ŚFiNiA

Jacol

Chłopie...Coś ty?! - rzekłaś na powitanie
Wiesz...Aga...Kocham Ciebie!-wyksztusiłem-
W tej chwili stało Ziemi wirowanie.
Ja ciebie też...-głos usłyszałem.

Pan Bóg już księżyc na niebo wytoczył,
Drzewa kłaniały się nam długim cieniem,
Ja w Twoich włosach suszyłem oczy,
Ty oddawałeś ze skupieniem

I płyneliśmy tak stopieni razem,
Czas dla nas stanął, nie istniał, był głazem
Co przygniótł dwa serca stopione.

Więc chodzę na ten pierwszy spacer z Tobą,
Wieki już całe - wciąż tą samą drogą,
Choć wszysko już dawno skończone...