ŚFiNiA

wujzboj

Jakie narzędzie mówi ci, że w czym nie ma sprzeczności? Nie rozumiem.

Przykładem zastosowania logiki parakonsystentnej jest zwykła rozmowa w języku potocznym. Można się zazwyczaj dogadać, chociaż używa się w niej słów o bardzo szerokich znaczeniach. Trzeba się tylko pilnować, by słowa rozumieć zgodnie z kontekstem ich użycia.

konrado5

wujzboj

Prawa logiki ZABRANIAJĄ łączenia w całość elementu i jego poprawnego zaprzeczenia, bo poprawne zaprzeczenie jest Z DEFINICJI tym, co nie da się z zaprzeczanym elementem połączyć w całość (to dopełnienie, czyli wszystko co jest POZA tym elementem, i dlatego nie może ZAWIERAĆ SIĘ w tym elemencie). Połączenie tego (tj. sprzeczności) w całość jest niewykonalne w ramach praw logiki, i dzieje się tak właśnie na mocy praw logiki.

W przypadku logiki parakonsystentnej mamy natomiast przeczenie nie będące takim ścisłym dopełnieniem. Na przykład, dzieląc kolory na zielone i nie-zielone, każdy z nas może to zrobić nieco inaczej, a nawet ty sam możesz to zrobić w sposób problematyczny dla ciebie samego. Rozmawiając sobie o roślinkach, możemy tego problemu wcale nie zauważyć; listki będą zielone, kwiatki nie-zielone. Ale jak się nam trafi hortensja o kwiatach koloru wpadającego nieśmiało w zieleń, to możemy się posprzeczać o to, czy to kwiat nie-zielony, czy jednak zielony; nawet i ty sam patrząc na hortensję możesz raz uważać, że jest jednak zielona, a raz, że jednak nie jest zielona. I w ten sposób ten sam kwiat pasuje do dwóch pozornie sprzecznych kategorii.

konrado5

wujzboj

Rzeczy w tym, że skoro owa "boska treść" jest dla nas niedostępna ze względów podstawowych, to odwoływać się do niej nie ma sensu. Można jedynie powiedzieć, że nasze pojmowanie nie ogranicza Boga. I kropka, bo każda próba powiedzenia czegoś więcej o niepojmowalnym jest mieleniem pustki.

konrado5

wujzboj

W tym momencie spieramy się o terminologię. Jest to jednak istotne ze względu na praktyczne konsekwencje przyjęcia terminologii proponowanej przez ciebie. Otóż jeśli wszechmoc Boga pozwala Mu połączyć w jedną całość A i nie-A, to nazwanie wyniku tego połączenia "obiektem niesprzecznym" prowadzi wprost do konfuzji, gdyż zachęca do doszukiwania się treści w takim "obiekcie". Nie ma jednak czegoś takiego, jak pojmowalna dla człowieka treść tego "obiektu". Dlatego znacznie lepiej mówić nadal o obiekcie sprzecznym, bo takim jest on z naszego punktu widzenia, innego zaś punktu widzenia nie posiadamy i posiadać nie możemy. Z punktu widzenia Boga, nasza terminologia (obiekty, logika, sprzeczności, i w ogóle pojęcie pojęcia) może być zupełnie nieadekwatna, ale INNEJ NIE MAMY.

Uwaga na marginesie: wewnętrznie sprzeczny jest nie tyle zbiór, ile zbiór wraz z regułami łączenia elementów w całość. Wewnętrzna sprzeczność oznacza, że reguły nie pozwalają na takie połączenie. Bez reguł łączenia nie sposób mówić o sprzeczności.

konrado5

wujzboj

Nie rozumiem. Treścią tą nie może być nic, co moglibyśmy pojąć, a więc także kolor czerwony odpada jako treść...

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Oczywiście; dokładnie o to chodzi w tej definicji wszechmocy!

konrado5

wujzboj

A sorki, chodziło mi o definicję używaną w rozmowie o paradoksie kamienia (czyli "Bóg może wszystko, co niesprzeczne, i nic ponad to"). Natomiast przypomnę ci, że już w drugim poście tego wątku stoi:

konrado5

wujzboj

Mówiąc "z połączenia elementów sprzecznych wychodzi kolor czerwony", sięgam do sprzeczności w celu wyjaśnienia powstania koloru czerwonego, a to jest niedopuszczalne. Natomiast odpowiadając na pytanie, CZY Bóg może połączyć COKOLWIEK (czyli również dwa elementy sprzeczne ze sobą) tak, by powstał z tego kolor czerwony, odpowiedź brzmi: "może, w naszym świecie tego nie robi, ani nie musimy zakładać takich kombinacji, by nasz świat opisać".

konrado5

wujzboj

"Kwadratowe koło to naprawdę kolor czerwony" i "Bóg może złożyć pojęcie niesprzeczne ze sprzecznych elementów" to takie same tezy. Obie z nich są klasy "poza opisem dopuszczalnym przez prawa logiki". I dlatego oba z nich są klasy "należą do Bożej wszechmocy, ale nie można na ich podstawie wnioskować".

A zdolność zrobienia czegoś z elementów sprzecznych ma jakikolwiek PROBLEMATYCZNY sens jedynie wtedy, jeśli mowa jest o ich łączeniu (czyli o takim konstruowaniu, które nie zmienia sprzeczności w niesprzeczność). Jeśli bowiem chodzi o konstruowanie w sposób usuwający sprzeczności, to problemu w tym nie ma żadnego; A i nie-A nie pasują do siebie JEDYNIE wtedy, gdy występują RAZEM, natomiast jeśli nie ma ich nigdy razem, lecz przy ich "zbliżaniu" do siebie ulegają przekształceniu w sposób niszczący sprzeczność między nimi, to nad czym tu płakać? Tak "przekraczać logikę" potrafi każde dziecko, gdy miesza farby pędzelkiem. Nic nie może być na raz białe i czarne, ale jeśli PRZEDTEM zrobisz jedno białe i drugie czarne (czyli usuniesz sprzeczność) a POTEM połączysz te dwa w jedno, to otrzymasz zwyczajne szare i tyle.

Dobra, idę spać. Znów dziś nie wyrobiłem się z odpowiedziami, została jeszcze cała masa w Filozofii :cry:

konrado5

Michał Dyszyński

Jak dla mnie, to sprawa z wszechmocą jest na poziomie definicji pojęć.
Możemy zdefiniować wszechmoc jako:
Możliwość robienia wszystkiego co logicznie możliwe
albo
Możliwość robienia wszystkiego, nawet logicznie niemożliwego.
W tym drugim przypadku co prawda nie będziemy wiedzieli czym taka wszechmoc jest. Ale definiować tak możemy (nie zważając na inne poprawności takiego pojęcia.)

Teraz w świetle jednej definicji stwierdzenie:
"Wszechmocny X może ... (tu dowolna rzecz nielogiczna)" będzie zdaniem prawdziwym w jednej definicji, a fałszywym w drugiej.
W sumie - co sobie założymy - takie będziemy mieli wnioski.
Obserwując tę dyskusję, nieraz odnoszę wrażenie, że przy jakiejś kolejnej sprawie dość płynnie przechodzi się od jednej z tych opcji definiowania, do drugiej, a wnioski wynikłe rozumowania właściwego dla jednej z nich, automatycznie stosuje się do drugiej. To się kłóci z logiką, bo są to różne byty (różne "wszechmoce") i wnioski na ich temat powinny być traktowane rozłącznie. Ale pewnie bawić sie w ten sposób można.

wujzboj