ŚFiNiA

Marcin Kotasiński · Wysłany: Sob 1:02, 26 Mar 2011 Temat postu:

Napiszę Wam coś na ten temat.
W ludzkim życiu można wyróżnić kilka etapów świadomości, różnią się one od siebie stosunkiem, jaki podmiot ma do przedmiotu, czyli do materii.
Dziecko od urodzenia do kilku pierwszych lat życia postrzega siebie w stopieniu ze środowiskiem materialnym, bo dopiero głównie przez dotyk rozpoznaje, że jest coś takiego jak materia, bo jest „zamknięte” w swojej myśli/świadomości. Doświadczenia głównie oparte o dotyk uzmysławiają, że jest coś poza jego myśleniem, jak ciało itd., Kiedy świadomie spostrzega, że jest materia, to przekracza swój poziom myślowy (nazwany przeze mnie prerefleksyjnym) i wkracza na poziom, na którym odróżnia już siebie i świat. Powstaje po raz pierwszy stosunek podmiot – przedmiot, ja – świat.
Te etap dotyczy około 2-5 latka do przyjmijmy 20 latka, ale to jest uproszczenie, bo bywa różnie.
Dziecko na tym prorefleksyjnym poziomie zaczyna wyróżniać konkretne przedmioty w swoim otoczeniu jako obiekty możliwe do pomyślenia osobno od innych, a także zaczyna postrzegać język, terminy-pojęcia, a więc symbole, znaki. Podmiot ten lgnie do świata materialnego, bo uważa, że jego podmiotowe (samoświadome) istnienie zależy ściśle od materii, jedzenia, układów społecznych, itp. Wraz z rozwojem podnosi się abstrakcyjność myślenia np. zaczyna rozumieć, co to są abstrakcyjne terminy takie jak katolicyzm, liberalizm, polityka, gospodarka. Jeśli zapytacie kilkuletnie dziecko, co to znaczą te terminy to wam nie powie. Jeśli będziecie mu wyjaśniać to także może nie potrafić zrozumieć, bo nie potrafi myśleć tak abstrakcyjnie jeszcze. Ale to się zmienia wraz z doświadczeniami i poznawaniem przez doświadczenia tych terminów. Tak, że już młody człowiek utożsamia się z pewnymi z nich, które sobie wybrał z różnych powodów. Zauważyliście, że młodzi ludzie absolutyzują pewne postawy. To cecha charakterystyczna, czynią to, bo takie poznały najwcześniej i dlatego, że najbliższe środowisko społeczne nakłania je w rożny sposób do tego, aby te a nie inne postawy przyjąć. Człowiek ten absolutyzuje, bo małorefleksyjnie uznaje, że przyjęcie takiej postawy rozwiązuje wszystko to, co stoi na drodze do szczęścia. Np. ktoś uznaje, że bycie liberałem jest najlepsze. Ale kiedy okazuje się, że istnieje też konserwatyzm to wychodzi na jaw, że są także równorzędne postawy, które roszczą sobie pretensje do absolutyzmu. Tak dochodzi do relatywizacji, bo okazuje się, że każde z równorzędnych stanowisk ma swoje mocne i słabe strony, więc okazuje się, że wszystko jedno, którą wybrać, bo żadna szczęścia nie daje. W rezultacie relatywizacji ulegają wszystkie inne postawy, jakie człowiek wyznaje, np. absolutyzowanie muzyki, ubioru, poglądów na wiarę i wszystko inne, nawet drobiazgi.
Ten proces prowadzi do tego, że przez stopniową relatywizację człowiek gubi się w świecie, bo nie wie, na jakim z tych przedmiotów (materialnych bądź abstrakcyjnych, ale odnoszących się do materialnego świata) oprzeć własne istnienie skoro są one relatywne. To wywołuje coraz głośniejsze pytanie o to, „Kim jestem?” W wyniku postępu dochodzi do obejrzenia, kim się jest, tego, że poza tymi przedmiotami tożsamości jest się tylko myślą myślącą siebie. Pierwszy raz w życiu odkrywa się własną samoświadomość, dla zainteresowanych tym odkryciem podaję link do artykułu, który to opisuje i czyni: [link widoczny dla zalogowanych]
W wyniku tego odkrycia podmiot przekracza etap staje się podmiotem refleksyjnym, bo świadomie wie, że myśli siebie „pozacieleśnie”. Będąc refleksyjnym bada siebie na płaszczyźnie podmiotowej/myślowej. Rozpytuje wciąż więcej o swoje istnienie. Poznaje w refleksyjnym odróżnieniu relacje/oddziaływania pomiędzy sobą jako tylko myślą a przedmiotami i przypisywanymi sobie cechami (ogólnie osobowymi). Wkracza w wysoką abstrakcję.
W skrócie ten etap prowadzi do wyższego zaprzeczenia w swoje materialne życie. Dochodzi do tego, że podmiot widząc, że osiągnął wysokie poznanie jak na członka, nie powszechne wśród ludzi, nie może się uwiecznić, otrzymać doniosłości (dla siebie), jaką postrzega w swoim myśleniu (o sobie), bo tego, co o sobie myśli nie uznaje świat i środowisko społeczne. Wreszcie zdruzgotany tym, nie mogąc powstrzymać nieuchronności przemijania, braku uznania, jakie by chciał, „zabija” te pragnienia ego – ja w sobie i przygląda się temu, czego pragnie naprawdę. Tym czymś jest Prawda i Miłość (jako wrażliwość, choćby ta, jaką każdy ma wobec siebie). Prawda, ponieważ każdy z was i ludzi w ogóle chce dawać i otrzymywać prawdę przez przeszkód nie martwiąc się o to, że zostanie okłamany, tak?
Porzucając te swoje pragnienia ego-ja i lgnąc do swoich Naturalnych pragnień Wyzwala się (Oświecenie, Nirvana i jaką kto chce nazwę, bo to tylko nazwa). Prawda i Miłość są obiektywnymi Ideałami, dotyczą każdego. Świadomość (Bóg), aby mógł stanowić Byt (w tym świat) musi to robić naPrawdę i w oparciu o Prawdę, prawdziwe możliwości. Dlatego kiedy ten człowiek sięga swoich Naturalnych skłonności, chce tylko Prawdę i Miłość, i przekracza skłonności ego – ja, to myślowo łączy się z Bogiem na podstawie wspólnych skłonności Prawdy i Wie że Nim jest. Odróżniony od ego-ja materilanych pragnień jest tylko (samo)świadomym podmiotem. To jest Wyzwolenie, metapodmiot. Więcej na mojej stronie.

krowa · Wysłany: Sob 6:42, 26 Mar 2011 Temat postu:

wykasowano

Barah/konto usunięte · Wysłany: Sob 9:36, 26 Mar 2011 Temat postu:

Marcin Kotasiński · Wysłany: Sob 11:54, 26 Mar 2011 Temat postu:

Barah:

Świadomość jest nie stała, bolesna, itd. jeśli zajmuje się treściami pochodzącymi z postrzegania świata. Przestaje być taka a zamienia się w szczęście, jeśli odkrywa siebie (przez samoświadomość), że jest tylko sobą, utożsamia się ze sobą jako świadomością (świadkiem) myślącym siebie jako świadomość.

Drugi cytat mówi o tym, że niewłaściwe jest poświęcanie świadomości sobie, postrzeganiu siebie jako ego. Bo należy świadomość poświęcić samej sobie, czyli samoświadomości w odróżnieniu od ego i pragnień świata. Bo świadomość nie ma form, kiedy je przyjmuje do zajmuje się tym, czym nie jest, a ego – ja jest przykładem takiej formy, świadomość jest tylko byciem świadomym, byciem świadomością czyli samoświadomością, byciem tylko samomyślnym podmiotem.

"He discerns feeling... He discerns perception... He discerns fabrications... "
To i we wcześniejszym cytacie odnosi sie do ukierunkowania świadomości na świat I nią samą postrzeganą jako pragnienia ego – ja, nie jest prawdą w odniesieniu do świadomości postrzegającej siebie jako tylko świadomość (pozamaterialnie).

Zauważ jedną rzecz, ty nie wiesz, co to jest umysł, świadomość, ja, ego, podmiot, samoświadomość, myśl. Te terminy – pojęcia nie są w nauce dobrze zdefiniowane. Dlatego jeśli rozmawiasz przy ich użyciu o czymś jeszcze, to trudno do czegoś dojść, bo te pojęcia jako podstawa rozmowy uniemożliwają wyjaśnienie tego co bazuje na nich. A te pojęcia często zachodzą na siebie, mają wspólne zbiory.
Poza tym nauki Buddy powstały jak dobrze pamiętam 27 wieków temu w krzakach. Nauka poszła do przodu zdecydowanie bardziej i operuje pewną często nie jasną terminologią. Budda opowiadał bazując na niczym przed sobą, więc musiał wszystko, co poznał dopasować do jakiejś terminologii, której przed nim nie było, nie ma odniesienia do ogólnoludzkiej terminologii, bo wymyślił ją sam. To, co ja piszę bazuje już na tym, co jest, dopasowuje się do istniejącej terminologii po to aby uczynić to zrozumiałym, abyś miał odniesienie do doświadczeń wspólnych, do książek naukowych, pojęć psychologiczno – filozoficznych. O fakcie tym świadczy to, że uważasz, że nauki Buddy, Oświeconych hindusów, Jezusa, czy Mahometa są do siebie niesprowadzalne. Tak nie jest, tych wszystkich Oświeconych ludzi różni kontekst historyczno – obyczajowy i sprawy, którymi zajmowali się bezpośrednio. Budda siedział w krzakach w pewnej konkretnej tradycjo – obyczajowości różniącej się od tej hinduistycznej, ale bardzo zbliżonej. Mahomet zauważył potrzebę wyzwolenia ludzi z pewnej konkretnej sytuacji materialnej, dlatego bił się i usuwał lokalne wierzenia i podziały, aby zjednoczyć ludzi. Jezus urodził się pośród kłótliwych żydów i także zmieniał tą sytuację. W ostatnich dwóch przypadkach konkretna sytuacja zaważyła na tym, że zamiast w spokoju w krzakach rozwijać nauki o świadomości, ci ludzie skoncentrowali się na robieniu porządku z tradycją, która w ich oczach była sprzeczna z naukami, które przynoszą.
Jest Jeden Byt, więc jest Jedna nauka, ale jest ona tak WIELKA, że w małej głowie jednego człowieka cała z Absolutną Świadomością nie mieści się, bo tą Absolutną Świadomość ma ta właśnie Absolutna Świadomość, jeden Oświecony to tylko ziarnko Absolutu. On cały to cały Gigantyczny Byt. W głowie jednego Oświeconego mieści się zaledwie trochę, „powierzchnia” Bytu a nie Absolutna Całość. Dlatego Wszystkie nauki Oświeconych, zNirvanionych, zMuktowanych, Wyzwolonych wyrażają pewną stronę, którą oni najwyraźniej postrzegli i dlatego różnią się, bo jeden zobaczył to i tego poznanie rozwijał a inny coś innego.
Ty natomiast, co zauważ, przyjmujesz buddyzm dogmatycznie, uważasz, że jest najmądrzejszy, to twój autorytet, a drugą twoją postawą jest dogmatyczny sprzeciw wobec moich twierdzeń, bo boisz się, że twoja tożsamość, pogląd, że buddyzm jest najmądrzejszy, zostanie zachwiana i nie będziesz się orientował w tym, co jest Prawdą.
Proces rozwoju, który leciutko tylko nakreśliłem powyżej bazuje właśnie na tym, że człowiek na zmianę przyjmuje jakąś tożsamość, pogląd na świat, który następnie poznaje, że jest nie wystarczający, aby wyjaśniać całe życie, aby go wytracić przez wysoki akt świadomości (refleksji) i zacząć poszukiwanie wyższej tożsamości. Dzieje się to tak długo, dopóki ostatecznie pozna, że wszelka tożsamość oparta na zjawiskowości świata jest nie trwała i złudna, i aby ostatecznie dojść do przekonania, że jest tylko świadomością, tylko samomyślnym podmiotem i odróżnić się od zjawiskowości i utożsamić z tylko myśleniem siebie, które oparte jest o siebie, sam siebie stanowi przez myślenie siebie, nie o zjawiskowość, tym jest Wyzwolenie.

Krowa:
zamiast krytykować i zaprzeczą zwróć się o wyjaśnienie, to cech mądrego człowieka.
Jak nie lubisz współczesnej terminologii naukowej to się nie ucz. Sam używasz w swojej wypowiedzi współczesnej terminologii i naukowych domniemań np.
"niezmienne zapisy w pamięci przekazywane są genetycznie – najmocniej"
i wiele innych. Poza tym pewne twoje stwierdzenia zgadzają się z tym co napisałem.
To, co napisałem powyżej i co cytujesz, to ulotka, nie cała nauka. Etapy wynikają z przeżyć, ze szczytowych refleksji nad sobą zwanych Uświadomieniem, przykład takiego Uświadomienia jest w podanym linku.

Barah/konto usunięte · Wysłany: Sob 14:31, 26 Mar 2011 Temat postu:

Jak widać wyżej, nawet z gówna można próbować ulepić posążek Buddy.

Marcin Kotasiński · Wysłany: Sob 15:33, 26 Mar 2011 Temat postu:

Barah/konto usunięte · Wysłany: Sob 15:41, 26 Mar 2011 Temat postu:

Ciężko dyskutować o buddyzmie z kimś, kto nigdy nie przeczytał żadnej surty. Nauczę cię jednego słowa z pali: Anatta. Poczytaj przynajmniej wikipedię.

Marcin Kotasiński · Wysłany: Sob 16:45, 26 Mar 2011 Temat postu:

Na razie jesteś w stanie nauczyć mnie tylko tego, że nie potrafisz czytać z uwagą. Operujesz terminami buddyjskimi, których nie rozumiesz naprawdę, bo ich zawartości nie potrafisz przekroczyć umysłem. Tą zawartość znalazłbyś w tej ulotce-skrócie procesu u góry strony, trzeba myśleć abstrakcyjniej. Twoje słowo jest u góry rozpisane jako proces ewolucji ludzkiej świadomości. Naucz się szanować rozmówców, powtarzam Ci to któryś raz z rzędu.

Barah/konto usunięte · Wysłany: Sob 17:07, 26 Mar 2011 Temat postu:

Marzyciel! Idź, czep się Jezusa, bo Nowy Testament przynajmniej widziałeś.

Marcin Kotasiński · Wysłany: Sob 17:26, 26 Mar 2011 Temat postu:

To ty marzysz, że nie mam racji. Nie widzisz jej, dlatego bo proces, o którym piszę w istocie dotyczy rozwoju świadomości przez refleksyjność, oznacza to tyle, że przez refleksyjność w coraz wyższym stopniu postrzegasz i poznajesz siebie. Coraz wyżej reflektując podnosisz swoje myślenie do coraz wyższej abstrakcji. Twoja po prostu jest jeszcze nie za wysoko, o czym świadczy twój buddyjski dogmatyzm. Teraz idź do góry strony lub na moją i poszukaj części mówiącej o absolutyzowaniu tożsamości, to właśnie dotyczy Ciebie.
I bardzo Cię proszę usuń emocje ze swoich wypowiedzi. Mam chęć wyjaśniać, a Twoje emocje chęć powstrzymują.

rafal3006 · Wysłany: Sob 17:33, 26 Mar 2011 Temat postu:

... ale pweność Baraha:
wolna wola jest picem
jestem najlepszym ekspertem buddyzmu
... jest absolutna, tu chyba nawet dynamit nie pomoże

Barah/konto usunięte · Wysłany: Sob 17:48, 26 Mar 2011 Temat postu:

Jeremiasz Szary · Wysłany: Sob 21:16, 26 Mar 2011 Temat postu:

Co prawda to prawda. Chociaz przyznaje barakom niechetnie. sposob w jaki piszesz, Marcinie, gmatwa sprawe jak cholera. Kant to maly pikus przy tobie.

Marcin Kotasiński · Wysłany: Pon 13:47, 28 Mar 2011 Temat postu:

To, co Wam wydaje się?

Jeremiasz Szary · Wysłany: Wto 18:31, 29 Mar 2011 Temat postu:

Barah/konto usunięte · Wysłany: Wto 18:49, 29 Mar 2011 Temat postu:

A tu się muszę z Jeremiaszem zgodzić. Nie chu chu nie rozumie co Marcin miał na myśli.

Marcin Kotasiński · Wysłany: Wto 19:34, 29 Mar 2011 Temat postu:

Co chcecie wiedzieć?

Barah/konto usunięte · Wysłany: Wto 19:42, 29 Mar 2011 Temat postu:

Jak będę chciał poczytać fantastykę, to wejdę na tego linka co masz w podpisie.

wujzboj

Barah/konto usunięte

Nie krępuj się, od razu zdefiniuj percepcję i dopełnij definicją "prawdziwej" świadomości.

wujzboj

Jeszcze raz?

Barah/konto usunięte

Oczywiście, że była to ironia.

Marcin Kotasiński

wujzboj

Świadomość jest tym, co łączy wszelkie doznania, wszelkie przeżycia i przez to w ogóle umożliwia ich zaistnienie oraz w ogóle mówienie czy myślenie o nich. Jest tym, co nastawia cię negatywnie do pomysłu, żeby jutro włożyć rękę do ognia, a pozytywnie do pomysłu, żeby jutro zrobić coś miłego. Jest tym, dla wyobrażenia czego w podmiocie naszego działania dochodzimy do wniosku, że nie należy wyrządzać temu podmiotowi krzywdy. Jest tym, co w ogóle nadaje jakikolwiek sens pojęciu krzywdy, przyjemności, korzyści - w ogóle jakiemukolwiek pojęciu, ale w szczególności właśnie uczuciom, odczuciom, doznaniom, wartościowaniu etycznemu. Właśnie z tego powodu buddyści łatwo popadają w nihilizm (od którego buddyzm jako taki odżegnuje się z pełną mocą), myląc drogę uwalniającą od cierpienia i przywiązania z drogą "uwalniającą" od świadomości.

Barah/konto usunięte