ŚFiNiA

lucek

już pisałem w innym temacie, że "intersubiektywizm" jest jedynie źródłem sprzeczności, a koherentność i pragmatyzm, w zupełności wystarcza, jako uzupełnienie KKP dla spójnego wyjaśnienia wszystkich doświadczeń.

tylko nie wiem czy ma sens odnosić się w kółko do tego samego, co już wykazałem, czy ostatniej bzdury jaką napisałeś o falsyfikowalności - jedynie indywidualny człowiek może być źródłem opisu doświadczeni, a nie jakaś zbiorowa świadomość, ba ta musiałaby istnieć i dla "intersubiektywnej" prawdy, co dla "materialisty" oznaczałoby konieczność istnienia również mózgu zbiorowej świadomości :mrgreen:

toż to totalny lewacki kretynizm.

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Semele

Newsweek Polska Społeczeństwo ...
Dlaczego zagorzali katolicy chętniej popierają prawicę?
- Bo prawicowość i religijność to dwa oblicza tego samego stosunku do świata - tłumaczy Jakub Bierzyński. - Naturalną postawą poznawczą umysłu oświeconego jest zwątpienie, a podstawową metodą poznawczą – pytania. Dla tradycjonalisty poznanie to objawienie, a pytania są szkodliwe, bo podważają wiarę w dogmat - dodaje.

Czytaj dalej w aplikacji >
ojciec Tadeusz Rydzyk kościół PiS
Fot.: Tytus Żmijewski / PAP
Podziel się
Tweetnij
JAKUB BIERZYŃSKI
Data publikacji: 29.06.2018, 08:25
REKLAMA

We współczesnej cywilizacji europejskiej funkcjonują dwa główne rodzaje umysłowości. Z jednej strony jest umysłowość tradycyjna. Fundamentem tej postawy jest przekonanie o uniwersalności prawdy. Prawda jest jedna, niezmienna i uniwersalna – zazwyczaj dana od Boga. Umysł tradycyjny źle znosi zmianę. Relatywizm jest dla niego przerażający. Potrzeba bezpieczeństwa jest najważniejsza, a spójność oraz trwałość przekonań potrzebę tę zaspokajają.

W opozycji do tradycyjnej mentalności funkcjonuje postawa racjonalna, o korzeniach w renesansie. Postrzega ona świat jako zdeterminowany przyczynowo-skutkowym ciągiem zdarzeń. Racjonalny umysł też próbuje zrozumieć rzeczywistość, ale dla niego oznacza to wyjaśnienie mechanizmu zjawisk. Nie muszą one mieć sensu lub znaczenia. Muszą mieć przyczyny i skutki.

Jeśli jedna partia ma wyłączność na moralność, to uzurpuje sobie prawo sądzenia o tym, co jest dobre, a co złe, a to prowadzi do eliminacji oponentów.
Dominikanin Maciej Zięba, z którym niedawno rozmawiałem, nazywa ten mój racjonalizm „racjonalizmem zamkniętym” – zamkniętym na transcendencję, „na istnienie głębszych więzi międzyludzkich”. W oświeceniowym modelu racjonalizmu nie mieszczą się – twierdzi – fundamentalne pojęcia piękna, miłości i etyki. „Piękno bowiem nie da się zamknąć w ściśle rozumowych kategoriach, racjonalna miłość przestaje być miłością, a etyka w granicach czystego rozumu jest arbitralnym wyborem, a nie racjonalnym systemem”. Racjonalizm zamknięty jest fałszywy – dowodzi Zięba – gdyż „mnóstwo dokonań uznanych ongiś za »naukowe« z czasem okazało się błędne”.

REKLAMA
Nieporozumienie bierze się z fundamentalnie różnej definicji prawdy. Racjonalizm zakłada jej relatywność. Prawdą jest to, czemu jeszcze nie udało się zaprzeczyć. Ciągły postęp powoduje, że to, co prawdą wydaje się dzisiaj, jutro możemy uznać za fałszywe.

Takie pojęcie prawdy jest dla tradycyjnej osobowości nie do przyjęcia; wywołuje poczucie niepewności i lęku. Dlatego wiara jest jego naturalnym wyborem – oferuje bowiem obietnicę prawdy objawionej, wiecznej, niezmiennej, uniwersalnej, niepodważalnej, boskiej. Prawdy jedynie prawdziwej. Przy czym tradycjonaliści skutecznie wypierają fakt, że kanony wiary i nauka Kościoła przez wieki ewoluowały, a wiele prawd niedawno niepodważalnych dziś uznaje się co najwyżej za alegorie.

Naturalną postawą poznawczą umysłu oświeconego jest zwątpienie, a podstawową metodą poznawczą – pytania. Dla tradycjonalisty poznanie to objawienie, a pytania są szkodliwe, bo podważają wiarę w dogmat. Stąd naturalna „rozlazłość”, niezdecydowanie, brak jedności ludzi o postawach modernizacyjnych zderza się z monolitem postaw i haseł prawicy.