ŚFiNiA

krowa

Jeśli Janek idzie chodnikiem, to oczywiście można to widzieć. Jeśli zaś Janek myśli to przeważnie skrycie, czego nie można przewidzieć. Równocześnie, Janek może idąc chodnikiem myśleć o czymś, albo myśleć o tym że idzie chodnikiem po coś.
Możemy się w każdej z tych sytuacji spytać Janka, gdzie idzie albo o czym myśli. I nie wiadomo do końca, czy Janek odpowiadając odda swoją prawdę, zarówno czynności oczywistych jak i tajemnych myśli. Nawet sam Janek nie pamięta dokładnie jak szedł, o czym myślał, dlaczego myślał że idzie albo co nim kierowało że idąc myślał.
No.

krowa

Wszystko czym Janek może się pochwalić (przed sobą i wobec innych) ma swój zasięg (praktyczny). Janek nie może w nieskończoność iść i nie może w nieskończoność myśleć. Janek musi wykonać jakieś ruchy w przód i odpowiednie (powrotne) ruchy wstecz. Musi sięgnąć po coś oczywistego i przyswoić, czyli na przykład najeść się, zaspokoić pragnienie, przy czym Janek zarówno nasyca się jak i wyczerpuje.
Przyswojenie Janka odbywa się zarówno w sferze rzeczy oczywistych jak i tajemnych. Janek bowiem nie tylko idzie do sklepu czy pracy, ale czyta książki i myśli. Janek istnieje zarówno na jawie jak i w sennych marzeniach.
Wydaje się nam, że objawy istnienia Janka przesądzają o nim, natomiast tajemnice Janka można pominąć. Wydaje się nam, że Janek jest przede wszystkim takim Jankiem, który przejawia się w czynnościach dokonanych i przez nas zapamiętanych. Z drugiej strony, Janek też zwraca uwagę, przede wszystkim na wykonywanie ruchów do przodu, a to co robi wewnątrz siebie, po przyswojeniu lub w drodze powrotnej, zdaje mu się mniej istotne.
Śpiący Janek, Janek nasycony czynną codziennością, Janek odpoczywający nie za bardzo wie lub słabo pamięta co się z nim działo w tzw. stanie biernym, w stanie nieoczywistym, nieświadomym.

krowa

Zasięg czynnego oddziaływania Janka jest stosunkowo krótki, w porównaniu do zasięgu jego myśli. Inaczej mówiąc oczywistość jest bardzo oporna, twarda, zbyt gęsta aby Janek mógł działać na dużą odległość.
Oczywistość rozumiana jako dostępna Jankowi materia, jest przede wszystkim ograniczona zasięgiem jego rąk i nóg. Janek musi rękami ją pojmować, czyn za czynem, obrabiać otaczające go rzeczy, dochodzić do nich mozolnie, krok za krokiem i dostrzegać wciąż nowe rzeczy, rysujące mu się w miarę zbliżania w coraz ostrzejszych umiejscowieniach, nasłuchiwane w natężających się brzmieniach.
Czym jest owa oporność rzeczy dostępnych Jankowi, rzeczy pozwalających mu się poruszać ale i przeszkadzających mu w tym?
Dlaczego myśli Janka mogą przemierzać Świat Rzeczy z daleko większą łatwością, wpierw jakby zupełnie bez oporów?
Jaka jest różnica pomiędzy zewnętrznymi objawami rzeczy nazywanymi oczywistością a tajemnicami wewnętrznymi, w rzeczy samej, zawartymi w skrytości?

Oto pamięć jest tym oporem, tym zamiarem i tą różnicą, która znajduje się na granicy światów, objawionego i utajnionego. Gdyby pamięć znikła, te dwa światy by się zlały w nieistniejące Nic i wszystko by przestało istnieć.
Ale pamięć podaje się modyfikacji, można ją upraszczać tak, by oporność rzeczy na podobieństwo myśli zmniejszyć, albo odwrotnie, można komplikować pamięć, przez co oporność myśli wzrośnie na podobieństwo rzeczy. A wszystko to dzieje się prozaicznie - jako przemiana materii.

krowa

Kim w istocie Janek jest?
Janek jest Nikim. Janek gdy tylko jest, jest Nikim - Jankiem pełnym możliwości, Jankiem pełnego horyzontu, umysłowej zdolności do wykonania każdego działania.
Nie jest istotne, za kogo Janek się ma w chwili obecnej, w nijakiej obecności. Janek Istotny rozpoczyna się od zera i Nigdy nie kończy, nie ginie bezpowrotnie. Za każdym razem, gdy Janek się pocznie, musi i jednocześnie może wykonywać czynności, z których każda najmniejsza i największa zarazem nie kończy się tylko powraca w pobliże rozpoczęcia. Na te sposoby Janek tworzy nowe osoby... Istota Janka rozmnaża się wokół poczęcia Janka Jednoosobowego na wiele Janków pokrewnych umysłowo, na Janków ogniskujących się błędnie wokół idealnego Janka jednoosobowego.
Modelowanie Janka na dostępne wzory, a obojętne kogo obarcza się modelowaniem, czy powiedzieć że sam Janek się modeluje czy modelują go Istoty Pokrewne Jankowi, a więc modelowanie Janka polega na....?
Modelowanie polega, a to znaczy, że im dokładniej Janek będzie modelowy tym pewniej musi powrócić w ognisko koncentracji i rozpocząć niejako od nowa.
W takiej okoliczności powstają Janki Wzorzyste, Janki Technokratyczne, Janki Ograniczonych Możliwości. Upraszczając sprawę, modelowanie Janka Wzorowego polega na Nim, tak jakby Janek ginął od własnej broni.
Janek może odbiegać do modelu Janka Wzorowego. Taki Janek Błądzący okazuje się trudniejszym do namierzenia i osadzenia w umysłowym ognisku koncentracji. Janek Błądzący jest wolny, przede wszystkim w Czasie Istnienia. Wolność rozmnażających się Janków Błędnych rozmywa i powiększa sferę zasięgów i powrotów, budując je na większych przestrzeniach zamiast na dalszych celach. Można powiedzieć zatem, że wielkość błędu odwzorowawczego sprzyja wszelkiemu Istnieniu na taki sposób, że trudno jest odróżnić zasięgi od powrotów i podobnie wskazać że Janek Konkretny gdzieś poległ.

krowa

Rozważając pojęcia Janka Błędnego i Janka Wzorowego, musimy się odwołać do dwóch sfer, dwóch Światów, tego który będzie i tego który był, przy czym Świat Przyszły rodzi się ze Świata Przeszłego, tak jak Błąd powstaje z obliczenia Wzoru.
Aby Janek Błędny się odrodził musi sięgnąć głęboko w przeszłość, zaczerpnąć energii jak korzeń drzewa, albo jak wbity w strukturę materii gwóźdź. Zaś aby Janek rozrósł się, musi się rozprzestrzenić z błędami w stosunku do wzoru, rozwinąć w wielokierunkowe gałęzie, albo przyczepiać powierzchniowo jak zapięcie typu rzep.
Nie można budować przyszłości przybijając ją gwoździem od spodu, skoro ona się nawarstwia na zewnątrz. Podobnie nie można się odradzać odwracając przyczepną stronę rzepa do góry na widok, skoro tajemnica odrodzenia jest skryta głęboko.
A więc Janek Istnieje wtedy, gdy żyje w Jawnym Błędzie a odradza się z Tajemnego Wzoru. Gdy Janek postąpi odwrotnie pod każdym względem - umrze.

Kori

No właśnie nie da się pisać o tym, czym się jest. Jak chcesz ująć w słowa to, co myślałeś- nie możesz, nie da się, impossible. Możesz się przyglądać, ale akt przyglądania się już jest czynieniem. Myśli są tak nieokreślone, taki chaos myśli, że nie da się tego jakkolwiek ująć. Jakieś zmary, zwidy, halucynacje, obrazki, dźwięki, szmery. Logika, taka, inna, nieznana, niezłapywalna. Czy zdarzyło ci się leżeć w łóżku i na wpół przytomnie, na granicy snu patrzeć sobie w myśli? Ja patrzyłem w swoje, w to, co się działo, co mi zostało objawione, i to były/są naprawdę niezrozumiałe rzeczy, i jednocześnie odczuwane jako coś naturalnego, logicznego, zupełnie w świecie. Ale kiedy patrzyłem na nie, to był jakiś kosmos, zupełnie bez sensu, nie wiem jak to nazwać, i nie wiem, czy da się to opisać. To jest jakby inny język, płynnie nim w głowie się mówi, ale jednak te połączenia, te pojęcia czy elementy łączące się, całe te procesy logiczne są naprawdę niezrozumiałe. To mnie strasznie nęci.

Z drugiej strony należy się tu przypis, że ja być może jestem bardzo nienormalny lub psychicznie chory, ale znów, jak się przyjrzysz, to nawet ciężko stwierdzić, czy ktoś jest normalny i zdrowy psychicznie. Będziesz musiał przyjąć na wiarę, że jest jakaś norma zdrowotna, i się do niej łapiesz, albo nie, a jak nie, to od razu jesteś zdefiniowany jako chory. Coś jak z tymi purytanami.

krowa

Człowiek gra. Gra siebie w danej chwili, a może grać jakkolwiek, choć nie musi grać jakkolwiek.
Nie można gry skończyć, mimo że powszechnie uważa się, iż śmierć jest końcem człowieka.
Można różnie grać, że wymienię:
- być porywczym (odważnym)
- grać z rozmysłem (być rozważnym)
- być ślamazarnym
- być opieszałym
- być zniechęconym grą (zmartwionym, umierającym)
Człowiek opieszały nie wydaje się zainteresowany grą, tak że jego uwaga koncentruje się na sprawach pobocznych, dyslektycznych, roztrząsanych, pokawałkowanych. Tak bym widział wszelkie zabawy samymi myślami, halucynacjami, słabo związanymi z czynnościami 'przedsiębrania'.

Gra osoby wiecznie trwa. Można 'opuścić kolejkę' czyli umrzeć na niby, po to aby wejść do gry ponownie, jak będą inne warunki.

krowa

krowa

krowa

Rozmyślania nad Światem doznawanym nie są potrzebne człowiekowi inaczej niż na tyle, na ile chętnie się rozmyślaniom poddaje, tak jakby czynił coś dla zabawy i na niby. W ogóle do wszystkiego wystarczy mieć ochotę, być głodnym i niezaspokojonym, a takie właśnie najpierwotniejsze, najprostsze odczucia napędzają Istotę ludzką w czasie i przestrzeni zarazem.
Słowo "zarazem" wskazuje na ponawianie razów, raz za razem. Jeśli ktoś coś osiągnął raz to znaczy, że będzie osiągał po raz wtóry ze smakiem, a smaczne jest za każdym razem inne osiągnięcie od poprzedniego.
Mat miał smak na Blondi nie dlatego, że już jej spróbował, ale dlatego że nie jadł. Było mu obojętne czy Blondi jest bląd, czy ma duże cycki czy małe, czy jest mądra czy głupia. On miał ochotę na Blondi jako zdobycz, nie wprawioną w uciekaniu ani w udawaniu uciekającej.
Mat chciał skorzystać z pokarmu na dłuższą metę. Chciał nabyć młodą Istotę, której ciało powinno być pożywne wdzięcznie, które będzie drżeć ze strachu, że ma wszystko do stracenia o czym nie wie. Tak się Matowi zdawało, a czy to okaże się dla niego prawdą, przekonać się chce. Owo przekonanie było mu potrzebne do dalszego istnienia. Jak na razie ofiara udawała niebezpiecznie trującą.
Mat nie obliczał Niczego. Był pewien że skoro mu się chce zdobywać to tak właśnie ma robić, bez względu na wszystko.

krowa

@ - ujaić

krowa

.....

krowa

krowa

krowa

krowa

Nie wiem czego oni ode mnie chcą.
Te koty, te ludzie, te trawy.
Chociaż bym wiedział i tak Nic z tego.
Bo ja mam boja?
Tak mi się wycisnęło a chlubię się nie mieć boja.
Przyjdzie taki mały kot, co się odnalazł i miałczy.
Coś ode mnie chce; niby jeść, ale nie wygląda na tym zadowolonego.
Najbardziej mały kot chce bym się nim zajmował.
Żebym się z nim bawił, żebym gdzieś szedł.
Ludzie coś chcą ode mnie; chyba żebym oddziaływał.
Zawoła mnie ta czy tamta osoba a mnie krew zalewa.
Zalewa mnie krew że tak wolno płynie czas, że tak wolno rośnie las.
Nikogo mi nie żal, jeno Hemingwaja.
Ale dobrze zrobił że się zastrzelił w porę.

krowa

To że widać Słońce, że mamy Ziemię, że żyją zwierzęta, rośliny, że leżą kamienie, że one spadają, a idee ludzkie się wznoszą nie jest żadnym dowodem w Niczyjej sprawie.

Punkt Odniesienia ludzkiego poglądu na Świat nie istnieje poza nim. Ten Punkt nie żyje, nie leży nigdzie, nie spada, nie wznosi się, nie widać go. Tym samym, nie można Niczego udowodnić beznamiętnie, bezosobowo.
Nie można zobaczyć Świata spoza niego, nie można popatrzeć na siebie oczami kogoś obcego.
Jedyne co jest możliwe, to mieć zwid, że jakaś część mojego JA, doznaje jakiejś innej części mojego JA. Gdy mówimy coś, myślimy zda nam się głową, gdy dotykamy czegoś zdaje się dłońmi, jest to przedstawienie dziejące się pomiędzy dwoma aktorami ucieleśnionymi w jednym naszym Ciele dwuznacznym.

krowa

Napisałem jej, że mogę z nią pójść do teatru, ale zaraz dodałem, że jak nie chce to może się pocałować w dupe. Rośnie, nie? Jej dupa rośnie wraz z zatraceniem się w kosmopolitycznej cywilizacji w dyslektycznej anglosaskiej. Mój projekt jest zgoła inny. Uwielbiam wynosić kobiety na ołtarze, czynić je boskimi zwierzętami, topić ich lód i zwilżać suchą cipkę. A robię to tylko jako pan i władca kobiety uległej, mi poddanej.
Jeszcze to chyba potrafię... Tak mi dopomóż Allah, który nie wie sam, czy jest mężczyzną czy kobietą....zarazem. Raz za razem. Bij zabij, porzucaj, noś, bierz i oddawaj światu. Nigdy o nic nie proś.
http://www.youtube.com/watch?v=yS0ae-dKUwk