ŚFiNiA

Katolikus

Naucza się, że Kościół nie ustala nauki. Ma za zadanie tylko nauczać, bez prawa do zmiany, to co zostało objawione, tym samym opowiadanie prawdy przeszło do naszych czasów.
Św Ireneusz (ur. 130-140):
"(...) jest jedna i ta sama wiara ożywiająca, zachowana w Kościele od apostołów aż do dziś i przekazywana w prawdzie."
- cytat z książki Marka Piotrowskiego Dlaczego ufam Kościołowi?

W Kościele wierzy się w asystencję Ducha Świętego w rozsądzaniu o tym jaka jest prawdziwa nauka Biblii. Czyli wierzy się w nieomylność w orzekaniu o Prawdach Wiary.

Tylko Magisterium (powstanie Magisterium uzasadnia się na takich fragmentach jak np. Łk 24,45; Mt 18,18; Łk 10,16) interpretuje Pismo Święte w sposób nieomylny i te w prawdy w sposób niezmienny trwają w Kościele.

Wierzy się w ciągłość przekazywania w Kościele przez stulecia Depozytu Wiary.

Pewien duchowny wyjaśnia to tak:

Michał Dyszyński

Można by tu dodać też parę innych - np.:
- celibat - jako obowiązkowy - ustalono dopiero na soborze trydenckim, zaś sama Biblia ma taki oto ciekawy fragment na ten temat: (2) Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania,
(1 List do Tymoteusza 3:2)
- spowiedź - doiero w 1215 Sobór laterański IV wprowadził do dziś obowiązujące przepisy dotyczące pokuty, tj. obowiązek spowiedzi przynajmniej raz w roku oraz tajemnicę spowiedzi.
- msze w językach narodowych (czy parę innych protestanckich "wynalazków teologicznych") - uznane po soborze Watykańskim II (wcześniej bywały uznawane za herezję).

Katolikus

W kontekście tego tematu też wydaje mi się, że ważne jest zastanowić się, w jaki sposób człowiek ma szukać, pytać się o Boga i jak budować rozumnie i duchowo swoją wiarę.

Raczej w Kościele uważa się, że bez Kościoła, bez wspólnoty nie można samemu szukać odpowiedzi na pytanie, kim jest Bóg, czym jest wiara itd. My tej odpowiedzi sami nie znajdziemy i nawet nie powinniśmy jej sami szukać, bo jeśli, ktoś próbuje znaleźć to sam na własną rękę, bez wspólnoty i bez Kościoła to nie znajdzie tych odpowiedzi ponieważ to właśnie Kościołowi, wspólnocie zostało dane słowo boże i została dana wiara w sensie treści tego w co wierzymy. I dlatego to Kościół musi nam po prostu pomóc żebyśmy to przyjęli, zrozumieli i zaczęli tym żyć.

Tylko się zastanawiam, czy aby na pewno tak to jest, bo przecież Kościół też chyba może się mylić..

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

Błażej..

zostań następnym Biskupem.

Są już prałaci o tym imieniu..?

a szykujesz się na księdza?

miałabym jednego znajomego księdza.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Czy wiara chrześcijańska powinna być wiarą w ludzkie autorytety, czy wiarą Bogu?

Ktoś może powiedzieć, że jedno nie wyklucza drugiego.

Bóg dał ludziom Urząd Nauczycielski Kościoła, który ma za zadanie wyjaśniać naszą wiarę?

powstanie Magisterium uzasadnia się na takich fragmentach jak np.

Łk 24,45-49: "Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka»."

Mt 18,18: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie."

Łk 10,16: "Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał»."

Krótko mówiąc, Jezus powiedział, że On jest ostatecznym autorytetem, często przekładał swój autorytet ponad autorytet ST, a później, kiedy wstąpił do nieba, udzielił tego autorytetu interpretacji swoim uczniom. Powiedział: "Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego." (Mt 28,18-19). A potem najwcześniejsi chrześcijanie rozumieli to jako odnoszące się do apostolskiej sukcesji biskupów.

Tak więc, może chrześcijanin, żeby wierzyć Bogu, powinien wierzyć w ludzkie autorytety, które wyjaśniają wiarę i podają jej treść do wierzenia, a obowiązkiem wierzącego jest uznać, że autorytety nie mylą się w wyjaśnianiu..

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał, oczywiście dziękuję za ten powyższy, bardzo cenny wpis, bo daje do myślenia. :szacunek:

---
Będę dalej ciągnął temat, bo mimo wszystko nie daje mi on spokoju.
:think:

Na czym polega oś sporu pomiędzy chrześcijanami, którzy dają prymat własnemu sumieniu i umysłowi, a chrześcijanami integrystami?

Chyba na tym, że ci pierwsi uważają, że Biblia jest do prywatnego wyjaśniania i tzw. autorytety religijne nie są jakimiś przewodnikami wiary, których wiernie i posłusznie należy słuchać, co nie oznacza, że z góry odrzuca się to, co owe autorytety mówią na temat Biblii. Ci drudzy zaś uważają, że wiara osobista, czyli taka, gdzie to, ktoś sam po namyśle wybiera takie całościowe rozumienie Biblii i jej poszczególnych fragmentów, które wydaje mu się najbardziej wiarygodne - jest niezgodna z Biblią, z nauczaniem Jezusa i nauczaniem pierwszych uczniów Chrystusa.

Od początku było bowiem tak, że liczyła się wiara w autorytety, które to ustalały treść wiary, którą zwykły wierzący powinien przyjąć. W Kościele mamy Urząd Nauczycielski Kościoła, który formułuje doktrynę i domaga się, by wierni przyjmowali posłusznie i wiernie, co "Kościół do wierzenia podaje".

Ale ja bym chciał ten temat ugryźć jeszcze nieco inaczej. Bo zwolennicy "autorytetów religijnych", postulują też, że nasza wiara nie powinna sprowadzać się do "prywatnego wyjaśniania" Biblii, tylko do jak najwierniejszego, jak najbardziej prawdopodobnego odczytania tego w co wierzono "na początku", czyli nie chodzi o to, aby Biblię rozumieć po swojemu i tworzyć własną wiarę, ale wiernie odczytać, co nauczał Jezus, a później apostołowie i to powinna być nasza wiara, czyli np. jeśli mamy silne dowody na to, że pierwsi apostołowie wierzyli, że Adam i Ewa byli realnymi ludźmi i cała ta sytuacja z Księgi Rodzaju to wydarzenie historyczne, to my dziś też tak powinniśmy wierzyć. Jeśli pierwsi apostołowie wierzyli, że np. "[...] jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa. Jako karę poniosą oni wieczną zagładę [...]" 2 Tes 1,6-10.

Czyli jeśli wierzyli, że Bóg "odpłaca uciskiem", "wymierza karę" w postaci wiecznej zagłady itd., to my też powinniśmy tak wierzyć. Dlaczego?
Dlatego, że chrześcijaństwo to konkretna religia założona przez Nauczyciela, który powołał grupę uczniów, powiedział, że zbuduje swój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą, wskazał temu Kościołowi pewne struktury i dał prerogatywy, obiecał zesłać Ducha Św., który będzie asystował na tych wszystkich konklawach itd., kazał tym ludziom iść w świat (Mt 28,18-19), a ci ludzie później to nauczanie przekazywali swoim następcom itd.

Czyli chrześcijaństwo to nie coś takiego, że mamy Biblię, w której są wielkie dzieła różnych myślicieli o Bogu, zbawieniu, grzechu, ludzkiej kondycji, i to wszystko zostało zebrane w jedną całość i nazywamy to Biblią, i teraz każdy indywidualnie może nad tym się zastanawiać. No nie, chrześcijaństwo to konkretna religia ze swoim przywódcą i Jego następcami, a więc czy powinno dziwić, jeśli integryści głoszą, że nasza wiara powinna być zgodna z tym, w co wierzono od początku? Czy w takim razie nie wolno (nie ma to żadnego uzasadnienia) Biblii np. łączyć ze współczesną wiedzą naukową, nie wolno alegorycznie interpretować opowieści o upadku, trzeba wierzyć w taki sposób jak wierzono od samego początku? Czy może jednak Biblia powinna służyć do własnych rozważań na temat sensu życia i iść za tym, co mi wydaje się najbardziej wiarygodne nawet, jeśli będzie to wiara inaczej rozumienia niż wiara apostołów itd.?

Bo wydaje mi się, że teoretycznie jest tak, że czy to protestanci, czy katolicy, czy prawosławni, to cel jest taki, że każda z tych grup przekonuje, że to ich rozumienie chrześcijaństwa to jest to rozumienie, które wiernie odpowiada temu rozumieniu wiary z samych początków (czyli od Jezusa i apostołów). Tylko, że to rozumowanie kryje w sobie chyba takie ukryte założenie, że czymś słusznym i właściwym jest wierne dążenie do dokładnie takiego rozumienia, jakie było na początku.

Wydaje mi się, że problem jest bardzo złożony, bo chrześcijanin powinien iść za nauczaniem Jezusa, tylko to nauczanie trzeba jakoś zinterpretować. Dwa, jest jakieś nauczanie pierwszych apostołów, ale czy oni na pewno we wszystkim dobrze zrozumieli Jezusa i czy na ich wiarę nie wpłynęła też ówczesna kultura i wierzenia? A poza tym, ich nauczanie też nie zawsze jest łatwe do zrozumienia i pojawia się wiele różnych możliwości rozumienia..

Czyli generalnie trochę wychodzi na to, że nie da się osobiście nie interpretować..
No, ale powiedzmy, że jesteśmy pewni, że pierwsi uczniowie, pierwsze gminy i ich przywódcy NIE WIERZYLI w apokatastaze, tylko wierzyli, że spora część ludzi będzie potępiona sprawiedliwie przez Boga. To teraz jak mają się do tego odnieść współcześni myśliciele chrześcijańscy, którzy np. uzasadniają teologię apokatastazy biorąc pod uwagę całą Biblię? Czy mają porzucić swoją interpretację, bo religia chrześcijańska od początku, to wiara w to, że wielu będzie sprawiedliwie osadzonych i pójdą do piekła?
No więc właśnie, czy interpretować Pismo prywatnie, czy dążyć do wiernego zrozumienia w co wierzono "na początku"?
Trudny temat. :think: