ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W typowym rozumieniu aspekty materialne traktujemy jako coś poważnego, to co "jest", co "istnieje", zaś aspekty psychiczne jako coś ulotnego, jakby wręcz nie istniejącego. Są powody sądzić, że jest to niepełne, krzywdzące dla świadomości podejście. Tutaj chciałbym skupić się na aspekcie wiary, pokazać jak bardzo nie doceniamy tego jak wielką ma ona moc.
Od razu zastrzegę, że chce pisać o wierze w ogólnym, czyli niekoniecznie religijnym, najchętniej na start raczej abstrahującym od religii sensie. To oderwanie się od religii pomogłoby skupić się na merytoryce, która jakże często ginie przykryta emocjami i nadmierną temperaturą dyskusyjnej polemiki ateistyczno - teistycznej.
Podam może parę przykładów jak wielkie znaczenie ma wiara. Chodzi mi o znaczenie dla losów świata.
Weźmy takie historyczne zdarzenia jak:
- przekonanie/wiara Kolumba, że jest sens opływać Ziemię z Europy na Zachód, aby w ten sposób dotrzeć do Indii. Dzięki tej wyprawie znacząco zmieniły sie losy świata. Oczywiście, prędzej czy później, pewnie ktoś z Europy dopłynąłby na Ameryki, ale stałoby się to w innych uwarunkowaniach politycznych, społecznych itp. Historia świata byłaby inna. A tu wiara w coś jednego człowieka zmieniał losy ludzkości.
- podobnie jak z Kolumbem mieliśmy z Hitlerem, który uwierzył, że jest powołany do wzniecenia wielkiej wojennej zawieruchy. To spowodowało śmierć milionów osób i zmianę losów świata. A wszystko byłoby inaczej, gdyby Hitler tej wiary w swoje powołanie na wodza III Rzeszy nie miał.
- nie wiem kto pierwszy wpadł na pomysł, że można latać w kosmos, że mozna polecieć na Księżyc. Ale kto by nie był, to wiara jego i podobnych mu osób, zmieniła na tym świecie bardzo wiele - spowodowała powstanie wielkich dzieł technicznych, jakąś tam dewastację środowiska, zmieniła świadomość ludzi, losy wielu zwierząt, zmiany krajobrazu itp. Wszystko tylko dlatego, ze ktoś uwierzył, że można, że jest sens, warto polecieć w kosmos...
Myślę, że w kontekście tych przykładów widać, że znaczenie tego co dzieje się w świadomości człowieka jest niedoceniane. To, czy jakiś - nawet wielki i ciężki - kamień jest, że jakiś "materialny byt" gdzieś zaistniał, to - patrząc z perspektywy cywilizacji - naprawdę drobiazg w porównaniu z tym co względem losów świata zmienia pojawienie się określonego przekonania/wiary w umysłach wybranych jednostek.
Z resztą wiara jest oczywistym mechanizmem zmieniającym życie każdego człowieka - wiara w to, że warto mieć za żonę/męża partnerkę/a zmienia życia ludzi, powoduje pojawienia się potomstwa o takich, a nie innych cechach genetycznych; powoduje zmianę układów w rodzinie, a dalej w społeczeństwie.
Wiara jest bardzo ważna, choć jest tak niedoceniana...

JanelleL.

Piotr Rokubungi

Michale, ja sam to, o czym napisałeś powyżej często nazywałem wiarą- ale myślę sobie teraz, że odpowiedniejszym pojęciem byłoby tu przekonanie; choć to pojęcia bliskoznaczne, może nawet bardzo. A przekonanie jest absolutnie podstawowe dla funkcjonowania [zdrowego, spójnego, "prawidłowego"] ludzkiej psychiki, dla bycia zindywiduowaną jaźnią. Tym bazowym przekonaniem jest właśnie "ja istnieję"; nie "istnieje mój organizm", nie "oto są moje organy, flaki i t.p", tylko dokładnie "ja [osoba, podmiot] istnieję".

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Sądzę- podobnie jak np. Banjankri- że świadomość jest do wytworzenia sztucznie i zaimplementowania w AI. Co innego z wolą- tej nie potrafimy "wzbudzić" w maszynach; i całe nasze szczęście, oczywiście!

JanelleL.

Z tym "W CO?" jest rzeczywiście problem...w co wierzy taki przeciętny katolik? Taki przykład:
Jeden katolik się cieszy- skoro u mnie wszystko dobrze, to znaczy, że Bóg mnie kocha i mi błogosławi, na to drugi - a nie, bo jak Bóg kogoś kocha to mu "krzyże zsyła".... i ten sam drugi katolik, kiedy dotknie go jakieś nieszczęście osobiście, to zaraz wpada w lament, co on takiego uczynił, że go Bóg tak ukarał, i dlaczego właśnie jego, skoro on taki wierzący i praktykujący i modlący...?
Takich przykładów można by znaleźć sporo.... i to jest naginanie wiary i Boga do własnych potrzeb.
Z tym zbawieniem też drugi problem - gdyby tak zrobić jakieś badanie pod kościołem po niedzielnej mszy, zapytać co to właściwie znaczy być zbawionym", jak to rozumieją, pewnie wynik byłby bardzo interesujący :mrgreen:

....i tutaj to nauczanie katolickie niestety daje ciała - bo przecież przeciętny katolik kształtuje swoją wiarę przede wszystkim w kościele na mszy....a w nauczaniu często brak jakiejś spójności, nie wiadomo co ważniejsze prawa Boskie, czy kościelne... czy tradycje - no i wychodzi z tego jakiś miszmasz, w którym trudno się odnaleźć . Jeszcze kiedyś, kiedy ludzie nie mieli dostępu do wiedzy, kiedy słowo księdza było "święte"...to był "ciemnogród", ale ludzie byli mniej zagubieni....nie zadawali za wiele pytań, to co powiedział ksiądz im w zupełności wystarczało, albo musiało :mrgreen:

- był to jakiś autorytet. Kiedy niechlubne karty KK dawne i mniej dawne zostały odkryte..pus inne czynniki.. to uległo zmianie, do tego dochodzi ta niespójność, która rodzi wątpliwości i skłania do własnych poszukiwań... jeśli w ramach " tego klubu", to jeszcze od biedy jest się w "tym klubie"...a jak tylko stąpniesz nogą gdzieś poza ..to już wypadasz na aut. Tak to jest niestety. Do tego dochodzi wysoka wrażliwość na kwestie religijne, że sensowna dyskusja jest rzeczywiście bardzo trudna i w sumie czasem nawet lepiej jej zaniechać.

Michał Dyszyński

JanelleL.

Michał Dyszyński

Agent Tomek