ŚFiNiA

Prosiak · Wysłany: Wto 18:54, 15 Mar 2016 Temat postu:

Wymienianie się hipotezami jest ok. Tylko, że są hipotezy bardziej i mniej użyteczne, bardziej lub mniej przeszkadzające lub pomagające w osiąganiu własnych celów. I w takim kontekście można rozmawiać.

Obserwator to nie osoba. Świadomość nie jest osobą, choć kiedy świadomość wypełnia mentalny model osoby, to może jej się zdawać, że jest tym modelem. To jednak tylko złudzenie.

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 19:10, 15 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Wto 19:36, 15 Mar 2016 Temat postu:

Dla mnie świadomość jest bezosobowym polem, energią. Zawartość świadomości to zawartość softwaru, a tu już są pewne filtry, przez które patrzymy na świat. Pole świadomości zawiera pojęcie osoby i z niego działa w danym trybie - trybie obserwatora. Można jednak być w innym trybie, np kiedy jesteśmy rozemocjonowani jesteśmy w trybie asocjacji z postacią na ekranie. Są też momenty mistyczne, bezosobowe, np widok gór, lub morski klimat. Nazywanie świadomości osobą to mylenie świadomości z jej zawartością.

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 19:41, 15 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Wto 20:35, 15 Mar 2016 Temat postu:

Nie rozumiem. Jak można być osobą bez świadomości? Przy wyłączonym ekranie kiedy śpisz, nie jesteś osobą. Świadomość jest efektem istnienia mózgu. Osoba jest efektem istnienia świadomości, bo to mentalna reprezentacja "ja" w umyśle. Podobnie jak istniejemy w mentalnej reprezentacji świata w umyśle.

Przyczyna powoduje skutek, a świadomość temu towarzyszy.

Człowiek myśli, że myśli, wie tylko to, że żyje. Poznaje mentalne reprezentacje otoczenia i modele służące do ich interpretowania. Tych modeli jest cała mnogość, ale ludzie niestety utożsamiają się z jakimś jednym i mają jedną interpretację świata i nazywają to swoimi poglądami i światopoglądem, a za cnotę uważają obronę tego podejścia.

Pisałeś kiedyś, że wiara w Boga jest dla Ciebie zainteresowaniem się pewnymi tematami, takimi jak np sens życia, przyczyny istnienia, uznanie etyki. Nie zauważyłeś, że większość ateistów, z którymi dyskutujesz zastanawia się nad tymi tematami? Ateizm jest tylko odrzuceniem jednej, Twojej koncepcji na ten temat. W zasadzie zazwyczaj jest brakiem wiary w jakikolwiek model. U mnie to wynika ze świadomości naszej małości w skali wszechświata. Nasze modele są tak małe, że nie dojdziemy nimi do żadnego Boga ani do żadnej rozsądnej wiary na temat prawdy absolutnej. Być może kiedyś się to zmieni, a ja podejrzewam, że przełom nastąpi dzięki maszynom i rozwojowi technologicznemu. I bynajmniej nie jest to do końca pozytywne, a może być wręcz czymś okropnym. A może okaże się, że właśnie to będzie sukcesem i czymś świetnym. Tego nie wiemy i z mojego punktu widzenia to jest jak hazard. Opowiadanie się po którejś ze stron to jak przymus opowiedzenia się czy czarne, czy czerwone są lepsze. I widzi się tylko podział na czarne i czerwone, podczas gdy ja widzę podział na wszystkie te cyferki i różne kombinacje wyników.

Wiemy jednak to, że jesteśmy sumą naszych poprzednich doświadczeń, a za nie nie odpowiadamy, bo je zastaliśmy. Wolna wola i personalizm oznaczałyby więc istnienie osoby zanim ta osoba istniała, więc aby to obronić trzeba abstrahować od przyczynowości i czasu. Jest to jednak abstrahowanie od RZECZYWISTOŚCI, której doznajemy. A choroby umysłowe polegają właśnie na myleniu abstrakcji z realem. Nie zapytasz mnie chyba czym jest real? Wiesz to od dziecka. Natomiast ludzie wyrzekają się tego kim są w imię różnych idei i narzuconych moralności. Aby wyrzec się siebie trzeba poczuć się winnym. "moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina" i Jezus, który zarazem jest Bogiem czyli najwyższym dobrem wisi na krzyżu. Katolicy ukrzyżowali dobro i Boga, wepchnęli je w mentalne ramy. Najbardziej dotyczy to jednak świadków Jehowy, którzy traktują Biblię dosłownie, tak jakby ktoś chciał dosłownie czytać Mickiewicza. Kompletny kretynizm. Natomiast wg mnie Ty nie jesteś katolikiem. Interpretujesz pewne hipotezy po swojemu i służą Ci one do rozwoju intelektualnego. Mi także, choć jestem ateistą i odrzucam te tezy. Jednak ateiści też je kontemplują i dlatego odrzucają, bo to coś sprzecznego z ich naturą

Jeśli potraktujemy Biblię jako przenośnię, to ma ona wg mnie pozytywny przekaz. Tylko, że to moja interpretacja tej przenośni. Nawet zakładając, że Biblia jest księgą autentycznie napisaną pod natchnieniem Boga (co już jest wątpliwym założeniem) to już pierwszy rzut oka pokazuje nam, że mamy do czynienia z poezją. Być może Bóg wybrał specjalnie taką formę, po to żeby każdy mógł zinterpretować Biblię na swój sposób. Treści Biblii można potraktować jako problemy do kontemplacji, niekoniecznie coś z czego trzeba wyciągać konkretne tezy. Jako całość Biblia to koan z przesłaniem. Ja to widzę tak (teoria nieco nagięta, ale to właśnie po to żeby przekaz Biblii był pozytywny):

Stary Testament to historia Boga osobowego. Boga ego. Taki Bóg to tyran utożsamiany z ojcem, czyli takim męskim zimnym chowem. Bóg to w zasadzie taki pan Staszek, który miał zmienne humory i był krytyczny, a także przeczulony na punkcie swojego ego, wyznający zasadę, że zimny chów jest najlepszym sposobem, że to wprowadza dyscyplinę, że liczą się regulaminy, nakazy, zakazy. Mamy się bać i musimy musieć, wszystko jest złe, bo wybierając A mamy inne złe konsekwencje, a wybierając B mamy inne złe konsekwencje. Starotestamentowy Bóg osobowy posiadający id, ego, superego i chorobę alkoholową - psychopata i tyran, to w zasadzie człowiek. Człowiek słaby, chciwy i zazdrosny. Wymagający czci, pragnący bardziej respektu i posłuszeństwa niż miłości. Często stosował karę i metodę kija i marchewki. Był ostatnim kutasem, którego człowiek musi nienawidzić. Przyczyna rodzi skutek, a skutek rodzi następny skutek. Kiedy pierdolnął wielki wybuch Bóg stworzył ten świat i wtedy wszystko stało się zdeterminowane. Być może to symulacja z wieloma możliwościami randomowych działań, ale to po prostu film, który idzie, a w zasadzie wspólny serwer, tylko że nie sterujemy postaciami na ekranie. Wszyscy jesteśmy wsadzeni w demoniczny świat pełen zagrożeń i przymusów, gdzie czerpanie przyjemności jest karane i źle widziane, gdzie ludzie nawzajem się osądzają i kłócą o to kto jest lepszy, kto ma rację. Plebejusze to niepiśmienni debile, którzy ciągle chorują, ciągle trwają wojny, niewola.

To taka alegoria naszego ziemskiego, materialnego życia. Myślenie starotestamentowe to myślenie ego, myślenie personalistyczne. Nawet Bóg w ST jest egoistą, wręcz przerysowanym literacko. Niewątpliwie Bóg to hiperbola i personifikacja ludzkich strachów, ludzkiego poczucia bycia niewolnikiem i gównem, które jest pomiatane przez wieczne zagrożenia i wyższe sfery.

Nowy Testament to śmierć Boga, który jest człowiekiem. Śmierć myślenia przez pryzmat ego i utożsamianie się z nim. To miłość jest głównym sensem. Cała otoczka to mitologia i zbiór mniej lub bardziej trafnych przypowieści i przesłań. Człowiek dźwiga swój krzyż, lecz jest w stanie umrzeć i cierpieć dla miłości. Umiera człowiek i rodzi się nadczłowiek, ale inny niż u Nietzschego.

Z Biblii dowiadujemy się też, że nie da się dojść do Boga poprzez uczynki, wiara jest łaską, nie da się dojść do Boga rozumem (przesłanie historii o wieży Babel), człowiek musi cierpieć i kierować się miłością. Tzn "dowiadujemy się", bo dla mnie to oczywistości. Podobnie oczywiste jest to, że żyjemy w złym świecie i niestety nie każdy ma szanse na miłość, człowiek powinien czerpać to co najlepsze z chwil, które ma.

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 21:48, 15 Mar 2016 Temat postu:

Błażej

Prosiak

Semele

N.N. · Dołączył: 21 Mar 2016 Posty: 84 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Michał Dyszyński

mat

N.N. · Dołączył: 21 Mar 2016 Posty: 84 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

@mat, Ty na serio uważasz, że biskup udowodnił za pomocą nauki cud eucharystyczny? Albo narzucił wiarę w niego wszystkim katolikom? No chyba że w specyficzny sposób rozumiesz terminy. Należałoby tu raczej powiedzieć, że zasady intersubiektywności nauki zostały nagięte na rzecz zasad intersubiektywności religijnej... Pomijając kwestię, że nie możesz wiedzieć, czy wierzę w cuda eucharystyczne (o katolicyzmie pisałem, bo mi się przykład nasunął). Nigdzie też nie pisałem, że wszyscy wierzący są w pełni świadomi specyfiki języka religijnego.

A to, co nazywasz "przeteoretyzowanym sceptycyzmem" względem nauki, konstruował np. Paul Feyerabend, który żadnym wierzącym nie był. Uprawiasz retorykę, równie dobrze mogę pisać o cielęcym i bezkrytycznym zachwycie skutecznością...

mat

N.N. · Dołączył: 21 Mar 2016 Posty: 84 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Błażej

wujzboj

wujzboj

Błażej

Semele

@Dyszyński

Napisał : Z resztą, jeśli chodzi o szukanie Boga, to i tak według mnie warto zaczynać od SIEBIE, bo i tak ostatecznie Boga trzeba ODNALEŹĆ W SOBIE (choć może i niezależnie, równolegle można go znaleźć i gdzie indziej, jednak znalezienie Go w sobie i tak jest najważniejsze).

Tylko aby że było zarzutu , że jest się Bogiem :wink:

Semele

wujzboj

Jasne, każdy odbiera świat trochę inaczej. Ale poglądy ludzie chętnie kopiują: od rodziców (także poprzez zaprzeczenie), od kumpli, od ulubionych nauczycieli, od bohaterów telewizyjnych, od wszelakich mądrych, głupich lub jakkolwiek charyzmatycznych autorytetów. Co oczywiście potem wpływa na ich sposób postrzegania świata. I na dobór autorytetów. I tak w koło Macieju.

Podział w grupach lubi się wytwarzać po linii lemingi/przygłupy

. Czyli po linii większość/mniejszość. W zdrowych społecznościach kończy się to w okolicy ósmej klasy szkoły podstawowej. Ale sprawnymi metodami socjotechnicznymi da się to przedłużyć na całe życie delikwentów. Co wciąż działa, pomimo tego, że historia uczy, że w pewnym momencie te życia zaczynają się kończyć gwałtownie, powszechnie i że jest to zakończenie wywołane przez wspomnianą socjotechnikę...

Michał Dyszyński

Semele