ŚFiNiA

Irbisol

Pytanie było w poście, na który odpowiadałeś pytając, gdzie jest pytanie. I wskazałem ci dokładnie, gdzie ono jest.

rafal3006

Irbisol

Jak się nauczysz nie olewać tego, co się do ciebie pisze, to wtedy będę ci cytował pytania, których sporadycznie będziesz zapominał.

rafal3006

W koło Macieju, w koło Macieju ... i tak do nieskończoności.
Pa,

Irbisol

rafal3006

Michał Dyszyński

Irbisol

rafal3006

Irbisol

Przecież dopiero co napisałem - jak byś czytał, to byś wiedział. Jest w najbardziej zagnieżdżonym cytacie wyżej.

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Irbisol

To jest mój znak rozpoznawczy w stosunku do takich osobników, jak ty - którzy mają w głębokim poważaniu, co się do nich pisze.
I sam to przyznawałem nie raz. Ale skąd miałbyś to wiedzieć, skoro nie czytasz, co się do ciebie pisze.

rafal3006

Irbisol

Bo w koło Macieju olewasz, co się do ciebie pisze.
To też olejesz i będziesz znowu pytał o to samo.

rafal3006

Irbisol

Ileż to już razy "nie miałem najmniejszego pojęcia" i czasami nawet sam to pytanie znajdowałeś.

rafal3006

Michał Dyszyński

Zasada skażonego źródła jest szczególnym przypadkiem ZAGADNIENIA REPUTACJI.

Pojęcie reputacji źródła jest ideą, która konstruuje jakąś postać UOGÓLNIENIA OCENY, czy źródło informacji ma (oczekiwane) cechy, zwykle związane z uznaniem go za wiarygodne, uczciwe, konkretne, dobrze dostosowane do odbiorcy pod różnymi względami. Źródło "jest skażone" wtedy, gdy NADZIEJA, że da się z tego źródła czerpać informacje wprost, bez dodatkowych kontroli, jakiejś formy konwersji spada do bardzo niskich poziomów.
Choć te skażenia źródła mogą być też różnego rodzaju - niekoniecznie musi być tu aspekt złej woli:
Występują źródła skażone naiwnością, silnym brakiem zrozumienia - np. od małego dziecka nie oczekujemy, że poinformuje nas wyczerpująco i skutecznie w specjalistycznej sprawie.
Może być źródło skażone tendencyjnością - od fanatyka raczej nie będziemy oczekiwać, iż będzie w stanie wznieść ponad swój skrzywiony osąd na świat i np. dostrzeże aspekty, które są niewygodne dla jego przekonań, choć nie będziemy mu przypisywać złej woli, a co najwyżej może "głupią wolę", "nierozsądną wolę". Podobnie będziemy postrzegali ludzi zniewoleni mentalnie jakąś formą zakłamywania się w kwestiach emocjonalnych, ambicjonalnych, związanych ze zniewoleniem nawykami, kostycznym spojrzeniem na świat.
Jest i klasa źródeł jawnie nastawionych na (wrogą) manipulację - np. wojennych, związanych z działalnością wrogich służb obcego państwa (np. trole putinowskie).
i inne...
Chcę podkreślić tu jeszcze raz rolę NADZIEI (na zaufany, powiązany z oczekiwaniem wartościowych informacyjnie przekazów) w kontekście skażonego źródła - ta z samej zasady skażenia UPADA.

Michał Dyszyński

W łagodnej postaci zasada skażonego źródła jest stosowana bardzo powszechnie, stanowiąc ideę STEREOTYPU przypisywanego danemu źródłu. Oto przykładowo uważamy jakąś osobę za mocno naiwną - wtedy traktujemy jej oceny jako niewiarygodne, skażone właśnie ową naiwnością. W istocie nie wiemy, czy czasem któraś z ocen owej osoby nie jest mądra i wyważona, warta, aby ja przyjąć możliwie najbliżej narzucającej się bezpośrednio intencji.

Tu zastosowałem sformułowanie (pogrubiona fraza z poprzedniego akapitu), które wyjaśnia chyba istotę zarówno tematu ze skażeniem źródła, jak i reputacją ogólniej. Należy się temu zagadnieniu chyba osobny temat, godny poważnej dyskusji (stworzę go na swoim blogu). Temat wg nie filozoficznie fundamentalny.
Brakującą ramą interpretacyjną dla większości dyskusji, w których toczą się spory, jest skupienie się na pytaniu: co właściwie jest realną treścią przekazu, co jest "tym prawdziwym" głosem w dyskusji nienaiwnej, prowadzonej przez dojrzałych dyskutantów?

Aby kwestii nadać stosowne tło, najpierw przedstawię naiwne przekonania w zakresie tego, co ktoś wnosi w dyskusję swoją argumentacją. Naiwnym, choć najczęstszym, typowym dla niedojrzałych intelektualnie dyskutantów, jest przekonanie, iż (przedstawię dwie wersje naiwnego spojrzenia na tę sprawę):
- owa fraza, którą ktoś napisał/wypowiedział w dyskusji wskazuje całkowicie jednoznacznie jakąś absolutną, obiektywną prawdę o dyskutowanej sprawie (naiwne domniemanie absolutnego obiektywizmu)
- owa fraza, którą ktoś napisał/wypowiedział w dyskusji musi być odczytana przez odbiorcę w sposób będący idealnym odwzorowaniem myśli twórcy owej frazy (naiwne domniemanie absolutnego odczytu intencji)
Mamy tu takich dyskutantów, którzy złoszczą się, że ich "nie zrozumiano", bo przecież "o co innego im chodziło", czego przyczyną jest rzekomo wyłącznie głupota, zła wola, czy inne błędy po stronie odbiorcy. Bo rzekomo nadawca komunikatu przecież nie popełnia żadnych błędów i "zna" prawdę, którą głosi, a prawda owa jednoznacznie i ściśle została wyrażona dokładnie w tej frazie, jaką zaprezentowano...
Takie osoby cechuje coś w rodzaju władczego subiektywizmu, powiązanego z niejawnym domniemaniem dysponowania absolutem prawdy. Takie osoby uważają swoje wypowiedzi za niejako nieomylne, zawierające tę jedna prawdę samą w sobie, zaś mylić się w interpretacjach może jedynie odbiorca.
Tutaj mieliśmy też dyskutanta, który wyraźnie zdawał się żądać od odbiorcy jakiejś formy mentalnego cudu - tzn. miał uczestniczyć w dyskusji nie interpretując tego, mu ów dyskutant napisał, a mimo to chyba dowiadując się, co mu zostało przekazane...
:shock:

Mając ów obraz chciejskiego, naiwnego, realnie niemożłiwego do wdrożenia podejścia do kwestii przekazu idei czy informacji, chciałbym jakoś naświetlić rozsądną, realistyczną wizję tego zagadnienia. Zadajmy sobie podstawowe pytanie: CZEGO REALNIE POWINNIŚMY OCZEKIWAĆ od odbiorcy, któremu coś komunikujemy?
Postawmy się w roli odbiorcy, który dysponuje tylko tym, co widzi - DOSTAŁ KOMUNIKAT OD NADAWCY i z tego komunikatu próbuje DOCIEC SENSU I ZNACZENIA SPRAWY. Oczywiście nie ma on dostępu do jakiegoś rezerwuaru prawd absolutnych, z których miałby jakoś tajemniczo "zaczerpnąć właściwą ideę". Odbiorca nie wie, o co chodzi nadawcy komunikatu, nie zna jego myśli, głębszych intencji tylko docieka ich na bazie komunikatu, co oznacza, że:
- testuje rozmaite opcje, o co mogło chodzić nadawcy (testuje je pod kątem kontektów rozmowy, prawdopodobieństwa, że tak elokwentny, jak go widzimy człowiek, może myśleć w ten sposób...)
- dopasowuje do wcześniejszych wypowiedzi, aby tworzył się jakiś narracyjny ciąg.
- domniemywa potencjalnych sensów (zakładając, iż ma rozsądnego nadawce, od którego spodziewa się zdolności konstruowania rozsądnych sensów. Nooo, chyba że ma nadawcę za idiotę, wtedy może domniemywać też sensów ułomnych, pseudosensów)
- bierze pod uwagę DOMYŚLNE WZORCE JĘZYKOWE, typowe kulturowe schematy.
Wszystko to razem wziąwszy pod uwagę odbiorca STWORZY HIPOTEZĘ, O CO MOGŁO CHODZIĆ NADAWCY, gdy ten formułował swój komunikat.
Owa hipoteza będzie zapewne się gdzieś ocierała, o NAJBARDZIEJ SPODZIEWANY KONTEKST, owa spodziewana intencja.
W przypadku argumentacji zawierającej przynajmniej kilka kroków rozumowania odbiorca będzie się starał W SWOIM UMYŚLE ODTWORZYĆ PRZEBIEG ROZUMOWANIA NADAWCY.
To jest trochę niczym praca detektywa, który mając niepełne przesłanki stara się odtworzyć przebieg zdarzenia - np. zbrodni. Czasem bywa to trudne, związane z czynienie założeń, domniemań aspektów nieznanych, a koniecznych, aby wyciągnąć już bardziej konkretny wniosek, o co mogło komuś chodzić.
Problem dodatkowy powstaje wtedy, gdy PRÓBUJĄC ODTWORZYĆ ROZUMOWANIE NADAWCY, odkrywamy błędy, niespójności w linii naszej hipotetycznej, najbliższej dostępnym przesłankom wersji rozumowania. Wtedy powstaje pytanie:
- czy owa błędność tkwi w samej intencji nadawcy - po prostu on przedstawia nam wadliwą ideę.
- czy może nadawca miał poprawną intencję, a tylko my ją niewłaściwie zrozumieliśmy?...
Ten dylemat nie ma jednoznacznego rozstrzygnięcia, bo może być i tak, i tak.

Jedno chciałbym tu podkreślić jako szczególnie ważny wniosek: określenie, o co może chodzić nadawcy komunikatu, jest w ogólności twórczym, interpretacyjnym zadaniem, którego osią są DOMYŚLNE DLA DANEJ NARRACJI KONTEKSTY i DOMNIEMANE INTENCJE, a nie jakieś absolutne, obiektywne dane, czy wzorce.

rafal3006

Michał Dyszyński

rafal3006

szaryobywatel