ŚFiNiA

Oless · Wysłany: Czw 12:34, 01 Mar 2007 Temat postu:

Makaronustro czy wyraża szanowny Kolega zgodę na wydzielenie przez moderatorów (jeżeli będzie to technicznie możliwe) naszej rozmowy zaczynającej sie od postu: [2] dobry bóg vs. zło naturalne do ddzielnego wątku (w dziale Apologia teizmu) ?
podobnie jak zaczynającej sie od postu [1] dyskusji o umyśle? (ale nie wątków podobnych tylko do osobnego omawiającego temat z punktu widzenia pytania : "umysł - ewolucyjny pożytek?" ).

Pozdrawiam.

[1] http://www.sfinia.fora.pl/viewtopic.php?p=33033#33033
[2] http://www.sfinia.fora.pl/viewtopic.php?p=32182#32182

Makaron czterojajeczny · Wysłany: Czw 12:51, 01 Mar 2007 Temat postu:

Jan Lewandowski

Jan Lewandowski

Na tym kończę, pozostawiając czytających z przemyśleniami na ten temat. Zdaję sobie sprawę z tego, że jak każdy człowiek również i Zillmer nie jest w 100% nieomylny w swych wszystkich uwagach (nie wiem jeszcze tylko w których). Ale na pewno daje do myślenia, a w końcu o to przecież w tym chodzi, żeby od czasu do czasu rozruszać szare komórki poprzez próbę rewizji zastanych schematów naszego myślenia.

I jeszcze na koniec, tytułem pewnej puenty i podsumowując w ramach takiej małej refleksji moje wszystkie powyższe wypiski ze znanych mi książek Zillmera, jeszcze taki mały żart: dlaczego nie przeczytamy choćby nawet jednej małej wzmianki o tych wszystkich ciekawostkach i dylematach w tym tak ponoć „wolnym” i tak bardzo „otwartym na swobodne myślenie”, „pozbawionym jakiejkolwiek cenzury” serwisie Racjonalista.pl, czy w książkach arcymądrego i niemal wszechwiedzącego niejakiego Dawkinsa?

wujzboj

Janku... Przemyślenia są proste.

"Rewelacje" ze śladami ludzi obok śladów dinozaurów to odgrzewanie starej historii, która została już dawno wyjaśnione do tego stopnia, że kreacjonistyczne [link widoczny dla zalogowanych] wypisuje ją pośród listy [link widoczny dla zalogowanych]. Wszystkie znane ślady "ludzkie" znalezione obok śladów dinozaurów są śladami dinozaurów, które to ślady: (1) mają podłużny kształt na skutek pociągnięcia tylnią częścią stopy po podłożu, (2) uległy częściowemu zapełnieniu przez materiał osadowy, który w szczególności wypelnił ślady pazurów i który można odróżnić po kolorze od oryginalnego materiału, jeśli odsłonięty ślad dobrze wyschnie i "poleży" przez dłuższy czas na wolnym powierzu, (3) niekiedy łączą się z wgłębieniami w podłożu, powstałymi na skutek erozji, (4) sprawiają szczególnie "ludzkie" wrażenie, jeśli są miejscami zamoczone. Można znaleźć formy przejściowe pomiędzy "ludzkimi" i zwierzęcymi śladami.

Odcisk "z trylobitem" okazuje się nie być w ogóle śladem stopy, lecz fragmentem muszli. Trylobit jest prawdziwy.

Owo "dziwne zwierzę" wyłowione przez japońskich rybaków zostało zidentyfikowane jako zwłoki rekina olbrzymiego. Nie dość, że tak właśnie wygląda częściowo rozpadnięty martwy rekin olbrzymi (bez dolnej szczęki, co sprawia na pierwszy rzut oka wrażenie małej głowy na dość długiej szyi) i że stosunek długości żeber do rozmiarów ciała pasuje do rekina olbrzymiego (ale jest trzykrotnie za mały dla plezjozaura), to analiza chemiczna kawałka skóry (jeden z rybaków przytomnie zachował fragmenty) wykazała, że jest to po prostu rekin olbrzymi: skład zgadza się idealnie:

Jan Lewandowski

wujzboj

Jan Lewandowski

Jan Lewandowski

A ja tymczasem odpowiem na resztę:

wujzboj

Jan Lewandowski

Nie rozumiem gdzie się podział mój post odpowiedź sprzed tygodnia? Odpisałem już tydzień temu, ale była awaria systemu i najwidoczniej mój post wcięło (tak jak cały watek zresztą).

wujzboj

Jaki wątek wcięło?

Niewykluczone, że poszedł im jakiś filesystem. W końcu przez kilka dni bazy danych nie dało się czytać. Napisali, że "sprawdzili integralność bazy danych", ale nie napisali, czy musieli korzystać z backupu i kiedy był ostatni backup. W każdym razie wydaje się, że straty są w miarę niewielkie. Chociaż mogłem coś przeoczyć, bo - jak wiesz - ostatnio mam problemy z dostępem do internetu i jestem bardzo do tyłu tak z pisaniem, jak i z czytaniem.

OK, do rzeczy.

Jan Lewandowski

wujzboj

Grunt, że chłopcy w końcu odnaleźli.

Jan Lewandowski

wujzboj

Cóż, na zakończenie pozwolę więc sobie zebrać w jednym miejscu informacje o tym "tajemniczym potworze morskim". Czytelnik zauważy, w jaki sposób powstała i rozwinęła się legenda o plezjozaurze. Historia ta powinna stanowić przestrogę przed zbyt łatwowiernym przyjmowaniem na poważne zbyt sensacyjnych rewelacji.

O metodzie naukowej proponuję porozmawiać w przeznaczonym do tego dziale (Metodologia). Tu podtrzymam tylko to, co napisałem poprzednio, dodając tylko prosty komentarz do twojej uwagi: proszę porównaj ilość Darwinów z ilością pseudonaukowców.

_____________________________________
Wróćmy teraz do potworów morskich. Njpierw może warto obejrzeć sobie szkielet [link widoczny dla zalogowanych] (aby zobaczyć ilustrację, kliknij na link pod słowem "RYSUNEK"; w przypadku niektórych zdjęć kwestia praw autorskich jest niejasna, wobec tego do wszystkich zdjęć podałem tylko linki):

[link widoczny dla zalogowanych] klasyczny szkielet plezjozaura.

Czy plezjozaury wymarły? Oto 25-go kwietnia 1977 roku, japoński trawler [link widoczny dla zalogowanych] należący do Taiyo Fish Company i łowiący makrele w okolicach Nowej Zelandii wyciągnął z głębokości około trzystu metrów szczątki jakiegoś dziwnego zwierzęcia. Na nasze potrzeby nazwijmy to zwierzę Marusiem, od nazwy statku. Maruś ważył około dwóch ton i miał około dziesięć metrów długości, a wyglądał tak (zdjęcia pochodzą z [1]):

[link widoczny dla zalogowanych] Maruś na haku, widok z przodu. Za [1].
[link widoczny dla zalogowanych] Maruś na haku ciągnięty liną, widok z przodu. Za [1].
[link widoczny dla zalogowanych] Maruś na haku, widok od tyłu. Za [1].
[link widoczny dla zalogowanych] Maruś na pokładzie, dobrze widoczna głowa i przednia płetwa. Za [1].

Ponieważ szczątki były w stanie daleko posuniętego rozkładu, potwornie cuchnęły i groziły zatruciem ładunku makreli, kapitan trawlera, Akira Tanaka, nakazał wyrzucenie ich za burtę. Jeden z członków załogi, Michihiko Yano, zrobił jednak przedtem kilka zdjęć i pobrał próbki z tylnej płetwy. Jakieś dwa miesiące później [2,3], Yano wykonał z pamięci szkic Marusia (Rys. 3a). Rysunek 3b, pochodzący z pracy [4], porównuje ten szkic i wygląd ciała rekina olbrzymiego (części zaznaczone u rekina na szaro odpowiadają fragmentom ciała pozostałym po odpadnięciu łatwo rozkładających się lub luźno połączonych elementów, por. Rys. 3c):

[link widoczny dla zalogowanych] szkic Marusia wykonany przez Yano. Za [1].
[link widoczny dla zalogowanych] (c) rekin olbrzymi, (d) Maruś. Za [4].
[link widoczny dla zalogowanych] rekin olbrzymi (a) z zamkniętym i (b) otwartym pyskiem, (c) w stanie częściowego rozkładu. Za [1].

Yano powrócił na ląd 10-go czerwca 1977 i pokazał zdjęcia swoim przełożonym z Taiyo Fish Company. Ci skontaktowali się z naukowcami - i okazało się, że naukowcy nie mają pojęcia, co te zdjęcia mogą przedstawiać [3]. O tym właśnie mówi wspomniany przez ciebie artykuł Kostera opublikowany w listopadzie 1977 w "Oceans Magazine" [3]. Choć nie jest to jasno sformułowane w tekście, większa część artykułu Kostera jest najwidoczniej napisana na podstawie notatek z panelowej dyskusji, która miała miejsce pomiędzy 20 czerwca 1977 a 1 września 1977 i w której uczestniczył Michihiko Yano i wspomniani przez ciebie profesorowie Ikuo Obata, Hiroshi Ozaki i Toshio Kasuya. Z przebiegu dyskusji można wnioskować, że odbyła się ona zanim opublikowano wyniki chemicznego składu próbek pobranych z płetwy. Rozważano bowiem możliwość, że były to szczątki ssaka, co jest sugestią sprzeczną z tymi wynikami. Być może uczestnicy panelu nie znali jeszcze nawet wyników ogłoszonych w 25-go lipca 1977 przez Taiyo Fish Company. Podana w tych wynikach informacja, że próbki zawierają substancję występującą "w płetwach niektórych współcześnie żyjących zwierząt" [5] mogła być jednak uznana przez nich za zbyt enigmatyczną, by brać ją pod rozwagę. Z drugiej strony, Koster zanotował pytanie, czy Taiyo Fish Company nie mogłaby spróbować wyłowić tych szczątków raz jeszcze; pytania o szczegóły wyników analizy nie zanotował, choć potem o niej wspomina. W każdym razie, konkluzja Kostera jest prosta: nadal nie wiadomo, co to było za zwierzę. Przypominam, że jest to stan wiedzy nie nowszej niż z listopada 1977.

Nawiasem mówiąc, artykuł Kostera nic nie mówi o tym, żeby profesorowie biorący udział w panelu byli paleontologami i nadal nie wiem, skąd masz tę informację. Informacja to jednak niespecjalnie istotna, bo paleontologia i identyfikowanie częściowo rozłożonych szczątek zwierząt morskich to jednak nieco różne specjalności. Ciekawe jest natomiast, że japońscy przetwórcy płetw rekinów rozpoznali na zdjęciach Yano właśnie resztki rekina [6]... Na jakiej podstawie? Może stanie się to jaśniejsze za moment. Na razie pozostańmy przy Kosterze.

Koster napisał swój artykuł, znając jedynie pierwsze, pobieżne wyniki analizy próbek wykonanej w Tokio przez dr. Shigeru Kimurę. Już te analizy wskazywały wyraźnie na rekina olbrzymiego. Koster cytuje opinię Kimury, że pośród ryb tylko rekiny olbrzymie mają znalezioną w próbkach proteinę zwaną elastoidyną. Kimura (biochemik-ichtiolog) nie wiedział jednak, czy gady mają elastoidynę; wiedział tylko, że elastoidyna z pewnością nie występuje ani w skórze ani we włosach gadów. Opinia Kimury opublikowana w zbiorze prac przedstawionych na specjalnym sympozjum poświęconym identyfikacji "potwora" odbytym od 1-go do 9-go września 1977 [1] i biorąca pod uwagę także wyniki dokładniejszej analizy, stwierdzającej nie tylko obecność elastoidyny ale także i inne własności badanych włókien (reakcję na wodę i temperaturę, oraz strukturę widoczną pod mikroskopem elektronowym) brzmi już jednak zdecydowanie: jeśli próbka pochodziłaby od jakiegokolwiek innego zwierzęcia poza rekinem olbrzymim lub jego najbliższym krewniakiem, to musiałaby wyglądać zupełnie inaczej [7]. Prof. Tokio Shikama (paleontolog), nie znając jeszcze tych szczegółowych danych uznał, że skoro zapytany ekspert nie może stwierdzić, że gady nie posiadają elastoidyny, to wyniki badania nie wykluczają, że to mógłby być plezjozaur. Formalnie rzecz biorąc, jest to słuszna uwaga; miałaby ona jednak znaczenie tylko wtedy, gdyby inne cechy znaleziska były w istotny sposób niezgodne z cechami rekina olbrzymiego, a przy tym występowałaby istotna zgodność z cechami plezjozaura. Jak się wkrótce okaże, jest dokładnie na odwrót.

Niektóre z tych istotnych niezgodności pomiędzy Marusiem a gadem były już podniesione podczas wspomnianego panelu dyskusyjnego. Na przykład, Ozaki zauważył, że szyja Marusia jest za krótka. Uczciwy plezjozaur powinien mieć więcej kręgów szyjnych (z drugiej strony, spokrewnione z plezjozaurami [link widoczny dla zalogowanych] mają rzeczywiście dość krótkie szyje - lecz nie tak krótkie, jak Maruś [2]). Rozważano przy tym możliwość, że Maruś był rekinem olbrzymim; z jakichś powodów prof. Kasuya uznał jednak, że jak na rekina to kręgosłup jest za długi i szyja też. W sumie zidentyfikowanie szczątek przedstawiało duże trudności, bo badacze akademiccy mają niezwykle rzadko do czynienia z częściowo rozłożonymi zwłokami rekinów. Sensacyjne wiadomości o potworze morskim rozeszły się więc po świecie - i kto nie sięga do literatury dalej niż do artykułu Kostera, ten może odnieść wrażenie, że hipoteza plezjozaura ma ręce i nogi.

Tymczasem już wspomniane sympozjum z września 1977 roku (a więc sprzed ukazania się artykułu Kostera) przyniosło mocne argumenty wspierające hipotezę rekina olbrzymiego:

- Ułożenie tylniej płetwy jest typowe dla rekina [2].
- Konstrukcja kręgu jest typowa dla rekinów: brak wyrostka kolczystego ([link widoczny dla zalogowanych], Rys. 5a) [2].
- Ilość kręgów szyjnych jest zbyt mała jak na plezjozaura (siedem). Nawet pliozaury miały co najmniej 13 kręgów szyjnych [2].
- Plezjozaur powinien mieć płetwy z charakterystycznymi szeregami palcy (Fig. 5b). Niczego takiego nie widać u Marusia. Maruś ma natomiast w płetwach charakterystyczne rogowe włókna, typowe tylko dla rekinów i ich krewniaków (np. dla raj), ale niespotykane u gadów morskich [2,12].
- Na zdjęciu 2c widać płetwę grzbietową, nieco obsuniętą. Plezjozaury nie miały takiej płetwy [12].
- Na zdjęciu 2c widać podział na segmenty mięśni, połączone silną tkanką (myocomata). Jest to typowa rybia cecha (Rys. 5c), gady niczego takiego nie mają [12].

OK, wystarczy... Resztę (jeszcze WIELE punktów) można sobie przeczytać w [10].

[link widoczny dla zalogowanych] wyrostek kolczysty. Za Wikipedią.
[link widoczny dla zalogowanych] Kości płetwy plezjozaura. Za [link widoczny dla zalogowanych].
[link widoczny dla zalogowanych] Myomery na boku rekina. Por. [link widoczny dla zalogowanych]. Za [link widoczny dla zalogowanych].

Rzecz jasna, pozostały także niejasności. Do nich powrócimy na zakończenie.

Z czasem zaś okazało się, że morze wyrzuca od czasu do czasu na brzeg szczątki zwierzęce bardzo podobne do tych, jakie wyłowili japońscy rybacy. Zdarzyło się to już we wrześniu 1977 w Nemuro na japońskiej wyspie Hokkaido; szczątki zidentyfikowano jednoznacznie jako rekina olbrzymiego ([1,4], niestety nie mam zdjęć). W sierpniu 1996 Bev Elliott sfotografowała takiego "plezjozaura" na nowozelandzkiej plaży Kaikoura (Rys. 5a). Pani Elliott była przekonana, że Maruś był plezjoaurem i bardzo się ucieszyła, gdy znalazła "swojego" plezjozaura, niemal identycznego ("poza tym, że na moim znalezisku nie ma żadnych płetw, oba są praktycznie bliźniakami" [4]):

[link widoczny dla zalogowanych] Pierwszy potwór z Kaikoury, Nowa Zelandia. Za [4].
[link widoczny dla zalogowanych] Potwór z Parkers Cove, Kanada. Za [8].

Na plażę w Kaikourze ocean wyrzucił jeszcze jednego "plezjozaura" [8]. Oba zostały zidentyfikowane jako rekiny olbrzymie. A 14-go września 2002 roku fale wyrzuciły na kanadyjski brzeg Nowej Szkocji resztki (Rys. 5b), które na początku także na początku wywołały małą sensację [9]; była to plaża w [link widoczny dla zalogowanych], w miejscu chętnie odwiedzanym przez turystów. To ośmiometrowe zwierzę miało szyję prawie pótorametrowej długości, nieco tylko krótszą od szyi dziesięciometrowego Marusia. Parkie - jak nazwano to zwierzę - okazał się w ogóle bardzo podobny do "plezjozaura" z Zuiyo Maru. Ciekawe przy tym, że okoliczni rybacy utrzymywali potem, że widzieli zwierzęta morskie przypominające Parkiego [9], z jego charakterystyczną głową wystającą ponad fale [10].

Wyniki szczegółowych badań szczątków wyrzuconych przez ocean w Kanadzie i w Nowej Zelandii, łącznie z dokładnym ich porównaniem z japońsko-nowozelandzkim Marusiem, zostały zebrane w pracy [10]. Wnioski są jednoznaczne: Parkie, Maruś z Zuiyo Maru i zwierzęta z Kaikoury to egzemplarze tego samego gatunku. Nie ma tu miejsca na wyliczanie wszystkich ustaleń; sama zaś praca dostępna jest na internecie, wystarczy kliknąć na link podany w spisie literatury. Warto jednak zauważyć, że Parkie w swoim podobieństwie do Marusia okazał się posiadać także wszystkie "niepasujące do rekina olbrzymiego" cechy, jakie niepokoiły niegdyś badaczy Marusia [10]:

- Maruś miał [link widoczny dla zalogowanych] w skórze, cecha typowa dla ssaków. Okazało się, że (jak przypuszczano), materiał ten pochodzi nie ze skóry, lecz z rozkładających się mięśni.
- Maruś miał tkankę tłuszczową, nieobecną u ryb. Także Parkie miał grubą tkankę tłuszczową.
- U Maruia było widać czerwone mięśnie, a ryby takich nie mają. Ale takie właśnie mięśnie było wyraźnie widać u Parkiego w okolicy kręgosłupa.
- Maruś wydzielał odór przypominający rozkładającego się ssaka, a nie charakterystyczny rybi zapach. Parkie również nie śmierdział zepsutą rybą, lecz podobnie do padliny zwierzęcia lądowego.
- Głowa Marusia nie przypominała rybiej. Głowa Parkiego także nie.
- Nozdrza miał Maruś na przodzie czaszki, a nie tak, jak u ryb. Parkie także.

Na słabość tych "antyrekinowych" argumentów zwracano już przedtem wielokrotnie uwagę [1,4]...

Ale czy wobec tego Parkie nie był aby jednak jakims plezjozaurem? Cóż, mamy wiek dwudziesty pierwszy, wobec tego - chociaż większość ośrodków naukowych nie chciała się tym zajmować, bo rekinowatość Parkiego była zbyt oczywista - Parkiemu wykonano test DNA [10]. To JEDNOZNACZNIE określa gatunek zwierzęcia.

Zgadnij proszę, jaki to gatunek?

Tak, Janku. To rekin olbrzymi.

Nic więc dziwnego, że (wydana już w 1982 roku) Encyklopedia Potworów nazywa rekiny olbrzymie "[link widoczny dla zalogowanych]" [11].
_____
Literatura

[1] G. J. Kuban, "[link widoczny dla zalogowanych]", [link widoczny dla zalogowanych] 17, 16-28 (1997).
[2] I. Obata, I. and Y. Tomoda, "Comparison of the unidentified animal with fossil animals", in Collected Papers on the Carcass of an Unidentified Animal trawled off New Zealand by the Zuyo-maru, edited by T. Sasaki, (La Société Franco–Japonaise d’Océanographie, Tokyo 1978), p. 49.
[3] J. Koster, "[link widoczny dla zalogowanych]", Oceans Magazine 10, 56 (1977).
[4] P. Jerlström, "[link widoczny dla zalogowanych]", [link widoczny dla zalogowanych] 12, 339 (1998).
[5] T. Sasaki, "Foreword", in Collected Papers on the Carcass of an Unidentified Animal trawled off New Zealand by the Zuyo-maru, edited by T. Sasaki, (La Société Franco–Japonaise d’Océanographie, Tokyo 1978).
[6] T. Abe, "What the giant carcass trawled off New Zealand suggests to an ichthyologist", ibid., p. 79.
[7] S. Kimura, K. Fujii K, et al., "The morphology and chemical composition of the horny fiber from an unidentified creature captured off the coast of New Zealand", ibid., p. 67.
[8] P. Jerlström and B. Elliott, "[link widoczny dla zalogowanych]", [link widoczny dla zalogowanych] 13, 83 (1999).
[9] K. Cox, "[link widoczny dla zalogowanych]", [link widoczny dla zalogowanych], 18 września 2002, str. A6.
[10] P. Jerlström and H. de Roos, "[link widoczny dla zalogowanych]", [link widoczny dla zalogowanych] 19, 109 (2005).
[11] D. Cohen, The Encyclopedia of Monsters (Dodd, Mead and co., New York 1982).
[12] H. Omura, K. Mochizuki, and T. Kamiya, "Identification of the carcass trawled by the Zuiyo-maru from a comparative viewpoint", in Collected Papers on the Carcass of an Unidentified Animal trawled off New Zealand by the Zuyo-maru, edited by T. Sasaki, (La Société Franco–Japonaise d’Océanographie, Tokyo 1978), p. 59.

TfR2

"(...) tak naprawdę bakterie nie uodparniają się na antybiotyki (strona 209). Tylko pewne szczepy pośród nich od zawsze mają taką odporność i transferują gen tej odporności innym bakteriom. Ale nie jest to żadna ewolucja, bo nowa cecha nie powstaje na drodze ewolucji, tylko jest przekazywana jako już istniejąca wcześniej."
Mam pytania co do tego- czy nie sugeruje to wtedy, że skoro pewne szczepy od zawsze mają już oporność to od milionów lat wszystkie bakterie byłyby oporne? Jakże jest to możliwe, aby bakteria przed wynalezieniem syntetycznej penicyliny była już na nią oporna? Czy wszechświat przewidział fakt, że w XX w. wynajdziemy penicylinę i ją zmodyfikujemy? Przecież rozkwit antybiotykooporności wśród bakterii nastąpił na przełomie XX i XXI wieku, kiedy to masowo zaczęliśmy je podawać a siedliskami antybiotykoopornych szczepów są głównie szpitale, gdzie podaje się antybiotyków najwięcej. Jeżeli pewne szczepy byłyby oporne na antybiotyki a inne nie, to nie byłoby różnicy w ilościach szczepów opornych w szpitalu i w środowisku poza nim (brak ewolucji). A dwa- czemu bakterie stopniowo nabywały oporność i na początku antybiotyki były dla ludzi zbawieniem a teraz już nie ma w sumie antybiotyku, który gwarantowałby wyleczenie? Czemu przed laty kiedy robiono wysiew z „celi śmierci” w laboratoriach na szalkach nie rosło nic a dzisiaj bakterie są na tyle odporne, że spokojnie dostosowują się do niegdyś zabijających je warunków? Taki model sugeruje brak zmian w ilościach szczepów opornych i szczepów wrażliwych a zmiany te są bardzo widoczne. Skoro nie ma zmiany frekwencji alleli to... czemu jednak jest?

Piotrz

Problem (no, nie dla mnie) jest taki, że teoria ewolucji pomału zaczyna podważać się sama. W zeszłym roku pojawił się taki artykuł w Newsweeku pt.: Darwin do poprawki. Znikł z archiwów Newsweeka, choć był tam na pewno, bo na jakimś formu linkowałem do niego, ale pełną kopię znalazłem tutaj:

[link widoczny dla zalogowanych]

Doskonale się to zgadza z podejsciem do DNA zgodny z matematyczną teorią informacji, skąd z kolei wynika, że samo DNA nie może się zmieniać 'przypadkowo'.
"DNA, Projekt i pochodzenie życia" :
[link widoczny dla zalogowanych]
--------
Może to jest też przyczynek do rzekomegu całkowicie 'nienaukowego podejścia'
do rzeczywistości przez promotorów inteligentnego projektu?

TfR2

Ale jak można bazować na Teorii Ewolucji Darwina? Czepiają się tego Darwina i czepiają a on nawet biologiem nie był. Czy chciałbyś, aby współczesna genetyka bazowała na prawach Mendla? Darwin, tak samo jak Mendel, odkrył coś ważnego, ale to chyba jasne, że dzisiejsza nauka ma o wiele więcej metod, którymi może posługiwać się w badaniach. Oczywiście, że ewolucja zachodzi, ale Darwina też trzeba zmodyfikować. Żenujące jest to, że ludzie próbują ukazać ewolucję jako mit bazując na Darwinie. Bo ja nie leczę nowotworów u ludzi bazując na przekonaniach, że to kara boska, więc jedynym lekiem jest modlitwa.

TfR2

Muszę dokładnie przeczytać ten artykuł na stronie, do której link podałeś, ale coś mi się widzi, że to kolejny pseudonaukowy tekst napisany przez nawiedzonych ludzi, bo już we wstępie widzę błąd.
"Sądzimy, że coś jest żywe, jeśli zawiera DNA"- po pierwsze kto tak sądzi? Autorzy artykułu? Chyba tak, bo każdy uczeń w liceum wie, że DNA nie jest warunkiem własnego metabolizmu i tak wirusy, mimo że mogą posiadać DNA, nie są organizmami żywymi.
"DNA nie może się zmieniać 'przypadkowo'"- oczywiście, że nie może zmieniać się przypadkowo, dlatego w genomie są sekwencje konserwowane ewolucyjnie i te mniej, które są podstawą zmienności i ewolucji- prosta zależność zmiany sekwencji kodujących przeciwciała wraz ze zmianą sekw. DNA czy RNA niesionych przez patogeny.
Przeglądam ten artykuł i samo lanie wody widzę. Muszę go na spokojnie przeczytać. A tak a'propos to czemu tak bardzo ci zalezy, aby odciac sie od swiata ziemskiego?Wstydzisz się wlasnych przodkow? Przeciez to tylko dzieki nim zyjesz. Skoro nie Ziemianie sa twoimi przodkami to kto? To moze byc ciekawe. Opowiedz o tym.

TfR2

„Wszystko, co możemy powiedzieć, na podstawie danej struktury molekuły DNA,to jest to, że z pewnością uzasadnione jest wnioskowanie, iż jakiś inteligentny czynnik stworzył ją. Życie raczej pochodzi od "kogoś" niż od "czegoś". Możemy uda się zidentyfikować ten czynnik bardziej szczegółowo przy pomocy innych argumentów.”- gdzie są jakieś dowody naukowe? Tego nie da się udowodnić. Dlaczego człowiek nie może wyobrazić sobie tego, że to nie on włada wszechświatem i że bóg osobowy po prostu nie istnieje. A przynajmniej na pewno ten opisany w Biblii.
„Niemniej jednak, na podstawie naukowych danych dotyczących wyłącznie DNA możemy obstawać tylko przy istnieniu inteligentnej przyczyny”- tego absolutnie nie da się udowodnić i używanie nauki, mającej na celu poznanie przyczyn mechanizmów a więc dotarcie do prawdy, do udowadniania swoich religijnych wierzeń jest krokiem wprost bezczelnym.
„Wyraźmy jasno kroki tego dowodu. Czy zaspokaja ono zasadę analogii. Tak. Po pierwsze, ustaliliśmy, że istnieje analogia między rodzajem porządku jaki obserwujemy w materii ożywionej a tym rodzajem, który widzimy w innych zjawiskach wytworzonych przez ludzką inteligencję. Przykładów wyspecyfikowanej złożoności mamy pod dostatkiem: książki, maszyny, mosty, dzieła sztuki, komputery. Wszystkie to są ludzkie artefakty. Zgodnie z naszym doświadczeniem wyłącznie ludzki język i ludzkie artefakty pasują do wyspecyfikowanej złożoności widocznej w proteinach i DNA. Po drugie, pytamy jakie jest źródło porządku tych współczesnych przykładów? Wiemy z jednolitego doświadczenia, że jego źródłem jest ludzka inteligencja.”
„Pozostaje pytanie, czy jest uprawnione używanie takiego argumentowania do wyciągania wniosku o istnieniu inteligentnej przyczyny przed pojawieniem się ludzkich jednostek. Utrzymuję, że tak jest. Zjawiska z przeszłości, znane z jednolitego doświadczenia jako podobne do siebie w tym, że źródłem ich powstania jest wyłącznie inteligencja, same w sobie są dowodem na to, że takie źródło istnieje. Nawet najbardziej proste formy życia, zawierające swoje składy DNA charakteryzują się wyspecyfikowaną złożonością. Zatem samo życie jest pierwszorzędnym dowodem na to, że jakieś formy inteligencji istniały w czasie ich początków”- to jest totalny absurd. „jakieś formy inteligencji”- a w czymże ta inteligencja miałaby istnieć? Ot tak latać we wszechświecie? Myśląc w ten sposób można nabawić się choroby psychicznej, bo jeżeli to, że prąd elektryczny „płynie” w przewodach i że mięso rozkłada się po kilku dniach, jest warunkowane przez formę inteligencji to powinniśmy klękać i nieustannie się modlić wg osób wierzących. Czy ludzie wierzący nie są w stanie zrozumieć, że do stworzenia życia wcale nie jest potrzebna inteligencja? Nie da się udowodnić istnienia boga i nie da się udowodnić jego nieobecności. Ten tekst jest absurdalny. Napisany tylko po to, aby ludzie już wierzący mieli większą pewność, że są na dobrej drodze. Ten tekst nie jest absolutnie naukowy. Nauka opiera się na doświadczeniach, dowodach a nie fantazjach filozoficznych. Niech raz na zawsze wszyscy to zapamiętają.
Jeżeli ktoś przedstawia mi naukowe dowody na to, że mechanizm ewolucji działa jednak inaczej niż się dotąd uważano to ja przyjmę to z otwartymi ramionami. Na takich dowodach opiera się nauka i ja jestem w stanie samodzielnie sprawdzić, że rzeczywiście tak jest. W jaki sposób natomiast mielibyśmy sprawdzić, że bóg osobowy istnieje? Skoro istnieje to czemu nie ma z nim/nią/tym żadnego kontaktu a skoro nie ma kontaktu to można uznać, że w ogóle nie ma czegoś takiego jak bóg i po co tyle zamieszania w tej kwestii? Rozmawiajmy na tematy naukowe odwołując się do naukowych teorii i badań. W nauce jest wiele przekrętów, bo jak wszędzie chodzi i w niej o pieniądze, ale każdy niezależny badacz jest w stanie sprawdzić czy to co napisał dr X ma jakieś racjonalne podstawy czy tylko ktoś mu zapłacił, aby ten otrzymał taki właśnie wynik. Właśnie dlatego żyjemy dziś tak jak nigdy dotąd nie żyliśmy. Dzięki postępowi naukowemu i to oczywiście nie tylko w dziedzinie biologii molekularnej.