ŚFiNiA

krowa

Wojny światowe pojawiły się wraz z mediami.

Ernest Hemingway, powieściopisarz, był podobno korespondentem wojennym w jakiejś Hiszpanii i pisał o trupach, o okopach, o strachu przed wojnami.
Bardzo lubiłem Hemingwaya za młodu. Widzę do dziś jego sylwetkę, jak idzie drogą i kopie puszkę po jakimś napoju. Albo w pilotce, jak siedzi w samolocie. Naokoło jakieś nity stalowe bo samoloty mają karoserie nitowane.

Może niezbyt dobrze pamiętam, czy mi się zdaje, że Ernest Hemingway bywalec jakiegoś hotelu w Paryżu, jakiejś restauracji, zdobywca jakiegoś mostu, łowca przygód pod Kilimandżaro, pogromca lwów i marlinów skrzydlatych, że on naprawdę żył, życiem mocnym, dającym wrażenia niebywałe.
Bardzo dobrze, że Ernest się zastrzelił. Podobno zabrakło mu już wrażeń, albo wystarczyło na tyle.

Czy Ernest Hemingway rzeczywiście istniał?

Dziś, gdy jestem już dostatecznie starym człowiekiem, a mimo wszystko chce mi się żyć jak nigdy dotąd, nie wierzę już w Ernesta Hemingwaya, ani w żadną wojnę.

krowa

Wojna!

- Wojna i woje, albo raczej odwrotnie. Wpierw byli woje, a dopiero potem wojna. Po wojnie byli wojewodowie.

- "Bój to jest nasz ostatni" mogliby zaśpiewać bojownicy, w skrócie bojcy. Kim są owi bojcy, bojownicy? Może oni po prostu się boją boju?

- Na wojnie jak to na wojnie. Ktoś poległ a ktoś zwyciężył. Czy ten co poległ na polu chwały, potem się podniósł w niesławie?

- Nie wrócił Staszek z wojny. Mówią że zginął. Dlaczego Staszek nie wrócił z wojny? Dlaczego się nie odnalazł wśród swoich? Może Staszkowi gdzieś tam daleko, zapachniało syberyjską rzeką? Jakaś dziewoja odnalazła dzielnego woja?

- Żołnierze! Do boju! A jakże. Wezwanie do bojaźni. Ale w czas pokoju, żołnierze leżą w pokojach. A na początek leżenia wypłata żołdu. Bo najpierw był i jest żołd, a z tego powstał żołdak i żołnierz. Żołnierz jak kominiarz czy piekarz. Jeden od żołdu, drugi od komina, a trzeci od pieca.