ŚFiNiA

Semele

istnieć - mieć miejsce w rzeczywistości.

Michał Dyszyński

Wtrącę się hipotezą (za którą się opowiadam): nie ma dobrze określonego obiektywnego desygnatu dla stwierdzenia "wiem, że istnieję". I obowiązuje to niezależnie od światopoglądu, czy religii. Wynika to z tego, że NIEJEDNOZNACZNE w tym zdaniu są oba czasowniki - zarówno "istnieć", jak i "wiedzieć". A już ich kombinacje (iloczyn kartezjański) konstruuje tak złożoną siatkę potencjalnych desygnatów, że zupełnie nie wiadomo, na ile to, co chce przekazać nadawca komunikatu "ja istnieję" odpowiada temu, co miałby w swojej głowie utworzyć z konceptów odbiorca komunikatu. Jeden i drugi ma tu zbyt wiele wyborów do dokonania - wyborów, które w praktyce językowej, są spotykane, zatem można bronić ich zasadności.
Efektem zatem - naturalnym - będzie w najlepszym przypadku niepewność przekazania w treści, zaś w tym najczęstszym przekonanie iż z tej bazy możliwości interpretacji owego sformułowania, jaką konstruuje nam język i wyobraźnia, trzeba wybierać bardzo po omacku.
W takich przypadkach, czyli widząc iż nie ma absolutnego rozstrzygnięcia dla potencjalnych alternatyw traktowania, rozsądni, szukający konkluzywności dyskutanci by się UMÓWILI, jak rzecz chcą traktować i przeszli do dalszych rozważań. Ale można tez tu wybrać opcję w ramach schematu "ja głośniej wykrzyczę, że moja racja jest mojsza", opcje alternatywne kwitując, jakby ich nie było. Do wyboru - co kto lubi.

Semele

Cały temat zwiazany jest z Kartezjuszem. Potem Barkley . Myślę, ze teiści mają większą tendencję wątpienia w swoje istnienie.

Pewnie także w istnienie świata ...

https://youtu.be/JnffwWhHeLc

Tu coś facet modzi...😊😉

Trochę zbaczam z tematu, ale celowo.

Ktoś, kto cierpi na logoreę i nie potrafi powstrzymać płynącego potoku słów, nie będzie wreszcie w stanie w ogóle porozumiewać się z innymi ludźmi (stan nieobcy filozofom). Podobnie ci, którzy nie mogą zespolić się z wewnętrzną ciszą, ostatecznie stracą kontakt ze sobą i umiejętność klarownego myślenia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

fedor

szaryobywatel

Semele

fedor

szaryobywatel

Semele

Szary obywatel istnieje?

Kiedyś zdaje się pisałeś, ze istnieje tylko informacja. Nie kontynuowałeś tego tematu.

Czytam Jana Lewandowskiego na Opoce. Nie wiem jak on rozumie myśl Hume*a.

Jasne, że z ateistą o tym nie pogada.

Cytat:

W teorii poznania Hume był spadkobiercą rodzimej tradycji empirycznej (F. Bacon, J. Locke, G. Berkeley). Wykluczał rozum jako podstawę poznania, za jedyne zaś źródło w tym względzie uważał wrażenia (impresje), warunkujące powstawanie w umyśle ludzkim idei. Sama myśl posiada jedynie „zdolność łączenia, przekształcania, powiększania lub umniejszania materiału dostarczanego nam przez zmysły” (Badania dotyczące rozumu ludzkiego 1748, wydanie polskie 1919, wydanie współczesne 1977). Między ideami, według Hume’a, panuje związek asocjacyjny (asocjacjonizm). Sformułował on prawa kojarzenia idei, które może dokonywać się w trojaki sposób: przez podobieństwo (myśl o ranie przywołuje myśl o bólu), przez styczność w czasie i przestrzeni (np. opis wydarzeń historycznych) oraz na zasadzie związku przyczynowego (analiza następujących po sobie i wynikających z siebie faktów). PWN.

linoskoczek

Semele

Dlaczego tak nieczęsto odzywasz się linoskoczko?

Boisz się? .

linoskoczek

Semele

fedor

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Dużo upraszcza sprawę, gdy istnienie (czegokolwiek) rozumie się tak, jak istnienie rozumie się w logice - jako predykat, "istnieje X które... (i tutaj jakaś cecha X)". Wtedy gdy coś "istnieje", to znaczy że to coś ma jakąś cechę. Podobnie gdy coś nie istnieje, to znaczy że to coś nie ma jakiejś cechy. Coś istnieje lub nie istnieje tylko w jakimś sensie, czyli w relacji do czegoś innego - bycie w relacji do czegoś jest tożsame z istnieniem.
Jakąkolwiek definicję "ja" byśmy nie wymyślili, na koniec trzeba będzie stwierdzić "jestem tym... (i tutaj definicja "ja")". Fedor mówi sobie "jestem strukturą niezależną od czyjegokolwiek postrzegania", no ale każdy mówiąc o "ja" ma na myśli to samo, i definiuje to sprzecznie z definicjami pozostałych. Więc albo tylko jedna definicja "ja" jest poprawna, co oznacza solipsyzm i utożsamienie się z jakimś określonym bytem, albo żadna. Ja pierwszą opcję zdecydowanie odrzucam ze względu na naiwność utożsamienia się z określonym bytem, i uważam że własna tożsamość nie istnieje, czyli "ja" ani istnieje, ani nie istnieje, bo nie jest bytem.

Semele

linoskoczek

lucek

linoskoczek

Semele

Czy teista bardziej wie , że istnieje niż ateista?

Dla relaksu:

[link widoczny dla zalogowanych]