ja kocham" (wg 1 Kor 13)? Dlatego właśnie, że nikt tak nie może powiedzieć o sobie, konieczne jest całkowite zanużenie się w Panu Bogu i wypełnianie Jego woli.

Spełnianie Jego woli nie jest dla nas brzemieniem. Bo tworząc nas już wpisał w nas Jego wolę. Dał nam talenty, które jeśli rozwijamy, to właśnie spełniamy Jego wolę. A nasze talenty są z reguły dla nas najważniejsze i z chęcią je realizujemy. Fakt, że żyjemy w takich czasach, że nie zawsze jest to do końca możliwe.

Ale mało tego. Można i nawet należy słuchać Jego głosu wewnątrz nas, gdyż nasz Bóg jest Bogiem żywym i prawdziwym. Jest Istotą, która chce z nami przebywać. Mimo, że jesteśmy tak grzeszni. Tak wielka jest miłość Boża.

A my tworzymy sobie ideologię zamiast żyć z naszym Panem.

Tomasz Żółtko - poeta chrześcijański, nawiasem mówiąc Protestant, ale dla mnie katolika jeden z autorytetów w sprawach wiary - stwiedza:

"...chrześcijaństwo to codzienne życie z Bogiem a nie bezduszne wyznawanie jeszcze jednej, martwej ideologii..."

Jeśli żyjemy z Bogiem, to za św. Augustynem można powtórzyć:

"jeśli Bóg na pierwszym miejscu, to wszystko na właściwym".

I seks również ma wtedy swoje miejsce. Jeśli człowiek kocha prawdziwie (trwa całym sobą w Panu) to seks przestaje być dla niego bożkiem i ma swoje miejsce podobnie jak jedzenie czy załatwianie się.

Pozdrowienia

PS Podejmę dyskusję tylko na poziomie wymiany doświadczeń w życiu z Panem Bogiem. Nie podejmę dyskusji w ramach "dowodów" PIsmem Świętym czyli strzelanania cytatami. Nie podejmę również dyskusji o jedynozbawczości jakiegoś wyznania. TO JUŻ PO PROSTU PRZERABIAŁEM CZĘSTO I TO DO NICZEGO NIE PROWADZI - CHYBA TYLKO DO WZAJEMNEJ NIECHĘCI.

Pozdr.

mirek

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

Aha, nie zarzucaj mi, że nie chcę "strzelać cytatami", a powołałem się na 1 Kor 13, proszę.. To jest jedyny fragment Pisma Świętego, na który się powołuję w dyskusjach, gdyż według mnie on jest najważniejszy i niezbędne jest uznawanie jego prawdziwości.

Ks.Marek · Wysłany: Pon 12:04, 27 Mar 2006 Temat postu:

Barbarossa · Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 13 Przeczytał: 0 tematów

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

1.) Czemu Cię to zszokowało co napisałem? A dlaczego robienie kupy trzeba ukrywać przed Bogiem? Przecież to On zaprojektował cały mechanizm trawienia i ta kupa, która powstała w jelicie grubym po ostatecznym odessaniu soli mineralnych i innych substancji odżywczych, które się dało jeszcze odessać nie jest niczym zdrożnym.
To człowiekowi ta kupa śmierdzi i on się jej wstydzi, a nie Pan Bóg.
2.) Bóg zaprojektował nas abyśmy "uprawiali" seks piszesz. I masz rację. Tak samo zaprojektował nas byśmy jedli. Jeśli będziesz jadł nie dla zaspokojenia głodu a dla przyjemności, to obrośniesz sadłem i cholesterolem.

Seks ? Tak, ale nie seks dla seksu.
Jedzenie? Tak, ale nie jedzenie dla jedzenia.

Drogi Barbarosso !

Powiedz mi, czy masz kontakt z Żywym Bogiem?
Jeśli masz, to będziemy dalej toczyc dyskusję.
Jeśli nie masz, to nawiąż ją i zapytaj samego Boga.
Bo przecież Bóg (jeszcze raz to powiem) to żywa, prawdziwa, kochająca Istota, a nie jakiś tyran gdzieś w obłokach. Lub (o zgrozo !!) ideologia.

Po pierwsze należy wspomnieć, że On kocha człowieka bez względu na jego uczynki, więc jak tu nie odpowiedzieć miłością na miłość?

Barbarossa · Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 13 Przeczytał: 0 tematów

Ks.Marek · Wysłany: Wto 0:26, 28 Mar 2006 Temat postu:

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

Drogi Barbarosso !

Jeśli jesteś osobą niewierzącą to nie będę z Tobą rozmawiał na temat szczegółów mojej wiary. To chciałem powiedzieć. Bo ja z Panem Bogiem rozmawiam, a Ty twierdzisz, że Go nie ma. Więc zbędna dyskusja.

Nie dlatego, że jest to dla mnie obrzydliwe lub z ateistami nie rozmawiam.

Możesz być moim najlepszym kumplem (jeśli mieszkasz gdzieś niedaleko mnie i chcesz oczywiście) ale o szczegółach wiary nie będziemy rozmawiać. Ja mam kumpla ateistę.

Jeśli nie wierzysz w Boga, to powiem Ci tak: celibat nie ma sensu.

Barbarossa · Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 13 Przeczytał: 0 tematów

Ks.Marek · Wysłany: Wto 13:47, 28 Mar 2006 Temat postu:

Ilu duchownych jest na świecie? Około 500 000 duch. Katolickich. Ilu ich jest w Polsce? Na stan z 2002 roku: 23122. A ilu ludzi jest na świecie? 6mld? w Polsce? ze 40 mln? Zatem ani w skali światowej ani w skali krajowej wyginięcie gatunku ludzkiego nie grozi.

Prawo Kanoniczne, mnie księdzu katolickiemu nie pozwala na życie seksualne. Ja to przyjmuje do wiadomości w sposób świadomy i dobrowolny. Gdybym miał ochotę się sexić, to bym obrał inna drogę życia. Od początku instytucji kapłana już w ST ma on byc czysty. Więc krótko: ja jako kapłan mam być żyjącym w czystości seksualnej, i tyle!

Mówisz o umartwianiu ciała. A czym jest celibat? Nie tylko umartwianiem ciała, ale i duszy. Zaś wyłupanie oczu jest samookleczeniem, naruszeniem jedności ciała. Jestem bardzo przywiązany do moich oczu, uszu, etc. (poczytaj o ascezie).

Każda część naszego ciała jest święta, nawet ta, służąca prokreacji. Rzecz w tym, że nie każdy ma takie same prawa. Czy ty jako nauczyciel czegoś tam, możesz zatrudniac do pracy w twojej szkole innych nauczycieli? (zakładam, że nie jesteś dyrektorem szkoły

). A przecież jesteś takim samym człowiekiem jak twój dyrektor, a kto wie, może nawet bardziej jestes wykształcony od niego, może masz nawet większe doświadczenie w prowadzeniu szkoły, ale niestety, nie możesz.

Co do obiektywności, to chyba sam nie bardzo wierzysz w to, co napisałeś.

Pozdrawiam

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

To może z innej beczki:

My chrześcijanie robimy to, czego nasz Pan od nas oczekuje. Nazywamy to spełnianiem Jego woli.

Jeśli nasz Pan Jezus Chrystus czegoś od nas chce, to nie kłócimy się Nim ani Mu nie dowodzimy, że to jest "wbrew naturze". To jest Jego wola i nawet jeśli jej nie rozumiemy do końca, to twierdzimy, że jest dobra i nasz Pan nie chce dla nas źle. Bo w końcu to On stworzył naturę.

Przy czym Duch Święty nas prowadzi i nie każe nam zabijać "w imię Boże", bo od razu się spodziewam w tej materii zaczepki z Twojej strony.

Więc jeśli Pan Bóg "życzy" sobie od swoich kapłanów celibatu, to tak będzie i nikt z Jego wyznawców nie będzie z Nim dyskutował. Przy czym zaznaczam, że jestem katolikiem i stanowiska Kościoła protestanckiego nie będę komentował.

Pytanie w Tobie się zrodzi pewnie "jak rozpoznajecie głos Boga?", "Może to nie głos Boga" itd.

To jest kwestia wiary. Poza tym zapewniam Cię, że prawdziwy chrześcijanin umie z Nim rozmawiać. (czyli de facto ma prawie pewność Jego istniena). I zapewniam Cię, że nie jest schizofrenikiem.

Poza tym Duch Święty prowadzi Kościół przez Sobory.

Jeśli nie wierzysz w Boga, to nie mam Ci jak wytłumaczyc sensu celibatu. Bez wiary w Boga i bez łączności z Nim czyli tylko dla idei celibat faktycznie nie ma sensu. A jaki sens ma spowiedź wtedy? Albo przyjmowanie Komunii? Żadne praktyki religijne według niewierzących nie mają sensu. Bo po co je czynić skoro Boga nie ma?

Bez wiary nie ma prawdziwej moralności i wszytko można sobie wytłumaczyć tzw. "koniecznością wyższą". Wszystko zależy od punktu widzenia wtedy. Na przykład aborcja? Czemu nie?

Kiedyś (w Islandii chyba) demokratycznie przegłosowano, że starców będzie się zrzucać ze skały. I zrzucano. Obecnie ten brak moralności grozi Europie. Dlatego ten uniwersalny, wpisany w serce człowieka Dekalog może być wyznacznikeim moralności. Nawet jeśli ktos nie wierzy, to czuje, że nie można zabijać, cudzołożyć, kraść, kłamać itd...

Ale nie myśl, że ja myślę o Tobie źle bo jesteś niewierzący. Jesteś (w moim rozumieniu) dziełem Boga, jedynym, niepowtarzalnym i On Ciebie kocha miłością nieskończoną i pragnie dla Ciebie zbawienia czyli tego żebyś poznał czym jest miłość, wypełniał jego wspaniały plan wobec Ciebie. A Jego plan jest wspaniały. Już go wypełniasz częściowo, bo wszystkie zainteresowania i talenty, których Ci pewnie nie brakuje są od Boga i człowiek się cieszy, że może je realizować.

Ale Bóg nie nagnie się do człowieka ze swoją moralnością. Daje więc człowiekowi moc do wzrastania w prawdziwej miłości.

Jedynym warunkiem jest uwierzenie i przyjęcie, że On jest jedynym Panem i Zbawicielem.

Możesz to zrobić w każdej chwili i będziesz czuł Jego obecność , ale to Twój wybór. Tylko od Ciebie zależy Twoje szczęście. Pewnie stwierdzisz, że już jestes szczęśliwy.

Jeśli tak, to ok, nie będę Cię nagabywał do przyjęcia wiary.

Pozdrowienia

Mirek

Ks.Marek · Wysłany: Wto 14:19, 28 Mar 2006 Temat postu:

Barbarossa · Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 13 Przeczytał: 0 tematów