ŚFiNiA

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Z przyczyn tylko mi znanych chciałam poznać sylwetkę i poglądy tego filozofa. Myślałam, że był on Norwegiem a jednak nie.
Pierwsza informacja, był Duńczykiem.

Czy miejsce w którym urodził sie filozof wpływa na jego poglądy i postrzeganie świata?

Semele

Za encyklopedią PWN
Usiłował odkryć autentyczną treść chrześcijaństwa, uwolnionego z racjonalistycznej tradycji, przede wszystkim greckiej, i wyzwalającego subiektywność, która sama siebie określa wobec Boga. Dla Kierkegaarda los człowieka był dialogiem człowieka z Bogiem, przy czym główną rolę odgrywała sytuacja odpowiedzialności, na którą każdy jest skazany, a dla której podjęcia nie ma nigdy dostatecznych wskazówek w kodeksach etycznych. Religia autentyczna istnieje tylko w świadomości indywidualnej; jednostki się nie sumują, a wszystkie wartości rzeczywiste realizują się w jednostce świadomej własnej wyjątkowości, w jej opozycji wobec wszelkiej „ogólności”, wobec anonimowego gatunku, tłumu, lub równie anonimowego rozumu. Wbrew heglizmowi, zadaniem człowieka nie jest „obiektywizacja”, tj. uzgodnienie własnej woli z wolą powszechną, ale osiągnięcie autentycznego życia jednostkowego, które ma charakter wewnętrzny, nieprzekazywalny, odosobniony. Po estetycznym stadium życia (zmysłowym), charakteryzującym się egoistycznym subiektywizmem pożądania, następuje w rozwoju człowieka stadium etyczne (refleksyjne), w którym realizuje się ogólność, podporządkowanie normom powszechnym, związek jednostki z państwem, społeczeństwem, interesem ogólnym; jednakże i ta forma życia musi ulec przezwyciężeniu na rzecz stadium religijnemu, w którym następuje powrót do subiektywności, jednakże nie subiektywności pożądania zmysłowego, lecz do subiektywności samotniczego oddania się ukrytemu Bogu.

Chrześcijaństwo „obiektywne”, tj. chrześcijaństwo oparte na przekonaniach lub na związku z bezosobową organizacją religijną, jest pogaństwem; nie cnota, ale wiara jest przeciwieństwem grzechu.
[link widoczny dla zalogowanych]

lucek

lucek

Semele

Tu trochę o jego życiu:
Tak oto Kierkegaard, do tej pory wygodnie żyjący w solipsystycznym gabinecie luster, gdzie nawet ukochana Regina była jedynie jego własnym, zreflektowanym odbiciem, wyrwany został na zewnątrz i skonfrontowany ze swymi bliźnimi i to od razu en masse. Przykre to doświadczenie wpłynęło ostatecznie na sposób komunikowania się ze swymi – bardziej wirtualnymi, niż rzeczywistymi – czytelnikami.

Do biograficznie otwartej tutaj kwestii komunikacji powrócimy. Ale wpierw trzeba sobie unaocznić, co to znaczy – być przez kilkanaście miesięcy, regularnie i bez skrupułów, wyśmiewanym w prowincjonalnym mieście, i to za pośrednictwem gazety, a więc jakiegoś obiektywizującego medium. Zresztą właśnie chodzi o to, że tego nie trzeba sobie wyobrażać – mamy z tym do czynienia w naszej postnowoczesnej, tabloidowej codzienności niemal na każdym kroku. Tak czy inaczej, Kierkegaard, w miarę popularny dziwak–filozof, stał się XIX-wiecznym lokalnym celebrytą, na którym używała sobie brukowa prasa, a z jej inspiracji wszyscy bez wyjątku: kupcy, akademicy, dzieci, gosposie, woźnice, rybacy, urzędnicy, studenci czy matrony. Jego ekscentryczny sposób bycia, łączący wyniosłość i sarkazm, jego małe prowokacje, te eleganckie stroje połączone z fikuśnymi, przykrótkimi spodniami, spod mankietów których wystawały, co było najgorsze i najśmieszniejsze, chude i pałąkowate nogi – to wszystko stało się publicznie dyskutowaną sprawą. Nierzadko zwykli prostacy czy grubianie śmiali mu się prosto w twarz i wytykali go na spacerze palcami. Jego, Sokratesa Kopenhagi, Ironistę-Humorystę, Władcę Refleksji, Geniusza, który, jak sobie wyobrażam, zaciska wtedy w milczeniu pięści, przełyka ślinę z goryczą, a w głowie konstruuje kolejną racjonalizację, umożliwiającą mu trwanie w przeświadczeniu, że wciąż pozostaje mistrzem w tej grze.
[link widoczny dla zalogowanych]

Andy72

Kiedyś wypożyczyłem książkę "Bojaźn i drzenie" i zaczałem czytać, ale tylko zacząłem. Nie za bardzo mogę się wypowiedzieć.

lucek

toś się k... wypowiedział :mrgreen:

myślałem, że może odniesiesz się do cytatów ... i akurat, ten oststni jest mało istotny - dla mnie przynajmniej i pod kątem filozoficznym, a nie o stanie psychicznym autora

Semele