ŚFiNiA

Semele

Kołakowski nigdy się nie nawrócił.

[link widoczny dla zalogowanych]

Powtarzam nieustępliwie swoje, drogi panie Tomaszu. Podniosłą zbitką słów nazywam to, co za Kołakowskim nazwał pan w pierwszym pytaniu przesłaniem Jezusa. W pytaniu drugim rozszerza pan owo przesłanie o radykalny program egzystencjalny i etyczny. Otóż jeśli zapisem tego programu jest drugie zdanie pańskiego pytania, to go podzielam w następującej postaci, w której skądinąd podziela go wielu chrześcijan: nieprzyjaciół wystrzegam się lub bronię się przed nimi, gdy inaczej nie idzie; dobra materialne o tyle, o ile, oby się dało rozsądnie żyć; uwzględniam, że innego boli, tak jak mnie, a kieruję się na drugiego z poszanowaniem zasady „nie rób drugiemu, co tobie niemiłe”. Proszę mi wierzyć, to mniej więcej wystarcza, żeby przyzwoicie żyć.

Otóż program ten – zgodzi się pan ze mną – jest zbieżny z etyką chrześcijańską, etyka chrześcijańska i moja mają wspólną część, ale gwoli wierności faktom mojej etyki nazwać chrześcijańską nie mogę.

Bo po pierwsze, jej kluczowe idee pochodzą z różnych niechrześcijańskich źródeł, na ogół starszych od chrześcijaństwa, a po drugie, nie trzeba mi żadnego królestwa, ani Jezusowego, ani innego, żeby mieć podstawę etyki; obaj skądinąd wiemy, że gra się toczy o podstawy etyki. A po trzecie, gdybym tęsknił do religijnej podstawy etyki, tęskniłbym daremnie. Na przeszkodzie spełnieniu stoi tu bowiem trudność logiczna, którą obaj znamy pod nazwą wyzwania Sokratesa. Ten spytał – w dialogu Platona Eutyfron – „czy bogowie lubią to, co zbożne dlatego, że ono jest zbożne, czy też ono jest dlatego zbożne, że je bogowie lubią?” Otóż po stosownym przekładzie tego pytania na podniosły język Nowego Testamentu pozostaje trudność, która – na mój rozum, w każdym razie – czyni z etyki religijnej coś bezpodstawnego. Znalazłem skądinąd ostatnio wertując Kołakowskiego w związku z naszą rozmową jego argument wymierzony w tę trudność; niestety kulą w płot. Niech pan sięgnie do drugiego wydania Jeśli Boga nie ma…, które ukazało się w Poznaniu w 1999 roku, i sprawdzi na dwudziestej drugiej stronie.

To jaki wobec tego gest wykonuje Kołakowski w swojej książce – mówiąc tam między innymi, w duchu zresztą swoich gdzie indziej wyrażanych przekonań, że Jezus jest wielkim mitem europejskiej kultury, że jest w tym sensie ważny i żywy, a wreszcie, że niejako naszym obowiązkiem jest się wobec Jezusa i jego przesłania tak czy inaczej gruntownie określić? To, pana zdaniem, zabieg tyleż niepotrzebny i bezpłodny filozoficznie, ile efektowny, bo jakoś przecież przemawiający do obrazów i emocji, które faktycznie w wielu mieszkańcach tej kultury ciągle pracują?

Nie sprowadzi mnie pan na manowce, nie uznam tego za gest, choć muszę się opierać pokusie. Mam przed sobą tekst autora wypowiadającego bez dania racji głęboko religijne twierdzenia i dramatycznie wzywającego nas wszystkich, byśmy się opamiętali, bo zginiemy. Opamiętanie natomiast może mieć tylko jedną postać, na jednej tylko drodze może się dokonać: przez „dostęp do Jezusa – człowieka lub Boga – zawsze osoby”.

Andy72

Dlatego napisałem "powiedzmy",
Bo np. Robert Tekieli choć w młodości robił straszne rzeczy to teraz przez całe życie wykorzystując swe talenty, aktywnie walczy po dobrej stronie.
A Kołakowski tyle że przestał pisać potworne, bardzo sugestywne rzeczy przeciw wierze, dobrze że chociaż tyle.

Semele

wujzboj

Andy72

A jednak to myślenie totalitarne.
Według Ciebie
Jest A niezbawiony => Bóg zły
a prawidłowo
A niezbawiony => A zły

różnica między pierwszym a drugim zdaniem: pierwsze nie uwzględnia wolnej woli

Wyobraź sobie że kochasz nad życie kobietę, która nie chce z Tobą być, zamiast tego woli być z łachudrą , alfonsem. Błagasz ją na klęczkach by była z Tobą. Masz zdolność zrobić magiczny eliksir, który go go jej dasz , pokocha Ciebie. Jednak jej nie dajesz, ponieważ chcesz aby była z Tobą z własnej woli. Czy będzie kto twierdził, że to Ty jesteś potworem, bo nie chcesz jej dać magicznego eliksiru?

wujzboj

Semele

Wuj zbój

Katolikus

wujzboj

Semele

wujzboj

Rzecz nie w tym, czego trzeba się nauczyć na przyszłość, lecz w tym, czy jeśli ktoś coś wybrał, bo zmyliły go pozory, to można mówić o jego wolnym wyborze.

Semele

Katolikus

wujzboj

Semele

Wuj zbój

Andy72

wujzboj

Semele

Wuj zboj

wujzboj

Nie rozumiem.

Pomiędzy "za wszystko jesteśmy odpowiedzialni" i "za nic nie jesteśmy odpowiedzialni" mieści się cała gama odpowiedzialności. Odpowiedzialność jest proporcjonalna do możliwości skutecznego działania, a możliwość skutecznego działania jest proporcjonalna do jakości posiadanej wiedzy o skutkach tego działania.

A wyroki sądowe biorą pod uwagę także ewentualne działanie wychowawcze i zapobiegawcze wyroku.

Semele

Katolikus

A mam pytanie do Wuja i Michała. W sumie to mam dużo pytań, ale musiałbym sobie czasu dokupić, żeby o wszystkim tym, co mnie interesuje porozmawiać.

Co myślicie o argumencie, że Biblia nie jest do prywatnej interpretacji?

"To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili <od> Boga święci ludzie."
2 P 1,20-21

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Katolikus

Michał Dyszyński