ŚFiNiA

Semele

Bardzo ciekawy artykuł na ten temat:

[link widoczny dla zalogowanych]

W literaturze wskazuje się, iż na posiadanie określonego obrazu Boga mają wpływ: środowisko rodzinne (relacje z rodzicami), rówieśnicze, społeczno-kulturowe, szeroko pojęta socjalizacja i edukacja (Chlewiński, 1977; Nelson, 1972; za: Potvin, 1977). Główną rolę w kształtowaniu się obrazu Boga przypisuje się roli rodziców. Nie jest to jednak jedyny obszar poszukiwań. Dla przykładu, Spilka (1975; za: Potvin, 1977) odwołując się do wewnętrznych dyspozycji jednostki,

W jaki sposób Bóg rodziców staje się stopniowo Bogiem dziecka: Bogiem, którego się ono obawia, albo którego kocha, do którego się modli, którego odrzuca jako fikcję, albo którego oczekuje z pewnością nadziei teologalnej?
(Godin, 1964; za: Kuczkowski, 1998, s. 45).

Michał Dyszyński

Semele

Semele

Zazwyczaj kobiety są uważane za zbyt gadatliwe.😉😘🙂

Michał Dyszyński

Semele

Ja chcę czytać Twoje teksty. Wiesz też, że krytykantką nie jestem. Wolę real. Na pewno coś z Ciebie wyciągnę 😉🙂🍓

Michał Dyszyński

Semele

Nie Michale. Nie o to chodzi. Nieraz po prostu jak widzę Twoj elaborat wymiękam.

Czy próbowałeś robić abstrakty Twoich postów i umieszczać je w jakimiś oddzielnym wątku?

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Ok. Rozumiem.

Czy nie myślisz o tym aby bardziej rozdzielać tekst.

Punktować.

A nawet dawać przykłady. Pomyślę.

Wezmę Twój jakis tekst i spróbuję go przetworzyć na bardziej poglądowy.

Zakładam że się zgadzasz.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Głównym narzędziem mentalnym integrysty jest UPIERANIE SIĘ przy swoim - nieustępliwe stwierdzanie, mantrowanie swoich tez.

Integrysta wierzy, że sam upór jako taki ostatecznie wygrywa. Integrysta często dorabia sobie przy tym dodatkową ideologię, że on rozumu "nie potrzebuje", bo on "wierzy w słuszna sprawę", a ta wiara jest ważniejsza i bardziej zbawcza, niż "mędrkowanie niewiernych mądrali". Integrysta czuje się tym, który wybrał lepszą życiową strategię, że on się Bogu na pewno bardziej spodoba.
W Biblii jednak wielokrotnie powtarza się potępienie dla postawy ZATWARDZIAŁOŚCI. Zatwardziałość zaś to przecież nic innego, jak tylko ośli upór wbrew rozsądnym przesłankom, aby działać etycznie, sensownie. Integrysta tutaj się próbuje wybronić przed owych zarzutem o zatwardziałość w ten sposób, że po prostu wskaże jako "zatwardziałych" swoich przeciwników. On tu (rzekomo) nie jest zatwardziały, a jego przeciwnicy zatwardziali są - tak stwierdził, więc tak ma być...
Jak wyżej już wspomniałem, integrysta stwierdzanie z (oślim) uporem ma jako główne narzędzie rozumienia i dyskutowania, więc tutaj też z niego będzie korzystał, czyli też nie przyjmie żadnej postaci sugestii, iż może krytyka odnosi się nie tylko do jednej strony. Nie! Integrysta (zwykle pod jakimś tam pretekstem) STWIERDZI, że to jest tak po prostu - zatwardziali są jego przeciwnicy, a on jest tym, który jest wierny, posłuszny, Bogu oddany. O wszystkim ostatecznie u integrysty decyduje ośli upór/zatwardziałość.

Integrysta nie ma szansy odkryć, że to on jest zatwardziały, bo integrysta ma samokrytycyzm w szczątkowej formie. Prościej jest powiedzieć, że z grubsza tu jest podstawa osobowościowa integryzmu - to jest "pierwsze mentalne prawo integrysty": nigdy nie dopuszczaj myśli, że to ty się mylisz, albo że twoje autorytety mogą się mylić, bo aksjomatem jest uznanie, iż błędy są zawsze po stronie oponentów.
Tak "uzbrojony" mentalnie integrysta "rusza w świat", głosić swoje "prawdy", czyli po prostu z uporem powtarzać jakieś frazy, starając się wmanipulować odbiorców w deklaracje zgody względem tych fraz, zaś samo deklarowanie owych zgód nazywając "wiarą".

Michał Dyszyński