ŚFiNiA

Eremita

znalazłem romantycznego "chomika"
[link widoczny dla zalogowanych]
ale nadal nie wychodzi. Co za plaga! :evil: :evil: :evil:

A kto widział "cząstkę" foton :shock:

Mój foton zachowuje się jak cząstka i/lub fala. Ufam że właściwie sobie go wyobraziłeś.
Nasz foton "wzbudzenie prestrzeni" przemieszczając się po niej i napotykając na jakąś przeszkodę oddziaływuje na nią - np. uderza w cząstkę, którą przedstawiłem wcześniej. O ile trafi w środek zakrzywienia.

Falowy charakter naszej "klegumowej dziury" (fotonu) chyba nie budzi wątpliwości, ale - jak dam radę - to objaśnię :wink:

Eremita

Wuju, czekam cierpliwie, co z tym fotonem?! Pasuje Ci, czy jeszcze jakieś wąty :think:

[link widoczny dla zalogowanych]

wujzboj

Momęcidło

, w tej chwili jestem zarobiony po uszy i tylko jednym okiem rzucam na śfiniowisko.

A zresztą, skoro już stukam... Nadal nie widzę związku. "Problem" z fotonem (jeśli rzeczywiście jest to jakiś problem) nie polega na tym, jak sobie wyobrazić, że foton potrafi przykopać jakiejś cząstce (to jest akurat bardzo proste), lecz na tym, jaki to jest, że chociaż foton rozchodzi się jako fala, to oddziałuje jak cząstka. Oto leci sobie piękna monochromatyczna fala płaska, na jej drodze stoi sobie atom, i ten atom chaps! wyłapuje z owej fali jeden foton. Cząstkę, obiekt zlokalizowany, wyłapuje drań z fali, z obiektu niezlokalizowanego. A reszta fali leci sobie dalej, monochromatyczna jak była. Jeśli zaś reszty fali nie ma (bo był tylko jeden kwant, ale porządnie monochromatyczny i rozmyty, czyli o świetnie określonej energii), to przed zderzeniem miałeś falę płaską rozwłóczoną "wszędzie", a po zderzeniu masz wzbudzony atom w jednym konkretnym miejscu. Pytanie brzmi: za pomocą jakiej zgrabnej bajki opisać to, że ów atom wessał ów foton w okamgnieniu z zewsząd do swojego malutkiego kawałeczka świata?

Twój model jest zwyczajnym modelem "na sprężynkach". Z ideologicznego punktu widzenia jest zupełnie obojętne, co sobie tam drga (akurat w elektromagnetyce drgają pola: elektryczne i magnetyczne), mogą sobie to być i kwanty przestrzeni oblepione klegumą. Pytanie pozostaje to samo...

Eremita

No widać, że jesteś zarobiony. Wogóle się nie zastanowiłeś nad moim fotonem :cry:

Wsadź palce w klegum, między kwanty naszej przestrzeni . Ja przykopię młotkiem (kilometr dalej) w Twoim kierunku, a wtedy się przekonasz jak to jest, że rozchodzi się jak fala, a oddziaływuje jak cząstka! Tak banalnie prosto to wygląda :shock:

Ja rozumiem, że fizykowi trudno to przyjąć, no bo kurwa to nie może być takie proste!

Mamy więc ten atom stojący na drodze fali, nic skurczybyk nie łapie tylko dostaje kopa w np. jądro :rotfl:

. No raczej w elektrona, a zresztą gdzie by nie dostał. Uwaga!
Założenie 1 - nic nie jest nieskończone => nie można dzielić w nieskończoność => wszystko jest kwantowe
Przerobiliśmy to wyżej.
Atom wobec tego nie może sobie wyłapać pół fotona

łapie foton (kwant), albo wielokrotność. To wynika z naszego założenia. Wszelka plaga jest kwantowa i nie może atom występować w stanach dowolnych, tylko ma wyłapać foton, albo wielokrotność.

wiwo

Nic się nie łam. jest ok. Pamiętaj jednak o tym, że atom dla fizyka nuklearnego jest konstrukcją dosyć dużą. Poprzez analogię, przyjmując model Bohra, można odnieść do układu słonecznego. W tym układzie jądro atomu i satelity połączone są oddziaływaniem słabym i silnym. W środku pustka?

Eremita

Jaka pustka? :fuj:

Wszystko się składa z naszej kwantowej przestrzeni. Właściwie, to tylko ona jest, jej zakrzywienie - jak pokazałem wcześniej - widzimy jako cząstkę, bo wtedy wogóle coś widzimy!

Płaska przestrzeń = nic nie widzę. Przestrzeń zakrzywiona = manifestacja "jakiejś cząstki" (wrzeszczy - tu jestem!)

PS. Do atomu jeszcze daleko. :wink:

wiwo

To jest Twoje wyobrażenie. Jeżeli jest Kosmos, to w czym. Stań , jako obserwator na najbardziej odległym fotonie( przyjmując BB), to w czym się wędrówka fotonu odbywa? I czy sie odbywa?

Przestrzeń kwantową odnieś do wartości Planca. Może to ci coś dać. Kwant wymiaru i czasu. Powodzenia.

Eremita

To ja właśnie o takich wartościach myślę jak długość Plancka. Taki wymiar miałby mój kwant przestrzeni. A raczej kwant klegumu.

A BB odrzucam :fuj:

wiwo

BB nie tylko Ty.Pamiętaj o czasie. Jakieś 10/-n 70 potęgi. nie wiem jak to zapisać

Eremita

Czas jest kwantowy naturalnie, jak wszystko u mnie :grin:

wiwo

Ale czy poniżej czasu Planca?

Eremita

Nie poniżej. Ale nie umiem powiedzieć ile = kwant czasu. Myślę że jest równy czasowi Plancka.

Eremita

wujzboj

Ależ to jest jasne, że twój foton jest rozmazany. Widać gołym okiem, że to fala. Fala polega na tym, że jest rozmazana.

Natomiast nie widać w żaden sposób, co czyni z tego fotonu cząstkę. To znaczy, jeśli zastosować to tego mechanikę kwantową (klasyczna tu nic nie da), to rzecz jasna wyjdzie z tego coś na kształt fononów: drgania sieci się skwantują. Ale co z tego?

Prosty obraz fotonu jest taki, że foton to kwant pola elektromagnetycznego. Inaczej: taki wzbudzenie pola elektromagnetycznego. Podobnie, jak fonon jest wzbudzeniem pola elastycznego. Twój opis jest prawidłowy, ale żeby działał, nie potrzeba wcale kwantyzacji przestrzeni. Kwantyzacji podlega pole, czyli zbiór stopni swobody. W elektrodynamice pole to tworzą wektory pola elektrycznego i magnetycznego "podczepione" do każdego punktu przestrzeni.

Eremita

wujzboj

Ależ ten twój foton za żadne skarby nie zachowa się jak cząstka, jeśli nie skwantujemy pola!

Korpuskularny charakter fotonu polega na tym, że potrafi przywalić w atom i zniknąć od tego. Czy jeśli weźmiesz klocki i połączysz je sprężynkami w siatkę, to uzyskasz w ten sposób konstrukcję, której drgania są pochłaniane niczym cząstki? Tak samo pokawałkowana przestrzeń posklejana klegumą nie pomoże twojemu fotonowi w znikaniu.

Eremita

wujzboj

To, gdzie siedzi klegum, nie ma żadnego znaczenia. Obojętne, czy kryształki połączone są gumą, sprężynkami czy magią. Ważne jest, że wraz ze swoimi połączeniami tworzą pole siłowe. Pole to zachowuje się dokładnie tak, jak siatka ze sprężynek. Tak więc:

1. W ramach mechaniki klasycznej, drgania nie są skwantowane; nie ma w nich niczego takiego, jak fonony (fonon jest odpowiednikiem fotonu dla drgań mechanicznych, na przykład, dla fali dźwiękowej).

2. W ramach mechaniki kwantowej (ściślej: kwantowej teorii pola), kwantowy charakter fononów pojawia się niezależnie od tego, czy siatka jest ciągła, czy dyskretna. Czyli niezależnie od tego, czy przestrzeń składa się z osobnych kryształków, czy jest nieskończenie podzielna.

Twoja intuicja jest o tyle poprawna, że wiąże fotony z fononami. Ale kwantowanie przestrzeni naprawdę nie wprowadza tutaj niczego nowego ani do opisu, ani do interpretacji.

Hanah

Klegum przyznaj się czytałeś Ksiegę Urantii :wink:
Czy tylko próbójesz na swój sposób zrozumiec współczeną fizykę, wiedząc ,że wujzbuj może nieswiadomie Cię wesprzeć. :pidu:

A swoją drogą uważam, że ludzie nie dorośli jeszcze nawet pod wzgledem filozofii, i innych nauk huanistycznych aby poznać wiedzę do...Pozyskiwania nowego rodzaju energii (Przez Brennan uważanjącej za wszechobecnej w PPE)
Własnie bo pod wzgledem duchowym są daleko w tyle w porównaniu z rozwojem naukowym liczbą ludności zasobem surowcowym. :cry:

Ech nic tylko ten materializm.

Eremita

Eremita

Hanah

To jest przekaz od istoty duchowej obserwującej ziemię ( Urantię)
W jednym z działów był opis jakiegoś nie odkrytego jeszcze u nas rodzaju energii i to co pisałeś wydawało mi sie podobne. Ale głowy nie dam , bo pamięć mam słabą a ostatnio tyle czytam, że muzg dosłownie mi paruje.
Co do treści tej książki albo jest sprytną manipulacją polegającą na połączeniu wszystkich odkryć psychologicznych ( choć te z pogranicza jaźni są raczej ogólnikowo podawane jako umiejetność wznoszenia się na poszczególne okręgi-a z mojej wiedzy okregami raczej nie są chyba ,że symbolicznymi) i archeologicznych . A wzmianka o tej nowej energii jeszcze nie odkrytej w momencie jej odkrycia byłaby być może dodatkowym uwiarygodnieniem tej księgi :think:

jeżeli wskazywałaby na jej pochodzenie.
Link do niej dałam w dziale Felietony -gdy anioł staje się omamem
Musze przyznać ,ze bardzo dobrze wyjaśnia wiele doswiadczeń które są moim udziałem. Przypuszczam jednak, ,że nie mając doświadczenia z jaźniami możesz mieć sceptyczny stosunek do tych przekazów. Chyba ,że potraktujesz to jako... Nie ważne możesz potraktowac jak chcesz :wink:
Osobiscie aby dotrzeć do wielu informacji musiałam je zcalać z fragmentów rozsianych po całej książce

to jest jej minusem

Hanah

Wprawdzie na opisach energii niezbyt się skupiałam, bo mnie interesowały inne aspekty a zwłaszcza czy znajdę coś nowego co pozwoli mi powiązać moje informacje. Ale widze ,że dla was umysłów bardziej ściśniętych ( w znaczeniu rozumiejacych i znających zagadnienia nauk ścisłych przedstawione urywki podziedza coś więcej :think:

Przedstawiam zlepek przykładowych urywków z Księgi z przekazu 42

Eremita

Hanah, próbowałem czytać, tą księgę, ściągnąłem ją nawet całą.
Niestety to jest li tylko zajebista fantastyka, podparta pseudonaukową frazeologią - naukowy bełkot i tyle.
Jak zauważyłaś mam umysł "ściśnięty", tak było od dziecka, lubowałem się w fizyce i matematyce. Lubowałem się i tyle, bo przestałem się uczyć z pasją w szkole średniej. Teraz wnikam tylko w wybrane zagadnienia bez gruntownej wiedzy.

Nie mam sceptycznego stosunku do "jaźni" jak to nazwałaś. Ale mam rozum, który musi oceniać wszelkie "przekazy" i inne tego typu zjawiska.

Powiem więcej, otóż teorii, którą próbuję prekazać nie obmyśliłem sobie miesiącami, prowadząc jakieś wywody. Owszem od wczesnej młodości nieudolnie próbowałem zrozumieć świat. Ale ta teoria to coś innego, ja ją "otrzymałem" w jeden dzień, 7 lat temu. Nie wiem jak to nazwać, objawienie to zbyt duże słowo jak dla mnie, niech będzie przekaz
Problem jest w tym, że ja nie umiem tego ubrać we wzorki i szukam jakiegoś dobrego wuja, który mi w tym pomoże. Na razie chyba nie wzbudziłem dostatecznej ciekawości, ale to jest ułamek tej "wiedzy"
Po 7 latach nie udało mi się stwierdzić jakiś błędów w mojej "wizji" choć wygląda ona jak sen wariata, za którego jestem często brany, trudno się mówi.
Zauważyłem, że przedstawienie całości wywołuje :shock:

szok, a później :rotfl:

śmiech. Dlatego po kawałku będę prezentował, by można się do tego przyzwyczaić. Zobacz jak silne są przyzwyczajenia - wuj woli kwantować jakieś wyimaginowane pola, miast przyjąć do wiadomości kwantową przestrzeń. To jest duża bolączka współczesnej fizyki, prawie wszyscy kurczowo trzymają się ciągłości przestrzeni

wujzboj