ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nieraz pojawiają się zarzuty przeciw koncepcji wolnej woli, ja, czy innych potencjalnych aspektów świadomości w oparciu o brak możliwości wskazania konkretnego nośnika, z jakimś są powiązane. Skoro np. nie można wskazać gdzie JA się lokalizuje, to znaczy, że go nie ma. Podobnie może być z wolnością woli.
Jednak w znanym nam świecie mamy przykłady bytów, które ewidentnie są przykładem na to, że istnienie wcale nie wymaga jakiejś konkretnej lokalizacji. Programy komputerowe same w sobie są ideą - można ich kod zapisać na kartce, potem wprowadzić do komputera, a one będą działały. Program komputerowy nie musi mieć jawnej lokalizacji, aby o nim mówić, wskazywać jego właściwości, ograniczenia, możliwości.
Ktoś może tu zaoponować, że przecież na jakimś twardym dysku taki program jest zapisany. Tymczasem nawet to nie jest konieczne, bo są np. wirusy, które - aby ich nie wykryły programy antywirusowe - nie zapisują się na trwałych nośnikach, rezydując wyłącznie w pamięci operacyjnej komputera. Takie wirusy są więc tylko przejściowymi stanami tranzystorów (podtrzymywanymi nieustannie dopływającą energią zasilającą komputery) i niczym więcej w znaczeniu materialnym. Poza tym program może rezydować w chmurze, co oznacza, że jego części składowe nie muszą być w konkretnym miejscu - jakaś jego część może być pobierana z serwera w San Francisco, a inna część w Hamburgu, czy jeszcze inna część gdzieś w Tokio. Można sobie wyobrazić program, który "skacze" swoją lokalizacją, wciąż zapisując się w nowych miejscach, a kasując w starych (w celu uniemożliwienia jego wykrycia), przebiegając - nawet w losowy sposób - serwery na milionach komputerów. I to wszystko będzie działać! Program będzie miał swoją integralność, wykona to, czego od niego oczekiwali twórcy. Gdyby dodać do tego jakąś zaprogramowaną zmienność - np. wyliczanie sobie części kodu w zależności od tego, na jakim komputerze, aktualnie rezyduje dana część programu, będziemy mieli obraz bytu informatycznego, który
- nie wiadomo gdzie jest
- nie wiadomo do końca jaki jest
- a więc nie wiadomo jak konkretnie zadziała
- a jednak jest rozpoznawalny, funkcjonuje, stwarza określone skutki - np. szyfruje zawartość dysków, aby potem wyłudzać pieniądze za hasło do odszyfrowania danych.
Taki program działa trochę jak świadomość (choć oczywiście nie jak pełna świadomość). Przy czym nie o to mi w tym opisie chodzi, aby się o fakt świadomości tego typu programu spierać, lecz o to, że argument Z BRAKU KONKRETNEJ LOKALIZACJI dla bytu w dzisiejszych czasach zwyczajnie upada z racji ewidentnych przypadków empirycznych, gdy byt niewątpliwie jest, a lokalizacji nie potrafimy dla niego wskazać.

Dyskurs

Kruchy04

wewnętrzne, 'prawdziwe Ja' oraz dusza nie istnieją. Jednym z podstawowych praw natury jest zmienność i tak samo jak każda inna istota, my pod to prawo podlegamy.

Nasze ciało i nasza psychika to zbiór setek procesów, które nigdy się nie zatrzymują. Nie ma więc w nas żadnej stałego, niezmiennego tworu, który można odkryć i poznać. Nasza wewnętrzna natura jest raczej zbiorem pewnych cech i tendencji (które powoli, ale stale się zmieniają), a nie ukrytym głęboko w podświadomości wewnętrznym 'Ja'.

Michał Dyszyński

Dyskurs