ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wiarę (niekoniecznie religijną, ale tę ostatnią też) można widzieć jako mechanizm sprawczy wolności myślenia.
Aby wyjaśnić o co mi chodzi posłużę się dość oczywistym przykładem wiary nie religijnej.
Oto załóżmy, że ktoś wierzy w osiągnięcie sukcesu - ma przekonanie, że żadna trudność go nie zatrzyma przed tym, aby zdobyć wymarzony cel - np. kupić sobie dom w Hiszpanii.
Jak to będzie potem działało?
Ano tak, że jak ktoś mocno wierzy w ów sukces, to pierwsza porażka go nie załamie. Druga trudność, niepowodzenie - też nie zmieni jego planów. Ostatecznie, jeśli rzeczywiście mocno wierzy w swoje umiejętności, jeśli zaprzęgnie do tego wszystkie swoje siły, to cel osiągnie. I to dotyczy właściwie prawie każdej rzeczy. Co prawda nie twierdzę, że cel zostanie osiągnięty zawsze - ktoś może wpaść pod samochód i zakończyć życie przed czasem, czy mogą się zdarzyć inne losowe wielkie katastrofy. Więc nie można twierdzić, że każda wiara prowadzi do sukcesu. W szczególności sukcesu nie osiągnie ktoś, kto uwierzy w rzecz logicznie niemożliwą - np. że uda mi się znaleźć rozwiązanie problemu kwadratury koła, jako że matematycznie udowodniono niemożliwość czegoś takiego.
Jednak jeślibyśmy zrobili statystykę ludzi, którzy mają jakieś cele życiowe i z jednej strony postawimy tych, którzy silnie wierzą w ich realizację, a z drugiej tych, którzy wierzą słabo, albo wcale, to ta statystyka wykaże wyraźnie więcej sukcesów po stronie tych wierzących.
Wiara zatem sprawia, że rzeczy ostatecznie dzieją się według tego, jak ktoś uwierzył. Ostatecznie po serii różnych życiowych wyborów, poszukiwań, choć tez i przypadków, albo zbiegów okoliczności, wydarzy się raczej to, co ktoś uznał w swoim umyśle - uznał i "zatwierdził" swoim głębokim przekonaniem. W ten także sposób objawił on swoją wolność oddziaływania na świat. Bez owej wiary w jakimś tam sukces świat byłby ostatecznie inny, nie odcisnęłoby się (albo odcisnęło słabiej, mniej wyraziście) piętno wyboru myślowego owej osoby. Ta osoba ostatecznie zapewne zadziałałaby po linii najmniejszego oporu - zrezygnowała gdzieś, gdzie pojawiłyby się trudności, ustąpiła tu, czy tam - czyli PRZEJĘŁABY nacisk ze świata - to ona by się dostosowała do świata. Z wiarą jest odwrotnie TO ŚWIAT DOSTOSOWUJE SIĘ DO TYCH, KTÓRZY ODPOWIEDNIO SILNĄ WIARĘ MAJĄ.

Z wiara religijną też jest (dość) podobnie. Ludzie wierzący w istnienie Boga, w sensowność duchowości, etyki, w to, że dobro ostatecznie zwycięży, będą postępowali bardziej uparcie w stronę dobra. I to odbije się na ich życiu. Jak ktoś uwierzy, że wszystko jest tylko przypadkiem (np. jakiś ateista), że tak właściwie to jest wszystko jedno, bo dobro jest jakąś taką fanaberią i mitem umysłu, to taki człowiek od dobra oddzieli się barierą nieufności i lęku. I tego dobra też ostatecznie dostanie mniej.

szaryobywatel

Chodzi Ci o szczęście, a nie o wolność myśli.
Każda wiara wolność myśli znacząco ogranicza, a najbardziej religijna.

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Ten kto nie wierzy w siebie może mieć więcej wiary w sobie niż ten który po prostu wierzy w siebie i swój sukces, bo zakłada (bierze na wiarę) to że mu się nie uda z różnych przyczyn, w które także wierzy.
Jeżeli mechanizm wolności myśli ma oznaczać mechanizm sprawczości myśli, czemu nie używać tego drugiego sformułowania? Pierwsze jest mylące.

Michał Dyszyński

szaryobywatel

No ale jeśli ktoś wierzy w swoją potencjalną klęskę i ta wiara jest sprawcza - jest bierny, to chyba nie jest wolny w Twoim sensie?

mat

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Jest sprawcza - dochodzi do klęski - dalej już jest bierny przy następnej okazji, wybacz mi ten niejasny skrót myślowy.

Semele

Semele

Zastępy ateistów robią dobre rzeczy nie licząc na nagrodę w niebie.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka