ŚFiNiA

krowa

KOMARY NIE ISTNIEJĄ NAPRAWDĘ

Wydaje się to dziwne, że komary nie istnieją naprawdę. Jak Boga kocham nie istnieją.
Przed chwilą chciał mnie ugryźć komar. Palnąłem się w łeb i komar znikł. Tak jest ze wszystkim. A jednak komary gryzą. Niedawno czytałem że cały ślub rozpędziły. Państwo młodzi się rozlecieli, świadkowie, goście weselni.
Komary wiedzą co czynią, chociaż ich nie ma.
Inny przykład z narzeczoną moją. Pogryzły ją komary po nogach. A dlaczego? Bo komary chciały, żeby ona przyleciała do mnie, bidusia przenocować.

Dziwią się ludzie, gdy im mówię, że komary nie istnieją naprawdę.
To w takim razie czy istnieje człowiek ugryziony przez komara którego nie ma?
Niby istnieje, ale naprawdę to nie. Nieistniejącemu człowiekowi tylko wydaje się że go ugryzł komar.
I powstaje pytanie: Kto wydaje ugryzienie?
Oczywiście że Bóg. To on wydaje nam nieistniejącym ugryzienia.
A więc jest tylko Bóg, Stwórca ugryzień?
Niestety nie. Boga też być nie może. Dowodem na to jest zdanie:

Bóg nie ma ugryzienia, bo gdyby miał, to by komar istniał.
Przyjmijcie moje błogosławieństwo na jutrzejszą Niedzielę.

PS.
Niedziela jest. Jest to dzień święty, w którym Bóg Niczego nie dzieli.

krowa

GŁÓD - PRZYJMOWANIE RZECZY DO SIEBIE

"Dzięki" nauce, ludzie tracą POCZUCIE RZECZYwistości.
.... traci się POCZUCIE RZECZYwistości, wtedy gdy porównuje się RZECZY między sobą (waży, mierzy), zamiast przyjmować je do siebie samego.
Rzeczywistość to nie wszystko... jeszcze jest rzeczywonność, rzeczydźwięczność, rzeczysmaczność i rzeczypłodność.

PAMIĘĆ
podanie STANOWISKA jest zachowawcze (wynik 0)

TWÓRCZOŚĆ
aby cokolwiek wynikło należy być jednoznacznym (wynik 1)

OBLICZENIE
jest to przedstawienie OBLICZA (racjonalizm), wizerunku jak co wygląda kogo zdaniem; na końcu owego stawiamy kropkę.

NIEŚMIERTELNOŚĆ
można wymyślić wiele definicji BOGA UMARŁEGO ale nie można pojąć go jak JEŃCA ŻYWEGO.

(WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE DLA "KROWY")

krowa

Ja, ogłaszam się Wieszczem Narodowym a mienię nazwiskiem "krowa".

Oto co głoszę:

1. W Rzeczywistości (rzeczy samej) tkwi Bóg, za którego wypowiadają Słowa Narody mieniące się Słowianami.
2. Słowa ułożone kolejno w zdania budują świadome Ciała, co się wyraża prawdziwie, iż Słowa w Ciała się obracają.
3. Świadome Ciała wypromieniowują pogodną Duszę, na cztery widne Świata strony, co przodkom Słowian oczywistością się widziało, czczoną pod nazwą Światowid.
4. Symbolem wiedzy o Świecie jest poczwara liczbowa 4, a symbolem pojęcia w Jedność liczba 5.
5. Pamiętaj, abyś przez 4 kolejne dni pracował, zanim piątego dnia będziesz godnie się jednoczyć a dnia szóstego ku zadowoleniu świętować.
6. Ozdobą męską jest mężność, odwaga, oblubianie niewiast i przysposabianie młodych; zaś ozdobą żeńską jest uległość, uroda, miłowanie mężów i wychowywanie dzieci.
7. Pamiętaj, ażebyś dawał zanim weźmiesz, zdobywał a nie umierał, miał ochotę zanim ci się odechce, jednoznacznie się wypowiadał w zdrowiu, a w chorobie odpoczywał.
8. Nie kultywuj zmartwień, nie żyj w w cnocie i nadmiernej czystości, nie urządzaj uroczystości odprawiania zmarłych, nie obnoś się z rządzą śmierci.

Ja, "krowa"

krowa

Jest 5 prawd wiary (1-sza, 2-ga, 3-cia, 4-ta, 6-ta)
i 3 przykazania (5-te, 7-me i 8-me)

Tłumaczę:
Prawdy wiary są tajemne, skryte głęboko wewnątrz (każdego człowieka) a przykazania (wskazówki) są objawiane na zewnątrz (kultura religijna).
Ten podział oznacza, że "spowiadamy się" (sobie samemu z 5-ciu prawd wiary):

1 - Bóg
2 - Słowa i Ciała
3 - Świat
4 - Pojęcie
6 - Mąż i Uroda

a na zewnątrz ujawniamy kulturę religijną w czynach:

5 - praca
7 - ochota
8 - niecnota

krowa

1. W Rzeczywistości istnieje Bóg, za którego wypowiadają Słowa Narody mieniące się Słowianami.

Wyobraźmy sobie że patrzymy przez lornetkę. To jest podobnie jak patrzymy Oczami, bo oczy mają soczewki podobnie jak lornetka. Takie patrzenie, normalne w kierunku Świata nazywamy: Oczywistość.
Rzeczywistość wygląda odwrotnie, tak jakbyśmy odwrócili lornetkę i Świat by patrzył przez nasze oczy do środka, do samej głębi naszego Ja, które znajduje się "w rzeczy samej" wewnątrz. Nazywamy to: Rzeczywistość

Oczywistość jest widna, wszyscy ją widzimy, natomiast głębia naszego Ja, nasza rzeczywistość jest tajemna.

Z wnętrza naszego Ja, w tajemniczy sposób rodzi się nowe pokolenie. To Naród. My uczymy się i uczymy dzieci Słów, aby się wypowiadały za Naród, jak kto uważa, według siebie samego. Odczucie odbija się od samego dna naszego Ja, które nazywamy Bogiem.
Każdy człowiek ma swoje tajemne dno, swojego Boga, który przebijając się przez Ciało, wydostaje się na Świat poprzez nasze Słowa, słowa o nim Tajemnym, przepuszczonym przez każde Ciało, jak energetyczny grom.

Idźcie i nauczajcie 1-szej prawdy wiary, którą objawiłem jako Wieszcz Narodowy.

krowa

krowa

https://www.youtube.com/watch?v=Y4EayTV-s20

A już noc zbliża się
W niej zatopić kły
Gdzieś powyżej ramiączka stanika
Tak, nie będzie ściągać dzisiejszych wrażeń
Bezdomnych
Kładąc się z nimi do łóżka

A on niewymieniony z imienia
Pan Nikt
Sprawca ran słodko wytatuowanych
Naruszy geometrię prostych, rozbije koła
Dla niej za czyste NIC
Przy jaźni skroplonej za szybą

Czekając na miłość...

krowa

https://www.youtube.com/watch?v=dnAalGFMrSE

pójdę
zniszczyć miłość
idę
w światła noc
będę stąd
gdzie samochodów rzeka
a ja je zatrzymam w drodze
wsiąść nie wsiądę
ale mogę

twarz
mam
zmienię ją jak buty
jak mnie lubisz to dostaniesz
śliczną
szklankę czystej wody
ha!
będziesz głodny
swej tabletki

krowa

Załóżmy, że człowiek (a resztę gadów pomińmy) istnieje jako kłębek energetycznych myśli.
http://www.youtube.com/watch?v=Y4EayTV-s20
Nie pytajmy skąd się one wzięły (same przez się?) tylko spytajmy o CZAS ich życia. Nie mówmy też, że one trwają jakiś Czas, gdyż myśli się zmieniają, to znaczy rozmnażają się, powiedzmy jak zapałki dzielone na dwoje, na czworo, na ośmioro, zapałki nadpalone, złamane, zagubione.
Załóżmy, że nie istnieje Ciało (materialne), że człowiek go nie posiada a jest ułudą nie wiadomo czyją; i co z tego, co z tego wynika? Niby Nic, bo niby nadal chodzimy do pracy, do szkoły, do lekarza, do kościoła... ale... nie musimy!
Jeśli człowiek jest ułudą, zwidem, duchem, to może sobie zniknąć bez śladu, może się pojawiać ni stąd ni zowąd i może wiecznie żyć, jeśli mu się chce.

schlevogt

Zapałki...załóżmy, że jest nowe pudełko zapałek takie z kotem czarnym.
Można po zapaleniu wkładać każdą zapałkę z powrotem do środka, bo nie ma jej gdzie wyrzucić
albo zwyczajnie z powodu takiego przyzwyczajenia.
Powstaje wówczas nieład w pudełku, brudzą się te czyste i ono też się brudzi
palce się brudzą kiedy wyjmuje się następną zapałkę i kiedy zostaje ostatnia dobra
nie widać jej wśród tych spalonych - to denerwujące... a gdy nie można jej znaleźć wysypuje się
ze złością całą zawartość, robiąc przy tym dużo większy bałagan.
Można też wyrzucać każdą zużytą zapałkę gdziekolwiek, byle dobrze zgaszoną
żeby nie wzniecić pożaru. Można też zanim się ją wyrzuci, połamać ją dla zabawy
albo też z przyzwyczajenia.
Tak czy inaczej, kiedy wypala się ostatnią zapałkę draska też jest zużyta,
trzeba kupić nową paczkę - może być z kotem, herbem miasta albo jakimś hasłem przeciwpożarowym.
Można też oczywiście wybrać zapalniczkę albo w ogóle rzucić palenie.

...miało być o chęci jako takiej lub nie-chęci dzielącej duszę i ciało lub scalającej je w jakiejś potrzebie pojawiania się czy znikania...

krowa

[quote="schlevogt"]Zapałki...załóżmy, że jest nowe pudełko zapałek takie z kotem czarnym.
Tak czy inaczej, kiedy wypala się ostatnią zapałkę draska też jest zużyta...[/quote]

Mówiłem, prosiłem aby nie rozmawiać o gadach, tylko o człowieku. No więc dobrze, mówmy zatem o drasce:

Nie pytajmy skąd się draska wzięła (sama przez się?) tylko spytajmy o CZAS życia draski. Nie mówmy też, że ona trwa jakiś Czas, gdy myśl draskowa się zmienia, to znaczy rozmnaża się, powiedzmy jak zapałki na dwoje, na czworo, na ośmioro, zapałki nadpalone, złamane, zagubione.
Załóżmy, że nie istnieje draska materialna, że draska nie posiada ciała a jest ułudą nie wiadomo czyją; i co z tego, co z tego wynika? Niby Nic, bo niby nadal draska wznieca siarczysty ogień, albo leży na chodniku, na śmietniku, czy też bywa etykietą kolekcji... ale... nie musi!
Jeśli draska jest ułudą, zwidem, duchem, to może sobie zniknąć bez śladu, może się pojawiać ni stąd ni zowąd i może wiecznie żyć, jeśli jej się chce.
Kurwa!

schlevogt

krowa

http://www.youtube.com/watch?v=lbZjrjk_f7s

zielony biegun szpili pod skórką
pachnie już wspaniale wojną
dwie długonogie walą przez ściernisko
wypij mleko
wczoraj bij ich w ryj
czy jesteś "za" czy "przeciw" miarkom zachodniej wódki?

ślimaki bardzo są ciężkie dzisiejszej nocy
jak kamienie gryzą w powieki
łypią z pode łba na sałatkę warzywną
patrzę ja patrzę a mi coś wisi
to kutas moje dzieci
dobranoc!

krowa

Nie jest prawdą, że Droga jest funkcją Czasu, ani na odwrót, że Czas jest funkcją Drogi. Również Prędkość ani Wolność nie są funkcjami Człowieka.
Człowiek niby chodzi, wykonuje czynności, niby robi je z jakąś prędkością, ale to tylko marne obliczenie, zakładające bezwzględny Czas lub Drogę, które bez Człowieka Nic nie znaczą.
Nie istnieje Czas ani Droga jeśli nie istnieje Człowiek, który "przemierza" swą drogę lub "przemierza" swój czas.

Co się stanie, jeśli Człowiek zastosuje się do "powszechnych" mierników dróg i czasu? Ano Człowiek ten umrze.
Człowiek umrze uwierzywszy w JEDNOLITĄ MIARĘ CZASU I DROGI.

"Obliczenie" Czasu i Drogi Człowieka oznacza, że on godzi się na JEDNOLITE oblicze, tak jakby był jedną z wielu kopii, jakby miał wspólną twarz, wspólne ręce i nogi, jakby jadł jedynymi ustami WSZECHLUDZI i srał jedną dupą.

Wiara w jednolitą miarę czasu i drogi prowadzi do jednolitego zgonu. http://www.youtube.com/watch?v=FCo7Wn7Gz6M

krowa

BLONDI JEST DOBRA NA WSZYSTKO

krowa

......

krowa

.....

krowa

ZGUBNA PAMIĘĆ

Pamięć czym jest niby wiemy, że pamiętamy przeszłość i to stanowi podstawę odniesienia. I kolejne słowo 'odniesienie' rozumiemy jako czynność budowania podstawy albo raczej jej przebudowywania, uzupełniania, wzmacniania, odnawiania i tak dalej. Z drugiej zaś strony, mamy do pamięci stosunek archiwalny, jakby nieżyciowy, gdyż "odnosimy" teraźniejszość w niebyt, tak jakbyśmy odkładali książkę na półkę, książkę dostępną w każdej następnej chwili, ale już przeczytaną.
Pamięć jako rzecz nie istnieje samodzielnie. Nic zatem nie można do pamięci przypisać innego jak siebie samego i dopiero wtedy pamięć niejako ożywa, mimo że jej pojąć jak rzecz nie można.

Pamięć jako podstawa odniesienia niby nam służy do powielania kroków w przyszłość, do odwzorowywania czynności w tzw. "codzienności", bo nie musimy się ich za kolejnym razem uczyć, zdobywać doświadczenie z trudem przecierania szlaku.
Pozornie wydaje się, iż dobra pamięć, pamięć zbliżająca się do ideału, pamięć nieomal doskonała, powinna dobrze służyć człowiekowi, tak jak zaprogramowanej maszynie zdolnej dokładnie odbijać wzór, tak aby zachowane zostały parametry dokładnościowe wyrobów, aby nie powstawały niepotrzebne błędy.

A jednak nie!
Rola pamięci jest zgoła odwrotna niż się sądzi. Pamięć w istocie, powtarzam, pamięć w Istocie (rzeczy zdolnej pamiętać) polega nie na doskonałym przywołaniu, ale na przywołaniu błędnym! Pamięć zachowujemy po to aby ją przywoływać z błędem, żeby ją zniekształcić.
Wszystko na Świecie dzieje się dlatego, tylko dlatego, że popełnia się "błędy" odwzorowawcze.... Gdyby nie te błędy, pamięć doskonale przywołana nie pozwoliłaby uczynić żadnego kroku naprzód.
Tak, moi drodzy - doskonałe przywołanie z pamięci, bezbłędnie obliczenie (oblicza), wyostrzenie wzroku na idealnym punkcie, oznacza że to już jest KONIEC.

Michał Dyszyński

krowa

krowa

krowa

krowa

krowa

http://www.youtube.com/watch?v=jPL9ljeYv2w

krowa