ŚFiNiA

wujzboj

A może warto zastanowić się, czego właściwie należy oczekiwać od wyjaśnienia? Co to jest wyjaśnienie?

Wyobraźmy sobie, że chcesz mi wyjaśnić, co to jest ogień. Możesz zabrać się do tego na dwa bardzo różne sposoby.

Po pierwsze, możesz zapalić ogień i pokazać mi, jak ogień się zachowuje. Możesz pokazać mi, co można z ogniem zrobić, czego nie należy z ogniem robić, co można w ogniu zobaczyć, jakie są możliwe odczucia, doznania, przeżycia z ogniem związane. Na jakiekolwiek moje pytania będziesz odpowiadał albo wykonaniem doświadczenia, albo przypomnieniem mi doświadczenia, które kiedyś wykonałem lub zrozumiałem na podobnej zasadzie, na jakiej teraz dowiaduję się od ciebie o zjawisku ognia. Nie będzie tu więc dla mnie żadnych tajemnic, chociaż wciąż będą pojawiały się nowe pytania. Te nowe pytania będą dotyczyły własności ognia, czyli będą pytaniami o wynik kolejnych doświadczeń związanych z ogniem. Na wiele z tych pytań nie będziemy znali odpowiedzi, ale będziemy mogli tych odpowiedzi sensownie poszukać, o ile będziemy umieli takie doświadczenia wykonać lub - na bazie innych naszych doświadczeń - będziemy umieli domyśleć się (tj. zaproponować z dużym prawdopodobieństwem sukcesu), jaki byłby wynik tego doświadczenia, gdybyśmy je przeprowadzili. To jest pierwszy sposób wyjaśniania zjawiska "ogień".

Po drugie, możesz mi powiedzieć, że ogień składa się z paliwa i płomienia. Płomień to emitowany przez paliwo strumień rozżarzonych gazów i drobnych cząstek paliwa, w których zachodzą reakcje chemiczne utleniania, związane z emisją światła i ciepła. Rozżarzony gaz składa się małych cząsteczek chemicznych, posiadających dużą prędkość. Cząsteczki te składają się z atomów, atom zaś składa się z elektronów i jądra atomowego. Jądro składa się z protonów i neutronów, protony i neutrony - z kwarków, a kwarki... Ano właśnie: idąc dalej, zatrzymamy się na jakimś haśle, które zacznie brzmieć dla nas jak zbitek liter. Można go zastąpić hasłem "zapewne podstawowa forma materii", a na pytanie "co to materia" odpowiedzieć: "przecież nie zdefiniuję ci materii". A potem być przekonanym, że nie sposób czegokolwiek dowiedzieć się o rzeczywistości, nie sposób czegokolwiek wyjaśnić, bo na początku wszystkiego mamy zawsze jakieś zbitki liter, coś niezrozumiałego. To jest drugi sposób wyjaśniania zjawiska "ogień".

Jak myślisz, który sposób służy czemukolwiek przydatnemu, poza sprawianiem wrażenia, że autor posiada wiedzę?

Jak myślisz, którym sposobem tak naprawdę posługuje się fizyka?

Jak myślisz, którym sposobem tak naprawdę posługuje się filozofia?

Jak myślisz (to jest najtrudniejsze pytanie), czym istotnym różni się fizyka od filozofii?

I gdzie w tym wszystkim pojawia się świadomość? (To akurat nie jest trudne pytanie.)

krystkon

To nie jest aż tak proste. Ludzie nie mają wpływu na to czy rodzą się z rozkoszą istnienia czy z bólem istnienia. Ludzie nie mają wpływu na swoje potrzeby i nie mogą ich zmienić przez co ludzie nie mają wpływu na swoje emocje i nie mogą ich zmienić.

Człowiek zawsze kieruje się chęcią zaspokojenia swoich potrzeb (duchowych, materialnych) i zawsze wybierze wariant z jego punktu widzenia najlepszy w zaspokajaniu potrzeb. Logiczne myślenie polega na analizowaniu i podejmowaniu działań dających największe zaspokojenie potrzeb, na które nie ma się wpływu. One po prostu są w świadomości człowieka.

Niektórzy zaakceptują to bez wyjaśnienia inni bez wyjaśnienia nigdy tego nie zaakceptują.

Wyjaśnienie ma dać odpowiedź o co w tym wszystkim chodzi - kim jestem, gdzie jestem, i dlaczego?

wujzboj

Co znaczy "kim jestem"?

Co znaczy "gdzie jestem"?

Co znaczy "dlaczego jestem"?

Jakiego rodzaju odpowiedzi oczekujesz?

I czy zgadzasz się ze mną, że tylko wyjaśnienia pierwszego rodzaju z tych dwóch przeze mnie wymienionych mają jakikolwiek sens?

krystkon

Co to wszystko znaczy? Powtórzę twoja słowa. Ugryź się w palec a zobaczysz co to wszystko znaczy.
Jakiej odpowiedzi oczekuje? Kiedyś wierzyłem w to, że istnieje jakaś obiektywna prawda teraz już wiem, że należy dać sobie z tym spokój.
Jeśli chodzi o wyjaśnienia to jak we wszystkim pozostałym nie masz wpływu co zacznie Cię dręczyć. Raz zapytasz dlaczego a potem zaczynasz zachodzić w głowę czym "dlaczego" jest i jak w ogóle może w rzeczywistości dochodzić do "dlaczego". Droga bez powrotu.

Choć pozbawione sensu i szansy na sukces nie można się od tego odczepić.

wujzboj

Skoro to właśnie "to wszystko znaczy", to na czym polega problem w znalezieniu odpowiedzi? Chyba tylko na tym, że na trzecie pytanie ("dlaczego jestem") odpowiedzi znaleźć się nie da - ale w tym nic dziwnego, gdyż jest to pytanie o "prawdę absolutną".

Co do dręczycieli, to po prostu dobrze jest zastanowić się nad sensem dręczącego pytania. Jeśli pytanie okaże się pytaniem o nic, wtedy i dręczenie zniknie. Chyba nie dręczy cię pytanie, czemu bulbera findruje bzdyka?

Czy zgadzasz się ze mną, że tylko wyjaśnienia pierwszego rodzaju z tych dwóch przeze mnie wymienionych mają jakikolwiek sens?

krystkon

Chciałbym się z Tobą zgodzić. Ciężko jest jednak zaakceptować stan braku sensu w poszukiwaniu prawdy absolutnej.

Ciężko jest wejść z powrotem w rolę, kiedy ta rola wydaje się być absurdalna.
Ciężko myśleć o sensownym działaniu, kiedy wszelkie działanie wydaje się być absurdalne.

bol999

krystkon

krowa

wykasowano

krystkon

bol999

krystkon

krystkon

Przede wszystkim prawda jest źle rozumiana.
Z drugiej strony nie można jej źle rozumieć.

-------------------------------------------------

krystkon

Są rzeczy godne uwagi jak np. liczby naturalne.
Ciekawe, w którym momencie ewolucji człowiek uświadomił sobie liczby naturalne.
Teraz może czas na to, żeby uświadomić sobie, że myślenie - system pojęć i logika są fizyczną pracą mózgu - nie pochodzą od niej ale nią dosłownie są. Z czego wynika, że myślenie jest taką samą właściwością rzeczywistości jak właściwości pierwiastków. Z czego wynika, że zgodnie z naturą rzeczywistości system pojęć i logika muszą być takie jakie są i nie mogłyby być inne.

wujzboj

bol999