ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W zwykłym pojmowaniu rzeczy mówimy "Kowalski zrobił to", albo "Maiinowska zrobiła tamto". Ale sytuacje nie zawsze są proste.
Weźmy programistę, który zaprogramował maszynę - robota - np. przeszukującego gruzy w poszukiwaniu ludzi. Robot ma pewną autonomię, ale działa według algorytmu, wymyślonego przez programistę, który opracowywał system robota. W pewnym momencie ten robot wykonuje jakąś czynność. Powstaje pytanie: komu przypisać tę czynność?
- Robotowi? Programiście?....
Uważam, że są powody uznawać obie opcje. Z przyznaniem sprawczości robotowi przemawia fakt, że programista tworzył algorytmy, ogólne warunki, ale teraz może sobie smacznie śpi, nie wiedząc co robi robot, którego zasady działania były kiedyś programowane. Z resztą takich robotów - kopii mogły być setki, a każdy działał w trochę innych warunkach, dostosowując się do lokalnych sytuacji.
Jednak można argumentować przeciw sprawczości robota. W końcu maszyna nie posiada wolnej woli, wykonuje tylko to, co ktoś inny zaprojektował. Jeśli uznamy, że sprawczość przysługuje projektantowi, a nie wykonawcy, to robot jest tylko narzędziem - trochę rozszerzonym funkcjonalnie - ale dalej dającym się porównać do kombinerek w ręku montera. Bo przypisując sprawczość bezpośredniemu temu, co coś robi, można dojść do wniosku, że to nie człowiek coś robi, tylko jego ręce.

Piotr Rokubungi

Z ludzkiego punktu widzenia, choć może dziwna nieco, ale raczej najbardziej prawidłowa teza co do powyżej poruszonego zagadnienia byłaby raczej taka: To świadomość czyni, a jeszcze dokładniej- to wyobraźnia. Tylko..co i jak "czyni"? Stwarza istnienie? Moją odpowiedzią jest: Nie! Świadomość tylko "rzutuje" istnienie na będzlenie...