ŚFiNiA

szaryobywatel

Już? Nie spodziewałem się że to będzie dla Ciebie megatrudne, przecież nie kierujesz się chciejstwem i woluntaryzmem w dochodzeniu do prawdy. Masz konkretne kryteria i wedle nich Twoja religia jest najlepsza.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Jest jedna rzecz w symetryzmie, w postaci o której piszę. Myślę o kwestii bardziej psychologicznej, mentalnej, osobistej.
Nie jest łatwo swój aparat postrzegania skłonić do obiektywizmu, bezstronności, czyli właśnie symetryzmu oglądu sytuacji na start.
Jest to trudne, bo ewolucyjne skłonności nas symetryzmu prawie nie wspierają (a jeśli to w bardzo ułomnej postaci). Więc aby symetryzm - obiektywizm w sobie jakoś wdrożyć, trzeba mieć strategię, czujność w przeciwdziałaniu "narowom" naszej psychiki, która będzie się opierała.
Problem jest związany z tym, że aby coś w ogóle móc postrzegać symetrycznie, przygotowując tak grunt pod obiektywizm spojrzenia, trzeba się zdobyć na DYSTANS względem przedmiotu poznania.
Nie każdy umie, nie każdy jest zdolny mentalnie do zdystansowania się wobec emocji, które już od początku się wciskają i głośno "krzyczą":
Patrz tylko na to, aby to tobie było dobrze!
Najpierw bronimy swoich, a potem myślimy, czy coś jest obiektywnie prawdziwe!
Nie możesz okazać się przegranym, więc nawet kłamstwo na zewnątrz, czy zakłamanie wewnętrzne jest lepsze niż uznawanie czegoś, co nas poniża, stawia w wątpliwość wcześniej głoszone przekonania!
Trzeba się spieszyć z decyzją, nie deliberujmy nad tymi alternatywami, jeśli już mamy propozycję uznania sprawy, bo tak tylko stracimy czas!
itp. itd.
Do tego, aby się wdrożyć do patrzenia na rzeczy z dystansu nie wystarczy zauważyć, żę to zawsze inni się mylą, gdy na zabój bronią swoich opcji, nie patrząc na nie z dystansu, ignorując nasze stwierdzenia. Nie wystarczy nawet sobie powiedzieć luźno "no to ten dystans byłby użyteczny". Trzeba się w jakiś sposób PRZYGOTOWAĆ NA TO, ŻE ZE ZŁĄ POSTACIĄ SUBIEKTYWIZMU MUSIMY WZIĄĆ SIĘ ZA BARY.
Do wdrożenia sobie symetryzmu, a dalej obiektywizmu niezbędna jest strategia.

Michał Dyszyński

Symetryzm w rozumieniu, o którym tu myślę, można by też nazwać PRAGNIENIEM RÓWNOWAGI W ROZUMOWANIU.

Czym jest owa "równowaga"?
Jest UWZGLĘDNIENIEM W ADEKWATNYCH PROPORCJACH WSZYSTKIEGO, CO TWORZY DANE ZAGADNIENIE.

Postawy bez symetrii, postawy fanatyczne, faworyzują jedna aspekty, przy pominięciu innych. Te postawy ostatecznie budują rozumowanie na fikcji. Fikcja polega na tym, że fanatyk epistemiczny rzeczy w sprawie realnie występujące traktuje tak, jakby ich nie było, zaś rzeczy niewystępujące, bądź mające realnie mniejszy udział w całości, uznaje za szczególnie istotne.
Dlatego też postawę prawdy wiążę z postawą równowagi i symetryzmu.

Symetryzm można rozumieć też trochę jako POSTULAT BADANIA, CZY MAMY DO CZYNIENIA Z CZYMŚ JEDNOSTKOWYM, CZY REGUŁĄ.

Rozważ abstrakcyjny przykład:
oto ktoś, opierając się o jakieś tam spostrzeżenia stwierdza "ludzie wykonujący zawód X robią się bardziej smutni".
Podejście do tej hipotezy można dalej prowadzić dwoma ścieżkami:
1. Ścieżka asymetryczna polega na skupieniu się tylko na tych ludziach z zawodu X - jeszcze raz próbujemy spostrzec, jeszcze raz zbadać smutek u osób tylko z tego zawodu.
2. Ścieżka symetryczna polegałaby na wyjęciu tego aspektu smutku tylko z kontekstu zawodu X, ale rozpatrzeniu czy czasem nie jest podobnie z zawodem Y, albo i Z.

W efekcie takich postępowań mamy:
Ktoś kto nie stosuje symetrii rozumowania ma tylko to swoje spostrzeżenie, odnoszące się tylko do tej grupy zawodowej, czyli jak tam coś postrzega i zakłada, to NIE MA PORÓWNANIA z czymś spoza swoich założeń.
Symetrystyczne myślenie funkcjonuje tak, że DOPIERO PO SPRAWDZENIU, JAK DOMNIEMANA REGUŁA DZIAŁA W INNYCH PRZYPADKACH mielibyśmy prawo traktować ją jako regułę, czyli dopiero gdyby się okazało, że efekt, który my bierzemy za smutek, rzeczywiście wyróżnia zawód X względem zawodów Y i Z, mielibyśmy prawo uważać iż regułą się spełnia.
Rozumowanie bez elementu symetryzowania jest zatem błędnokołowe, bo samo siebie potwierdza.

Inny przykład użycia symetrycznego podejścia do poznania.
Oto ktoś twierdzi: wyznawcy religii X są wredni. Za podstawę do tego stwierdzenia podaje jakieś zdarzenie, gdy w pewnej sytuacji wyznawcy religii X rzeczywiście wykazali się np. okrucieństwem. Dla kogoś, kto nie symetryzuje swoich rozumowań, to byłoby już wystarczającym uzasadnieniem, aby uznać wredność wyznawców religii X.
Symetryzujący podejdzie do sprawy inaczej. Jemu ten jednostkowy przykłada nie wystarczy, aby uznać wnioskowanie za zasadne. On będzie chciał znaleźć ANALOGICZNĄ SYTUACJĘ, w której udział biorą wyznawcy już religii Y. Dopiero jako się okaże, że w tym przypadku było inaczej, będzie można wyciągać wniosek, iż owo spostrzeżenie na temat wyznawców religii X JEST RÓŻNICUJĄCE ową religię względem choćby religii Y.
Symetryści epistemiczni bowiem zawsze będą poszukiwali PODSTAW DO RÓŻNICOWANIA, do potraktowania spraw tak, aby wyciągać wnioski dopiero wtedy, gdy dana teza będzie potwierdzona w analogicznych warunkach, ale dla różnych podmiotów.

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Irbisol

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Irbisol

Michał Dyszyński

szaryobywatel

szaryobywatel

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Pewnie się cieszysz że udało Ci się uciec od tematu.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 13:38, 21 Mar 2022 Temat postu:

W pewnym sensie symetryzm - jako ideę - można by wręcz utożsamić, albo przynajmniej bardzo silnie związać z IDEĄ PRAWDY OGÓLNEJ.

Słowo prawda ma wiele znaczeń. Jest znaczenie relatywnie proste - faktograficzne, w ramach którego "prawdami" nazywamy to, co się niewątpliwie zdarzyło, czyli np. że spadło jabłko, czy przeleciał wróbel. Ale jest i znacząco odmienne od tej faktograficznego potraktowanie idei prawdy - skierowane w stronę poszukiwania SFORMUŁOWAŃ OKREŚLAJĄCYCH NIEPODWAŻALNE REGUŁY, w stronę zdolności umysłu orientowania się w świecie, a dalej konstruowania wyobrażeń, które pozwalają na sensowne, celowe wybory.

Prawdy ogólne powstają jako efekt symetryzowania różnych oglądów rzeczywistości.
Prawdą ogólną jest to, co się sprawdza niezależnie od tego, czy weźmiemy rzecz
- z lewa, czy z prawa, z góry czy z dołu
- z dobrą, czy złą intencją
- egoistycznie, czy altruistycznie
...
Prawda ogólna jest symetryczna w tym sensie, że tak samo poprawnie sprawdza się, gdy stosuje ją wróg, czy przyjaciel, czy wyniknie z niej dla nas dobro, czy zło.
Prawdy ogólne konstruujemy zastanawiając się, czy dana hipoteza - sformułowanie ujmujące to, jak coś funkcjonuje w rzeczywistości - zachowa swoją aktualność, gdy odwrócimy bieguny, gdy np. zwrócimy kierunek natarcia przeciw nam, a nie przeciw naszemu wrogowi.
Prawo grawitacji jest symetryczne, niezależne od tego, czy dotyczy działań wroga, czy przyjaciela, czy powoduje skutki dobre, czy złe. To prawo działa tak w ogóle "nie pytając o strony".
Fizycy co jakiś czas sprawdzają właściwie wszystkie prawa fizyki, jakie sformułowano. Także prawo grawitacji jest testowane w różnych szczególnych warunkach - np. można sprawdzać, czy na pewno będzie tak samo funkcjonowało dla bardzo lekkich cząstek elementarnych, jak dla obiektów typu wielkie ciała niebieskie, albo czy cząstki poruszając się szybko tak samo "odczuwają grawitację", jak te nieruchome, czy wolno poruszające się. Bo jeśli ma to być ogólne prawo, to ma działać zawsze i w taki sam sposób.

Michał Dyszyński

Zasada symetryzmu w moim rozumieniu jest właściwie tożsamą z ideą stosowania podejścia na zasadzie ŚLEPEJ PRÓBY.

Chodzi o to, aby odpinać samą "logikę" od ocen i sympatii personalnych, stronnictw. Jeśli dla kogoś dużo ważniejsze od tego CO zostało powiedziane, jest to KTO to powiedział, to taki ktoś NIE OCENIA TREŚCI, tylko agituje, prowadzi swój wewnętrzny marketing.
Symetryzm ma na celu wyłanianie TREŚCI SAMEJ W SOBIE, odpiętej od jej autorstwa - stosującej się symetrycznie, czyli uniwersalnie, czyli w takim samym stopniu do tego co moje, jak i do tego co obce, nawet przeciwne mi.

Idea ślepej próby jest według bardzo ważna epistemicznie. W zasadzie w bardzo wielu przypadkach o prawdzie (w znaczeniu ogólnym, a nie prawdzie prywatnych odczuć) można mówić jedynie wtedy, gdy potwierdza ją test ślepej próby. Test obciążony, test stronniczy właściwie nie jest testem.