ŚFiNiA

monitor/konto_usuniete

W czasopiśmie 'Focus' ukazał się świetny artykuł napisany przez, bądz co bądz, kogoś, kto para się antropologią i najciekawsze jest podsumowanie:

[link widoczny dla zalogowanych]
"Według Milforda Wolpoffa, w wersji minimalistycznej, w obrębie rodzaju Homo uzasadnione jest wyodrębnienie jedynie dwóch gatunków: australopitekoidalnego Homo habilis i właściwego człowieka - Homo sapiens (w okresie 1,5 mln lat występują one w tym samym czasie i na tych samych terenach). Począwszy od oddzielenia się formy erectus, ewolucja człowieka miała już przebieg jednotorowy i w każdym momencie człowiekowate reprezentował tylko jeden gatunek (H. erectus byłby więc tylko częścią H. sapiens). Inni antropolodzy sugerują wielotorowość ewolucji, i to nie tylko na poziomie Homo habilis (z podziałem na H. habilis i H. rudolfensis) czy Homo erectus (dzieląc go na H. erectus, H. ergaster i H. georgicus), ale również na poziomie Homo sapiens (wyodrębniając H. antecessor, H. heidelbergensis, H. neanderthalensis czy, ostatnio, H. floresiensis). Nie wyjaśniają jednak, co mogło powodować tak częste powstawanie nowych gatunków. Zapewne po części stan ten wynika z niedoceniania zjawiska zmienności wewnątrzgatunkowej, a po części z chęci uzyskania rozgłosu w mediach - znacznie lepiej "sprzedaje się" nowy gatunek niż kolejny osobnik znanego wcześniej gatunku. Zmienność morfologiczna form w linii erectus-sapiens jest duża, ale zmiany te mogły być wyrazem adaptacji w obrębie poszczególnych populacji i nie musiały prowadzić do zerwania ciągłości genetycznej gatunku. Jeśli więc przyjmiemy, że Homo sapiens jest tylko kontynuacją populacji Homo erectus, to powstanie rodzaju ludzkiego było jednocześnie powstaniem gatunku ludzkiego."

Pragnę zaznaczyć,że wielu poważnych i uznanych antropologów fizycznych uważa, że homo habilis był w rzeczywistości australopitekiem i status "homo", jaki mu się nadaje, otwarcie kwestionują. Nazywają tę kopalną małpę po prostu australopitek habilis.

Ponadto okazało się,że wszystkie australopiteki miały błędniki, jak inne małpy człekokształtne, a np. wszyscy ludzie, od h".erectus" przez h". ergaster" do homo sapiens, mieli ludzkie błędniki (chodzi o kształt ucha wewnętrznego).

ODKRYCIE SZCZATKÓW MŁODEGO AUSTRALOPITEKA DODATKOWO UKAZUJE JEGO MAŁPIE CECHY:
archeowiesci.wordpress.com/2006/09/20/mlodziutki-australopitek-odkryty-
w-etiopii/
"Szczątki dziewczynki potwierdzają, że australopiteki afarensis miały bardzo silne ramiona, na których mogły poruszać się po drzewach jak małpy miały też typowo małpie łopatki i obojczyk przyp. moja). Jednak jeszcze długo naukowcy będa się spierać, czy nasi praprzodkowie oprócz chodzenia skakali też z gałęzi na gałąź."

Oczywiście, oczyszczając tekst z fantazji mamy tu czysty obraz nadrzewnej
małpy, która mogła do jakiegoś stopnia, może bardziej niż współczesne małpy, przybierać postawę wyprostowaną (świadczy o tym kość kulszowa, która miała posrednią długość pomiędzy małpią a ludzką). Przyczepy mięśni do takiej kości sprzyjąło czworonożności, choć umożliwiało częściowe przyjmowanie postawy wyprostowanej, jak myślę. Być może długie kończyny australopiteków umożliwiały im poruszanie się na wzór dzisiejszych gibbonów? Po drzewach mogły poruszać się za pomocą brachiacji.) .
Co o tym sądzicie,czyżby kolejny ewolucjonistyczny foto-montaz?
[link widoczny dla zalogowanych]
"Niezwykle ciekawie kwestie te opisał Bill Bryson w wydanej niedawno genialnej książce (zdecydowanie ewolucjonistycznej) “Krótka historia prawie wszystkiego“. Omawiając odkrycie “najsłynniejszego na świecie hominida” Bryson pisze:

Lucy była niewysoka - mierzyła około metra. Umiała chodzić na dwóch kończynach, aczkolwiek jej sprawność w dwunożnym poruszaniu się stanowi kwestię sporną. Niewątpliwie umiała także się wspinać. Poza tym nie wiemy o niej niemal nic. Znaleziono tylko niewielkie fragmenty jej czaszki, więc niewiele można powiedzieć o rozmiarach mózgu, aczkolwiek zachowane fragmenty wydają się sugerować, że był mały. Większość książek opisuje szkielet Lucy jako kompletny w 40 procentach, niektóre mówią o połowie, a publikacja American Museum of Natural History o dwóch trzecich. W serialu telewizji BBC Ape Man określono go nawet jako “kompletny szkielet”, mimo, że pokazano na wizji coś, co mogło udawać wszystko, tylko nie kompletny szkielet.

Ludzki szkielet składa się z 206 kości, lecz wiele z nich występuje w dwóch egzemplarzach. Jeżeli znajdziesz lewą kość udową, to nie musisz szukać prawej, aby poznać jej rozmiary i kształt. Po odrzuceniu wszystkich nadwymiarowych kości zostaje 120 - tak zwany półszkielet. Uwzględniając taki system liczenia - i przy założeniu, że nawet najmniejszy fragment potraktuje się jako pełną kość - Lucy stanowi zaledwie 28 procent półszkieletu (i tylko 20 procent pełnego szkieletu).

W książce Wisdom of the Bones Alan Walker wspomina, jak niegdyś zapytał Johansona, skąd się wzięło to 40 procent. Johanson rezolutnie odpowiedział, że odjął 106 kości rąk i stóp - które stanowią połowę całkowitej liczby, i to bardzo istotną połowę, jak można sądzić, skoro głównym, definiującym atrybutem Lucy było użycie tych rąk i stóp w zmieniającym się środowisku. Tak czy inaczej, wiemy znacznie mniej na temat Lucy, niż się powszechnie sądzi. Nie jest pewne nawet, czy była samicą. Jej płeć określono wyłącznie na podstawie jej niewielkiego wzrostu."

PODSUMOWANIE: więc brakujacego ogniwa pomiędzy małpami a ludzmi dalej brak!