ŚFiNiA

Wuk

I Jak zostać realistą?
Najlepiej to wcale nie przestawać nim być, czyli nie zastanawiać się nad własnym poznaniem, lecz po prostu z niego korzystać. Poza wszystkim jest to jedyny możliwy sposób postępowania. Ale jeśli już zdarzyło się to nieszczęście należy:
1.Uświadomić sobie, że zawsze było się realistą.
2.Zauważyć, że cokolwiek by się czyniło, aby myśleć inaczej, nigdy się to nie uda.
3.Zobaczyć, że nawet Ci, którzy utrzymują, że myślą inaczej, myślą jak realiści, gdy tylko zapomną co utrzymują.
Wniosek: realizm to jedyne możliwe stanowisko poznawcze, jakie człowiek może zająć. Idealizm jest jedynie myśleniem, nie poznaniem.

II Dlaczego idealizm nic nie mówi o poznaniu?
Ponieważ twierdzi, że nie poznajemy rzeczy lecz pojęcia, a brak znajomości rzeczy, to definicja braku poznania.

III
Skąd realista wie, że poznaje rzeczy?
Ponieważ wie, że poznaje. A to jest tym samym.

IV Co zatem mówi realizm, jako refleksja nad naszym poznaniem?
„Realizm klasyczny opiera się na podwójnym fakcie: że nasze poznanie osiąga to co rzeczywiste, ponieważ jest ono powodowane w nas przez samo to rzeczywiste, i że, nawet jeśli nasze poznanie nie jest jego intuicją, osiąga to, co rzeczywiste, takim jakie ono jest, ponieważ nasz umysł chwyta to, co pojęciowe w tym co rzeczywiste, dzięki naszym zmysłom”[E. Gilson].

V Dlaczego powyższe jest negowane przez idealizm?
Wszystkie zarzuty idealizmu przeciwko realizmowi, są formułowane w języku idealizmu. Są to wewnętrzne problemy idealizmu, które na gruncie realizmu są absurdalne. „Różnica jaka dzieli tutaj św. Tomasza od Kanta, nie polega na tym, że jeden przyznaje nam intuicję pojęciową rzeczy w sobie, której odmawia nam drugi, lecz że jeden utrzymuje, czemu przeczy drugi, iż nasze poznanie za pomocą pojęć, mimo, że nie wyczerpuje pojęciowości tego, co rzeczywiste, jak zrobiłaby to intuicja, osiąga jednakże je takim jakie ono jest w sobie”[j.w.]. Między tymi stanowiskami brak jest punktów wspólnych.

VI Co zatem „pojęciowego” chwyta z rzeczywistości nasze poznanie, skoro nie wyczerpuje całej intelligibilności danej rzeczy?
Taką, lub inną, szczegółową formę rzeczy, czyli po prostu właściwy jej sposób ograniczenia. Dowód:
1.Jedyne istnienia jakie znamy (intelektualnie) to istnienia konkretów.
2.Konkrety poznajemy tylko zmysłowo.
3.Zatem, pojęciowość to określony sposób ograniczenia rzeczy.

VII Czyli to, co czysto pojęciowe jest nam nieznane?
TAK. Nie mamy przedstawień („naoczności”) naszych pojęć. Wiemy o nich tylko dzięki postrzeżeniom zmysłowym! Nie wiemy czym są pojęcia „same w sobie”, co to jest świadomość „sama w sobie” , oprócz własnej świadomości nie znamy innych świadomości, zatem nie możemy „widzieć” właściwych jej sposobów ograniczenia, czyli nie mamy pojęciowej reprezentacji naszej świadomości. Możemy tylko doświadczać jej aktywności.

VIII Czy ta aktywność nie może nas zwodzić jak np. sen, czy złudzenia?
Pytanie jest nonsensowne. Aktywność zachodzi lub nie. Poznanie jest rodzajem aktywności, zatem zachodzi lub nie. Nie może nas mylić coś, co nie zachodzi. Dowód nonsensowności zarzutu przeciwko pewności poznania z faktu istnienia snu:
1.Żeby mieć wiedzę, trzeba coś poznać.
2.Nie można niczego poznać, nie używając zmysłów.
3.Podczas snu nie używamy zmysłów.
4.Zatem, śniąc nie poznajemy, a co za tym idzie nie możemy o niczym wiedzieć, zatem mie możemy wiedzieć, że śnimy.
Możemy poznac, że śniliśmy z chwilą gdy zaistnieje w nas poznanie.
Idealista nie może odróżnić jawy od snu, poznania od braku poznania, ponieważ za przedmiot poznania uważa pojęcia a te są tworzone nawet podczas snu. Jest to jednak tylko wewnętrzny problem idealizmu.

IX Skąd pewność poprawności pojęciowego ujęcia (definicji rzeczy) na jawie? Skąd wiemy czym jest dana rzecz (quid est res)?
Warunkiem samego posiadania pojęć jest ujęcie rzeczy danych zmysłowo. Aktualna przyczyna naszego poznania nie leży w pojęciach intelektu. To co ujmujemy intelektualnie w definicji (odrębność rzeczy zmysłowych), nie jest przedmiotem naszego poznania. Przedmiotem jest to, czego definicję daje nasza odpowiedź na pytanie quid est res.
_______
* Temat niniejszy ma za cel oszczędzenie tubylcom 90% pseudoproblemów jakie zajmuje łamy SFINI

Radosław

Rozumiem, w iększosci problemów sda sie to tak tłumaczyc ale co zrobić z fatamorganą? Powiesz zwodzonym przez nia ludziom, ze poznali i była to oaza? Wszak oni odebrali zmysłami, no lae jeśłi odebrali zmysłami to znów jednak pojaiwia się problem zmysłów. Należałoby chyba przyjać, że nasze poznanie nigdy nie jest pełne aby utrzymac realizm. Nie są znane nam idee same w sobie, wiec nie zawsze mozemy skutecznie skorelować idee z tym co widzimy.

Genkaku

idiota

Genkaku

Uważam, że we śnie można poznawać. Gdyż poznanie wtedy dotyczyć będzie rzeczy "wewnętrznych", dotyczących bardziej psychiki ludzkiej. A w snach często można doświadczać mnogość wszelakich wrażeń zmysłowych. A mózg pracuje wtedy tak jakby przetwarzał dane z narządów zmysłów.

idiota

Wuk

c.d.

X Jak wykazać idealiście, w ramach jego metody, że poznajemy istnienie rzeczy?

Nie dla się zbić idealistycznej tezy, że poznajemy pojecia, za pomocą idealizmu. Ponieważ jednak pogląd idealistyczny jest błędny, można wykazać, że poznajemy istnienie jakiejś rzeczy (np. jedzenia), korzystając z faktu, że pojęcia i tak dotyczą rzeczy, bez względu na to, co o tym myśli idealista.
Z biologi (procesy odżywiania organizmu) i fizyki (zasada zachowania energii) wiemy, że organizm aby żyć musi asymilować przedmioty swego otoczenia (pokarm). Nawet jeśli założymy, że nie poznajemy odrębnego od nas istnienia pokarmu, lecz nasze własne dane zmysłowe o pokarmie, musimy porzucić to przekonanie, wobec stwierdzonego faktu samozachowania własnego życia. Pozostaje uznać, że w naszych danych zmysłowych stwierdziliśmy rzeczywiste istnienie jedzenia. c.n.d.

Wuk

Wuk

Genkaku

Przecież zmysłem nazywa się zdolność do widzenia, a nie do patrzenia.
To znaczy błędnym jest utożsamianie zmysłów z narządami zmysłów.
Gdy widzę obiekt na jawie to używam tak samo zmysłu jak wtedy, gdy go sobie wyobrażam, lub gdy o nim śnię.
Gdy wyobrażam sobie, lub śnię o obiekcie, to mózg produkuje wrażenia zmysłowe. Wtedy nie odbieram danych za pomocą narządów zmysłów.

wujzboj

Przede wszystkim, prosze Wuku napisz jasno i wyraznie, co to znaczy "byc realista"

A teraz popracujmy nad zdaniem:

idiota

Wuk

wujzboj

idiota

jakoś mam wrażenie że relacje semantyczne uważa Wuj za coś na sztywno raz na zawsze danego przez istotę rzeczy i ztąd jakieś żekome błędne koła mu wyskakują....
ale to myślenie rodem z XIX wieku
dziś w filozofii nauki traktuje się ten związek nieco lużniej i bardziej jako konwencję.

Wuk

Jak była mowa wyżej, zastrzeżenia przeciwko realizmowi mogą być formułowane tylko w języku idealizmu i tym samym są wewnętrznym problemem idealizmu. Największym zaś jego problemem (samousuwającym idealizm) jest NIEMOŻNOŚĆ OBEJŚCIA SIĘ BEZ REALIZMU, co zdiagnozowałem w "Vademecum ... punkt I: Jak zostać realistą"). Wypowiedzi Wuja są ilustracją diagnozy, o czym dalej.

idiota

tak Wuku!
to naprawdę nesamowite że u wuja WSZYSKO jest definiowalne......
zaś cud!

wujzboj

wujzboj

Radosław

Wuj jest przedprzewrotowy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Kohelet · Dołączył: 19 Lip 2006 Posty: 25 Przeczytał: 0 tematów

Bardzo dobra strona! Polecam.

Wuk

idiota

wujzboj

Wuk