ŚFiNiA

wujzboj

Ano wlasnie - nie mowimy o wolnej woli Boga, tylko o wolnej woli czlowieka. Nie wiem, co mialaby oznaczac wolna wola czlowieka w sytuacji, w ktorej swiat jest stuprocentowo zdeterminowanym filmem, nakreconym przez Stworce. Albo czlowiek jest jednym z wielu ponadczasowych, koniecznie istniejacych bogow - stworcow swiata, albo jest tylko biernym obserwatorem dziela Bozego. Nie widze innych opcji dopuszczanych przez koncepcje absolutnej wszechwiedzy Boga.

konrado5

wujzboj

W kazdym razie twoj model ilustruje brak sprzecznosci pomiedzy pojeciem Trojcy a wolna wola kazdej z Osob, i to niezaleznie od tego, o jakiego rodzaju wszechwiedzy mowimy. Bo w przypadku kazdej Osoby Trojcy zachodzi warunek "wola jest rownowazna realizacji".

Ale w gruncie rzeczy Trojca to juz zupelnie inna historia.

W sumie mysle, ze wszechwiedza absolutna to pojecie sztucznie OGRANICZAJACE Boga. Skoro bowiem absolutnie wszechwiedzacy Bog nie moze stworzyc wolnych stworzen, ani nie moze zaistniec w czasie jako wolna istota, to po co Mu taka wszechwiedza? Paradoksalnie, znacznie pelniejszym (zeby nie uzyc slowa: doskonalszym) atrybutem jest wszechwiedza potencjalna: Bog ma MOZLIWOSC dowiedzenia sie czegokolwiek, oraz WIE, jaka wiedza jest Mu potrzebna do tego, by prawidlowo ocenic i zrealizowac Swoje cele.

konrado5

Ale proszę powiedzieć mi, czy dobrze zrozumiałem twoją wcześniejszą wypowiedź.

wujzboj

Mysle, ze to akurat nie ma wiekszego znaczenia. Bo jesli znalazles sprzecznosc (ograniczenie Booga przez prawo, ktore nie powinno Go ograniczac), to zachodzi ona niezaleznie od tego, czy ja akurat te sprzecznosc mialem na mysli.

Mnie chodzilo o to, ze w twoim modelu i Bog i czlowiek musieliby byc tak samo nieograniczeni prawami, bo w tym samym sensie musieliby byc stworcami swiata. Rzecz jasna, juz z czysto formalnego punktu widzenia dopuszczenie w tym przypadku ograniczenia czlowieka pociagaloby za soba ograniczenie Boga - czyli sprzecznosc, o ktorej wspomniales. Wydaje mi sie jednak, ze problem pojawia sie juz wczesniej: o Bozej wolnosci w znaczeniu "wola rowna sie dzialaniu" mozna mowic wylacznie wtedy, gdo Bog jest wszechmocny. Inaczej pojawia sie po prostu mozliwosc, ze wola Boga stalaby nierowna dzialaniu (a to gdyby Bog zechcial uczynic cos, czego uczynic nie jest w mocy).

Szczerze jednak mowiac, wszelkie modele "ponadczasowe" wydaja mi sie gleboko nieintuicyjne. W koncu nasze doswiadczenie jest wylacznie oparte na czasowosci. Obawiam sie, ze dlubiac poza czasem, dlubiemy rowniez poza sensem

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Jesli kazde stworzenie osiagnie zbawienie, to nie ma sprzecznosci z wola Boga.

konrado5

wujzboj

W osiagnieciu tego celu nie przeszkadza. Problem polega na tym, ze ponadczasowa "wolna wola" jest pojeciowo niekompatybilna z wolna wola osoby.

konrado5

wujzboj

To nie ma nic wspolnego z moca osoby, lecz z pasywnoscia czasu w takim modelu. Oraz z fundamentalna niemozliwoscia wyobrazenia sobie czegos ponadczasowego. Wszystkie nasze doswiadczenia odbywaja sie bowiem w czasie.

konrado5

wujzboj

Jesli czegos nie mozemy sobie pojeciowo wyobrazic, to nie ma sensu o tym mowic. Bo nie jestesmy rowniez w stanie tego sensownie przeanalizowac.

Jesli zas potrafisz wyobrazic sobie ponadczasowa rzeczywistosc... Powiedz, jak to robisz. Domyslam sie, ze widzisz te ponadczasowosc jako baaaaaaaaardzo dlugi moment czasu, czyli baaaaaaaardzo dlugi czas, w ktorym nic sie nie dzieje... Czy tak?

konrado5

wujzboj

Ale przeciez wprowadziles te ponadczasowosc wlasnie po to, zeby wyjasnic paradoks "Bog zna wszystkie wolne wybory ludzi, jakie sie wydarza"... Aby to bylo rzeczywiscie jakies wyjasnienie, musisz pokazac te ponadczasowosc w jakis inny sposob, a nie jedynie jako rozwiazanie paradoksu. W przeciwnym razie ponadczasowosc staje sie paradoksalna. Dlatego, ze jest zdefiniowana paradoksem.

konrado5

wujzboj

Ale to jest "rozwiazanie" w cudzyslowie. Na takiej samej zasadzie, na jakiej "rozwiazaniem" paradoksu: 2+a = 3+a jest "a to pfindox, czyli cos, co spelnia warunek 2+a = 3+a".

Oczywiscie, MOZNA wprowadzic pojecie zdefiniowane w taki sposob, jak zdefindowalismy pfindox. W podobny sposob mozna zdefiniowac, na przyklad, jednostke urojona: jako cos, co przemnozone przez siebie daje -1. Pfindox mozna zas utozsamic z nieskonczonoscia. Ale takie rozwiazanie ma wartosc rowna korzysci z nowego pojecia. Jesli nadaje sie ono wylacznie jako "rozwiazanie", wtedy jego wartosc jest zerowa, bo odpowiada powiedzeniu "jesli cos umozliwia rozwiazanie paradoksu, to paradoks znika". Nieskonczonsc i jednostka urojona nie sa sensowne dlatego, ze spelniaja wspomniane rownania, lecz dlatego, ze mozna za ich pomoca sformulowac ogromna ilosc bardzo przydatnych twierdzen.

Xenomorph · Dołączył: 30 Lis 2006 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

konrado5

wujzboj

Nie tyle wyjasniles, ze cos takiego "moze istniec", ile nazwales slowem "rzeczywistosc pozaczasowa" abstrakcyjne, niesprecyzowane rozwiazanie paradoksu. Niesprecyzowane, bo jego jedyna konkretna, uchwytna wlasnosc to ta, ze ma stanowic ono poszukiwane rozwiazanie.

Jednostke urojona mozna sobie wyobrazic, bo da sie ona zinterpretowac jako wektor na plaszczyznie. Nieskonczonosc mozna sobie wyobrazic, bo w praktyce zachowuje sie ona jak liczba, nieco tylko zwariowana. Dzieki takim operacjom te "pfindoxy" nie tylko nabieraja znaczenia dla wyobrazni, ale rowniez staja sie przydatne w praktyce.