ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Niedawno uświadomiłam sobie, że rzeczywistość najłatwiej jest opisać językiem paradoksu. Jakiegokolwiek jednostronnego sądu o świecie bym nie sformułowała, nigdy nie wyczerpię w ten sposób tego, co w świecie się zawiera. Zawsze mi wyjdzie, że patrzę na rzeczywistość jednostronnie.

Np. znamienne skoro Bóg jest dobry, skąd się wzięło zło
Niemożność pogodzenia ze sobą tych dwóch pierwiastków, doprowadziła mnie swego czasu do koncepcji Boga, który jest grzesznikiem obdarzonym wolną wolą, dokładnie jak człowiek.
Albo czy człowiek jest zwierzęciem czy jednak czymś różnym od zwierząt? Z jednej strony przejawia cechy właściwe dla zwierząt, ale z drugiej całe sedno człowieczeństwa mieści się w tym, co od zwierząt go różni. Tak więc mi wychodzi, że człowiek jest i nie jest zwierzęciem.

Kopalnią paradoksów jest Biblia:
Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga.
Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.
Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi

Sama postać Jezusa Chrystusa, Boga wcielonego jest paradoksem

Do paradoksu szczególnie chętnie sięgają poeci, w tym poeci religijni jak Jan Twardowski. Wiersz "Sprawiedliwość" chyba każdy kojarzy.

(...)
Dziekuję Ci że sprawiedliwość Twoja jest nierównością
to co mam i to czego nie mam
nawet to czego nie mam komu dać
zawsze jest komuś potrzebne
(...)

Michał Dyszyński

Dyskurs

towarzyski.pelikan

Dyskurs

Semele

Hegel to prawdziwy filozof.
Świat nie jest absurdem.
Język z wmontowaną weń reifikacją jest zapewne tym, co wyróżnia nas z
reszty świata zwierzęcego. Zatem Kratylos, który doradzał nam zamilknąć i tyl-
ko kierować uwagę na interesujące nas zjawiska przez wskazywanie palcem,
proponował nam powrót do stanu dzikości. Wykreowany przez Przybysławskie-
go Heraklit proponuje nam powrót do wczesnego dzieciństwa.
Z zachowanych fragmentów i relacji starożytnych wyłania się obraz Hera-
klita jako człowieka wyniosłego, wypowiadającego się w sposób aforystyczny
świadczący o szczególnym upodobaniu do paradoksów. W jego wypowiedziach
nie dostrzegamy choćby śladu troski o komunikatywność, to też zasłużył sobie
na określenie „ciemny”. W tym stanie rzeczy próby „właściwego” odczytania
jego myśli i intencji, jak również próby podważania istniejących interpretacji, są
przedsięwzięciem niestosownym. Natomiast aforyzmy Heraklita niewątpliwie
były i — jak widać — są nadal źródłem inspiracji w przedsięwzięciach zmierza-
jących do sformułowania własnego stanowiska i osadzenia go w pewnej filozo-
ficznej tradycji. Tak właśnie posłużył się Heraklitem Przybysławski: proszę, już
Heraklit pokazał, że ów nudny Arystotelesowski dyskurs nie jest powszechnie
obowiązujący, że można przeciwstawić się „arystotelesowskim przyzwyczaje-
niom, które każą nam zakładać, że język mówi o czymś”, że można podważyć
naszą „naiwną wiarę w istnienie rzeczy”(s. 9). Sądzę (jak mniemam, nie bez-
podstawnie), że stanowisko bliskie Przybysławskiemu, które stara się podeprzeć
autorytetem Heraklita, trafnie, choć krótko i dosadnie, scharakteryzował Leszek
Kołakowski w swojej „Wielkiej encyklopedii filozofii i nauk politycznych” pod
hasłem „dekonstrukcjonizm”: „że co by się nie mówiło, to i tak nic to nie zna-
czy”

Dyskurs

Semele

Ok. Co jeszcze?

Właściwie są elementy absurdu. Jednak to słowo nakierowuje nas na bezsens.
Życie ludzkie nie jest bezsensowne.

towarzyski.pelikan

Dyskurs

Semele

towarzyski.pelikan

Irracjonalizm broni się w ramach samego Hegla.

Irracjonalizm ma tę przewagę nad racjonalizmem, że mieści w sobie dwie opozycje.

Racjonalizm (teza) + ir (antyteza) = Irracjonalizm (synteza)

Racjonaliści nagminnie gwałcą brzytwę Ockhama. Zamiast szukać najprostszych rozwiązań (na które człowiek naturalnie wpada, kiedy zaufa syntezie serca z rozumem), to nie potrafią się na nic zdecydować. Mnożą byty ponad potrzebę. Są wewnętrznie sprzeczni.

Semele

I to jest fajne. Bo człowiek jest wewnętrznie sprzeczny.

Dyskurs

towarzyski.pelikan

Ircia

Dyskurs

towarzyski.pelikan

Semele

Dyskurs

Semele

Musialabys przeczytać książkę Rollo Maya. Może być dla Ciebie ciekawa. Tło społeczne jest amerykańskie. Kazdy Amerykanin chodzi do psychiatry....
Dlaczego?
Amerykanie boją się wewnetrznego niepokoju. Dlatego od urodzenia ucza się slicznie uśmiechać..
Oczywiście bardzo uproscilam przeslanie tej książki.

Dawno ja czytalam. Polecam.

Ircia

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Duplikacja nastąpiła.

Piotr Rokubungi