ŚFiNiA

mar3x

A=>B = A*B
A*B oznacza u Ciebie krowa* pies.

I to jest błąd w zapisie, bo A to nie krowa a B to nie pies.
A - krowa ma dwoje oczu
B - pies ma dwoje oczu

A zresztą czemu nie. OK. Ma to sens po wypisaniu danych.

rafal3006

mar3x

1*1*1 =0

rafal3006

Jeśli krowa je trawę, to pies je trawę
K*T=>P*T & (K*T)*(P*T) = (K*T)*(0) =0
bo pies jedzący trawę to fałsz
Oczywiście także P i K to zbiory rozłączne, zatem to jest podwójny fałsz, czyli nawet jakby pies szczekał to i tak to zdanie byłoby fałszywe

Jeśli pies je trawę to krowa je trawę
P*T=>K*T & (P*T)*(K*T) =0
Uzasadnienie dokładnie jak wyżej.

Logika Ziemian leży i kwiczy.

rafal3006

mar3x

Po wypisaniu danych jest dobrze:

p = K i DO = K
q = P i DO = P

Pozostała nam krowa i pies. Dopiero teraz ustalamy, że trzeba sprawdzić, czy... K zawiera się w P.

K=>P = K*P = [] = 0

mar3x

rafal3006

mar3x

Pozostawiłem to ostatecznie, ale w kontekście uznania * za "zawiera się", czyli tym o czym wcześniej pisałem.

Rozumiem, że chcesz koniecznie znaleźć zupełnie inną drogę niż algebra Boole'a. Ja Ci coś podsunę:

A=>B = B - A albo jakieś inne oznaczenie
Wynik zwróci wartość, czy jest możliwe usunięcie wszystkich elementów zbioru A w obu zbiorach, tak żeby zbiór A pozostał pusty.

Tak naprawdę jest to warunek konieczny i wystarczający.

rafal3006

Myślę że takie znaczki := będą niezłe, co o tym myślisz?

Jeśli zwierzę jest psem lub kotem to na pewno => ma cztery łapy
P+K => 4L

Minimalizujemy poprzednik.
Definicja:
p+q = p*q + p*~q + ~p*q

Nasz poprzednik:
P+K = P*K + P*~K + ~P*K
P*K=0
0+x=x
Stąd:
P+K :=P*~K+~P*K = P XOR K
gdzie:
:= - redukcja funkcji na mocy nowej teorii zbiorów

Prawo NTZ dla zbiorów rozłącznych:
p*~q=p

Pies i kot to zbiory rozłączne
Stąd mamy:
P+K := P*~K + ~P*K := P+K

wniosek:
Funkcji P+K nie da się zminimalizować, jest minimalna

Podobnie mamy:

A.
Jeśli zwierzę jest psem to na pewno => ma cztery łapy
P=>4L

Stare oznaczenia:
P=>4L = 4L<=P = P*4L = 4L*P =P =1

Mamy tu wszędzie znak tożsamości, ale jeden z tych znaczków jest ciut inny.

Propozycja:
P=>4L = 4L<=P := P*4L = 4L*P =P =1
gdzie:
:= - rozdzielenie funkcji wektorowych gdzie nie ma przemienności argumentów od funkcji koniunkcyjnej gdzie przemienność argumentów występuje.

Zdanie odwrotne:
AO.
Jeśli zwierzę ma cztery łapy to na pewno => jest psem
4L=>P

Stare oznaczenie:
4L=>P = P<=4L = 4L*P = P*4L =P =0

Ten zapis dla dzisiejszego matematyka to chyba horror.

Propozycja:
4L=>P = P<=4L := 4L*P = P*4L =P =0
gdzie:
:= - rozdzielenie funkcji wektorowych gdzie nie ma przemienności argumentów od funkcji koniunkcyjnej gdzie przemienność argumentów występuje.

Podsumowanie:
Funkcja wektorowa po lewej stronie znaku := to "instrukcja obsługi" koniunkcji zbiorów po prawej stronie znaku :=

Na mocy definicji warunku wystarczającego => wymagane jest aby zbiór na podstawie wektora zawierał się w zbiorze wskazywanym przez strzałkę wektora.

4L nie zawiera się w P stąd zdanie AO jest fałszywe.
Na mocy definicji znaczka => nieistotne jest że w wyniku mamy tu zbiór niepusty, czyli normalnie w znaczkach "i"(*) i "lub"(+) powinna tu być jedynka (zbiór niepusty).

Wniosek:
Z powyższego wynika błędność prawa eliminacji implikacji - tracimy wektorowość funkcji logicznej!

mar3x

mar3x

mar3x

mar3x

fiklit

Hahah dobre:
...=P3*P6=P6=0
...=P6*P3=P6=1
czyli oczywiście
P6=P6
więc
0=1
Zatem AK jest algebrą jednowartościową. Ta jedna wartość ani ani prawda, ani fałsz, tylko JWK - jeden wielki kit.

mar3x

MK=>TZ = MK & TZ = krowa muczy * trawa jest zielona = [] = 0

a jednocześnie ~[] & ~[] = 1

W związku z tym 0=1

cbdu

mar3x

To nie było usunięcie wektora z implikacji, to było wprowadzenie wektora w przeciwnym kierunku i sprowadziło AK do absurdu.
Tymczasem: A=>B = A<=B <=> A<=>B

mar3x

mar3x

Aby obliczyć p=>q w AK wystarczy:
1. Określić dziedzinę.
2. Ustalić p' i q' zgodne z dziedziną.
3. Obliczyć p' zawiera się w q' bez dodatkowych kombinacji.

p=>q = p' zawiera się w q' - warunek wystarczający

mar3x

A co powiesz na to, żeby wprowadzić inną implikację dla zadań matematycznych i inną poza:

A=>B = implikacja do zbiorów liczb i do niej stosujesz zawieranie się bez żadnych kombinacji
warunek wystarczający => A zawiera się w B

A->B = implikacja do pozostałych twierdzeń i w niej tworzysz, co zapragniesz w innym przekroju niż matematyka, redukując poprzednik do minimum.
* część wspólna zbiorów
warunek wystarczający -> A->B = A*B

Jeśli nie, to trzeba to wszystko cofnąć. Wyraźnie coś mi się nie zgadzało w tamtym zapisie.

rafal3006

mar3x

mar3x

A ja mam zadanie specjalne:
Jeśli 1*1, to może być 0. Prawda czy fałsz?

mar3x

A może to i ja wpadłem w to samo błędne koło?

Trzeba po prostu wprowadzić jakiś odpowiednik XOR, np. #.

# - jest rozłączne

P+K ~~>~4L = (P+K)#~4L =0