ŚFiNiA

Semele

JAKIE i jak się wyrażają we wspolczesnym świecie.
Wartości chrześcijańskie a humanizm wyłączny Charlesa Taylora.
Wartości chrześcijańskie a transhumanizm.

Semele

U podstaw dzisiejszej sytuacji religii umieścić naleŜy wedug Taylora proces rozpadu spójnej, hierarchicznej wizji świata waściwej przednowoczesności. Świat pojmowany jako wielka drabina czy wielki ańcuch bytów by caością stworzoną, hierarchicznie uporządkowaną i racjonalną jak jego Stwórca. Transcendentny, lecz zarazem obecny w świecie i sprawujący funkcję opatrznościową Bóg rządzi takŜe dziejami (dawnymi i aktualnymi), a ludzie myśleli o sobie jako o aktorach w jego planie. W tak spójnym horyzoncie pojęciowym nie powstawao w ogóle pytanie o sens ludzkiego Ŝycia, gdyŜ by on dany w jednoznacznych wielkich narracjach, które przyswajaa sobie jednostka. Nie powstawao teŜ pytanie o toŜsamość (kim jestem?), gdyŜ tę określay stan i rola spoeczna wyznaczone jednostce z góry3. W świecie nowoczesnym, począwszy od rewolucji naukowej XVII w., pierwotna jedność widnokręgu teistycznego ulega zaburzeniu. Teorie naukowe podwaŜyy pewność przekonania, iŜ świat jest caością o strukturze celowej, zaś praktyczne sukcesy naukotechniki zachęcay do wiary w immanentne moce ludzkości. Wszechświat poczęto pojmować jako mechanizm ufundowany na przypadkowych zaleŜnościach, a rzeczywistość traktować jako dziedzinę ksztatowaną przez czowieka. Czy proces ten dokona się samorzutnie, czy by chciany przez ludzi nowoczesnych? I jedno, i drugie, jak to często bywa w historii, mówi Taylor. Z jednej strony doniesienia nauki zmieniay ludzką świadomość, podsuwając jej niepokojącą wizję świata i czowieka pozbawioną teleologizmu....Witold M. Nowak

Semele

Przymiotnik „świecki” (łac. saecularis) oraz rzeczownik „sekularyzacja” (łac. saecularisatio) wywodzą się ze starołacińskiego słowa saeculum, które pierwotnie oznaczało długi przedział czasu, pokolenie, epokę, stulecie lub wiek – tak jak w formule in saecula saeculorum, czyli na wieki wieków 15. Z czasem pojęcia saeculum zaczęto używać na określenie świata, w sensie „tego” świata, czyli spraw związanych z życiem doczesnym. W duchu tej przemiany saecularis zaczęło wskazywać na to, co czasowe, przemijające, doczesne, w odróżnieniu od tego, co wieczne, niezmienne, duchowe i należące do boskiego porządku 16. W średniowiecznym prawie kanonicznym termin „sekularyzacja” określał „proces, w wyniku którego osoba zakonna opuszcza klasztor i powraca do »świata« i jego pokus, stając się w ten sposób osobą świecką” 17. To znaczenie sekularyzacji pozostawało w bliskim związku z podziałem duchowieństwa na duchownych zakonnych i duchownych świeckich