ŚFiNiA

krystkon

Naukowcy są przekonani, że umysł człowieka, jego dusza, to w połowie gen a w drugiej połowie środowisko w jakim gen się rozwija. Każdy umysł homo sapiens przepełniony jest wyraźnymi popędami i zahamowaniami – jak u mrówek. Instynkty poszczególnych osobników różnią się od siebie. To co jest dobrem dla jednych dla innych jest największym złem.

Kto i po co miałby mnie rozliczać z tego jakie popędy i zahamowania uaktywniło we mnie środowisko w którym żyję?

Marcin Kotasiński

Tak, w takim przypadku (geny, środowisko) nie ma celowości i nie ma moralności możesz robić, co tylko chcesz. Ale jest też tak, że ci naukowcy nie potrafią odpowiedzieć, na przykład na pytania skąd w materii taka idea jak świadomość, jej cecha i w dodatku jedyna, która substancjalnie jest zupełnie inna od samej materii, którą przecież można zawsze "dotknąć zmysłami", ale świadomości nie. Biorąc pod uwagę takie argumenty należy, co najmniej pozostać otwartym na niematerialistyczny scenariusz Istnienia, ale takich produchowych, transcendentnych argumentów jest cała masa. To naukę opanowała materialistyczna moda, zachwyt nad łatwością zdobywania nowych technologii, i się gdzieś chwilowo dusza pod nogami wala. Bez obaw kiedy się samodzielnie zaczniesz "rozliczać" z instynktów będziesz wiedział, że to ty jesteś tego przyczyną i twoje idealne pragnienie bycia lepszym człowiekiem, nie geny i środowisko.

krystkon

Marcin Kotasiński

Krystkon, beznadziejne argumenty, nie ma z czym dyskutować.

krystkon

Ale prawdziwe.

Wiem, że nie przyjmiesz tego poglądu tak jak a nie przyjmę twojego.

Bierzesz pod uwagę to, że na twoje poglądy wpływa również twoje pragnienie tego, żeby człowiek posiadał duszę - to, że czujesz swoją duchowość i więź z Bogiem?

Człowiek nie ma wyjścia jak robić swoje - od narodzin aż do śmierci

. Nie sposób się z tego wyplątać.

Banjankri

Temat dobry, pytanie czy ktoś go udźwignie.
Człowiek kieruje się instynktami (ciężko to w ogóle nazwać człowiekiem), a moralność dostaje w darze od społeczeństwa. Mamy więc radosną istotkę, której na głowę, od dziecka, wciska się cierniową koronę. To, w jaki sposób społeczeństwo to robi, jest godne podziwu. Nie ma bezpośredniego połączenia między społeczeństwem, a jednostką, więc społeczeństwo zaszczepia jednostce "chip do zdalnego sterowania", który nazywa się "Ja"/"Ty". Robi się to przez notoryczne wskazywanie palcem. Później dochodzi kolejny etap, kształtowanie. Społeczeństwo nie jest niczym innym jak tworem powstałym z osobników o wspólnych przekonaniach. Tak więc, nowemu obywatelowi należy wpoić strukturę społeczną i robi się to przez "Ja"/"ty". "ty robisz dobrze" - nagroda, "ty robisz źle" - kara. Dobrze i źle są względne, uzależnione od danego społeczeństwa. Człowiek jest jak komputer, a społeczeństwo jak wirus komputerowy.

Dusza, duchowość to bardzo mylące pojęcia. Już gnostycy mówili o światłości zniewolonej przez JHWH. Jeżeli jednoska zdejmie ową cierniową koronę sprezentowaną przez społeczeństwo, jej świadomość nie będzie różna od boskiej. Największym zarzutem, jaki ateiści mają do chrześcijaństwa jest aspołeczna postawa Jezusa. Racja, dokładnie to robił. Rzecz w tym, że próbując uwolnić ludzi od społeczeństwa, stał się wrogiem społęczeństwa, a za to jest "czapa". Tak samo było z zatrutym Buddhą, czy Bodhidharmą. Społeczeństwo nie zaakceptuje kogoś, kto próbuje je zniszczyć.

Marcin Kotasiński

Krystkon, to, co napisałeś to argumenty niemerytoryczne, przedstawione w sposób potoczny i w dodatku niejasny. Nie widzę determinizmu tam gdzie widzisz go ty, o ile w ogóle zrozumiałem o co chodzi w twoich argumentach, czy o determinizm. Mój pogląd na wiarę w duszę jest pochodną doświadczenia i prostej dedukcji. Oto argumenty:
Mamy w sobie potrzebę poznania i znajomości Prawdy, Miłości, Sprawiedliwości itd., żyje nam się w nich lepiej. Te ideały nie są obecne w doświadczeniu tak, jak przedmioty materialne, ale w sposób abstrakcyjny organizują materię, bo jest ona naPrawdę w naszym doświadczeniu, jest Prawdą, Sprawiedliwość jest w naszym doświadczeniu materialnym, bo się materia przekształca "sprawiedliwie", co znaczy stale według praw fizycznych. Istnienie świata materialnego jest Dobrem, umożliwia rozwój i istnienie życia, jest to wyraz Miłości dla tego życia. Jednak raz, że nie jest to determinizm, bo mój i każdego człowieka wolny wybór, aby chcieć te ideały i dwa zauważ, że te ideały istnieją tylko w sposób myślany, tylko podmiot może stwierdzić, że coś jest prawdziwe, dobre, sprawiedliwe. Powiedz mi zatem w jaki sposób te ideały organizujące materię na wszelki sposób istnieją inaczej niż w jakiejś absolutnej Duszy, która je myśli i tym wzorcem tworzy świat? Przecież w materii bez obecności podmiotu nie ma celowości ukierunkowanej na taki cel, materia sama z siebie ulega rozpadowi, entropii.

Dwa skąd materia, która zawsze ma charakter namacalny, poznawalny przez zmysły, nagle i całkowicie kuriozalnie przekształca się w świadomość, która raz, że ma zupełnie inną substancję niż namacalność zmysłowa materii, dwa ta świadomość jako jedyny przedmiot materialny zdolna jest, aby (raz) myśleć (dwa) siebie?

Takich pytań są tysiące, a ja nie czuję się przytłoczony pompą i zniewolony, przecież mogę wybrać jej odłączenie, a ty nie masz ani jednego argumentu na to, aby udowodnić, że świadomość znika, gdy ciało umiera. Itd., itd.

Banjankri
Jezus czy Budda nie mieli na celu zniszczenie społeczeństwa, ale ich przekształcenie w społeczeństwa zdrowe, bo oparte na współpracy, szczerości, lojalności itd. Jak również społeczeństwo nie wpaja na siłę jakiegoś programu społecznego dzieciom po to, aby je zdominować, ponieważ ci, którzy piszą programy nauczania zdają sobie świetnie sprawę z poziomu krytycyzmu człowieka i wiedzą, że każdy człowiek kiedy tylko zechce dojrzeje do tego, aby poddać krytyce istniejącą konstrukcję społeczną i jest nawet uchwalone prawo do wolności, które umożliwia takim "buntownikom społecznym" czynienie zmian, które znajdują akceptację społeczną. Tu jest wolność, a program edukacyjny społeczeństwa to jedynie zbiór wiedzy, która uznana została za najlepszą i najlepszą z tych, które sprawdzają się do tworzenia społeczeństwa o poziomie organizacji jaki jest.

Natomiast cierniowa korona to wszystko to co sprawia, że jednostka czuje się ograniczona, przytłoczona, ale gdy człowiek zdaje sobie z tego sprawę zdaje sobie też sprawę z potrzeby uwolnienia i jeśli chce to szuka na to sposobu. Ale to wszystko dzieje się w ramach tej jednostki i aktywnego kształtowania własnego samorozwoju i samopoznania, bo we własnym myśleniu rozwiązuje się trudności, ściąga "cierniowe korony"

Banjankri

krystkon

krystkon

Michał Dyszyński

Banjankri

krystkon

krystkon

Banjankri

Michał Dyszyński

krystkon

krystkon

Banjankri

krystkon

Tylko Pan wie na pewno i do wielu już przemówił.

To prawda zgaduję - podobnie jak inni przede mną odgadli dzisiejsze aksjomaty w matematyce.

Banjankri

Kori

Banjankri

Wydaje się, że to człowiek chce, ale to społeczeństwo determinuje to,co jednostka chce (patrz iPhone). Robi to na tyle skutecznie, że ludzie zawierząją wszystko, siebie włącznie.

Kori

Co to znaczy "zawierzyć wszystko, siebie włącznie"?

krystkon