ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

NIE ZACHODZI NIC, PRÓCZ ODDZIAŁYWAŃ ZWANYCH ZAMIENNIE RÓWNIEZ RELACJAMI. NIE ISTNIEJE NIC, PRÓCZ TAKOWYCH, A WIĘC ZŁUDZENIEM JEST RÓWNIEZ OBIEKTOWOŚĆ. I to by było na tyle. Naprawdę! To najbardziej zwięzła, ale zarazem pełna hipoteza na temat tego, co jest u podstaw rzeczywistości.
Natomiast wynikają z niej dość liczne konsekwencje: niektóre banalnie proste i oczywiste, niektóre dość szokujące... Kilka ważniejszych z nich przybliżę z grubsza teraz:
Nie istnieje właściwie ani materia, ani świadomość; tym bardziej nie istnieje żaden prymat jednej nad drugą, czy odwrotnie. Tzw. materia jest współtworzona przez m. in. tzw. świadomość, jak i tzw. świadomość jest tworzona, jest pewną "funkcją" tzw. materii. Jedna nie zachodzi bez drugiej, bo dopiero ich relacja, ich współoddziaływanie kreuje takie fenomeny jak materia, jak świadomość, jak każdy inny fenomen, który nigdy nie zachodzi w pojedynkę, a zawsze w odniesieniu, w relacji do innego fenomenu, zjawiska. Odbicie tego mamy również w podstawowym mechanizmie rozumowania ludzkiego, w którym pojęcia, wyobrażenia zawsze znajdują się w jakimś otoczeniu, w kontekście- same pojedyncze właściwie nic nie znaczą; podobnie jest z "językiem" matematyki, czy muzyki- nie ma muzyki "w zakresie" pojedynczej nuty, dźwięku, dopiero co najmniej dwa dźwięki wytwarzają jakikolwiek "sens", kontekst...
Dalszą konsekwencją tego jest, iż nie ma jednej rzeczywistości, ani nawet kilku- jest wszechrzeczywistość, w której dzieje się, zachodzi wszystko, ale pewne rodzaje, sposoby oddziaływań, relacji są tak nikłe, że prawdopodobieństwo ich zachodzenia jest bliskie zeru. Pewnym szczególnymi "podprzykładami" tego są zjawiska, które nie oddziałują bezpośrednio z ludzką świadomością...
Inną, ale też poniekąd wynikającą z poprzednich właściwości konsekwencją jest to, że bardzo prawdopodobne jest, iż dzieje się absolutnie wszystko, więc dopuszczalne jest istnienie wszystkiego, w tym m. in. różnorakich "bogów", oraz zachodzenie tzw. magii, która- gdy już odkryta i poznana- staje się nauką.
Konsekwencją tego jest właściwie brak potrzeby jakichkolwiek sporów światopoglądowych, ponieważ moja Hipoteza Wszystkiego "mieści" w sobie wszelkie idee filozoficzne, w tym tak przeciwstawne, jak materializm i idealizm, czy nawet solipsyzm.

Na tym zakończę takie- wg mnie dość solidne- wprowadzenie do Teorii Wszystkiego. Gdyby ktoś był zainteresowany, to postaram się jeszcze wytłumaczyć rolę tak kluczowych w niej pojęć, jak Natura, Wola, Niebyt i Rzeczywistość- chociaż o tym ostatnim pojęciu szczególnie napisałem już trochę w tym post'cie również.

Banjankri

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

Banjankri

1.0 to podejście Hinayany, a 2.0 Mahayany. Szukaj tekstów Nagarjuny.

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

@ Banjankri:

Banjankri

No źle rozumiesz sunyate, musisz poczytać na ten temat.

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Banjankri

Piotr Rokubungi

Wg mnie, odpowiednio "stosowany" buddyzm pozwala nie tyle dotrzeć, zafiksować się na wewnętrznej pustce, ile raczej zrozumieć, że pustka jest pełna oddziaływań, w tym życia. Rzeczywistość nie jest pusta, bo pustka jest pełna. A już najbardziej pełen jest Niebyt, czyli noumeny- podstawa dla fenomenów...

Banjankri

Znam wielu buddystów i nikogo zafixowanego na pustce (chociaż byłby to ciekawy przypadek). Dużo się mówi w środowisku o takim zagrożeniu, ale jakoś nie występuje.

Co do nuomenów i fenomenów, to ja jestem zwolennikiem poznawania tych drugich. Pewnie dlatego, że gawędzenie o niedoznawalnym jest bezowocne. Moim zdaniem, jedynym tematem wartym czasu są zależności między zjawiskami i mechanizmy je aktywujące. Wszytko i tak jest puste z natury, bo nic samo z siebie nie powstaje. Obserwujemy zjawisko x, i naszą reakcję f(x), po to aby zrozumieć zasady jej działania. Tylko tak można poznać naturę umysłu, której zrozumienie jest niezbędne do zrozumienia dalszych zjawisk. Można oprzeć się na doktrynie i wmawiać sobie, że umysł też jest pusty, ale to nie działa. Obserwacja i zrozumienie są niezbędne, bo tu nie ma miejsca na pomyłkę. Problemem jest konieczność zwiększenia częstotliwości próbkowania doznania przez świadomość, co jest bardzo trudne i wymaga skupienia. Bawię się tym już jakiś czas i z moich obsercji wynika, że temat jest praktycznie dziewiczy. Ludzie fantazjują o naturze kosmosu, a nie mają zielonego pojęcia jak sami działają, czyli jak działa mechanizm, którym poznają świat.

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

@ Banjankri:

Banjankri

Piotr Rokubungi

@ Banjankri:

Banjankri

Dyskurs

Dyskurs

[quote=„Piotr Rokubungi”]A istnienie pośmiertne z cała pewnością zachodzi, tylko jako różne fenomeny- ale wszystko jest tą samą energią.[/quote] Troszkę masz racje, ale trzeba dodać, że energia zmienia formę. Świadomość znika jak wyłączy się 20 watowy projektor czyli mózg. Jakkolwiek ekoystem rozkładającego się ciała „tętni” energią. Najpierw następuje samo-konsumpcja (Eng. autolysis). Enzymy „zjadają” ścianki komórek (około 50 trylionów) najpierw w wątrobie („hurtownia” enzymów), następnie w mózgu (woda). Komórki rozkładając się przedostają się do żył i tętnic nadając skórze odcień siny. Temparatura ciała obniża się najpierw do otoczenia a następnie do zesztywnienia oczu, szczęki, szyi, korpusu i kończyn. To wszystko praca bakterii, które funkcjonują w naszych organizamach za życia. Następnie rusza energia mikrobów w przewodzie pokarmowym, które stamtąd przemieszczają się do organów (20 - 240 godzin po zgonie) z powodu ustania funkcji systemu immunologicznego. Szybkość rozkładu zależy od organu - jelita i żołądek rozkładają się najszybciej, nerki, serce, i kości wolniej. Śmierć molekularna to rozkład tkanek miękkich na gazy, płyny, i sól. Gdy bakterie wymagające tlenu skończą swoją pracę, ruszają bakterie nie wymagające tlenu fermentując cukry, produkując metan, siarczek wodoru i amoniaku zmieniając kolor skóry na ciemniejszy. Hemoglobina zmienia się w sulfamoglobinę nadając skórze kolor marmurowo-zielony. Następnie przybywa energia z otoczenia rozkładającego się ciała by robić swoje. Preferuję kremację.

[quote=„Banjankri”]Jeszcze raz. Istnienie nie zachodzi poza umysłem, którego cielesność jest integralnym komponentem. Domek z kart nie istnieje bez kart ustawionych w specyficzny sposób (relacji). Mówienie o życiu po śmierci to jak mówić o istnieniu domku, po tym jak spali się wszytkie karty.[/quote]Życie jest. Mówienie o życiu partykularnego człowieka po jego zgonie to element kanonu KK.