ŚFiNiA

O.K.

Pozwolisz że najpierw się z tym rozprawię, a nogi zostawię sobie na deser

Hello

O.K.

Hello

O.K.

O.K.

Hello

O.K.

Dłużej: Tak naprawdę hipoteza że obie stopy przebito jednym gwoździem wcale nie jest jedyną możliwą.

Powyższa rekonstrukcja zaprezentowana w poprzednim poście opiera się na hipotezach Pierra Barbeta, francuskiego chirurga z pierwszej połowy XX wieku. Barbet był jednym z pionierów jeśli chodzi o rekonstrukcję sposobów ukrzyżowania. Wnioski do których on doszedł stały się pewnego rodzaju klasyką w tym temacie, powtarzaną szeroko w książkach aż po dziś dzień (m.in. u Waliszewskiego oraz w większości innych książek o Całunie Turyńskim).

Niemniej jednak Barbet w swoich czasach nie miał ani jednego archeologicznego przypadku osoby ukrzyżowanej, dla potwierdzenia lub obalenia swoich teorii -natomiast starożytne pisma bardzo niewiele mówią o metodach krzyżowania.

Barbet zmarł w 1961 roku. Natomiast w 1968 roku odkryto pierwsze i jak do tej pory jedyne szczątki osoby ukrzyżowanej z czasów starożytnych. Podczas wykopalisk na wzgórzu Giv'at ha Mivtar (Wzgórzu Podziału) na północnym skraju Jerozolimy, odkryto starożytny cmentarz, a w jednym z ossuariów, podpisanym imieniem Jehohanan ben Hagqol, szczątki mężczyzny w wieku 25-30 lat. W jednej z kości skokowych mężczyzny odkryto wbity gwóźdź przebijający piętę. Skojarzenie było jednoznaczne -ofiara ukrzyżowania.

I tu się zaczynają schody. Bo tak naprawdę teorii w jaki sposób ukrzyżowano Jehohanana (Jana) jest co najmniej dwie...

1. Teoria izraelskiego naukowca rumuńskiego pochodzenia Nika Haasa z 1970 roku. Jego zdaniem pojedynczym gwoździem o długości przebito z boku obie pięty Jehohanana przybijając je do pionowej belki krzyża. Taki sposób przybicia spowodował wygięcie nóg Jehonana w bok w pozycji bocznego przysiadu. Aby ciało mogło się jakoś utrzymywać na krzyżu , pod pośladki Jehohanana miano przybić drewnianą podpórkę (sedecula) umożliwiająca mu siedzenie. Ponieważ między główką gwoździa a kością znaleziono resztki drewna uznano że gwóźdź przybito do pięty przez kawałek deski (tak jak na powyższej rekonstrukcji). Haas sądził że mógłby to być titulus z wypisaną winą. Jako że kości piszczelowa i obydwie strzałkowe były połamane, Haas doszedł do wniosku że ofierze połamano nogi by przyspieszyć jej śmierć. Jeśli chodzi o ręce, to chociaż nie znaleziono w nich gwoździ, to jednak znaleziono otarcia na kości promieniowej w pobliżu nadgarstka, które mogły być wynikiem stosowania gwoździa.

Rekonstrukcja Haasa na poniższym obrazku:

(trzeba zaznaczyć że Haas uważał kość z gwoździem za fragment prawej stopy, obecnie przeważa opinia że był to fragment lewej, jak na obrazku na samej górze)

2. Teoria izraelskich naukowców Josepha Ziasa i Eliezera Sekelesa z 1985 roku. Odrzucili oni zupełnie większość ustaleń Haasa i podali własne przypuszczenia. Ich zdaniem, gwoździe były dwa o długości 11-12cm, osobno przybito każdą ze stóp do pionowego stipes, po obu jego bokach. Uznali oni również że nie ma dowodu iż otarcie na kości promieniowej jest wynikiem stosowania gwoździa, równie dobrze mogło ono powstać w wyniku wzajemnego ocierania się kości w urnie. Podobnie kości nóg wcale nie musiały być przed śmiercią połamane, mogły się połamać już w urnie podczas chociażby przenoszenia. Jako że użycie gwoździ do przebicia rąk jest wg nich niepotwierdzone, zaproponowali oni użycie sznura, tak jak niekiedy w starszych tradycjach przedstawiano przywiązanie łotrów do krzyża. Całość wygląda mniej więcej jak na załączonym obrazku:

Oczywiście ta rekonstrukcja również została poddana krytyce. Jak napisałem to czy użyto gwoździ czy sznurów w ogóle nie jest do rozstrzygnięcia (zwolennicy gwoździ pytają się dlaczego otarcie na kości promieniowej powstałe nigdzie indziej tylko w okolicach nadgarstka). Nie da się też ustalić pozycji ramion, kształtu krzyża i wielu innych rzeczy. To wszystko zgadywanie. Rozrzucone kości to jedyne czym dysponujemy (a raczej dysponowaliśmy, bo te ze względu na nacisk rabinów zostały z powrotem pochowane). W tej sytuacji oprócz tych dwóch teorii opisanych powyżej mamy całą masę możliwych teorii pośrednich (np. jeden gwóźdź przebijający piety i ramiona przywiązane sznurami, lub na odwrót, dwa gwoździe w stopach i przebicie gwoźdźmi nadgarstków, ukrzyżowanie do góry nogami, albo na crux simplex jak chcą Świadkowie Jehowy). Poniżej są tylko dwa z dziesiątek możliwych wariantów:

Ponieważ fragment gwoździa wbity stopę Jehohanana jest zakrzywiony (i dlatego mu tam utkwił), spotkałem się nawet z hipotezą że po śmierci aby zdjąć jego ciało z krzyża upiłowano mu nogi!

W porównaniu z tym Całun Turyński jest o wiele bardziej klarowny. Spływające strużki krwi po ramionach mówią plus rany w stopach i na nadgarstku jasno nas informują że ów Mężczyzna wisiał z rozpostartymi ramionami przybity do czegoś co moglibyśmy uznać za krzyż.

Trzeba powiedzieć że ukrzyżowanie jest taką metodą egzekucji że może istnieć olbrzymia ilość wariacji stosowanej metody, zależnie od praktyki i "gustu" katów.

Ukrzyżowanie stosowali Scytowie, Persowie, Macedończycy, Kartagińczycy, Rzymianie, jak również zapewne i sami Żydzi. W Cesarstwie Rzymskim zniósł je Konstantyn Wielki wkrótce po zalegalizowaniu chrześcijaństwa. W Persji ten rodzaj egzekucji był wykonywany jeszcze przez około 300 lat do czasów podboju kraju przez Arabów. W XVI wieku, "zainspirowani" opowieściami chrześcijańskich misjonarzy ukrzyżowanie zaczęli stosować (aż do XIX wieku) Japończycy. Później zdarzały się jeszcze przypadki że np. podczas I i II wojny najrozmaitsi zwyrodnialcy, czy to w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, czy w japońskich obozach jenieckich, czy to radzieccy żołnierze biorący odwet na Niemcach w Prusach Wschodnich, krzyżowali ludzi. Oczywiście sposób przymocowania do krzyża (która w głównej mierze decydowała o długości i przebiegu konania ofiary) zależał w każdym z tych przypadków od inwencji oprawców. Znajomość metod jakie stosowali Rzymianie podczas krzyżowań praktycznie w całości zanikła od czasów Konstantyna Wielkiego.

Tradycja podaje że Święty Piotr miał zostać ukrzyżowany głową w dół. Jego brat Andrzej natomiast -na krzyżu w kształcie litery X, zwanym od tej pory Krzyżem św. Andrzeja:

Ukrzyżowanie św. Piotra.

Ukrzyżowanie św. Andrzeja

Ponadto zachowało się kilka graffiti na murach z czasów rzymskich przedstawiających ukrzyżowanie:

Powyżej mamy odkryte w 1856 (lub 1857) graffiti z tzw. Domus Gelotiana posiadłości w Rzymie z I wieku n.e, która później służyła za kwaterę dla chłopców-niewolników. Przedstawia ono chłopca, oraz ukrzyżowanego człowieka z głową osła. Pod rysunkiem nabazgrano w języku greckim: Aleksamenos wielbi boga. Przypuszczalnie jest to karykatura chrześcijańskich wierzeń wyznawanych przez jednego z niewolników.

Co jest ciekawe dla naszych rozważań to sposób ukazania ukrzyżowania. Ramiona zwisają przyczepione do poprzedniej belki krzyża, natomiast stopy są rozdzielone. Pod stopami widać poprzeczną kreskę. Mogą to być gwoździe, albo podstawka pod stopy, sugerowana przez niektórych, jako środek mający ulżyć skazańcowi i przedłużyć agonię.

Tutaj mamy graffiti na murze gospody z Pouzzoli niedaleko Neapolu. Tym razem stopy są znacznie bliżej siebie (albo złączone albo przybite z boku cienkiego pala służącego za stipes). Nie ma też zapewne żadnej podstawki pod stopy.

Już ten pobieżny przegląd możliwych metod krzyżowania pokazuje jak bogata może być plejada technik jeśli chodzi o ten sposób zadawania śmierci. Tak więc klasyczna teoria Barbeta z trzema gwoźdźmi, w tym jednym przebijającym obie stopy poprzez śródstopie nie jest w świetle jednorazowego odkrycia szczątków Jehohanana wcale wykluczona. Z drugiej jednak strony nie jest wcale jedynym dopuszczalnym rozwiązaniem -przyjęcie dwóch gwoździ wbitych w pięty Człowieka z Całunu też dałoby się uzasadnić. W jaki sposób, oraz o ułożeniu nóg, a także o medycznych, artystycznych i teologicznych aspektach zarówno przyjęcia teorii 3 gwoździ, jak i 4 gwoździ to już w następnych postach.

C.D.N.

Hello

O.K.

Hello

Brawo za czujność!
Sam widzisz jakie są jaja, bo który z siódmych Klemensów był uprawniony mieć rację – ten późniejszy czy współczesny?

Ps.
Znowu nie rozumiesz O.K. - ja nie mam zarzutów do całunu (bo wiem co to jest), jeno do religii totalnego zniewolenia „miłością” …, ale to trochę inna historia.
_________
„Im więcej w życiu raf,
tym więcej strzelam gaf,
Kamyczku, ty mnie zbaw,
ja proszę.”

O.K.

Jeszcze dłużej: Teoria czterech gwoździ.

Kluczową sprawą którą należy przeanalizować aby określić ilość gwoździ i sposób w jaki przybijały one stopy do krzyża, jest analiza odbić stóp i pozostawionych śladów krwi:

Rysunek 1: odbicie z przodu (góra z lewej, obraz odbity względem osi góra dół, tak że jest lustrzanym odbiciem, podobnie jak pozytyw)

Rysunek 2: Odbicie z tyłu.

Wedle klasycznej teorii trzech gwoździ, gwóźdź został wbity w górną stronę śródstopia i przechodząc przez jej spód przebił wierzchnią stronę drugiej stopy i przez jej spód został wbity w drewno krzyża. Ślad po tym został uwieczniony na przednim odbiciu jako tzw. róża krwawa na Rysunku 1 (schemat na Rysunku 3) Jest to plama krwi wydobywającej się z otworu po gwoździu w stopie prawej, przyciśniętej przez stopę lewą. Ucisk ten sprawił że krew gromadziła się w jednym miejscu, tworząca tę wyraźną plamę. natomiast na stopie lewej krew, nie mając tej przeszkody rozpłynęła się we wszystkich kierunkach.

Rysunek 3: Róża krwawa

Zwolennicy teorii trzech gwoździ twierdzą że ślady na podeszwie stopy prawej powstały z krwi wyciekającej z dziury po gwoździu. Wskazują nawet miejsce domniemanej lokalizacji tej dziury ([link widoczny dla zalogowanych]) na zgięciu stopy, gdzie jest mocniejsza plama w kształcie trójkąta. Trójkąt ten (o bokach A, B, C) jest pokazany na Rysunku 4, choć wyraźniej go widać na Rysunku 2.

Rysunek 4: Domniemany ślad po gwoździu i wycieki krwi.

Ale też ci którzy się opowiadają za czterema gwoździami mają swoje argumenty.

Przede wszystkim należy zauważyć że przednie odbicie stóp (Rysunek 1) jest bardzo niewyraźne, a koniuszków w ogóle nie widać (o czym pisałem już parę postów powyżej). Nie sposób zatem określić dokładnego położenia plamy, ani nawet określić gdzie kończy się prawa noga, a gdzie zaczyna się lewa (bo obie się stykały). Prawdopodobnie było tak, że położono zwłoki plecami na płótnie i przerzucono drugą część przez głowę, ta okazała się jednak odrobinę za krótka -no i ucięło palce. Za takim ułożeniem przemawia również dodatkowy argument. Widzicie tę plamę w prawym górnym rogu na Rysunku 1? Widzicie plamę na Rysunku 4 oznaczoną literą W? Okazuje się że są one niemal dokładnie swoim lustrzanym odbiciem -co świadczy że Całun owijał kiedyś w ten sposób prawdziwe ludzkie zwłoki (patrz również [link widoczny dla zalogowanych]z książki Wilsona Krew i Całun, gdzie te plamy są zaznaczone literą N)

Koniec tej dygresji. Wracamy do argumentów na rzecz czterech gwoździ.

Jak już pisałem zwolennicy czterech gwoździ twierdzą że lokalizacja róży krwawej wcale nie jest pewna. Ich zadaniem ten wyciek wcale nie bierze się ze śródstopia, lecz wyżej i nieco z boku, z okolic kostki i pięty, skąd miała się ona przelewać na wierzchnią stronę stopy. Patrząc się zaś na tylne odbicie, zwracają oni uwagę na górną część prawej stopy, okolice pięty i strumyk krwi prowadzący do plamy oznaczonej na Rysunku 4 literą W. Utrzymują oni że krew wypływała z przebitych pięt na bok (tworząc na Całunie odbicie plamy W), oraz ku dołowi, w rejony trójkąta oraz oznaczone literami X,Y, Z i V. Pytają się zwolenników trzech gwoździ, jak to możliwe że krew płynęła w górę w kierunku pięt (na podstawie I. Wilson Krew i Całun, str. 55)?

Zwolennicy trzech gwoździ odpowiadają że plamy na pięcie powstały już po zdjęciu krzyża, kiedy ciało znajdowało sie w pozycji horyzontalnej, wówczas pięty były niżej niż dziury po gwoździach. Wypływająca z dziur krew żylna spływała w kierunku pięt, a z nich przelała sie nieco na bok tworząc plamę W (patrz S. Waliszewski, Całun Turyński Dzisiaj, str. 83). Dokładne określenie zwrotu w którą stronę płynęła krew jest tu w praktyce niemożliwe.

Zwolennicy czterech gwoździ twierdzą że precyzyjne ustawienie jednej stopy nad drugą i przebicie obydwu jednym wbiciem gwoździa jest bardzo trudne, zwłaszcza gdy ofiara broni się i próbuje się wyrywać (patrz fragment z [link widoczny dla zalogowanych] Fredericka Zugibe). Jednak ci, co obstają przy trzech gwoździach, twierdzą że eksperymenty pokazały że jest to najzupełniej możliwe (patrz B. Barberis , M. Boccaletti Całun, Kwestia Wciąż Otwarta, str. 125). Zugibe wspomina również nietypową hipotezę dwóch gwoździ: że jedną stopę przybito przez śródstopie, a druga przez piętę. Podsumowuje jednak że nie da się w sposób definitywny ustalić dokładnego sposobu w jaki stopy zostały przybite do krzyża. Jak widać są argumenty i w te i we wte.

Jeśli stopy przybito za pięty dwoma oddzielnymi gwoździami, to jak wyglądałoby wówczas ułożenie nóg?

Zapewne gdzieś mniej więcej tak jak na poniższym rysunku. Z tą różnica że ciało nie byłoby zapewne przybite symetrycznie, a gwoździe nie układałyby się względem siebie dokładnie pod kątem 180 stopni. Czubki stóp byłyby skierowane do siebie (pal pionowy musiałby być zatem okrągłym pniem drzewa, a nie prostopadłościenna belką, jak się zwykle przedstawia). Według jednej z hipotez, najpierw przybito stopę prawą, silnie ja wykręcając. Następnie przybito lewą stopę, zginając wcześniej lewa nogę w kolanie nieco bardziej niż prawą. I w tej asymetrycznej pozycji skazaniec sobie wisiał (B. Barberis , M. Boccaletti Całun, Kwestia Wciąż Otwarta, str. 126).

Rysunek 5: Przybicie do krzyża dwoma gwoździami.

Jest jeszcze możliwość że zwichnięcie prawej stopy powstało wcześniej, podczas drogi na Golgotę. W tej sytuacji Jezus nie mógłby o własnych siłach dojść na miejsce kaźni, stąd przymuszono Szymona Cyrenejczyka aby poniósł Jego krzyż (choć przyczyną nie musiała być wcale zwichnięta kostka, za to np. zniszczony staw kolanowy).

Podczas pogrzebu starano by się wówczas zapewne siłą ustawić rozstawione nogi równolegle do osi ciała (bo trudniej przewiązać ciało z rozstawionymi nogami). Jednak utrzymujące stężenie pośmiertne uniemożliwiło to do końca, ustawienie nóg całkiem płasko i równolegle (jak pisze Zugibe, stężenie pośmiertne może być bardzo nieregularne, w jednych partiach ciała przejawiać się silniej niż w innych). Zgięcie kolan się utrzymało, a jedna stopa ułożyła się na drugiej, tworząc wrażenie że stopy były przybite razem.

Warto przy tej okazji wspomnieć o teorii Victora Webstera, sugerującej ukrzyżowanie w jeszcze inny, rzadko wspominany sposób, mianowicie twarzą do krzyża. Według Webstera ślad po gwoździu na nadgarstku jest za bardzo wyraźny, jeśli wziąć pod uwagę miotającego się na krzyżu skazańca, który ocierałby zewnętrzną stronę nadgarstka o drewnianą belkę krzyża. Sugerowałoby to że ta strona nie miała styczności z powierzchnią krzyża, czyli że znajdowałaby się po przeciwnej stronie dłoni niż belka. Czyli ofiara byłaby przybita twarzą do krzyża, za pomocą dwóch gwoździ w piętach, w dość obscenicznej pozie, stykając się brzuchem z pionowym palem (patrz I. Wilson , Krew i Całun, str. 53-56)

[link widoczny dla zalogowanych]

Rysunek 6: Hipoteza V. Webstera (skan z Krew i Całun Wilsona).

Lecz, jeśli chcecie poznać moją opinię, to ja jestem wobec tej hipotezy sceptyczny.

Po pierwsze titulus. Ewangelie Mateusza i Łukasza jasno określają że był on zawieszony nad krzyżem:

Mt 27:37 A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: "To jest Jezus, Król Żydowski". (BT)

Łk 23:38 Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: "To jest Król Żydowski". (BT)

Zatem krzyż miał pewnie tradycyjny kształt krzyża łacińskiego, z wystającym ponad belkę poziomą fragmentem belki pionowej. W takiej sytuacji raczej nie było miejsca, gdzie trzymać głowę (chyba że gdzieś z boku pionowej belki).

A po drugie, i moim zdaniem ważniejsze, jest jeszcze jeden materiał dowodowy. Sudarium z Oviedo. Wilson kiedy pisał swoją książkę w 1998 roku (ani Webster gdy wysuwał tą hipotezę w 1978 roku) zapewne jeszcze o Sudarium nic nie wiedzieli.

Jak pisałem w tym poście, analiza układu plam krwi na Sudarium wykazała, że głowa skazańca była pochylona o 70 stopni do przodu i 20 stopni w prawo. W sytuacji takiej jak przedstawiona na Rysunku 6 pochylenie głowy pod tak mocnym kątem do przodu nie wydaje mi się możliwe, głowa zahaczyła by wcześniej o poziomą belkę i kąt byłby mniejszy.

O.K.

Dla tych którzy wiedzą co nieco o historii Całunu Turyńskiego, ważna wiadomość.

[link widoczny dla zalogowanych] Ian Wilson w najnowszym biuletynie British Society for the Turin Shroud Niedawno odkryto fragment foremki w której odlewano pielgrzymie medaliony w czasach gdy Całun Turyński należał do Gotfryda de Charny i jego żony Joanny de Vergy. Tym samym medalion z paryskiego Muzeum de Cluny (wyłowiony z Sekwany w 1855) przestaje być unikatem. Foremka przedstawia nieco inną formę medalionu, jak pisze Wilson przypuszczalnie odlewaną wcześniej (ale to tylko przypuszczenie). Położenie herbów de Vergy i de Charny jest również odwrotne niż na medalionie z Cluny.

Dla pozostałych, zniecierpliwionych brakiem kontynuacji mojego wykładu nt. Całunu powiem: cierpliwości! Właśnie zakupiłem kilka nowych książek na ten temat i się przegryzam, mam też inne sprawy na głowie. Wkrótce napiszę nowe posty na zaczęte przeze mnie tematy.

O.K.

Jeszcze, jeszcze dłużej: Kwestia ilości gwoździ użytych podczas ukrzyżowania. Pamiętacie może 2 moje dawne posty (ten i ten) w których przedstawiałem jak przedstawiano ukrzyżowanie w ciągu stuleci? W rzeczy samej jak informuje nas [link widoczny dla zalogowanych] tradycja chrześcijańska aż do około XIII wieku przedstawiała Chrystusa ukrzyżowanego za pomocą 4 gwoździ. (2 na przebicie rak, 2 na przebicie każdej stopy z osobna). Dopiero mniej więcej od tamtego czasu nastąpiła zmiana myślenia i ukrzyżowanie przedstawiano za pomocą 3 gwoździ -jeden gwóźdź przebijał złączone obie stopy. Jak pisze Wilson (Krew i Całun str. 236) po raz pierwszy taki sposób przebicia stóp ukazano na wykonanej z brązu chrzcielnicy w Tirlemont w Belgii w roku 1149. Mam dla Was wszystkich ciekawe ćwiczenie. Spójrzcie na krucyfiksy w kościołach, noszone w procesjach, umieszczane w przydrożnych kapliczkach. Od pewnego czasu tak robię, gdziekolwiek jestem, czy to na wyjazdach czy gdzieś. I choc nie robię precyzyjnych statystyk, to powiem wam, że wedle moich szacunków przynajmniej 90% krucyfiksów przedstawia Jezusa ze złączonymi stopami, ukrzyżowanego 3 gwoździami. Z czego jakieś 75% przedstawia nogę prawą położoną na lewej, dokładnie tak jak obraz na Całunie Turyńskim (który jak przypominam, jest obrazem lustrzanym, w rzeczywistości to lewa noga jest położona na prawej).

Pytanie retoryczne: skąd taka rewolucyjna zmiana kanonu sztuki chrześcijańskiej w dojrzałym średniowieczu?

Tak naprawdę najstarsze chrześcijańskie przekazy nijak nie pozwalają wywnioskować ile gwoździ tak naprawdę było. Nawet Ewangelie nie mówią wprost o tym że nogi były przebite gwoźdźmi. W przypadku rąk jedyną konkretną informacją która daje pewność że były przebite są opisane w Ewangelii Jana słowa zmartwychwstałego Jezusa do Tomasza Apostoła:

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: "Widzieliśmy Pana!" Ale on rzekł do nich: "Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę". A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: "Pokój wam!". Następnie rzekł do Tomasza: "Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!"
J 20:24-27 (BT)

Są jednak w Ewangeliach pewne aluzje sugerujące że przebito także i nogi:

A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam!" Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Łk 24 36-40 (BT)

Także fragment Psalmu 22 uznawanego za mesjański sugeruje przebicie rak i nóg:

Przebodli ręce i nogi moje,
policzyć mogę wszystkie moje kości.
Ps 22:17-18

Stare podania mówią nam że święta Helena oprócz Krzyża Świętego odnalazła także masę innych relikwii w tym również Święte Gwoździe. Ale niestety nie precyzują dokładnie ile -wydaje się że przynajmniej dwa. Najstarsze przekazy informują że Helena kazała wmontować gwoździe w hełm i uprząż konną swego syna Konstantyna -przy czym wcale nie jest powiedziane że chodzi tu o całe gwoździe, a nie ich fragmenty, choćby małe opiłki (od czasów Heleny istniał brzydki zwyczaj dzielenia relikwii na olbrzymią ilość mikroskopijnych fragmentów -wystarczy przypomnieć sobie co się stało ze Świętym Krzyżem).

Jeśli ktoś lubi "dowody z Pisma" to istnieje jeszcze jeden ciekawy argument przemawiający za teorią czterech gwoździ. W Księdze Rodzaju po tym jak Adam i Ewa za namową węża zeżarli owoc z Drzewa Poznania jest fragment, proroctwo mesjańskie zwane Protoewangelią (Gen 3:15):

Biblia Gdańska (1632)
Nieprzyjaźń też położę między tobą i niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; to potrze tobie głowę, a ty mu potrzesz piętę.

Nowa Biblia Gdańska (ŚTB) (2011)

Także wzniecę nienawiść między tobą a niewiastą, oraz między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono porazi ci głowę, a ty mu porazisz piętę.

Biblia Poznańska (1974/75)

I nieprzyjaźń wprowadzam między ciebie a niewiastę, pomiędzy twoje potomstwo a jej potomstwo. Ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.

Biblia Warszawsko-Praska (1997)

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, między potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty ugodzisz je w piętę.

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę.

Biblia Warszawska (1975)

I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.

Przekład Nowego Świata (1997)

I ja wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty, rozgnieciesz mu piętę

Jest to niezwykle interesujący fragment przynajmniej z dwóch powodów. Po pierwsze mówi się tu o potomstwie niewiasty. Nie ma tu ani słowa o potomstwie mężczyzny, a w patriarchalnej tradycji Izraelitów to zawsze mężczyzna był głową rodu, w genealogii zawsze wymieniało się imiona ojców, mówiło się o potomstwie mężczyzny -takie sformułowanie jak tutaj było raczej nie do pomyślenia. Narzuca się tu chrześcijańska interpretacja (choć oczywiście nie da się udowodnić że to jedyna możliwa) że chodzi tu o potomka narodzonego z Dziewicy bez udziału mężczyzny -o Jezusa Chrystusa, syna Maryi, nowej Ewy.

I jeszcze druga ciekawa rzecz. Poniższą interpretację znalazłem kiedyś na jakiejś stronie Zielonoświątkowców (bez związku z Całunem Turyńskim). Otóż jest tam powiedziane że wąż ma zadać Potomstwu Niewiasty cios w piętę. Część tłumaczeń mówi co prawda o zmiażdżeniu czy rozgnieceniu pięty, ale część mówi bardziej ogólnie o porażeniu, czy ugodzeniu -stąd przytoczyłem tyle różnych przekładów by pokazać że ta interpretacja jest również możliwa.

O cóż chodzi, mianowicie. Pamiętacie jeszcze jak pisałem o Jehohananie? Że badania jego szczątków ukazują że wbito mu gwoździe w okolicach pięt? A jeśli Jezusa ukrzyżowano w ten sam sposób, przebijając mu pięty dwoma gwoźdźmi, wbrew utrwalonej od średniowiecza tradycji? O ile wiem ukrzyżowanie to była jedyna forma egzekucji w której zadawano skazańcowi ciosy w pięty. Całun Turyński, jak już pisałem dopuszcza taką możliwość, choć zdaje się sugerować przebicie trzema gwoźdźmi, po prostu rozstawione nogi złączono na siłę by się zmieściły na płótnie, przeciwdziałając się stężeniu pośmiertnemu. Zastygłe powykręcane stopy ułożyły się przypadkiem jedna nad drugą dając mylne wyobrażenie o sposobie przebicia stóp.

Rzecz jasna zastrzegam że nie jest to ostateczny dowód w tej kwestii. Jest wiele możliwości, ale wszystkie sugerują że stopy zostały przybite w jakiś sposób gwoźdźmi do krzyża.

O.K.

O.K.

Ciekawy tekst prosto z Kolorado, z centrum badawczego kierowanego przez Johna Jacksona. Lista charakterystyk Całunu Turyńskiego i spis głównych hipotez odnośnie mechanizmu powstania wizerunku. Niezłe podsumowanie, ale moim zdaniem nieco niekompletne -lista powinna być dłuższa, zawierać odniesienia do powiązanych relikwii i danych historycznych. Dokument ten jest jednak ciągle opracowywany.

Co jest godne uwagi, to zwłaszcza tabelka z hipotezami odnośnie wizerunku. Jackson nie poświęca np. wiele uwagi tak popularnej wśród miłośników Raya Rogersa hipotezie reakcji Maillarda, natomiast w przypadku własnej hipotezy promieniowania (jako ubocznego efektu dematerializacji ciała w momencie Zmartwychwstania) wszystkie punkty w tabelce charakterystyki obrazu są oczywiście zaznaczone... Pomimo iż Rogers wytknął że promieniowanie pozostawiłoby zmienioną strukturę chemiczną włókien. Cóż po raz kolejny okazuje się że w przypadku Całunu hipotezy chemików nie są do zaakceptowania przez fizyków i odwrotnie...

[link widoczny dla zalogowanych] -uwaga to aż 22 megabajty!

No to co Hello, chcesz żebym nadal rozpisywał się na tematy ułożenia rąk i nóg Człowieka z Całunu, czy może chcesz żebym przeszedł do długiego wielowątkowego thrillera, czyli datowania węglem C14 ?

O.K.

Czy ktoś chciałby się pobawić trójwymiarowymi fotkami Całunu Turyńskiego?

Jeśli tak to [link widoczny dla zalogowanych] ma do tego zabawkę. Ściągnąć, zainstalować, władować jakieś zdjęcie i się bawić. Tutaj zaś jest [link widoczny dla zalogowanych] jak uruchomić program, załadować zdjęcie i zacząć zabawę.

Hello

O.K.

Hello

O.K.

O.K.

Hello

„…wszyscy Indianie są prawdziwymi ludźmi, …” Paweł III

O.K.